Selectieve verontwaardiging rond uitspraken rabbi Ovadia Yosef
IMO Blog, 1 september 2010
Rabbi Ovadia Yosef heeft weer eens voor een hoop opschudding gezorgd. In een wekelijkse preek wenste hij Abbas en andere Palestijnen die Israël haten dood, en wilde graag dat God dit voor hem regelde (wat maakt dat de Palestijnse aantijging dat hij tot genocide opriep onjuist is, al vind ik de grens wat dat betreft dun. Hij en andere religieuze fanatici helpen God soms graag een handje, en hun oproepen kunnen bovendien ook anderen op ideeën brengen om dit te doen). Zijn uitspraken zijn walgelijk en ik begrijp niet dat Shas hem niet tot de orde heeft geroepen en hij nog steeds zo'n hoge positie inneemt. Hij schijnt vroeger ook een aantal goeie zaken te hebben gedaan, met name voor de Sefardische gemeenschap, en Shas te hebben opgericht (zie bijvoorbeeld Barry Rubin), maar de laatste jaren hoor je vooral over hem als hij weer eens een idiote en van haat vervulde uitspraak doet. Volgens Rubin is de bijna 90 jarige Yosef inmiddels behoorlijk seniel aan het worden.
In Israël zijn zulke uitspraken een uitzondering, en zorgen ze voor opschudding en felle kritiek. Onder de Palestijnen en in de Arabische media zijn zulke uitspraken heel normaal, en zorgen zelden voor opschudding. In Arabische kranten, in TV series, en door geestelijken wordt geregeld opgeroepen tot het doden van Joden, die vervloekt zouden zijn door Allah en de zonen van apen en varkens. Hamas leiders laten zich geregeld in dit soort bewoordingen uit en op Al Aqsa TV leren de kleintjes dat je je leven en bloed voor de bevrijding van Palestina moet geven, en de verderfelijke heidense Joden gedood en verdreven moeten worden. In het handvest van Hamas wordt de Hadith aangehaald waarin wordt opgeroepen tot het doden van alle Joden voordat het Einde der Tijden kan aanbreken. Maar niet alleen Hamas TV en Hamas geestelijken laten zich in dergelijke bewoordingen uit, de Palestijnse Autoriteit van president Abbas en zijn Fatah partij kunnen er ook wat van. Op de PA televisie is geregeld een filmpje te zien geweest voor kinderen waarin een nog heel jong meisje vertelt hoe zij in de voetsporen van haar moeder wil treden die zichzelf in Israël had opgeblazen. Terroristen zoals Dalal Mughrabi, verantwoordelijk voor de dood van 37 Israëlische burgers waaronder zeker 10 kinderen, worden als helden vereerd en als rolmodel voor de kinderen voorgesteld. Naar Mughrabi zijn niet alleen een plein in Ramallah, maar ook allerlei kinderactiviteiten zoals zomerkampen en een meisjesschool vernoemd. Ook sportevenementen worden vaak naar terroristen genoemd. Vorige week waren zowel president Abbas als premier Fayyad aanwezig bij de begrafenis van een van de planners van de moord op de Israëlische Olympische ploeg in 1972. In een PA krant werd hij als volgt omschreven:
Everyone knows that Amin Al-Hindi was one of the stars who sparkled at one of the stormiest points on the international level - the operation that was carried out at the [Olympics] sports stadium in Munich, Germany, in 1972. That was just one of many shining stations."
"The Palestinian leadership, along with President Mahmoud Abbas, parted yesterday from the body of the Fatah leader and fighter patriot Amin Al-Hindi. This was at an imposing official military funeral that was held at the [PA] headquarters to bid farewell to the Shahid (Martyr)...
[Al-Hayat Al-Jadida, Aug. 20,2010]
Ik heb nog nooit kritiek van een Palestijn op deze praktijken gelezen, op de continue verheerlijking van geweld tegen Israëlische burgers. Voor de duidelijkheid: het gaat niet om gewapend verzet tegen soldaten in Palestijnse steden, waar nog enig begrip voor op te brengen is (overigens gaan Israëlische soldaten momenteel nog slechts sporadisch Palestijnse steden binnen, naar aanleiding van concrete aanwijzingen dat een aanslag wordt voorbereid), maar om aanslagen binnen Israël op Israëlische burgers. Het is opvallend dat deze opruiing door westerse media bijna volkomen wordt genegeerd terwijl de uitspraken van Yosef prominent werden gebracht en in NRC Handelsblad zelfs op de voorpagina stonden.
NRC beweerde verder dat de aanstaande onderhandelingen met de Palestijnen hiermee direct onder druk komen te staan, en Netanyahu zou zich slechts hebben gedistantieerd zonder de woorden van de rabbijn te veroordelen. Dat laatste is natuurlijk pure interpretatie. Netanyahu heeft gezegd dat deze woorden niet zijn of het regeringsstandpunt weergeven en Israël vreedzame betrekkingen met de Palestijnen nastreefde. Het had misschien wat steviger gemogen, maar het lijkt me evident dat Netanyahu, die sinds zijn aantreden pleit voor onderhandelingen, deze opmerkingen niet onderschrijft.
In het artikel in de NRC komen natuurlijk ook de nederzettingen als obstakel weer uitgebreid aan de orde, men beweert dat die 'volgens waarnemers' het overleg met de Palestijnen kunnen doen stuklopen. Dat klopt, maar dat komt natuurlijk omdat Abbas er zo'n punt van maakt en steeds in hoge bomen klimt en met allerlei harde eisen en voorwaarden komt. Israël heeft de afgelopen negen maanden een bouwstop in acht genomen maar dat heeft de Palestijnen niet bepaald tot tegenconcessies aangezet. Ook in Oost Jeruzalem is nauwelijks nog gebouwd en volgens zowel voor- als tegenstanders is ook daar sprake van een de facto bouwstop.
Alleen Israëlische wandaden of extreme uitspraken lijken wat de NRC betreft problematisch te zijn. Zo negeert men niet alleen bovengenoemde zaken, maar ook het feit dat Israël andermaal overweegt om veiligheidsrestricties op de Westoever te versoepelen. Volgens de Jerusalem Post was minister van defensie Barak afgelopen maandag in Amman om dergelijke maatregelen met koning Abdullah en Abbas te bespreken.
Erekats harde veroordeling van Yosefs woorden ten slotte is nogal goedkoop: als hij werkelijk vrede wil, laat hij dan aan de balk in zijn eigen oog werken en de ophitsing in eigen media en moskeeën aanpakken, en terroristen geen officiële staatsbegrafenis geven.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten