'Tariq Ramadam wrijft met zijn leugens zout in de verse wonden'
− 30/03/12, 12:03
VK OPINIE In Ramadans opruiende facts free-retoriek is Frankrijk (lees: het Westen, lees: de niet-moslims) schuldig als een ex-bajesklant radicaliseert en gewelddadig doorslaat. 'Je hebt er zo langzamerhand een dagtaak aan om zoveel kromme logica na een aanslag door een moslim te ontwarren', schrijft Nausicaa Marbe.
Toulouse houdt Frankrijk een spiegel voor, schreef Tariq Ramadan in een blog vol geparfumeerde woorden die moesten afleiden van de werkelijkheid achter de moorden van Mohammed Merah. Die moordenaar radicaliseerde in de gevangenis en de autoriteiten hielden hem in de gaten, maar Ramadan presenteert hem als onaangeraakt door islam, racisme of antisemitisme. Nee, dit dwaallicht was 'slachtoffer van een sociale orde die hem en miljoenen anderen gedoemd heeft tot een marginaal bestaan en tot een ontkenning van een status als burger met gelijke rechten en mogelijkheden'.
Ramadam wrijft met zijn leugens zout in de verse wonden. Frankrijk zou een les moeten leren. Al die 'Fatima's en Ahmeds' vragen niets anders dan gelijkheid, waardigheid, veiligheid, werk en huisvesting, beweert hij. Alsof Frankrijk een racistische staat is met apartheidswetten. Alsof de armoede, het racisme en het geweld uit de banlieues niets te maken hebben met het antisociale of criminele gedrag van hun bewoners. In Ramadans opruiende facts free-retoriek is Frankrijk (lees: het Westen, lees: de niet-moslims) schuldig als een ex-bajesklant radicaliseert en gewelddadig doorslaat.
Het groeps- en slachtofferdenken dat Ramadan moslims leert koesteren, dwarsboomt zowel een besef van verantwoordelijkheid voor het eigen leven als de acceptatie van democratische verhoudingen. De staat is altijd de vijand. Wat Ramadan als ontmaskering van de ware toedracht van terrorisme meent te onthullen, is een omkering van feiten en waarden. Koren op de molen van rancunemigranten die hun afkeer van de cultuur in het land van aankomst in claims, verwijten en agressie vormgeven.
Onmacht
De nasleep van 'Toulouse' laat weer eens zien hoe funest deze vijandige uitingen zijn voor de sociale cohesie en voor de verwerking van terreurdaden. Mocht het land een spiegel worden voorgehouden, dan doemt uit dat beeld niet de eigen schuld op, maar de onmacht tegenover burgers met een verregaand antisociale houding. De gedachten zijn vrij, dus de rouwende Fransen kunnen niet anders dan de steunbetuigingen incasseren aan terrorist Merah, op straat en in scholen. Een hatelijke boodschap, als minachting voor elk gevoel van rechtvaardigheid. Dat de vader van Merah de Franse staat gaat aanklagen voor moord op zijn zoon is een onbeschofte disproportionaliteit, maar dit had een incident kunnen blijven. Maar dat medeburgers in Merah een slachtoffer en een held zien, is een uiting van geweldsverheerlijking en acceptatie van terrorisme.
Helaas volgt er geen eenduidige correctie op dit wangedrag. Er zijn Franse politici, onder wie de communistische Pierre Laurent en presidentskandidaat Jacques Cheminade, die begrip hebben getoond voor vader Merah. Zulke idiotie legitimeert de heldenstatus van terroristen. Moslimorganisaties hebben resoluut afstand genomen van de daden van Merah. Goed om te weten. Maar individuele imams geven wel een dubieuze uitleg van de gebeurtenissen aan hun gehoor. Zoals Mamadou Daffé van de moskee waar Merah kwam. Volgens dagblad Le Monde, dat hem portretteert als innemende, charismatische man, preekte Daffé dat 'de maatschappij weliswaar fout gedrag aanmoedigt en dat politici met twee maten meten, maar dat men zich niet op de Koran mag baseren voor wetsovertredingen'.
Een wazige uitspraak die verdacht veel klinkt als vrijbrief voor wangedrag - zolang de Koran daar maar niet bij gehaald wordt. De zorg geldt hier de goede naam van religie en niet de beschadiging van mensen en sociale verbanden door terrorisme. En deze imam geldt in Toulouse nota bene als een gematigde die radicalisme tegenwerkt. Wat een beerput.
De duiding van 'Toulouse' is verwarrend en misleidend, ook in ons land. Het Platform Stop Racisme en Uitsluiting had een 'fakkeldemonstratie' tegen racistisch geweld in Europa gepland op de woensdag nadat Merah toesloeg. Dat treft, zou je denken. Kunnen ze Merahs racisme meteen meenemen. Maar in het internetverslag van dat festijn staat enkel dat 'Wilders stinkt'. Tendentieus pakte ook het NOS Journaal uit, waar correspondent Ron Linker na een voorzetje van de denker/presentator Rob Trip de aanslagen in de schoenen van Sarkozy schoof. De gedachte: na 9/11 treft terrorisme Frankrijk pas onder deze president. Ergo: geen toeval! Komt door hém.
Je hebt er zo langzamerhand een dagtaak aan om zoveel kromme logica na een aanslag door een moslim te ontwarren. Met stank voor dank, want zulke verheldering heet tegenwoordig 'islamofobie'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten