IMO Blog
Zoals gemeld heeft de Amerikaanse mediawaakhond CAMERA een lijst samengesteld van wensen aan de media voor 2013. Een van die wensen is dat terroristen ook echt terroristen worden genoemd en geen 'militanten'. Ik citeer de uitleg hier even want die vind ik wel van belang:
Terrorism, defined by the U.S. Law Code, Title 22, Chapter 38, Paragraph 2656 f(d) and used in the State Department's annual reports to Congress is "… premeditated, politically motivated violence perpetrated against non-combatant targets by sub-national groups or clandestine agents…." The Department of Defense definition recognizes that terrorism is a crime: "The calculated use of unlawful violence or threat of unlawful violence to inculcate fear, intended to coerce or intimidate governments or societies in the pursuit of goals that are generally political, religious or ideological." "Militant," on the other hand, is undefined by American law and its consensus usage journalistically – militant unionist, militant environmentalist, militant vegetarian – is as an adjective. It suggests vehemence and persistence but not illegal violence. Farmers farm, lawyers practice law, and terrorists commit terrorism – they don't advocate causes.
Ikzelf heb, precies om deze redenen, een hekel aan het word 'militant'. Het is nietszeggend en lijkt te duidelijk bedoeld om het beladen woord 'terrorist' niet te hoeven gebruiken. Mensen die het woord 'terrorist' gebruiken kiezen direct partij en labelen het geweld van een van beide kanten als illegitiem, is het weerwoord hiertegen, maar op zijn minst bij geweld dat overduidelijk op burgers is gericht zou het eigenlijk wel gebruikt moeten worden. Zelf gebruik ik ook wel het woord 'strijder' maar dat heeft een beetje hetzelfde probleem als 'militant'. Het wordt immers ook buiten gevechtshandelingen om gebruikt om aan te geven dat iemand voor een zaak strijdt, in de vakbond of bij een maatschappelijke organisatie. Alle geweld gericht tegen burgers is in strijd met het oorlogsrecht, al kun je erover twisten of het daarmee automatisch een terroristische daad is.
Ik zou erg graag willen dat media, liefst direct in de kop, duidelijk maken of gedode Palestijnen burgers dan wel strijders/terroristen zijn. Dus niet: 'Weer drie Palestijnen gedood door luchtaanvallen Israel', maar: 'Israel doodt drie Hamas strijders bij gerichte luchtaanval'. In de eerste alinea kan men dan aangeven dat de drie volgens Israel bezig waren raketten af te vuren of explosieven bij het grenshek te leggen of wat dan ook, zodat duidelijk is waarom Israel tot dit geweld overging. Ik zou ook heel graag willen dat de media ophouden met alleen of vooral Palestijnse bronnen aan te halen wat betreft het aantal slachtoffers. Deze zijn namelijk keer op keer onbetrouwbaar gebleken en gaven hogere aantallen en vooral ook hogere aantallen burgers. Oh, en hou ook eens op met altijd vrouwen en kinderen vet in de kop te zetten, ik vind eigenlijk iedere burgerdode even erg, en het suggereert bovendien dat Israel het op burgers heeft gemunt. Waarom niet juist de strijders/terroristen in de kop vermelden en dan verderop melden dat er ook enkele burgerdoden zijn te betreuren? Het speelt de Hamas propaganda in de kaart, want die rekenen op Westerse sympathie bij (veel) burgerdoden, en het is volgens mij niet geheel toevallig dat ze zo vaak raketten vanuit dichtbevolkt gebied afschieten en explosieven in woonhuizen, scholen en moskeeën opslaan (ja, ook in de dichtbevolkte Gazastrook zijn voldoende plaatsen te vinden buiten de bebouwde kom waar men kan trainen en bunkers kan bouwen voor wapenopslag).
Een andere wens die ik graag zou toevoegen aan de CAMERA lijst: hou eens op met Israels gedrag interpreteren in het licht van de Holocaust, met altijd de suggestie dat het buitenproportioneel is en men zo getraumatiseerd is dat men in iedere Palestijn een nazi ziet en zich daarom achter hoge muren wil verschansen. Hou eens op met te suggereren dat Israeli's zijn doorgeslagen, dat ze geen onderscheid kunnen maken tussen werkelijke en denkbeeldige gevaren, en dat ze hulp van buiten nodig hebben omdat ze zichzelf anders nog te gronde zullen richten. Rapporteer de feiten: wat doen de Palestijnen, wat doet Israel in reactie, en vergelijk dat eens met hoe bijvoorbeeld Turkije op de Koerden reageert. Vergelijk ook eens het aantal en percentage burgerslachtoffers dat Israel maakt en dat andere landen (waaronder de NAVO landen) maken. En betrek de Palestijnse intenties eens wat vaker, het klopt dat er weinig doden vallen in Israel, maar dat ligt niet aan een gebrek aan motivatie tot het doden van Israeli's bij de Palestijnse terroristen. En niet iedere Palestijn mag dan een nazi zijn, antisemitisme is springlevend onder Palestijnen en Arabieren en ze maken vaak gebruik van dezelfde stereotyperingen en hetzelfde soort idiote beschuldigingen.
Maar wat me misschien het meeste stoort is een soort van negatieve ondertoon in bijna alle berichtgeving over Israel. Suggestieve koppen en woordgebruik waaruit een duidelijke vooringenomenheid blijkt en een negatief oordeel in doorklinkt. Wat te denken van een kop als 'Israelische bouwwoede in Oost Jeruzalem grenzeloos' (Volkskrant 28 december) of 'Hagel, een in-your-face nominatie voor Israel en haar lobbygroep'. (Trouw, 7 januari) De suggestie druipt er vanaf: Israel moet niet zoveel bouwen en de Israellobby deugt niet en heeft gelukkig eens niet haar zin gekregen. Dat laatste wordt verderop in het artikel bijna letterlijk geschreven.
En dan de vele halve waarheden, waarbij de geschiedenis altijd ten nadele van Israel wordt verdraaid. Zo wordt bij de geschiedenis van het land wel altijd vermeld dat Israel in 1948 meer gebied verwierf dan het was toegekend in het delingsplan, maar niet dat dat gebeurde nadat de Arabische landen aanvielen en heel 'Palestina' Arabisch wilden maken. Er wordt ook altijd vermeld dat Israel 750.000 Palestijnen verdreef maar nooit dat dat gebeurde in reactie op de herhaalde aanvallen vanuit de Palestijnse gemeenschap op de Joden en het blokkeren van belangrijke wegen waardoor bijvoorbeeld de 100.000 Joden in Jeruzalem van de buitenwereld waren afgesneden en dreigden te verhongeren. Bovendien werd slechts een minderheid echt verdreven, de meesten vluchtten uit eigen beweging voor het oorlogsgeweld.
Er wordt een beeld geschetst van Israel als dader en 'trigger happy', dat gemakkelijk tot (disproportioneel) geweld overgaat en niet geïnteresseerd is in vrede. Soms spelen antisemitische noties een rol, met verwijzingen naar Joden als het uitverkoren volk (bijvoorbeeld in een artikel in Trouw over de zuigelingen- en kraamzorg) en de oppermachtige, gesmeerde pro-Israel c.q. Joodse lobby en haar propaganda waartegen de Palestijnen geen kans maken (o.a. in een artikel in NRC over de geoliede Israelische propaganda tijdens de laatste Gaza escalatie). Achter Israels gedrag wordt heel vaak een bepaalde boze opzet of intentie gezocht, en wordt het op de meest negatieve manier uitgelegd. Een nationalistische politicus heet al snel ultra nationalistisch of hardline, en wanneer een politicus zich soms wat milder en dan weer feller uitlaat worden de felle uitspraken als zijn werkelijke visie neergezet.
Bij de Palestijnen doet men precies het omgekeerde: daar besteed men juist meer aandacht aan gematigde uitspraken, en worden daden vaak juist positief uitgelegd. Vasthouden aan het fictieve en anti-vrede standpunt van het recht op terugkeer is wel heel begrijpelijk gezien het lot van de vluchtelingen. Opruiing in de media hoort nou eenmaal een beetje bij de folklore en de Arabische overdrijving en moeten we niet zo letterlijk nemen. Idem voor Haniyeh of Meshaal die oproept iedere centimeter van het land met geweld te bevrijden of uitspraken als dat de Joden nergens welkom zijn en weldra ook uit Palestina zullen worden verdreven. Het wordt doorgaans genegeerd en anders wel in de 'kontekst' geplaatst van de bezetting en zogenaamd even erge uitspraken van Israelische extremisten. Dat in Israel een regeringspartij, ook Yisrael Beiteinu, zulke uitspraken niet bezigt en als het al eens zou gebeuren die direct algemeen worden veroordeeld laat men uiteraard buiten beschouwing. Ik herinner me nog goed dat een paar jaar geleden radikale uitspraken van de inmiddels seniele rabbijn Ovadia Yosef vetgedrukt op de voorpagina van de NRC stonden, terwijl even erge uitspraken van Palestijnse leiders kort tevoren werden genegeerd.
Het is niet vreemd dat veel mensen uit de media het beeld krijgen dat Israel een soort schurkenstaat is die zich onterecht als democratie voordoet. Het is niet vreemd dat mensen denken dat veel Israeli's (spreek: Joden) arrogant, gevoelloos en sadistisch zijn, terwijl in werkelijkheid Israel naar verhouding weinig burgerslachtoffers maakt in haar strijd tegen terreur en in Israelische ziekenhuizen jaarlijks duizenden Palestijnen worden behandeld. Velen ook denken dat Israel zeer machtig is en bereid is naar niemand te luisteren (iets dat andere landen blijkbaar wel allemaal doen, anders zou men er niet zo over vallen dat Israel het niet doet?) en zich boven de wet en internationale regels verheven voelt. Velen denken dat Israel eens een toontje lager moet zingen, en te lang de hand boven het hoofd werd gehouden door het Westen, uit schuldgevoel over de Holocaust. Velen denken ook dat Israel de Holocaust misbruikt als vrijbrief om met de Palestijnen te doen wat men wil. Velen denken dat de Joden het alleenrecht op slachtofferschap opeisen en teveel met de Holocaust bezig zijn. Steeds meer mensen menen dat Israel haar bestaansrecht heeft verspeeld met haar misdaden tegen de Palestijnen, en het land maar opgeheven moet worden.
Je ziet aan deze opsomming hoe gemakkelijk antizionisme overgaat in antisemitisme. Over geen land maken zoveel mensen zich kwaad en van geen ander land wordt zo openlijk en veelvuldig het bestaansrecht ter discussie gesteld. De media spelen daar, ik heb dat hier vaker gezegd, een belangrijke rol in. Ondanks de toenemende rol van sociale media en blogs, haalt het gros van de mensen zijn informatie toch van de grote sites en kranten en de journaals van de NOS en RTL. Overigens hebben de antizionisten en Israelcritici ook op internet de overhand. Populaire politieke blogs of websites als Joop en Sargasso plaatsen praktisch alleen anti-Israel stukken, en niet zuinig ook. De algemene nieuwssites zoals Nu.nl zijn ook gekleurd en op Nujij staat werkelijk de grootste anti-Israel bagger.
Mijn wens voor het nieuwe jaar (mag dat nog?) en mijn verzoek is dat de media eens ophouden met een bondgenoot van ons, een mede VN lidstaat, de enige staat ook waar het Joodse volk na meer dan 2000 jaar rondzwerven en vervolgingen zelfbeschikking heeft, te demoniseren. Kritiek is prima, noodzakelijk en nuttig, maar wat we sinds een jaar of 10 zien gaat veel verder dan dat. Israels legitimiteit in de publieke opinie brokkelt steeds verder af en dat wijt ik voor een flink deel aan de media. Ik hoop niet mee te maken dat er in de wereld geen ruimte meer is voor een Joodse staat, een staat die fouten maakt en domme dingen doet en niet altijd even goede leiders heeft, maar het gezien de moeilijke omstandigheden en vergeleken met andere landen nog helemaal niet zo slecht doet. En ik hoop heel oud te worden.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten