Conflict Israël-Hamas lijkt uitzichtloos

Een genuanceerd artikel over de Gaza oorlog:

Conflict Israël-Hamas lijkt uitzichtloos
http://www.frieschdagblad.nl/index.asp?artID=42611

 

Hoofdartikel - vrijdag, 2 januari 2009

 

 

Het Israëlische leger is al bijna een week bezig met het bombarderen van de Gazastrook om Palestijnse raketaanvallen te stoppen. De aanval op Hamas zal waarschijnlijk geen einde maken aan de beschietingen op Israël. Want om Hamas op de knieën te dwingen, zal Israël de Gazastrook opnieuw moeten bezetten, maar daar heeft niemand in Israël trek in. Dat zou te veel levens eisen. Het zal hooguit bij kortstondige invallen in Gaza blijven.

 

De Israëlische regering beseft ook dat het onwaarschijnlijk is dat Israël met bloedvergieten Hamas kan uitroeien en zo zijn grenzen weet te beveiligen. Maar niets doen is ook geen optie. Geen enkele regering kan het zich veroorloven werkeloos toe te zien hoe het eigen land wordt gebombardeerd. De projectielen richten weinig schade aan, maar ze zorgen voor veel onrust onder de bevolking. Die roept al langer om actie tegen Hamas. Het verlopen van een bestand met Hamas twee weken geleden en de hervatting van de raketbeschietingen was voor Israël het juiste moment om toe te slaan.

 

Sommige commentatoren stellen dat een stevig optreden tegen Hamas goed ligt in de publieke opinie in Israël, waar op 10 februari parlementsverkiezingen zijn. De Kadima-partij van Livni gaat in de peilingen gelijk op met de rechtse oppositiepartij Likud van oud-premier Benjamin Netanyahu. Hij roept al maanden dat de regering niets doet tegen Hamas. De regering en vooral minister Ehud Barak van Defensie, die ook voorman is van coalitiegenoot de Arbeidspartij, zouden zich eindelijk van een andere kant kunnen laten zien en tegelijk de oppositie de wind uit de zeilen nemen.

 

Maar stemmenwinst bij de aanstaande verkiezingen is niet het beoogde doel van de huidige campagne tegen Hamas; hoogstens levert het een positief bijeffect op. Te suggereren dat de acties tegen Hamas zouden zijn ingegeven door electorale redenen, zoals sommige media doen, getuigt van cynisme. Opmerkelijk is dat er nauwelijks achterdocht is over de beweegredenen van Hamas. Hoewel daar meer aanleiding toe is. Hamas stuurt vanuit dichtbevolkte gebieden lukraak raketten af om een militaire reactie van Israël uit te lokken en om zich vervolgens als slachtoffer te kunnen afficheren. Dat de Palestijnse bevolking daarvoor een hoge prijs betaalt, speelt voor Hamas nauwelijks een rol. Hamas hoopt alleen dat Israël als agressor wordt afgeschilderd en dat de religieuze drift die verzet tot plicht maakt, kan zorgen voor een aanwas onder de gelederen van Hamas.

 

De Israëlische regering weet ook wel dat Hamas met de voortdurende raketbeschietingen Israël provoceert terug te slaan. Maar het ziet geen andere optie dan dat ook inderdaad te doen. Want de Hamas-beweging is er een die de vernietiging van de joodse staat nastreeft. Onderhandelen met een organisatie die dat nastreeft, heeft geen enkele zin.

 

Dus beschermt Israël liever zijn eigen burgers. En probeert het de afschrikkingsmacht te herstellen, die verloren ging na de mislukte oorlog tegen de Libanese Hezbollah in 2006. Daarmee zendt het een boodschap uit naar Hezbollah en Iran dat er met Israël niet te spotten valt.

 

De vraag is of deze militaire optie de verstandigste is. Op de korte termijn kan de rust erdoor worden hersteld. Maar op de langere termijn lost het weinig op. Israël kan onmogelijk de Gazastrook langdurig bezet houden. En de huidige poging met militaire kracht Hamas te verpulveren, stelt Hamas in de gelegenheid zich als slachtoffer op te stellen.

Een diplomatieke uitweg verdient boven alles de voorkeur, maar dat lijkt uitgesloten. Hamas heeft, anders dan de Palestijnse Autoriteit van Fatah-leider Abbas, nooit enige serieuze belangstelling getoond voor een twee-statenoplossing. Het enige dat het wil, is Israël van de kaart vegen.

In de loop der jaren zijn de tegenstellingen tussen Israël en militante Palestijnen dusdanig geradicaliseerd dat een vreedzame oplossing van het conflict menselijkerwijs gesproken onmogelijk lijkt. Hamas wil geen vrede. Israël heeft zich niet tot het uiterste ingezet om de Palestijnen een levensvatbare eigen staat te geven.

Israël en Hamas zijn in een gewelddadige spiraal verwikkeld waar zij uit eigen kracht niet uit kunnen komen. Alleen als de internationale gemeenschap dwingend een vredesregeling oplegt, vredestroepen stationeert en de beide partijen veiligheidsgaranties geeft, is er kans op langdurige vrede. Maar dat zal zulke grote personele en financiële offers vragen van de wereld dat het er niet van zal komen. Te vrezen valt dat het conflict tussen Israël en Hamas pas ten einde komt als een van tweeën oorlogsmoe is of definitief wordt verslagen. De vraag is wie de langste adem heeft.