= IMO Blog =
De NOS, 23 mei, audio-fragment. Nieuwslezeres:
"Zal het Kerry lukken, iets wat zijn voorgangers niet voor elkaar kregen, het vlottrekken van het vredesproces tussen Israel en de Palestijnse gebieden, of wat daar nog van over is?"
Bedoelt ze wat er nog over is van de Palestijnse gebieden nu het vraatzuchtige Israel er maar land vanaf blijft snoepen, of bedoelt ze wat er nog over is van het vredesproces? Bij de NOS weet je het tegenwoordig niet meer, want de tendens is steeds dat het allemaal aan Israel ligt.
"Spreken Israel en de Palestijnen überhaupt nog van een vredesproces?", vraagt de lezeres aan Monique van Hoogstraten, correspondent in Israel:
Nee, ik kan me niet herinneren wanneer ik dat woord hier voor het laatst heb gehoord, alleen in negatieve betekenis, dat het dood is of opgestart moet worden maar zelfs dan spreekt men eigenlijk niet van het vredesproces (…) Het woord 'vrede' valt wel, men zegt vrede te willen, wat dat dan ook inhoudt. Maar proces, nee, dat is vervloekt, vooral bij de Palestijnen, want voor hen betekent dat dat er niks gebeurt.
Altijd even goed duidelijk maken hoe de Palestijnen het zien, en hoe zij dingen ervaren en wat hun grieven zijn, dat weten de luisteraars namelijk nog veel te slecht.
Nadat is uitgelegd hoeveel moeite Kerry zich getroost om weer beweging in de zaak te krijgen, vraagt de lezeres hoeveel belang beide partijen hebben bij nieuwe onderhandelingen.
Monique: "De Palestijnen hebben een groot belang, zij hebben dagelijks te lijden onder de bezetting, en veel te verliezen als deze poging mislukt. In Israel zijn veel mensen tevreden met de status quo, er vallen immers weinig doden en de bezetting is ver weg achter de muur. Er zijn wel mensen, een minderheid, die beseffen dat de bezetting tegen Israel gaat werken en niet vol te houden is."
Wat hebben de luisteraars hiervan geleerd?
- De Palestijnen leven onder een bezetting waar ze dagelijks onder lijden en verliezen steeds meer land. Zij willen dan ook graag dat er vrede komt en de onderhandelingen gaan slagen.
- Israel zit niet zo te wachten op vrede en onderhandelingen en vindt het wel best zo. Israel is sterker en kan daarom redelijk ongestoord zijn gang gaan.
- Kerry is nieuw en idealistisch en doet enorm zijn best, maar of het gaat lukken is maar zeer de vraag.
Waaruit bijna automatisch volgt dat wanneer deze poging wederom niet zal slagen dat vooral aan Israel is te wijten, en dat wellicht meer druk op Israel nodig is om wel tot een oplossing te komen. Wanneer de sterkere partij niet wil helpt alleen druk van buiten van een nog sterkere partij. Lijkt allemaal heel logisch. Dit is het beeld dat de NOS consequent naar buiten brengt: de Palestijnen zijn machteloos maar welwillend, Israel is meer geïnteresseerd in land en nederzettingen dan in vrede en de internationale gemeenschap en ook de VS laten hun tanden veel te weinig zien, waardoor Israel haar gang kan blijven gaan. Zelfs Hamas wordt vaak als gematigder en redelijker voorgesteld dan zij feitelijk is.
Daarbij negeert men het feit dat de Palestijnen, als de zogenaamd zo zwakke partij, juist steeds voorwaarden stellen aan onderhandelingen. Als de nood voor hun zo hoog is, waarom doen ze dat dan? Als er door de bezetting en nederzettingen echt steeds meer land wordt afgesnoept (er wordt alleen binnen gemeentegrenzen gebouwd dus dat klopt feitelijk al niet) dan zou je zeggen dat je zo snel mogelijk moet gaan praten en overeenstemming bereiken over de grenzen, zodat er niet meer op wat dan jouw land is gebouwd kan worden. Alan Dershowitz heeft hier eerder al voorstellen voor gedaan, maar die zijn blijkbaar een zachte dood gestorven of liggen in Abbas' la te verstoffen. Wanneer Abbas een voorstel van Dershowitz zou accepteren of als basis inbrengen, kan Israel niet veel anders dan erin meegaan.
Nieuws dat niet met het beeld dat de NOS uitdraagt overeen komt wordt echter genegeerd, en zo ook Dershowitz' voorstel, dat ik nergens in de mainstream media ben tegengekomen.
Ik las vandaag in The Times of Israel:
A sketched map of Israeli prime minister Ehud Olmert's land-for-peace offer to Palestinian Authority President Mahmoud Abbas in 2008 — hurriedly drawn up by Abbas after a meeting with Olmert that December, and made public for the first time on Thursday — suggests that Israel was prepared to withdraw to borders very similar to the pre-1967 lines and swap areas of northern and southern Israel in return for maintaining the larger settlement blocs.
The map, published by Walla news in Hebrew and at TheTower.org in English, was based on an offer Olmert made to Abbas on December 16, 2008, during a meeting in Jerusalem.
Olmert bood Abbas daarin bijna de gehele Westoever en de Gazastrook met een corridor tussen beide, een nagenoeg één op één landruil en deling van Jeruzalem met gemeenschappelijk beheer van de heilige plaatsen. Abbas heeft nooit officieel gereageerd op dit voorstel maar heeft de Washington Post in 2009 verteld dat het onvoldoende was. Wel hebben de Palestijnen een tegenvoorstel gedaan waarin een landruil van 1,9% werd voorgesteld. Dit voorstel kwam indertijd prominent in het NOS journaal en werd gepresenteerd als een zeer vergaand voorstel waaruit blijkt dat de Palestijnen vrede willen (overigens werd het na felle kritiek gedeeltelijk teruggenomen. Het was een 'take it or leave it' voorstel en Israels voorstel om op grond van de gedane voorstellen van beide kanten verder te praten werd afgewezen). Over Olmerts voorstel dat jaren geleden al naar buiten kwam, werd door de NOS gezwegen. Ook in andere media kreeg het nauwelijks aandacht. Het is een vergaand voorstel dat ook in Israel de nodige kritiek kreeg omdat men het te ver vond gaan. Maar anders dan de Palestijnse onderhandelaars heeft Olmert er niks van teruggenomen na de kritiek, en Livni (die met de Palestijnen onderhandelde namens Olmert) zit nu weer in de regering met als doel namens de regering de onderhandelingen met de Palestijnen te voeren.
Van Palestijnse kant wordt vaak beweerd dat Abbas niet genoeg tijd kreeg om te reageren (kort daarna begon de Gaza oorlog en verbrak de PA alle kontakten) en dat Olmert erg onder vuur lag en het plan daarom toch niet meer had kunnen uitvoeren. Abbas heeft inmiddels meer dan vier jaar de tijd gehad te reageren; hij had op elk gewenst moment kunnen zeggen dat hij alsnog interesse heeft in het plan en op deze basis wil gaan praten. Netanyahu heeft altijd gezegd zonder voorwaarden vooraf te willen onderhandelen. Abbas had ook in het geheim aan Olmert kunnen laten weten dat als de rookwolken zijn opgetrokken hij graag over het plan verder wou praten. Kortom, als hij serieus interesse had gehad en dit als een basis voor vrede zag dan had hij dat kunnen laten weten, en dan was het voor Israel, ook onder Netanyahu, waarschijnlijk lastig geweest om er nog onderuit te komen. De druk op Israel zou in dat geval gigantisch zijn geweest, en een substantieel deel van de Israelische bevolking zou van mening zijn dat men deze kans niet mag laten liggen. Maar Abbas liet niks meer van zich horen en het plan belandde in de ijskast. Internationaal en door de Palestijnen genegeerd verloor het ook voor Israel zijn waarde.
Ondertussen halen de Palestijnen en internationale gemeenschap steeds maar weer het Arabische vredesplan uit de kast. Het is een plan dat grossiert in ambiguïteit, en is met name onduidelijk over de vluchtelingen. Er moet een 'rechtvaardige oplossing komen voor het vluchtelingenprobleem' waarbij naar VN resolutie 194 wordt verwezen, die door de Arabieren wordt geïnterpreteerd als een onbeperkt recht op terugkeer. Er is nooit eenduidig gezegd dat men van dit 'recht' afziet en er is ook nooit duidelijk gezegd dat twee staten voor twee volken uitgangspunt is. Sterker nog, Palestijnse onderhandelaars hebben herhaaldelijk laten weten tegen het principe van twee staten voor twee volken te zijn. Men is voor de stichting van een Palestijnse staat binnen de pre-1967 wapenstilstandslijnen, met geheel Oost Jeruzalem inclusief de heilige plaatsen als hoofdstad. Men spreekt zich daarbij uit tegen Israel als Joodse staat. De PA heeft ook regelmatig laten doorschemeren een Joods volk niet te erkennen, laat staan een Joodse claim op een deel van het land.
Om deze redenen, en ook omdat gemaakte afspraken in het verleden (door Arafat met name) niet werden nagekomen, is Israel terughoudend geworden, en wantrouwt men de bedoelingen achter het Arabische vredesplan. Immers, ook in de Arabische wereld wordt het bestaan van een Joods volk met een legitieme claim op het land ontkend, en ook in de Arabische wereld spreekt men zich vaak uit tegen Israels bestaansrecht (sterker nog, de meest walgelijke antisemitische propaganda doet de ronde, waarbij soms letterlijk tot de dood van alle Joden wordt opgeroepen). Maar dat alles haalt onze media nauwelijks, en als er al eens iets over wordt vermeld, wordt het afgedaan als 'voor binnenlandse consumptie'. Nieuws dat niet overeen komt met het beeld dat de dames en heren journalisten hebben van het conflict en de betrokken partijen is domweg niet interessant en niet van belang. Wie echt wil weten hoe het zit, kan beter zijn TV wegdoen en krantenabonnement opzeggen en in plaats daarvan op internet ongefilterd nieuws lezen of beter nog, zelf in de regio gaan kijken en met mensen van beide kanten praten.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten