Israël heeft een regering van nationale eenheid nodig

 

Een goed idee, maar Bibi Netanjahoe is helaas te dom en te arrogant om dit in te zien.

Een “solide en realistisch vredesvoorstel” zit er helaas niet in, want voor zoiets is geen meerderheid op één lijn te krijgen, laat staan een nationaal kabinet.

 

AbbyZ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

Israël heeft een regering van nationale eenheid nodig

http://isra-ned.blogspot.com/2011/09/israel-heeft-een-regering-van-nationale.html

 

 

De problemen die Israël reeds heeft en die het te wachten staat vraagt om een regering van nationale eenheid. Ruzie maken is leuk, maar de tsunami aan ellende vraagt om gezond verstand en actie.

De wereld is vol in ontwikkeling en in veel gevallen heeft het direct of indirect betrekking op de Joodse Staat.


Sociale onrust 
De sociale onrust in Israël dient serieus genomen te worden en in plaats van commissies aan te wijzen is het verstandiger met oplossingen te komen. De problemen zijn niet nieuw en zijn vergroot. Israël heeft een hele kleine puissant rijke toplaag een redelijke middenklasse, maar ook een grote onderklasse. Binnen die onderklasse zijn veel mensen afhankelijk van soepkeukens. Deze soepkeukens worden over het algemeen gefinancierd met particulier geld dat wordt ingezameld in de diaspora. De verschillen in een klein land als Israël zijn te groot geworden. Als starter op de woningmarkt is het bijna ondoenlijk een woning te bemachtigen, de prijzen zijn grofweg te hoog om iets te kopen, of te huren. Het besluit van de Israëlische regering te bouwen buiten de groene lijn is niet handig en lost het woningtekort niet op. Grootschalige projecten zijn nodig rond Tel Aviv en Haifa en andere grote steden. Daar is geld voor nodig. Geld dat nu grotendeels wordt gebruikt voor de veiligheid van Israël. Om het budget verantwoord te kunnen verlagen is er vrede met de Palestijnen nodig.

Palestijnen
De Palestijnen gaan in september naar de VN om een eigen staat via diezelfde VN af te dwingen. Dat gaat hen lukken. Via de Algemene Vergadering wel te verstaan en niet via de Veiligheidsraad. Juridisch een groot verschil, maar emotioneel niet. Via de AV van de VN zal de Palestijnse Staat worden uitgeroepen. Veel mensen denken dat dit niet veel zal uitmaken, maar dat zal het wel. Ten eerste zal er een structuur van een eigen staat zijn waarbinnen de Palestijnen zullen opereren. Een eigen munteenheid, eigen economie, zelfstandigheid enz. Israël zal niet weten wat hen overkomt bij implicaties van een eigen Palestijnse Staat. Een regering van nationale eenheid kan er zorg voor dragen dat de spanningen die in de Palestijnse Gebieden ontstaan niet zullen bijdragen tot een splijting binnen Israël zelf. Bij een onafhankelijk verklaard Palestina zal de status van de nederzettingen veranderen, of dat nu leuk vindt of niet dat zal een gegeven zijn. Nationaal en religieus rechts zal zich daadwerkelijk moeten afvragen of het vele geld dat wordt en zal worden gespendeerd aan beveiliging van de inwoners van de nederzettingen niet beter kan worden uitgegeven. Aan huizen binnen de groene lijn bijvoorbeeld,

Internationaal
De Amerikanen zijn niet meer de Amerikanen van enkele jaren geleden. Door de economische crisis en door de meer isolationistische koers dat het vaart onder Obama is de wereld sterk veranderd. De macht van het westen vervaagt, de contouren van de macht in het oosten worden meer en meer zichtbaar. Israël is niet meer de belangrijkste staat voor de VS. Deze nieuwe realiteit wordt tot op de dag van vandaag niet in Israël begrepen. Na de Cairo speech van Obama is het buitenland beleid van de Amerikanen drastisch veranderd. Door die verandering zijn spelers als Rusland, China en Turkije in beeld gekomen. Deze landen zien de verandering in het Amerikaanse denken en hebben vervolgens hun slag geslagen in het Midden Oosten. Rusland dat Syrië niet opgeeft en zonder tegenstand blijft steunen. China dat haar oliebelangen veilig wil stellen en daarom een Palestijnse Staat zal steunen en met Turkije heeft Israël kunnen zien dat Amerika weinig meer met Israël opheeft. Het strategische denken in Israël zal snel moeten veranderen wil Israël als staat blijven wat het nu is.

Conclusie
Vrede met de Palestijnen is het enige dat Israël rest, al zal het een vrede zijn die weinig om het lijf heeft. Door met een solide en realistisch vredesvoorstel te komen kan Israël het initiatief weer naar zich toe trekken. Met de kreet "laten we om de tafel gaan zitten" zal Israël het niet redden. Dit vredesvoorstel zal moeten worden gepresenteerd door Tzipi Livni, als minister van Buitenlandse zaken en als vice-premier van een regering van nationale eenheid.  Israël zal snel actie moeten ondernemen, voordat het internationaal meer en meer geïsoleerd wordt. De Israëlische economie is gebaseerd op wereldhandel. Voor die levenslijn is een internationaal denken in Israël nodig en niet alleen nationaal wat nu het geval is.