De Turkse journalist Sefik Dinç die aan boord was van de Mavi Marmara, het schip waarvan de zogenaamde vredesactivisten op gewelddadige wijze Israëlische soldaten aanvielen en waarbij negen jihadisten om het leven kwamen heeft een boek geschreven over de gebeurtenissen aan boord van het schip dat eind mei deelnam aan de poging om de zeeblokkade van Gaza te doorbreken.
Tijdens een TV-interview zei de Turkse verslaggever dat er geen enkel schot gelost werd, niet vanuit de Israëlische helicopters en niet door de IDF-soldaten voordat hun leven in gevaar kwam. In het interview weerlegt Sefic Dinç daarmee het verhaal van het IHH, de NGO die inmiddels in een aantal landen -ondermeer in Duitsland- op de lijst van terreurorganisaties werd geplaatst. Reporter Dinç zei letterlijk tijdens het interview op Chanel 1 (september 24): "Toen de soldaten in helicopters werden aangevoerd en van daaruit naar het schip afdaalden hebben ze niet geschoten. Het was maar toen ze aangevallen werden en zich realiseerden dat hun vrienden in levensgevaar verkeerden dat ze begonnen te vuren.
Dinç's beschrijving van het voorval en de bijkomende informatie in zijn boek stemmen overeen met de getuigenissen van de IDF-soldaten die aan boord gingen van de Mavi Marmara. Deze beschrijvingen zijn volkomen in tegenspraak met de het verhaal dat geconstrueerd werd door de IHH-aanhangers dat daarboor beroep deed op valse verklaringen van activisten aan boord van het schip. Toch werden die getuigenissen gebruikt om het vooringenomen eenzijdige rapport van de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties op te baseren en naar alle waarschijnlijkheid zullen ook deze valse getuigenissen opduiken in de Turkse rapporten aan de VN-commissie die de feiten onderzoekt.
Hieronder kan u de transcriptie lezen van het vraaggesprek tussen de Turkse journalist en Rafael Sadi, de woordvoerder van de organisatie van Turkse immigranten in Israël.
Interviewer: In uw boek schreef u dat de Turkse regering had moeten voorkomen dat de Gazavloot afvoer, waarom?
Dinç: Israël had verscheidene keren laten weten dat het geen toestemming zou geven om het schip naar de Gazastrook te laten varen. In het licht van die verklaring was het ongeloofwaardig om te denken dat deze boten Gaza zouden bereiken. Daarom hadden ze ook niet vanuit Turkije moeten afvaren maar de dingen liepen nu eenmaal zoals ze gelopen zijn en ze vertrokken desondanks toch.
Interviewer: volgens uw ooggetuigenverslag opende de Israëlische soldaten pas het vuur nadat uit zelfverdediging om omdat de levens van hun medesoldaten in gevaar was.
Dinç: u weet dat ik aan boord van het schip was en ik zag met mijn eigen ogen de soldaten uit de helicopters komen en op het schip neerdalen. Ze hebben geen schot gelost. Het was maar toen de soldaten de weerstand voelden en zich realiseerden dat sommigen van hun vrienden in levensgevaar verkeerden dat ze zijn beginnen schieten.
Interviewer: Heeft u mensen opgemerkt die messen of ijzeren staven gebruikten?
Dinç: Ik heb eigenlijk niet gezien dat er messen getrokken werden maar ik heb wel gezien dat er metalen staven gebruikt werden.
Interviewer: In uw boek geeft u voorbeelden hoe de Israëlische soldaten de opvarenden van het schip humaan behandelden door bij sommigen hun handboeien terug los te maken en ook hoe u in Israël een ontmoeting had met een Jood van Turkse afkomst die u zijn GSM liet gebruiken.
Dinç: De soldaten maakten bij mensen die het daarmee moeilijk hadden de handboeien los, vooral bij oudere mensen en vrouwen maar ook bij mensen die zich niet agressief gedroegen. De man die me zijn GSM liet gebruiken was een Israëlische politieman die perfect Turks sprak. Hij vertelde me dat hij destijds vanuit Istanboel naar Israël kwam. Vervolgens vroeg hij me of ik mijn familie al had kunnen bereiken en of ik een telefoon bij had om ze te contacteren. Ik zei hem dat het niet het geval was en dan gaf hij me zijn mobieltje om mijn familie te verwittigen. Ik wil hem daarvoor nog eens bedanken.
Interviewer: Uw boek is evenwichtig en helemaal niet eenzijdig. Ben je niet bang dat de Turkse regering daar niet blij mee is en dat men u hevig zal bekritiseren?
Dinç: Toen ik aan het boek begon wist ik dat er zaken in voor zouden komen waarvan de leden van het IHH en de Turkse regering liever niet hoort maar ook de Israëlische regering niet.
Interviewer: Bedankt en ik wens u succes met uw verdere carrière als onpartijdig journalist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten