Wees voorzichtig met je informatiebronnen... (IMO Blog)

 

Wees voorzichtig met je informatiebronnen

http://www.zionism-israel.com/blog/archives/00000504.html

IMO Blog, 2010

"Wees voorzichtig met je informatiebronnen" aldus een artikel van ene Johanna (blijkbaar Johanna Nouri, die hetzelfde stuk ook op haar Volkskrant blog heeft geplaatst) op Geen Commentaar. Een waarschuwing die bijna iedereen, ook ik, zich ter harte zou kunnen nemen maar die aan de schrijfster zelf voorbij lijkt te zijn gegaan. Ze doceert dat "De praktijk leert dat je informatiebronnen niet zonder meer kunt geloven en het belangrijk is ze te controleren."

Al snel blijkt dat haar preek vooral gericht is tegen de pro-Israël scene. Ze hekelt om te beginnen de blogger E.T., die net als ik aandacht had besteed aan de plaquette van Palestina die Abbas omhoog hield tijdens een ceremonie met een bouwbedrijf. PMW had daar laatst een bericht over, met verschillende foto's. Deze informatie was misleidend, aldus Johanna, want het onbetrouwbare PMW verzuimde te vermelden dat Abbas de kaart cadeau kreeg, en hem uit beleefdheid aannam.

"De conclusie is duidelijk: Abbas kreeg een cadeautje en als goede gast hield hij dat voor de foto even omhoog. Exit het bewijs voor het handhaven van een doctrine." Daar voegt ze aan toe dat het feit dat het bedrijf zo'n kaart maakt ook helemaal geen bewijs is van 'een doctrine', maar als eerbetoon aan de Palestijnse geschiedenis moet worden gezien. Een creatieve interpretatie, maar een kaart die doet alsof heel Israël Palestina is lijkt me toch onmiskenbaar een bepaalde boodschap uitzenden. Of is een Duitse kaart waarop Silezië als Duits staat ingetekend ook gewoon een 'eerbetoon aan de geschiedenis' en geen gevaarlijk rechts statement? Overigens is er nooit een Palestijnse staat geweest in de geschiedenis, en lijkt het mij dus toch waarschijnlijker dat de kaart een wens of verlangen uitdrukte dan een situatie uit het verleden.

Dan volgt een uitgebreide en niet overtuigende verhandeling over Israëlische kaarten, die echter wel altijd de door de PA bestuurde gebieden aangeven en dus de feitelijke situatie een stuk dichter benaderen dan Palestijnse kaarten die suggereren dat Israël niet bestaat. En bij gebrek aan beter wordt het Likoed partijprogramma er even bijgehaald, dat de Jordaan als Oostgrens definieert. Conclusie:
"Het komt dus wel vaker voor dat partijen een territorium als geheel tot henzelf behorend presenteren zolang er nog niet tot definitieve grenzen besloten is."

Met andere woorden, Israël binnen de groene lijn is net zo omtreden als de bezette gebieden, en Palestijnen maken daar evenveel aanspraak op als Israël maakt op de Westelijke Jordaanoever? Het feit dat hier reeds 60 jaar een redelijk functionerende soevereine staat is gevestigd, terwijl er op de Westoever sinds 15 jaar een vorm van lokaal bestuur is dat tot nog toe nog alleen met miljardensteun uit het Westen kan functioneren, maakt geen enkel verschil? Als zij dit in 1947 had geschreven had ze een punt, maar de tijd heeft niet stil gestaan. Het is opvallend en ook volkomen uniek dat na meer dan 60 jaar de soevereiniteit van een staat op deze manier op losse schroeven wordt gezet. Het is een slimme truck om de kaarten aan beide kanten op deze manier gelijk te stellen, en meer dan 60 jaar geschiedenis uit te vlakken. Het zijn overigens de Arabische staten die altijd hebben geweigerd om de pre-1967 wapenstilstandslijnen te accepteren, ook na de Zesdaagse Oorlog, en pas redelijk recent soms lijken te suggereren een tweestatenoplossing eventueel te kunnen accepteren, al blijft men eisen dat de (nakomelingen van de) Palestijnse vluchtelingen moeten kunnen terugkeren. Het Arabische vredesplan, dat eigenlijk die naam geen recht doet, wordt vaak aangehaald als bewijs van Arabische vredeswil, maar geeft geen enkele garantie en stelt vooral eisen aan Israël, na inwilliging waarvan eventueel, indien de Arabische staten het daarover eens zijn, zij vrede kunnen sluiten met Israël.

En tot slot: op de website van PMW staan tientallen voorbeelden van Palestijnse kaarten waarop Israël als Palestijns wordt afgebeeld, van kinderprogramma's en quizzen en kruiswoordraadsels en schoolboeken, dus zelfs als Johanna gelijk heeft dat Abbas niet anders kon dan zijn kadootje omhoog houden (en PMW dit had moeten vermelden), dan doet dat niks af aan het feit dat de PA eigenlijk Israël helemaal niet erkent en dat men nog steeds droomt van een Groot-Palestina.

Maar niet getreurd, Johanna heeft nog een voorbeeld. Ze wijst erop dat PMW selectief citeert uit een artikel in Al Hayad Al Jadida en daarmee de PLO bewust negatiever neerzet. Likoed Nederland had daar een artikeltje over op zijn Volkskrant Blog en checkte het citaat niet. Een Arabische medeblogger zette de gehele vertaling onder die blog, en Johanna, wier man Arabisch is, bevestigde dat dit een correcte vertaling is. Het citaat dat PMW volgens Johanna gebruikte is dit, waarbij de vet gedrukte gedeeltes door PMW werden vertaald en als bewijs van gebrek aan vredeswil van Palestijnse zijde aangevoerd:

Beiroet - WAFA - De vertegenwoordiger van de Palestijnse Bevrijdings Organisatie in Libanon, Ambassadeur Dr Abdullah Abdullah zei gisteren dat de Palestijns-Israëlische onderhandelingen, die begonnen in Washington, geen doel zijn maar een extra station in de strijd.

Hij zei dat de PLO elke gelegenheid moet benutten om te kijken naar de legitieme Palestijnse rechten, met nadruk op het engagement van de Palestijnse Autoriteit.
Met name de oprichting van een volledig soevereine staat op het grondgebied van 1967, met Jeruzalem als hoofdstad, en volledige Israëlische terugtrekking uit de bezette gebieden.
Libanon is niet zomaar een land in de onderhandelingen, want een deel van het land is nog steeds bezet [door Israël]. Het Arabisch Vredes Initiatief is aangenomen in Beiroet, evenals de aanvulling om de onderhandelingen te voeren op 29 juli.

Abdullah gelooft dat Israël niet zal worden verslagen door een knock-out, maar door de opeenstapeling van successen, net als wat gebeurd is in Zuid-Afrika, door Israël te isoleren en te verstikken en haar legitimiteit te bedreigen, door hen te laten zien als een racistische roofstaat [rogue]. Hij wees erop dat Israël met internationaal isolement en vraagtekens bij haar legitimiteit geconfronteerd wordt. Veel Israëlische functionarissen zijn bang om naar Europese landen te reizen, omdat ze bang zijn vervolgd te worden voor oorlogsmisdaden.

Hij zei dat er concessies worden gedaan aan de Palestijnse kant, die haar eis voor het Historische Palestina van de rivier naar de zee opgeeft, en dat men van Israël vraagt de eis voor een Groot-Israël op te geven, dat hij gelooft dat de Israëliërs voelen dat ze het Palestijnse volk niet kunnen negeren.
De Verenigde Staten, Israël en de PA hebben belang bij de hervatting van de onderhandelingen en succes daarvan. Hij wees erop dat de VS in november tussentijdse verkiezingen houdt die belangrijk zijn voor de democratische partij en president Barack Obama, en het een hele prestatie is ze te houden voor de promotie en status van de verkiezingen.
De ervaring van de onderhandelingen sinds de ondertekening van de Oslo-akkoorden is dat ze niet bereikt zijn en het doel niet volledig is bereikt. Abdullah zei dat de PA alle onderdelen voor het realiseren van de droom van een onafhankelijke staat met volledige soevereiniteit moet voltooien, en niet moet worden beoordeeld op de onderhandelingen voordat ze beginnen.

Toegegeven, hier is inderdaad selectief geciteerd. PMW heeft de agressiefst klinkende passages eruit gelicht, en het was beter en eerlijker geweest als zij de hele tekst had vertaald. De geciteerde passages blijven echter dubieus en werpen een schaduw over de 'concessies' die men bereid is te doen en de oprechte vredeswil van de Palestijnen. Het hele stuk ademt dezelfde tweeslachtigheid die we zo goed kennen van de PLO en de PA. Men heeft het over de pre-1967 grenzen, maar niet over twee staten die in vrede naast elkaar leven. Men heeft het over onderhandelingen, maar noemt die vervolgens 'een extra fase in de strijd'. Deze strijd gaat om het verkrijgen van de 'legitieme Palestijnse rechten', die 'met name' inhouden 'het stichten van een volledig soevereine staat op het grondgebied van 1967 met Jeruzalem als hoofdstad'. Met name. En terwijl hij het nergens over Israëls bestaansrecht of vrede met Israël heeft, spreekt hij wel van het isoleren en delegitimeren van Israël, het verslaan en verstikken van Israël, en het laten zien als een racistische roofstaat. Niet zo heel erg vreemd dan dat mensen dat opvatten als een niet erg vredelievende boodschap. Deed ik ook niet (ik heb er ook over geblogd). Johanna winkelt net zo selectief als PMW en Likoed Nederland, door opmerkingen als dat de vredesbesprekingen een fase zijn in de strijd te negeren. Ze schrijft:

PalWatch laat in haar vertaling de rest van de tekst echter weg en daaruit blijkt nu juist dat het citaat in context een heel andere betekenis heeft dan zonder context.

Abdullah stelt namelijk dat er aan Palestijnse zijde concessies worden gedaan, dat zij hun eis voor het historische Palestina van de rivier naar de zee opgeven. In ruil daarvoor vraagt men van Israël op hun beurt hun eis voor een Groot-Israël op te geven. En hij meldt dat hij gelooft dat de Israëliërs voelen dat ze het Palestijnse volk niet kunnen negeren.
Abdullah zegt dus in het Arabisch, in een Palestijnse krant, dat hij de toekomstige staat slechts binnen de grenzen van 1967 ziet, en weerlegt daarmee en passant ook het argument over het beeldhouwwerk dat Abbas in de steenfabriek kreeg overhandigd.

... Of de tekst over de Palestijnse concessies krijgt een andere betekenis door de tekst over het verslaan en verstikken van Israël. Het is maar hoe je het bekijkt. Hetzelfde geldt voor de Palestijnse kaarten met heel Israël als Palestina afgebeeld. Je kunt ook zeggen dat juist die kaarten, het uitblijven van enige verwijzing naar vrede met Israël, de weigering Israël als Joodse staat te erkennen, de verering van terroristen, de ontkenning dat de Joden een volk zijn met nationale rechten etc. etc. de verwijzing naar een Palestijnse staat in de pre-1967 wapenstilstandslijnen in een ander daglicht plaatsen. Zeker als je daar nog het zogenaamde 'recht op terugkeer' van de vluchtelingen bij telt. Vijf miljoen nakomelingen van de vluchtelingen maken immers snel een einde aan de Joodse zelfbeschikking. Wellicht is meneer Abdullah, net als Abbas, best bereid een Palestijnse staat op de Westoever te accepteren, zolang wat overblijft maar niet meer Israël in haar huidige vorm is maar een soort binationale staat waar evenveel Joden als Arabieren wonen en de Arabieren verregaande autonomie hebben. Op de langere termijn wordt die staat waarschijnlijk Arabisch, maar dat is een zaak van de toekomst. Johanna besluit:

U doet er dus goed aan om elk blog waarin vergelijkbare beschuldigingen over het voetlicht worden gebracht, grondig te controleren op feitelijke juistheid.

Het is altijd goed om kritisch naar vertalingen te kijken en in gedachten te houden dat PMW geen neutrale organisatie is. En het is natuurlijk goed om altijd kritisch te zijn naar wat anderen beweren. Johanna meent overduidelijk dat het gevaar van verkeerde of selectieve vertalingen alleen aan pro-Israëlische kant bestaat. Ik ben echter talloze voorbeelden van selectief citeren aan de andere kant tegengekomen. Er doen allerlei lijsten met fake- en selectieve quotes van zionistische leiders de ronde, de boeken van Ilan Pappe staan vol met dit soort leugens zoals o.a. Benny Morris heeft aangetoond, en Morris op zijn beurt is hierop weer betrapt door Ephraim Karsh. Naast het verkeerd of selectief citeren wordt er aan beide kanten selectief gewinkeld in de geschiedenis, en is er het probleem hoe je informatie interpreteert en hoeveel waarde je hecht aan bepaalde zaken en gebeurtenissen. Ik ben talloze geschiedenis beschrijvingen tegengekomen waarin het toch niet onbelangrijke feit wordt weggelaten dat nadat de VN haar delingsplan presenteerde, eerst de Arabieren in Palestina en daarna de omliggende Arabische staten een oorlog begonnen tegen de Joden in Palestina/Israël. Men beschrijft de grenzen van het delingsplan, meldt dat 'er een oorlog uitbrak' en dat Israël vervolgens meer grondgebied had 'ingepikt' dan het was toegewezen en ook nog eens 'zomaar 700.000 Palestijnen had verdreven'. Ook laat men vaak de rol van de moefti weg, of zet hem neer als onbelangrijk detail en reactie op 'zionistische agressie', niet als een van de belangrijkste Palestijnse leiders. Er zijn subtiele en minder subtiele manieren om te liegen, te verdraaien, te verdoezelen.

Nog een paar voorbeelden van de vredeswil van de PA:
Geschiedenis volgens Palestijnse TV: 'Joden in Europa vervolgd om hun geldliefde'
Palestijnse cartoon plaatst Israel veroveren voor onderwijs
Fatah erkent Israel nog steeds niet


Ratna Pelle