Onderstaand artikel verscheen vandaag op de opiniepagina van het Friesch Dagblad.
De Palestijnse president Machmoud Abbas (midden) wordt gefeliciteerd door de Turkse minister van buitenlandse zaken Ahmet Davutoglu.
Ratna Pelle, medewerkster website Israel-Palestina.Info
De erkenning van Palestina als waarnemerstaat bij de VN is nog geen week oud en de Palestijnen hebben al gedreigd Israël voor het Internationaal Strafhof te dagen. 'Israël dwingt Palestina stappen te ondernemen bij het ICC in Den Haag tegen de kolonisatie die Israël in bezet gebied voortzet', aldus een citaat van de Palestijnse adviseur van president Abbas in het Friesch Dagblad afgelopen woensdag. De aanleiding is de Israëlische aankondiging om 3000 huizen te bouwen in het omstreden E1 gebied tussen Jeruzalem en Ma'aleh Adumim.
Volgens de Palestijnen is de 'kolonisatie van bezet gebied' een oorlogsmisdaad. Daaronder verstaat men ook bouwen in het 'bezette Arabische Oost-Jeruzalem', zo meldt het FD. Dat laatste is natuurlijk bizar, want het zou betekenen dat de Klaagmuur in 'bezet Arabisch Oost-Jeruzalem' staat, evenals de oude Joodse wijk, de Joodse begraafplaats en tientallen synagoges. Oost-Jeruzalem mag omstreden zijn, het is pertinent onjuist dit gebied, met een duizenden jaar oude Joodse geschiedenis, bezet te noemen. Dat de krant deze terminologie klakkeloos overneemt is dan ook te betreuren.
De Palestijnen klopten eerder bij het ICC aan, zo meldde het Friesch Dagblad vorige week, om Israël aan te klagen wegens vermeende oorlogsmisdaden tijdens de Gaza oorlog van 2008-2009. Daarbij haalde men het Goldstone rapport aan en stelde dat dit 'aanwijzingen vond van oorlogsmisdaden'. Men verzuimde echter te vermelden dat Richard Goldstone zelf de zwaarste beschuldigingen in het rapport later introk, en verklaarde dat hij op grond van de informatie die hij nu had niet meer tot dergelijke conclusies zou komen. Het ging daarbij om de beschuldiging dat Israël doelbewust de burgerbevolking aanviel en terroriseerde. Zonder die beschuldiging is de kans klein dat nog van oorlogsmisdaden kan worden gesproken. Overigens concludeerde het Goldstone rapport ook dat Hamas oorlogsmisdaden pleegde door raketten op de burgerbevolking van Israël af te vuren. Het ICC nam de Palestijnse klacht echter niet in behandeling omdat 'Palestina' toen nog geen staat was.
Het ICC gaat ook over het koloniseren van bezet gebied, aldus het FD vorige week, waaraan men toevoegde dat Israël eerder al door het internationaal gerechtshof veroordeeld werd omdat het de Geneefse Conventie zou schenden. Ook dit is twijfelachtig. De Vierde Geneefse Conventie is vlak na de oorlog opgesteld en had het over het deporteren of verplaatsen van de eigen bevolking naar bezet gebied. Dat is wat anders dan het toestaan van de eigen bevolking om zich daar vrijwillig te vestigen. Uit de verklaring van het Rode Kruis bij de opstelling, en ook uit verslagen van de discussies erover, blijkt duidelijk dat men gedwongen verplaatsing ofwel deportatie zoals in de oorlog gebeurde voor ogen had. De uitspraak van het Internationaal Gerechtshof waarnaar het artikel verwijst was een niet-bindend advies, en er was indertijd brede kritiek op het feit dat men een dergelijke politieke uitspraak deed. Omdat Israël weigerde mee te werken hadden de rechters alleen de Palestijnse kant gehoord en in de uitspraak, die met name over de afscheidingsbarrière ging, was geen verwijzing naar de vele zelfmoordaanslagen die Israël toen teisterden. De uitspraak, gedaan op verzoek van de Algemene Vergadering van de VN, reflecteerde de eenzijdige positie van de VN inzake het conflict. De Algemene Vergadering heeft een lange geschiedenis van eenzijdige resoluties en veroordelingen, en hetzelfde geldt voor de Mensenrechtenraad, waarvan meer dan 40% van de veroordelingen Israël betreffen. Notoire mensenrechtenschenders blijven buiten schot; sterker nog, zij hebben voor een deel zelf zitting in deze raad.
Met de Palestijnse statusverhoging zijn naar Israëls oordeel de Oslo Akkoorden en andere bilaterale overeenkomsten buiten spel gezet. Volgens de Oslo Akkoorden mag geen van beide partijen de juridische status van de Westoever veranderen, en dat is nu wel gebeurd. President Abbas liep eerder weg van de onderhandelingen omdat Israël weigerde de bouwstop van negen maanden te verlengen en uit te breiden met Oost Jeruzalem. Israël wilde zonder voorwaarden vooraf gaan onderhandelen. Wat Abbas niet kon halen bij Israël, althans niet zonder eerst te gaan praten en daarbij zelf ook concessies te doen, hoopt hij nu via de VN te verkrijgen. Daarmee zet hij de verhoudingen met Israël op scherp, dat toch al weinig vertrouwen had in de VN en daarin wederom bevestigd wordt. De aangekondigde 'strafmaatregelen' zijn dom en kinderachtig, maar verschillen niet wezenlijk van Abbas' spel: je eigen zin doordrijven en een lange neus trekken naar de ander. Wat wel wezenlijk verschilt is het effect en de internationale reactie: bijna iedereen is positief over de Palestijnse statusverhoging, en de hele wereld is net zo unaniem in het afwijzen van Israëls reactie. Deze vorm van selectieve verontwaardiging helpt het vredesproces niet verder en versterkt de nationalistische sentimenten in Israël, waar men zich onbegrepen voelt.
In 1974 en 1975 speelde de VN de kolonistenbeweging enorm in de kaart door eerst de PLO waarnemerstatus te geven en een jaar later zionisme, de Joodse bevrijdingsbeweging, te veroordelen als een vorm van racisme. Precies dezelfde fout dreigt nu weer te worden gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten