De destructieve framing van Een Ander Joods Geluid
Je krijgt er haast tranen van in je ogen. Doelstellingen en principes zo mooi en verheven dat je de neiging krijgt op te staan en spontaan het volkslied aan te heffen. En wel twee volksliederen tegelijk: het Wilhelmus en HaTikva, het Israëlische volkslied. Ik heb het over de doelstellingen van de Nederlandse actiegroep Een Ander Joods Geluid (EAJG). Deze actiegroep met namen als Jaap Hamburger, Hajo Meijer, Max Wieselmann en Harry de Winter zal menigeen niet onbekend voorkomen. EAJG opereert "uit verbondenheid met het lot en het voortbestaan van Israël". Prachtig toch! De doelstellingen van EAJG lijken direct te zijn ontleend aan het Handboek Politiek-Correct Denken.
Ik citeer EAJG-doelstelling 1: "Het doorbreken van het taboe dat Joden vinden dat zij geen kritiek op de staat Israël mogen uiten en dat ook van anderen niet accepteren." Tsja, taboes doorbreken is natuurlijk altijd nuttig, zeker als het gaat om Israël en om de vrijheid van meningsuiting. In een gezond en democratisch politiek bestel moeten diverse meningen vrijelijk kunnen worden uitgewisseld. Ook als het over het Israëlisch-Palestijnse conflict gaat. Dat gebeurt in Israël zelf en dat moet dus ook kunnen in Nederland. Niets mis mee.
We gaan verder, EAJG-Doelstelling 2.: ""Het uit verbondenheid met het lot en voortbestaan van Israël ondersteunen van vredesinitiatieven. Uitgangspunt: de algemeen aanvaarde beginselen van gelijkheid, verdraagzaamheid en menselijkheid, zoals vastgelegd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens ten einde een duurzame vrede in het Midden-Oosten te bereiken zonder onderdrukking en/of discriminatie van welke kant en in welke vorm dan ook ".
De lezer komt al haast in een hemelse roes: vrede, shalom, salam, liberté, egalité, fraternité! De juichtrompetten schallen! Wie kan hier in alle redelijkheid tegen zijn? De laatstgenoemde doelstelling van EAJG is nog de mooiste: "Het verrichten van alle verdere handelingen, die met het vorenstaande in de ruimste zin verband houden of daarvoor bevorderlijk kunnen zijn.". Dat is wel een heel wijds vergezicht. Alles mag, als het maar ten dienste van de kritische meningsvorming staat en de vrede bevordert. Zullen we het zo maar interpreteren? Als argeloze lezer gunnen we EAJG natuurlijk het voordeel van de twijfel.
Nu de praktijk van het EAJG-discours. Die staat helaas erg ver af van de idealistisch getoonzette doelstellingen. Het contrast kan haast niet groter zijn. Bestuurders en leden van EAJG halen regelmatig de media. Zij hebben goed nagedacht over het beeld dat zij van Israël willen neerzetten en de trefwoorden die daarbij moeten worden gebruikt. Die techniek heeft framing en wordt toegepast door alle politici en debaters. Als je bepaalde beelden en trefwoorden vaak genoeg herhaalt en benadrukt, gaan ze een eigen leven leiden en legt het publiek direct het verband met het onderwerp waarop ze betrekking hebben. In dit geval gaat het natuurlijk om Israël. Israël wordt door EAJG als de terreurstaat nummer 1 geportretteerd.
Men hanteert daarbij vèrgaande vergelijkingen. EAJG-bestuurslid Max Wieselmann hanteerde vrij recent de volgende terminologie: onderdrukkings- en bezettingspolitiek, systematisch vernedering van de Palestijnse bevolking, Gaza als concentratiekamp, extreem nationalisme, xenofobie en militarisme. De boodschap is duidelijk: Israël is een militaire dictatuur met nazistische trekken en dat moet maar eens gezegd worden. "In dat Israël wordt het binnen- en buitenlandse protest en verzet tegen de huidige politiek met geweld en met bedenkelijke wetgeving gesmoord." Aldus Wieselmann. Godwin sijpelt natuurlijk door alle kieren heen (brief Max Wieselmann over Buitenlandbeleid PVDA, 29 juli 2010).
EAJG-bestuurslid Hajo Meijer gaat met alle plezier nog een stapje verder. Hij beschouwt Israëls politiek als een kloon van het Naziregime in het Duitsland van de jaren '30. Het volgende citaat spreekt voor zich. "Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: aan de massavernietiging van de Joden ging iets vooraf. Dat was de Duitse propaganda; het uitsluiten, het wegjagen, het onmogelijk maken van onderwijs voor Joden. Kortom, de diabolisering en ontmenselijking. Dit zie ik allemaal terug in de Palestijnse gebieden. In Israël bestaat een sterke haat tegen alle Arabieren. Pure demonisering. Palestijnen worden gezien als kakkerlakken. En daar weet ik dus heel veel van." Hij noemt vervolgens nog de termen genocide en bagatelliseert de dagelijkse raketaanvallen uit Gaza, want die richten toch geen schade aan en zijn heel begrijpelijk (interview Reformatorisch Dagblad, 10 februari 2009).
Jaap Hamburger, alweer een bestuurslid van EAJG, kan er ook wat van. Hij ontkent het bestaan van anitisemitisme in Nederland: "Als die jongeren leuzen tegen joden roepen – hoe misplaatst en verwerpelijk ik die leuzen ook vind – dan is dat geen uiting van sluimerend, autonoom antisemitisme, maar mede een reactie op de opstelling van de Joodse organisaties die zich, hoe je het ook bekijkt, solidair verklaren met de Israëlische agressie. Daarna maken die organisaties van dergelijke uitingen met veel tam-tam een nieuw maatschappelijk probleem, 'het oplevend antisemitisme' geheten. Die houding vind ik te vergelijken met die van een pyromaan die roept: 'Brand, brand', nadat hij die zelf heeft helpen aansteken." Kortom: de Joden hebben het aan zichzelf te danken dat ze uitgescholden en lastig gevallen worden. (interview Weblog Anja Meulenbelt, 16 februari 2009).
Het is steevast haatspraak en demonisering van Israël als EAJG de pers haalt. Hoe verhouden deze permanente anti-Israëlische en anti-Joodse EAJG-tirades zich nu tot de idealistisch getoonzette doelstellingen van de actiegroep? Waaruit blijkt de zelfgekozen verbondenheid met de staat Israël en met het Joodse volk? Waaruit blijkt dat EAJG de dialoog en vreedzame oplossingen nastreeft? Dat blijkt naar mijn mening nergens uit. De EAJG-vertegenwoordigers haten Israël. Zij haten daarmee ook het Joodse volk – wat zij zullen ontkennen – en zichzelf. Het is niet voor niets dat op Internet en in de media EAJG wordt geassociëerd met "Joodse zelfhaat". Een interessant, maar bijzonder deprimerend fenomeen, waar psychiaters boeken over vol kunnen schrijven.
Misschien zou op het anti-Israëlische actiefront in Nederland eens wat meters moeten worden gemaakt. Dat front is immers tamelijk versplinterd. De EAJG staat in theorie en in praktijk ideologisch niet ver af van actiegroepen als Stop de Bezetting en het Palestina Komitee. Uitgebreid met sympathisanten uit kringen van de Electronic Intifada, Groen Links, de SP en de Internationale Socialisten moet een onmiskenbaar krachtige bundeling mogelijk zijn. En als de nieuwe club ook nog met subsidie van het ICCO en NOVIB wordt gehuisvest in een modern kantoorpand in Amsterdam, dan komt dat de herkenbaarheid en transparantie alleen maar ten goede. We zetten Harry van Bommel en René Danen in de adviesraad en maken Hajo Meijer en Gretta Duisenberg covoorzitters. Arjan El Fassed zorgt voor de website en Harry de Winter voor de muziek. De naam van de nieuwe club? Fanatic Anti Israel League. Afgekort: FAIL.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten