vrijdag 29 april 2011

Duidelijke taal op vakantie in Israel (Femmetje de Wind)

 
Femmetje lukt het blijkbaar redelijk snel te "acclimatiseren" in Israel. Ik ben ook het schuchtere type, en blijf elke keer moeite houden om mijn ellebogen te moeten gebruiken om aan de beurt te komen of een zitplaats in de bus te krijgen. Vooral in supermarkten stoort het me dat er nooit een praatje of lachje vanaf kan. Wat dat betreft ben en blijf ik een echte Limburger. Klagen doen we wel als de klant weg is...
 
Wouter
__________
 
 
Duidelijke taal
 

Ik ben met vakantie in Israël. Een prima plek om te ontspannen, maar ook een goede omgeving om mijn assertiviteitslevels weer op orde te krijgen. Israël doet iets raars met mensen, zelfs het meest schuchtere type wordt hier direct. Dat moet ook wel, there is no time to waste, zeventig jaar geleden was er alleen nog maar woestijn.

In Nederland hebben we alle tijd gehad om omgangsvormen te ontwikkelen en dat is voor mij – type pleaser – behoorlijk stressvol. Ter illustratie: laatst paste ik een jurk in een kledingwinkel. Een jurk die me lelijk stond. Maar toen de winkeljuf om het gordijntje kwam informeren of ie goed was, zei ik niet: nee, afschuwelijk. Ik zei: ik vind 'm wel mooi, maar hij zit een beetje krap onder mijn armen. Wat ervoor zorgde dat ik een discussie kreeg over de mogelijkheden om de jurk te laten vermaken.

Hier in Israël is men niet zo bezig met wat de ander van je denkt. Voor elkaar krijgen wat je wilt is een stuk belangrijker. Gisteren was ik bij de manicure. Nagelkunstenares Sagit groet me nauwelijks, ze vraagt ook niet hoe het met me gaat, ze gaat gewoon zitten en wijst op een plek tegenover haar. Dan ritst ze haar etui open en pakt mijn hand.

'Kun je je niet een beetje ontspannen?' vraagt ze geërgerd. Vervolgens trekt ze ruw aan mijn vingers en begint met de harde kant van een vijl mijn nagels te schuren.

'Hé', zeg ik, 'kun je de zachte kant van de vijl gebruiken?'

Ze zucht en draait de vijl om.

Daarna gaat ze mijn nagels lakken. Als ze klaar is, inspecteer ik het resultaat: mijn pinknagel is niet helemaal perfect. Ach, ik doe het thuis wel opnieuw schiet het door mijn hoofd, in plaats daarvan zeg ik: 'Kun je deze opnieuw doen, die is niet goed.'

Zuchtend en steunend maakt ze een watje nat met aceton. Ik voel me totaal niet bezwaard, misschien juist omdat ze zo zucht en steunt. In Nederland zou de nagelstylist waarschijnlijk beleefd mijn nagel opnieuw hebben gelakt, om zich na mijn vertrek meteen te beklagen bij haar collegaatje. Dan maar liever duidelijke taal.

Femmetje de Wind is freelance journalist.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten