De zeer gematigde Alfred Muller maakt duidelijk waarom een eenzijdige erkenning van Palestina de vrede niet dichterbij brengt. Het is raar om enerzijds op te roepen tot onderhandelingen, maar anderzijds al op de uitkomst daarvan vooruit te lopen.
Terecht stellen Washington en Jeruzalem dat erkenning van de Palestijnse staat alleen kan plaatsvinden nádat er een vredesakkoord tussen Israël en Palestina is gesloten. Mogelijk krijgen beide partijen een nieuwe kans. Er zijn berichten dat de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, John Kerry, in de komende weken een poging zal ondernemen om de partijen weer bij elkaar te brengen om te praten over een oplossing. Het is te hopen dat hij dit keer succes heeft, hoe klein de kans ook is.
--------------
Britse parlement op het verkeerde spoor
http://alfredmuller.net/2014/10/19/britse-parlement-op-het-verkeerde-spoor/
Het Britse Lagerhuis heeft maandag een motie aangenomen waarin het de Britse regering vraagt een Palestijnse staat te erkennen. Erkenning zou bijdragen aan het bereiken van een tweestatenoplossing door onderhandelingen.
Het Lagerhuis geeft hiermee een vreemd signaal. Het erkent de noodzaak van onderhandelingen, maar de uitslag daarvan staat al vast en moet vandaag al worden geaccepteerd.
De redenering gaat aldus: als Israël een Palestijnse staat toestaat op de Westelijke Jordaanoever, Oost-Jeruzalem en misschien ook nog de grenzen naar de Gazastrook volledig open zou stellen, dan komt er vrede. Iedereen wordt daar beter van, toch? Niet in de laatste plaats Israël zelf.
Symbolische betekenis
De Britse afgevaardigden dringen er bij hun regering op aan dezelfde stap te nemen. Maar die heeft laten weten dat er niets aan het beleid zal veranderen. Ook moeten we niet vergeten dat de meerderheid van de parlementariërs niet meedeed aan de stemming. Tot nu toe heeft het besluit dus vooral symbolische betekenis.
En dat is maar goed ook, want het Lagerhuis zit op het verkeerde spoor. De Britse motie wekt namelijk de impressie dat Palestijnen geen belangrijke concessies hoeven te doen, want de uitslag staat toch al vast.
Toch zijn ook aan Palestijnse zijde belangrijke stappen noodzakelijk. We hoeven maar te denken aan Hamas, die de meeste stemmen won bij de Palestijnse verkiezingen in 2006. Hamas wil Israël vroeg of laat vervangen door een islamitische staat.
Of aan de Palestijnse eis dat Palestijnse vluchtelingen terug moeten keren naar Israël. Dan hebben we het nog niet gehad over de weigering Israël te erkennen als Joodse staat.
Risico
En hoe zit dat met de veiligheidsmaatregelen die Israël mag nemen als er een Palestijnse staat wordt opgericht? Voor Israël houdt de oprichting van een Palestijnse staat op de Westoever een risico in. Welke garanties krijgt Israël dat Hamas en andere jihadisten de macht straks niet overnemen? Israël zal bij een regeling veiligheidsmaatregelen moeten kunnen nemen om te voorkomen dat op de Westoever zich hetzelfde debacle voordoet als in de Gazastrook.
Ook promoten Britse ja-zeggers eenzijdige Palestijnse stappen. De Palestijnse president Abbas hoopt zelfs al dat de Veiligheidsraad Israël een ultimatum zal stellen: op die en die datum moet Israël zich teruggetrokken hebben uit de Westoever. Een Amerikaans veto is echter gegarandeerd.
Terecht stellen Washington en Jeruzalem dat erkenning van de Palestijnse staat alleen kan plaatsvinden nádat er een vredesakkoord tussen Israël en Palestina is gesloten. Mogelijk krijgen beide partijen een nieuwe kans. Er zijn berichten dat de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, John Kerry, in de komende weken een poging zal ondernemen om de partijen weer bij elkaar te brengen om te praten over een oplossing. Het is te hopen dat hij dit keer succes heeft, hoe klein de kans ook is.
Elke zaterdag in het Reformatorisch Dagblad: Israël Ingezoomd. Commentaar over gebeurtenissen in Israël vanuit Israël zelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten