Joodse appartementen in mufti-hotel Jeruzalem
http://www.zionism-israel.com/blog/archives/00000527.html
IMO Blog, 2011
De start van 2011 voorspelt wat betreft de berichtgeving over Israel niet veel goeds.
Op de valreep van het oude jaar publiceerden NRC Handelsblad en Trouw weer eenzijdige artikelen, waarop men tegenstukken niet nodig achtte. Zoals hier te lezen stond met name het NRC artikel vol met leugens, een kwaliteitskrant onwaardig. Misschien is het wat dat betreft wel logisch dat men geen noemenswaardig tegengeluid duldde: de lezers zouden maar tot dezelfde conclusie kunnen komen. Trouw kwam afgelopen week met een zeer eenzijdig verhaal over de vernietiging van Arabische dorpen tijdens de onafhankelijkheidsoorlog van Israel; dat was knap geschreven, want het woord 'oorlog' kwam geheel niet in het artikel voor, laat staan 'Arabische aanval'.
Van de week was er veel aandacht voor het zogenaamde Shepherd hotel in Sheikh Jarrah, Oost Jeruzalem. Dit hotel is in de jaren '30 door mufti Haj Amin Al Husseini gebouwd, en werd in 1985 door een Joods-Amerikaanse zakenman gekocht. Sindsdien stond het leeg. Hij wil er nu appartementen voor Joden in bouwen, maar liefst 20 stuks, en dat is niet alleen de Arabieren, maar ook Hillary Clinton en Catherine Ashton tegen het zere been: 20 appartementen voor Joden in 'Arabisch Oost Jeruzalem'! Dat is lef hebben. Natuurlijk vinden zij dat Arabieren wel in West Jeruzalem moeten kunnen bouwen, net zoals in de rest van Israel, maar Joden mogen niet bouwen in gebied waarvan nog niet vaststaat of Israel het zal mogen houden in een vredesverdrag met de Palestijnen. Sterker nog, voor velen ligt al vast dat Oost Jeruzalem de Palestijnen toebehoort, geheel, dus inclusief de Joodse wijk, de Klaagmuur en de Olijfberg. Waarom anders die verontwaardiging over werkelijk alles wat Israel daar doet, ook als er geen Palestijn last van heeft?
Een rapport van EU diplomaten in Jeruzalem bevestigt dit beeld:
East Jerusalem should be treated as the capital of the Palestinian state, according to a report compiled by the heads of European diplomatic missions in Jerusalem and Ramallah. The report includes several other unprecedented recommendations to the European Union regarding its attitude toward East Jerusalem.
The European diplomats, mainly consuls, also recommend that EU officials and politicians refuse to visit Israeli government offices that are located beyond the Green Line and that they decline any Israeli security in the Old City and elsewhere in East Jerusalem.
The report, which was completed last month, was sent to the EU's main foreign policy body, the Political and Security Committee in Brussels. It was apparently not released at the time due to the sensitivity of its content.
The diplomats' report also discusses the possibility of preventing "violent settlers in East Jerusalem" from being granted entry into EU countries. In the area of commerce, it recommends encouraging a boycott of Israeli products from East Jerusalem.
Waarom staat voor steeds meer mensen vast dat de Palestijnen recht hebben op geheel Oost Jeruzalem, waarmee dat deel van de stad wordt bedoeld, dat in 1948 illegaal door Jordanië werd geannexeerd en van waaruit de Joodse inwoners werden verdreven? Voor die tijd waren wijken als Sheikh Jarrah en Silwan gemengd; ze werden Arabisch onder Jordaans bestuur. Jeruzalem is nooit een hoofdstad van een Arabisch land of rijk geweest. Onder Jordanië verwerd het tot een provinciestad in de schaduw van Amman, alhoewel de koning er wel een persoonlijke band mee had. De centraliteit van Jeruzalem in de Palestijns-Arabische identiteit en in de islamitische religie is betrekkelijk recent, en voor een deel het gevolg van een bewuste campagne van de mufti in reactie op het zionisme. Elder of Ziyon meent dat dit vooral ten doel had de Joodse connectie met het land te verzwakken, en er is inderdaad veel dat daarop wijst. Het continu ontkennen van enige Joodse connectie met Jeruzalem en met Israel, de absurde ontkenning van het bestaan van de Joodse tempel en het hele verhaal van Al Burak, het halfpaard van de profeet Mohammed dat hij aan de Klaagmuur bevestigde op weg naar de hemel.
It hardly needs to be mentioned that Jerusalem was never the political capital nor religious capital of any Arab entity. The demand for Jerusalem has always been the demand to strip the Jewish state of its spiritual center, not because of any objective value that is placed on Jerusalem by the Arab world or by "historic" Palestinian Arabs.
Decades of listening to the mantra, started by Arafat, of "an independent Palestinian state with Jerusalem as its capital" has convinced gullible Westerners that somehow Jerusalem has inherent value to Palestinian Arabs, rather than tactical value as a means to weaken the emotional and spiritual hold that Jews have on Israel.
The Arabic press makes this clear. To give a minor recent example, the Al Aqsa Foundation was quoted favorably in the Palestinian Authority's official newspaper when it complained about the iPhone "iKotel" app - a simple app that shows a live video feed of the Western Wall. The reason for the consternation is that the app helps strengthen Jews' emotional connection to the Wall, and this is what frightens them most of all.
Inmiddels is de spirituele waarde van Jeruzalem voor Arabieren ook een feit geworden, en zij is onlosmakelijk verbonden met het geloof dat de Joden niks in het land te zoeken hebben, dat zij indringers zijn die erop uit zijn de moslims van hun heiligdommen te beroven en aan zich te onderwerpen. De propaganda van de mufti, van Palestijnse nationalisten en moslims en de islamitische WAQF die het dagelijkse bestuur van de Tempelberg heeft, heeft zijn werk gedaan. Ik kom steeds meer tot de conclusie dat de Arabische en Palestijnse antizionistische en ook antisemitische propaganda het grootste struikelblok voor vrede is. Ik ben zelf niet principieel tegen een deling van Jeruzalem, maar dit zal pas mogelijk zijn wanneer de Joodse aanspraken op de stad worden erkend, wanneer de Joden worden gezien als volk met een lange en diepe historische band met het land en met Jeruzalem. Een volk dat na duizenden jaren gedeeltelijk is teruggekeerd naar haar wortels, en daar een nieuw bestaan opbouwt.
Bijzonder triest en alarmerend is, dat de Arabische propaganda niet alleen in de Arabische wereld breed wordt geloofd, maar het ook in Europa goed doet. Europa draagt hierdoor niet bij aan vrede maar vergroot het probleem. De Europese houding, de VN en de nieuwe koers van de VS leiden ertoe dat rechts in Israel aan populariteit wint. Men voelt zich bedreigd, miskend en onbegrepen en dat leidt niet tot mildheid en bereidheid tot concessies, maar tot een verharding van de standpunten. Het pragmatisme dat de zionistische beweging en Israels leiders lange tijd heeft gekenmerkt, maakt steeds meer plaats voor een militant soort religieus geïnspireerd nationalisme. Nog steeds zijn de meeste Israeli's voor een twee-statenoplossing, net als de regering en het merendeel van de oppositie, zij het wel onder voorwaarden. Pas wanneer er ook aan Palestijnse kant een aanzienlijke groep voor een werkelijke tweestatenoplossing is, is er een reële kans dat men tot een akkoord kan komen. En dat is alleen mogelijk als de propaganda en indoctrinatie stopt en Palestijnen leren dat Joden net mensen zijn, met evenveel recht op het land als zij.
Terug naar het Shepherd Hotel. Het ontging de meeste media dat dit door een fervente nazi was gebouwd, iemand die een grote rol speelde in het importeren van het Europese antisemitisme naar het Midden-Oosten. De mufti heeft de dood van tienduizenden Joden op zijn geweten (door bij diverse regeringen met succes te pleiten tegen het opnemen van Joodse vluchtelingen, door het torpederen van een deal tussen de nazi's en geallieerden waarbij Joodse kinderen zouden worden geruild voor gevangen soldaten, en door de Arabische opstand te leiden waarbij honderden Joden werden gedood, en die leidde tot een verscherping van de restricties op de Joodse immigratie naar Palestina), en hij ontvluchtte de Neurenberg processen.
In de Palestijnse samenleving is van kritiek op de mufti nauwelijks sprake, integendeel. Hij wordt nog steeds geëerd en beschouwd als een groot leider. Het contrast met Israel, waar leiders met minder op hun kerfstok fel zijn bekritiseerd en de zogenaamde nieuwe historici het aandeel van Israel in het conflict benadrukten en uitvergrootten, is gigantisch. En dat is ook waarom ik op deze blog altijd zoveel nadruk leg op wat er mis is aan Palestijnse kant: het is de olifant in de kamer die niemand wil zien, terwijl Israels (vermeende danwel werkelijke) wangedrag overal, niet in de laatste plaats in Israel zelf, breed wordt uitgemeten. Ik benadruk wat wordt onderbelicht, niet wat wordt overbelicht, wat niet wil zeggen dat ik geen kritiek op Israel heb.
Ratna
Geen opmerkingen:
Een reactie posten