zaterdag 25 december 2010

Hoe het christendom uit het Midden-Oosten verdween

 
Wij wensen onze christelijke lezers mooie en vreedzame dagen toe!
 
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Hoe het christendom uit het Midden-Oosten verdween

 
Weldra zullen in de landen die wij associëren met het kerstverhaal geen christelijke gelovigen meer wonen.
Philip Jenkins, 24-12-2010 07:00

In oktober van dit jaar vielen terroristen de kathedraal van de Syrisch-katholieke kerk in Bagdad aan, waarbij zestig kerkgangers werden vermoord. Het ergste was nog wel dat niemand daarvan opkeek. Sinds de VS Irak in 2003 binnenvielen, zijn er al duizenden christenen afgeslacht en zagen vele anderen zich gedwongen om te vluchten.

Hoewel in 1980 christenen nog 4 procent vormden van de Iraakse bevolking, is de kans groot dat het christelijk geloof binnen een paar jaar volledig zal zijn uitgeroeid in Irak. Menige westerling spreekt schande van deze vervolging, maar slechts weinig mensen weten precies om welke christenen het gaat en waarom ze nog steeds aanwezig zijn in een deel van de wereld dat toch door de meeste mensen als puur islamitisch wordt beschouwd.

Heldhaftig

In feite vormen de christenen in Irak en omliggende landen een zeer heldhaftig en tragisch hoofdstuk in de geschiedenis van hun religie en hun verhaal ondermijnt veel van de gebruikelijke vooronderstellingen over zowel christendom als islam.

Deze Syrisch-katholieken zijn de rechtstreekse afstammelingen van de allereerste christelijke kerken, die nog door de apostelen zelf zouden zijn gesticht. In Europa en Amerika wordt het verhaal van het christendom vaak voorgesteld als een gestage westwaartse beweging, een verschuiving vanuit Palestina en Syrië naar Europa en uiteindelijk naar het Amerikaanse werelddeel. Dan zien we echter over het hoofd dat die oudste kerken ook in de oorspronkelijke landen zijn blijven bestaan en dat die congregaties missionarissen hebben uitgezonden naar het oosten, naar Azië, naar het zuiden, naar Afrika.

Jeshua

In de 5de en 6de eeuw waren de christenen in het Midden-Oosten verdeeld in verschillende kerkgenootschappen - katholiek, orthodox, nestoriaans, jakobitisch - maar wel allemaal in de apostolische traditie. Nestorianen en jakobieten spraken Oud-Syrisch, een taal die nauw verwant is aan het Aramees dat Jezus sprak. Tot en met de Middeleeuwen noemden ze zichzelf nazarenen, en niet christenen; ze waren volgelingen van Jeshua, niet Jezus.

Deze groepen wisten zich niet alleen te handhaven, maar groeiden zelfs, en de Oud-Syrische kerken ondernamen een paar van de grootste zendingsinspanningen in de geschiedenis. In die tijd had de grootste christelijke kerk ter wereld zijn thuisbasis niet in Rome of Constantinopel, maar in Bagdad, en was het een nestoriaanse kerk. Rond 600 verkondigden de nestorianen het woord van Jeshua zelfs in de hoofdstad van het Chinese rijk en verbreidden ze het geloof rond de Stille Oceaan.

Bloeitijd

In de tijd van Karel de Grote schreef de nestoriaanse patriarch van Bagdad vol trots dat hij een aartsbisschop had benoemd voor een nieuwe kerk in Tibet en dat zijn kerk floreerde in Zuid-India. Het was ook een bloeitijd voor de jacobitische kerk, die zich uitstrekte van wat nu Turkije is tot over heel Perzië. De christelijke minderheden die nu in Irak worden vervolgd - de Syrisch-orthodoxen, de Syrisch-katholieken, de Assyriërs en de Chaldeeërs - vormen de hedendaagse restanten van deze ooit bloeiende Oud-Syrische kerkgenootschappen.

Als deze kerken ooit tot ver in Azië hebben gereikt, waarom bevinden ze zich dan nu in zo'n uitzichtloze toestand? Het voor de hand liggende antwoord is dat ze verstikt zijn door de opkomende macht van de islam, maar zo simpel ligt het niet. Nog lang nadat de moslims het Midden-Oosten in het midden van de 7de eeuw hadden veroverd, hielden christenen stand en ging het ze goed. Zelfs in het jaar 1000 - halverwege het verhaal van het christendom - waren er waarschijnlijk evenveel christenen in Azië als in Europa.

Waardering

Rond het jaar 1200 beleefden de Oud-Syrische kerken nog een intellectuele en geestelijke wederopleving die door sommigen een renaissance is genoemd. De eerste moslimregimes onderdrukten die kerken dus niet, maar hadden juist waardering voor de daarin aanwezige geleerde kennis en zij ontleenden veel aan de christelijke (en joodse) wetenschap en filosofie. Wie denkt dat vervolging in het dna van de islam zit, moet mij eens uitleggen hoe deze religies zo'n 500 tot 600 jaar lang overwegend goede betrekkingen hebben weten te onderhouden.

Daarin is slechts geleidelijk verandering gekomen, naarmate de kleine regerende elite van moslims uitgroeide tot een solide meerderheid van het volk. Dat tolerantie is omgeslagen in vervolging is te wijten aan twee factoren. Om te beginnen ontstond een scherp gevoel van vijandschap tussen de islam en het christendom door de kruistochten vanuit Europa, waardoor plaatselijke christenen als verraders werden gezien. Vervolgens voltrok zich na 1300 een wereldwijde ramp, namelijk een plotseling intredende klimaatverandering, in de vorm van afkoeling. Groeiseizoenen werden korter, voedselvoorraden slonken, bevolkingsaantallen daalden en steden krompen. De toch al verzwakte bevolking kreeg te maken met grote plagen.

Zondebokken

Over de hele wereld gingen mensen in paniek op zoek naar zondebokken die ze de schuld konden geven van deze tegenspoed. In Europa gingen christenen de joden vermoorden en verdrijven. In China en het Midden-Oosten richtte het volk zich tegen christenen, die werden vermoord, onder dwang werden bekeerd of werden onderworpen aan wijdverbreide etnische zuiveringen. Rond 1350 waren er alleen nog een paar amper getolereerde minderheden van christenen in een bijna geheel islamitisch Midden-Oosten.

In de moderne tijd was zelfs die nederige status niet langer te handhaven. Tijdens de Eerste Wereldoorlog waren er nog steeds grote aantallen christenen in het Midden-Oosten, dat grotendeels onder de heerschappij van het Ottomaanse keizerrijk viel. Maar net als in vroeger tijden zag het keizerlijke regime deze minderheden als potentieel subversieve elementen die wellicht steun verleenden aan westerse mogendheden die de hele regio dreigden op te delen en in hun eigen invloedssfeer probeerden te brengen.

Genocide

In 1915 vielen de Ottomaanse Turken christelijke minderheden aan, met name de Armeniërs, maar ook de Assyriërs, de maronieten en anderen. In het hele gebied dat het huidige Turkije, Syrië, Irak en Libanon beslaat, vaagden de Turken hele gemeenschappen weg die zich al sinds het Romeinse Rijk hadden weten te handhaven. Het geweld was zo alomvattend en de uitroeiing zo compleet dat verbijsterde rechtsgeleerden zich gedwongen zagen een geheel nieuwe misdaadcategorie in het leven te roepen om het te beschrijven. De Poolse jurist Raphael Lemkin had de slachting onder Armeense en Assyrische christenen in gedachten toen hij de term 'genocide' muntte.

Gedurende de 20ste eeuw is het Midden-Oosten onder invloed van nieuwe intellectuele stromingen veranderd: het Arabisch nationalisme, het sociaal-radicalisme en de islamitische wederopleving keerden zich allemaal tegen de wegkwijnende Europese mogendheden. In een dergelijke onrustige omgeving moesten de resterende christenen in de regio erg opletten om niet het slachtoffer te worden van onderdrukking door een overweldigende islamitische meerderheid.

Reservaat

Het creëren van onafhankelijke christelijke staten onder bescherming van grootmachten als Frankrijk of Groot-Brittannië was een van de oplossingen. Libanon is een voorbeeld van zo'n beschermd reservaat, maar kan nauwelijks een succes worden genoemd. Aangezien de moslimminderheid er veel sneller groeit, is Libanon er maar ten dele in geslaagd een overwegend christelijk land te blijven en wordt het eigenlijk overheerst door buurland Syrië.

Een andere overlevingsstrategie was ambitieuzer van aard. In het hele Midden-Oosten hebben christenen nationalistische en radicale bewegingen opgezet en geleid, zelfs revolutionaire groepen die zich verzetten tegen imperialisme. Christenen streefden een niet-sektarische samenleving na waarin zij zich duidelijk konden profileren als echte Arabische nationalisten en patriotten, waarmee ze zich indekten tegen de verdenking dat ze agenten van westerse mogendheden zouden zijn. In het Arabische verhaal van de laatste honderd jaar spelen christelijke activisten een grote rol en er komen bekende christelijke namen als George, Michael en Anthony in voor.

Vliegtuigkapingen

Vooral in de Palestijnse beweging waren christenen prominent aanwezig. George Habash (afkomstig uit een orthodoxe familie) was het brein achter de meeste terroristische tactieken die over de hele wereld door Palestijnse groeperingen werden toegepast, waaronder de vliegtuigkapingen, en veel van zijn volgelingen waren ook christenen. In de jaren zeventig heeft Israël een Syrische aartsbisschop van de Grieks-katholieke kerk gevangen gezet op beschuldiging van het smokkelen van wapens naar het Palestijnse verzet. Bij het schrijven van de geschiedenis van het terrorisme in het Midden-Oosten vergeten we vaak dat veel daarvan niet uit de islamitische, maar uit de christelijke hoek kwam.

Christenen maakten ook deel uit van de opkomende Arabische nationalistische Ba'ath-beweging. Een van de oprichters daarvan was Michel Aflaq, die een orthodoxe achtergrond had. In de jaren zeventig waren in Irak en Syrië Ba'ath-partijen aan de macht en in beide landen zaten christenen op posities met macht. Tariq Aziz, de bekende minister van buitenlandse zaken van Saddam Hoessein, was eerst ook een Michael, een chaldeïsch-christen, maar hij nam een islamitisch klinkende naam aan om vijandige reacties van zijn vrome Arabische buren te vermijden. Je kunt Ba'ath-regimes van alles verwijten, zoals geweld en onderdrukking, maar deze staten boden christenen wel een veilig toevluchtsoord waar zij hun geloof konden belijden in een seculiere openbare omgeving, terwijl tegelijkertijd extremistisch-islamitische bewegingen met grof geweld werden onderdrukt.

Geradicaliseerd

Pas in de afgelopen twintig jaar is het met die inschikkelijkheid rampzalig fout gegaan. De politieke verandering is voor een deel te verklaren uit demografische factoren, aangezien de moslimbevolking sterk is toegenomen en de christelijke minderheden kleiner zijn geworden door emigratie. Er is echter ook in de gehele moslimwereld sprake van een recent geradicaliseerd islamitisch bewustzijn.

In Palestina hebben islamitische groeperingen als Hamas de seculiere en christelijke milities die vroeger de voorhoede vormden van het verzet tegen Israël vervangen. In Egypte vallen militante moslims koptisch-christelijke gemeenschappen aan die eeuwenlang zijn getolereerd. En het ergste is dat met de omverwerping van het regime van Saddam in Irak islamitische radicalen, zowel soennitische als sjiitische, hun woede nu op christenen richten. Alleen in Syrië - het land waarover weinig goeds wordt gezegd - worden christenen nog vergaand getolereerd, maar dat zou snel omslaan als het Ba'ath-regime ten val zou komen. In het grootste deel van de regio is de situatie voor christenen nu uiterst nijpend geworden.

De christengemeenschappen in het Midden-Oosten zullen niet van de ene op de andere dag ophouden te bestaan, maar voor velen zal het verhaal worden voortgezet in nieuwe emigratielanden, in Europa, Noord-Amerika en Australië. Zo zullen wij het wellicht nog meemaken dat er een eind komt aan een religieuze geschiedenis die bij de apostelen is begonnen. Weldra zullen in de landen die wij associëren met het kerstverhaal geen christelijke gelovigen meer wonen.


Philip Jenkins is hoogleraar geesteswetenschappen aan de Pennsylvania State University. Hij publiceerde een reeks boeken over de geschiedenis van het christendom waaronder Gods werelddeel (uitg. Nieuw Amsterdam).
 

Jesus was een Palestijn

 
Zoals wel vaker bij PMW vertalingen, mis ik de context - er worden alleen enkele zinnen uit een gesprek weergegeven.
Deze onzin is echter bekend in Palestijnse en ook pro-Palestijnse kringen. Er is geloof ik zelfs al eens een toneelstuk geweest met Jezus als Palestijn en Sharon als beul of zoiets ongepasts.
 
Moet ik hier nog vermelden dat Jezus een Jood was, stammende uit de grootste bevolkingsgroep in het gebied rond het jaar 0, de Joden? Hij was Judeeër of Galileeër, want de naam 'Philistina' (Palestina) werd pas 100 jaar later door de Romeinen op het land geplakt.
 
Wouter
____________
 
 
PMW - Dec. 24, 2010
 
Jesus was a Palestinian-
"no one denies that," says PA TV
by Itamar Marcus and Nan Jacques Zilberdik

One of the ways the Palestinian Authority attempts to create a Palestinian history is to deny the Judean/Jewish nationality of Jesus, and misrepresent him as a "Palestinian."

Palestinian Media Watch has documented this ongoing Palestinian Authority historical revision. Recently on PA TV, the author Samih Ghanadreh from Nazareth was interviewed about his book "Christianity and Its Connection to Islam." 


The following is the transcript of the discussion describing Jesus as a Palestinian:

Religious program on PA TV: This is our religion
 
Author: "The Shahid (Martyr) President Yasser Arafat used to say: "Jesus was the first Palestinian Shahid (Martyr)." I heard him say that sentence many times."
PA TV Host: "He [Jesus] was a Palestinian; no one denies that."
Author: "He [Jesus] was the first Palestinian Shahid (Martyr). He (Arafat) attributed this Martyrdom to Palestine, as well."
[PA TV (Fatah), Dec. 3, 2010]
Fatah proud of "Palestinian" Virgin Mary
Earlier this year the Fatah Communications and Education Authority issued as statement on the official Fatah website claiming the Virgin Mary was "of the nation of Palestine":
"If we are proud of the holiness of our land, then we are proud and pride ourselves that the first and most important holy woman among the nations and peoples is from the holy land: The Virgin Mary - the woman of love and peace - is of the nation of Palestine..." [palvoice.com/index.php?id=23043]

Jesus and Mary were Palestinians par excellence
The Palestinian Authority religious leader, the Mufti Muhammad Hussein:
"Jesus was born in this land; he took his first steps in this land and spread his teachings [of Islam] in this land. He and his mother [Mary], we may say, were Palestinians par excellence." [PA TV (Fatah), May 12, 2009]

See more examples of the PA's misrepresentation of Jesus as a "Palestinian" who preached Islam, on the PMW website.
 
 

Antoine Bodar en de UCP versie van het Israelisch-Palestijns conflict

 
Meer over christenen en hun Heilige Land in deze kersttijd. Ik heb een stukje van die Bodar op tv gezien. Zo'n akelig menneke, net een kruising tussen bisschop Gijsen en Dries van Agt.
Maar dat zegt natuurlijk niks over zijn boodschap....
 
Wouter
______________
 

Antoine Bodar en de UCP versie van het Israelisch-Palestijns conflict

IMO Blog, 2010

De zwaar gesubsidieerde anti-Israël aktiegroep "UCP" (lees: 'United Christians for Palestine') zet haar lastercampagne tegen Israël voort zolang het overheidsgeld strekt. We mogen dus hopen dat minister Rosenthal, met steun van het als Israëlvriendelijk te boek staande trio Mark, Maxime en Geert, binnenkort de geldstekker uit dit stopcontact trekt, en we dan van de leugens als in het artikel dat ik hier bespreek, verschoond blijven. Nou ja, zolang dit niet meer met voor ontwikkelingshulp bestemd overheidsgeld gebeurt, ben ik al heel blij.


UCP reis
Laatst was er weer een traditionele Israël bashing reis, waarbij verschillende bekende schrijvers op kosten van de belastingbetaler te horen en te zien kregen hoe erg Israël is en hoe onschuldig en zielig de Palestijnen. Men ging met onder andere een paar schrijvers en de priester Antoine Bodar langs de bekende plekken zoals Bethlehem en Hebron, en sprak er met de bekende mensen en organisaties zoals Breaking the Silence en het Komitee tegen Huisvernielingen, en natuurlijk werd het op TV uitgezonden, want UCP heeft een geoliede PR machine en zorgt er dus wel voor dat het grote publiek de bevindingen van de deelnemers niet onthouden blijft. Bodar kreeg in het zwaar christelijke Nederlands Dagblad uitgebreid de ruimte om zijn bevindingen aan het publiek te melden. Ik bespreek hier zijn artikel en zal de ergste onzin proberen te weerleggen.

"In Israël aankomen is een mate van thuiskomen. Een schoon westers land, vergelijkbaar met Nederland."

Zo begint zijn reisdagboek. Dat valt helaas wel mee, of beter gezegd, tegen. Ik vond Israël over het algemeen behoorlijk vies en slecht onderhouden, in ieder geval vergeleken met Nederland, waar je overigens soms ook al niet goed wordt van het zwerfafval. Israël is ook in lang niet alle opzichten zo westers. Ik vond het duidelijk niet Europees, armer, slechter onderhouden, meer troep, meer armoede en veel minder regels (of ze worden niet nageleefd). Veel braakliggende stukjes vol rotzooi middenin steden waar mensen doorheen struinen op weg naar de winkel of de bushalte, stinkend vlees in de hitte op de markt, huizen en tuinen die er verwaarloosd uitzien, kinderen die met afval spelen, etc. etc. en vooral veel afval en troep in de openbare ruimte. Ik heb hierover geblogd na mijn laatste Israël reis, zie: Israël kan zoveel mooier.

"De hoge muur scheidt Palestijnen van Israëli's en brengt Berlijn in herinnering - niet alleen om de muur zelf, maar ook om de willekeur waarmee die door het woongebied is getrokken. Een hoofdstraat is spookstraat geworden."

Cliché met een lange baard nummer 1. Er zullen er nog veel volgen in dit Israël bashing dagboek. De 'muur' (ca. 95% is hek) is niet willekeurig door woongebied getrokken. Die straat in Bethlehem (ik ben er ook geweest, en hij komt in talloze anti-Israël reportages voor) is een ongelukkige uitzondering waar inderdaad een hoge betonnen muur de straat direct scheidt van het naast gelegen land. In stedelijk gebied is soms een muur in plaats van een hek geplaatst omdat vanuit Palestijns gebied veelvuldig op nabij gelegen Israëlische nederzettingen en wijken van Jeruzalem werd geschoten, en een hek kan dat onvoldoende tegengaan. Maar bij Bodar natuurlijk geen woord over Palestijns geweld. Zij zijn slechts slachtoffer.

"In de avond hebben we een maaltijd met een groep Palestijnse christenen die samen het document Kairos, een schreeuw om hulp 'uit het hart van het Palestijnse lijden', hebben geschreven, dat ook in Nederland een jaar geleden is gepresenteerd. De boodschap: Nooit wraak, alleen hoop in liefde met als uitgangspunt altijd ook de vijand te beminnen. Geloof in een aparte Palestijnse staat raakt teloor. Beter één staat van Israëli's en Palestijnen samen.

Het Kairos document riep op tot een boycot van Israël en sancties en stelde Israëls bestaansrecht ter discussie. Het was dan ook allerminst verzoenend, maar juist polariserend. Bodar staat hier in feite ronduit te liegen, iets wat de katholieke kerk niet vreemd is en de vervangingstheologie evenmin. Zelf stelt hij en passent ook Israëls bestaansrecht ter discussie, slim in de mond gelegd van de Palestijnen waarmee men at. Eén staat zal leiden tot meer geweld, want de Joden zullen geen hernieuwde Dhimmi status accepteren en hun zwaarbevochten zelfbeschikking niet op willen geven. En ik vermoed dat Bodar op een staat doelt die van haar Joodse karakter ontdaan is en waarheen Joden niet meer zomaar kunnen emigreren. Deze staat zal op den duur dan ook een Arabische meerderheid krijgen, zeker als alle nakomelingen van de vluchtelingen erheen mogen 'terugkeren'. En hoe het Joden in de Arabische staten is vergaan is bekend....

 
 
 
 

Ophef over kerstbomen in Nazareth

 
Ik las het eerst in Sp!ts, maar hun website heeft slechts het ANP-bericht van 3 korte alinea's, zoals tientallen andere kranten ook. Het Reformatorisch Dagblad biedt wat meer informatie, zoals de politieke kleur van de burgemeester van Nazareth-Illit en iets over de achtergrond van de hele rel. De moslims van Nazareth zijn nl. nogal aan het radikaliseren en pesten de christenen daar weg, die naar de overwegend Joodse buurgemeente uitwijken. De Wilderiaanse burgemeester daar promoot juist graag het Joodse karakter van zijn gemeente met Davidssterren en Chanoekia's in de openbare ruimte, in reaktie waarop Arabische inwoners om kerstbomen in hun wijken hebben gevraagd. Dat de gemeente die niet wil plaatsen is haar goed recht, alleen is de argumentatie wel discutabel.
 
Abu Pessoptimist, een Nederlandse oud-journalist van joodse afkomst die nu Israel-bashen als tijdverdrijf heeft, spreekt er natuurlijk weer schande van in zijn kerstwens aan zijn christelijke lezers; hypokriet als altijd, want over de intolerante moslims van Nazareth, die naar het schijnt (maar daar zwijgen de kranten weer over) ook geen kerstbomen in Arabisch Nazareth toelaten, heeft hij het uiteraard niet.
 
Een ander punt is wat kerstbomen in Nazareth (Illit) te zoeken hebben. Het is bij mijn weten een van oorsprong heidende (noord?-)Europese traditie, waartegen de kerk in de negentiende eeuw nog scherp gekant was, en die in het zg. Heilige Land waarschijnlijk niet verder terug gaat dan de kerstman en Coca Cola. Bezwaar ertegen hebben lijkt mij dan ook vrij overdreven. Zelfs Theodor Herzl had een kerstboom in zijn huis staan!
 
Dat de burgemeester van Nazareth Illit niet van het type Job Cohen is lijkt duidelijk, en dat zo'n uitspraken het harmonieus samenleven niet bevorderen ook. Ik zou denken dat de christelijke wijkbewoners zonder bezwaar van de gemeente zelf hun buurten van versierde kerstbomen zouden kunnen voorzien.
 
Maar de kranten hebben nu weer een nieuw smeuig kerstverhaal (de muur om Bethlehem wordt ook zo'n sleur) en de Israelbashers hebben weer wat munitie om hun haat te spuwen. Zo is (bijna) iedereen tevreden. Vrolijk kerstfeest!
 
Wouter
___________
 

Ophef over kerstbomen in Nazareth

22-12-2010 18:40 | gewijzigd 23-12-2010 10:58 | Kerkredactie

NAZARETH-ILLIT – In Nazareth-Illit (Boven-Nazareth) in Israël is een fikse ruzie ontstaan over de plaatsing van kerstbomen. De burgemeester heeft een verzoek hiertoe woedend afgedaan als een „provocatie."

Dat meldde het ANP donderdag. Aanleiding voor de ophef is een verzoek van twee Arabische gemeenteraadsleden om kerstbomen te plaatsen op rotondes in de stad. In Nazareth-Illit wonen overwegend Joden. Burgemeester Gavsu reageerde verbolgen: „Nazareth-Illit is een Joodse stad en dit zal niet gebeuren zolang ik burgemeester ben."

De burgemeester, die lid is van de rechtse partij Yisrael Beiteinu, (Israël ons huis), is bezig met een bewuste campagne om Nazareth-Illit Joodser te maken. Hij is bang voor de toenemende arabisering van zijn stad. Nazareth-Illit (45.000 inwoners) ligt naast Nazareth (65.000 inwoners), dat de grootste Arabische stad van Israël is. De afgelopen jaren zijn veel Arabische christenen uit Nazareth vanwege de dreiging van de islam verhuisd naar Nazareth-Illit.

Direct na zijn aantreden, twee jaar geleden, liet burgemeester Gavsu overal verlichte davidssterren ophangen. Met Chanoeka, het Joodse lichtenfeest, plaatste hij op de belangrijkste rotondes in de stad grote verlichte chanoekia's.

Twee Arabische gemeenteraadsleden hebben nu een voorstel ingediend om op dezelfde plaatsen verlichte kerstbomen neer te zetten, niet alleen voor de christenarabieren, maar ook voor de vele Joods-Russische immigranten met christelijke wortels die in de stad wonen.

De burgemeester weigert dit toe te staan. „De stad is Joods, Joods, Joods! Punt uit!" De Arabieren op hun beurt zijn ook woedend. Aziz Dahdal, een 35-jarige christelijke inwoonster van Nazareth-Illit, is niet verrast door het besluit van Gavsu: „Het racisme van het niet plaatsen van een kerstboom is niets vergeleken met het échte racisme dat we hier ervaren."

 

vrijdag 24 december 2010

Hamasregering in Gazastrook krap bij kas door boycot en blokkade

 
In tegenstelling tot alle beweringen erover heeft de boycot van Hamas wellicht toch het gewenste effect....
 
RP
-------

Funding Government Proving Tough: Hamas

24/12/2010
asharq-e.com/news.asp?section=1&id=23535

GAZA CITY (AFP) – Gaza's Hamas-run government admitted on Thursday it is finding it hard to come up with the 25 million dollars a month it needs to fund its budget.

In a speech before hundreds of teachers at a ceremony in Gaza City, Hamas leader Ismail Haniya admitted his government was struggling with its finances.

It costs "25 million dollars a month to fund the government and the ministries," Haniya said. "And it's really difficult to provide that."

He said Hamas receives no money from either the United States or the European Union, whose money was offered "in the context of political blackmail."

Haniya, who holds the post of prime minister in the Gaza Strip, but is not recognised internationally as such, revealed that Hamas employs a massive state infrastructure in the coastal enclave.

Employees of government institutions and ministries "now number some 34,000 people," he said, a number that includes security services and police.

Hamas, a militant group dubbed a terrorist organisation by the United States and Europe, has controlled the Gaza Strip since 2007.

It won legislative elections in 2006, prompting long-standing tensions with chief rival party Fatah to boil over into violence a year later.

Hamas fighters in Gaza routed their Fatah counterparts in bloody confrontations and have been firmly in charge of the territory ever since.

Ophef in Jordanië over school die les geeft over Holocaust en Anne Frank

 
Dit zou een satire kunnen zijn, maar is helaas serieus. Jordanië, het meest gematigde Arabische land, in vrede met Israel en met een zogenaamd Westers georiënteerd koningshuis, verbiedt onderwijs over de Holocaust. Vorig jaar had de NOS in het achtuur journaal een paar uitgebreide reportages over dit fantastische land, ik meen omdat de koningin er op bezoek was. Geen enkele kritische noot, niks over het alom tegenwoordige antisemitisme, de steun voor extremisme en allerlei discriminatoire maatregelen (Joden mogen bijvoorbeeld geen Joodse attributen meenemen het land in, laat staan dat men een synagoge zou mogen bouwen). Je vraagt je soms af: door wie worden we voor de gek gehouden? Het is fijn dat het Jordaanse koningshuis goede relaties heeft met het Westen; misschien kunnen die in de toekomst eens wat meer aangewend worden voor stevige doch constructieve kritiek?
 
RP
-----------
 

Jordanians aghast at school teaching about Anne Frank

http://elderofziyon.blogspot.com/2010/12/jordanians-aghast-at-school-teaching.html
 
 
From YNet:
A private school in Jordan stirred the anger of many in the Hashemite Kingdom after it was revealed that one of its English textbooks includes a chapter about the Holocaust and even quotes excerpts of Anne Frank's diary.

The "sensational affair" was uncovered by local newspaper Al-Dustour and led the Jordanian Deputy Prime Minister and Education Minister Dr. Khalid Karaki to order the establishment of a commission of inquiry that will "examine and write a report about the implications of the incident."

Following the initial report, the Education Ministry issued an official response in which it said it "prohibits the inclusion of additional study materials, unless they have received an official approval. The ministry will look into other schools that have used similar materials, and has instructed the school to stop using the textbook," it read.
Here's one of the al-Dustour articles that says that these are "misleading Zionist curricula which seeks to penetrate the minds of students and future generations."

This is the textbook that they were using; it uses the text of the play based on Anne Franks's diary rather than the diary itself.
 
------------------
Zie ook: http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4003911,00.html
 
 
 

Geen anti-Israel advertenties in bussen Seattle

This ad from the Seattle Mideast Awareness Campaign was scheduled to appear on the sides of 12 Metro buses on Seattle routes. Metro officials rejected the proposed ad Thursday.
 
 
Een advertentiecampagne tegen Israel met de tekst: 'Israeli warcrimes: your taxdollars at work" is gelukkig afgeblazen na protesten van de Joodse gemeenschap, en verzoeken tot een 'tegencampagne'. De verzoeken daartoe werden eveneens afgewezen. Men komt binnenkort met nieuwe richtlijnen voor niet-commerciele advertentiecampagnes. Ik zou mij zo kunnen voorstellen dat ze bijvoorbeeld niet kwetsend mogen zijn voor grote groepen mensen, of geen beweringen mogen bevatten die ernstig kunnen worden betwist. Het openbaar vervoer is in elk geval geen gepaste plek voor politieke campagnes. We zouden toch ook geen "stop de islam" posters in onze bussen en treinen willen?
 
RP & WB
--------------
 

Metro will not allow bus ads alleging "Israeli war crimes" after all. Nor will it allow ads countering that ad.

Friday, December 24, 2010 - Page updated at 01:00 p.m.

http://seattletimes.nwsource.com/text/2013753552.html

Metro says nevermind to 'Israeli war crimes' ads

By Janet I. Tu
Seattle Times staff reporter

In a reversal of an earlier decision, Metro Transit said Thursday it would not allow a bus ad alleging "Israeli war crimes," saying a flood of comments has convinced officials that service could be disrupted.

The ad, purchased by the Seattle Mideast Awareness Campaign, ties alleged Israeli war crimes to U.S. military aid. The ad had been set to run for a month on the sides of 12 buses starting next week.

Metro also rejected proposals for two counter ads.

"The escalation of this issue from one of 12 local bus placards to a widespread and often vitriolic international debate introduces new and significant security concerns that compel reassessment," said King County Executive Dow Constantine.

Metro spokeswoman Linda Thielke earlier this week said lawyers had advised Metro that it couldn't refuse to accept the "Israeli war crimes" ad under current agency policy.

Metro policy restricts advertising that, among other things, can be reasonably foreseen to result in harm to, disruption of, or interference with the transportation system.

"When we accepted the ad from Seattle Mideast Awareness Campaign, we didn't have any information to cause us to reasonably foresee that there could be a disruption to transit service," Thielke said.

That changed once media locally, nationally and internationally ran the story and the comments started coming in, Thielke said. Metro customer service has received about 3,000 e-mails, and local elected officials thousands more.

That made officials concerned that running the ads "could've caused anything from vandalism to protests that met the buses," she said.

Leaders of four Jewish organizations met Wednesday with King County officials, asking them to reconsider allowing the "Israeli war crimes" ad, saying local Jews had reason to fear the ad could bring harm to them. They mentioned how local Jewish institutions had increased security in recent years, and spoke of the 2006 shootings at the Jewish Federation of Greater Seattle, in which one woman was killed.

Metro officials on Thursday also put in place a moratorium on accepting any new noncommercial advertising on King County buses until a new permanent advertising policy is in place. Metro is supposed to have a draft of a permanent policy to Constantine in January.

Ed Mast, spokesman for Seattle Mideast Awareness Campaign, said he was disappointed by Metro's decision.

He said his ads "weren't disrupting Metro. There was no evidence that they were gong to disrupt."

Rather, he said, "groups who wanted the ads silenced mounted a campaign to disrupt Metro. The disruptions were going to be from people who wanted the message silenced."

He said he was examining all options and is talking to legal advisers.

"It's a disturbing precedent that King County approved the ad in the first place and then gave in to public pressure on the content of the ad," he said.

Amin Odeh, with Voices of Palestine, which supports the bus ad, said, "We know how powerful and aggressive the bullying by right-wing Jewish groups and their special-interest friends can be ... . We're very disappointed that this is going to affect not just our campaign. It also takes away free speech from us and other peace and justice groups."

Amy Wasser-Simpson, vice president for planning and community services at the Jewish Federation, said the organization was relieved and grateful to hear about Metro's decision "not to allow Seattle Mideast Awareness Campaign's divisive advertising to run on Seattle buses."

Writer David Horowitz, of the Los Angeles-based David Horowitz Freedom Center, was one of several to propose a counter ad. His ad would have alleged "Palestinian war crimes."

Horowitz said Thursday he was happy with Metro's decision. "I believe that the civic space, which is what buses occupy, should be where community comes together and should not be a platform for polarizing political advertisements in the first place."

Another counter ad, proposed by Stop Islamization of America, would have said: "In any war between the civilized man and the savage, support the civilized man. Support Israel. Defeat Islamic jihad," according to a news release.

Metro will still run noncommercial ads that had already been accepted under the old policy, including those for MEOW Cat Rescue and King County Library System.

Janet I. Tu: 206-464-2272 or jtu@seattletimes.com

Israël bombardeerde kernreactor in Syrië

 
Toentertijd werd Israel natuurlijk weer fel aangevallen om deze actie, ondanks verschillende aanwijzingen dat het om een in aanbouw zijnde kernreactor ging, met hulp van Noord-Korea (de meeste doden waren Noord-Koreanen). Maar nu wordt Israels gelijk andermaal bevestigd. De laatste zin van dit artikel is vreemd. Er staat immers verder niks over toestemming. Het gaat om een bericht van een half jaar later. Het ligt natuurlijk wel voor de hand dat Amerika ervan wist.
 
RP
-----------
 

'Israël bombardeerde kernreactor'

http://www.depers.nl/buitenland/533969/Israel-bombardeerde-kernreactor.html

Gepubliceerd: vandaag 11:33
Update: vandaag 11:35

Weken voor het nieuws in het najaar van 2007 bekend werd, heeft Israël een kernreactor in Syrië gebombardeerd. Dat blijkt uit een diplomatiek bericht van de toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice uit april 2008. Het bericht is uitgelekt via de klokkenluiderssite WikiLeaks en vrijdag gepubliceerd in de Israëlische krant Yediot Aharonot.

Rice schreef in april 2008 dat Israël de reactor, die ,,kennelijk met hulp van Noord-Korea'' is gebouwd, op 6 september 2007 verwoestte. ,,Deskundigen van onze inlichtingendienst zijn ervan overtuigd dat het doelwit van de aanval van de Israëli's in feite een kernreactor is van hetzelfde type als die welke Noord-Korea in Yongbyon heeft gebouwd'', schreef Rice. Israël zou de reactor hebben aangevallen enkele weken voor hij in gebruik zou worden genomen.

De Amerikaanse regering had volgens haar goede redenen te geloven dat de installatie niet voor vreedzame doeleinden bestemd was. Rice wijst erop dat de regering in Damascus het Internationaal Atoomenergie Agentschap (IAEA) geen toestemming gaf de reactor te inspecteren.

Syrië heeft altijd ontkend dat het een kernreactor betrof, maar het gaf wel toe dat het om een ,,militaire locatie in opbouw'' ging. Israël op zijn beurt heeft nooit tegengesproken dat de luchtmacht een doel in Syrië had aangevallen, maar het heeft nooit officieel de verantwoordelijkheid voor de actie opgeëist.

George W. Bush, die in die tijd president van de Verenigde Staten was, schrijft in zijn memoires dat hij druk van Israël om de installatie te bombarderen, heeft weerstaan. Het bericht van Condoleezza Rice doet hierover nu twijfel rijzen.

donderdag 23 december 2010

Trouw: Antisemitisme komt juist van autochtonen

 
Een misleidende kop, want er staat niet bij dat het hier slechts meldingen van antisemitisme op internet betreft. Bovendien behandelt het MDI alleen meldingen die men binnenkrijgt, en lang niet alle antisemitische uitingen worden gemeld. Arabische websites worden wellicht minder gemeld omdat daar minder mensen komen die zich eraan storen. Ikzelf meld antisemitisme bijvoorbeeld soms als ik het toevallig tegenkom en tijd/zin heb zo'n melding te doen, waar ik niet al te hoge verwachtingen van heb. En ik kom niet op Maroc.nl en hoe die sites allemaal mogen heten, maar op de VK, NRC, Nujij, etc.
 
Het MDI meldt in het bericht overigens: "Al sinds onze oprichting in 1998 maakt antisemitisme het leeuwendeel uit van discriminatie op internet." Dus het valt helemaal niet mee, het was vanaf het begin al erg.
 
Verder hanteert het MDI behoorlijk stricte regels, en wordt alleen om verwijdering gevraagd (en de melding opgenomen in hun administratie) wanneer zij een uiting strafbaar achten. En niet alle vormen van antisemitisme zijn strafbaar, het gaat dan echt om holocaustontkenning en haatpropaganda tegen Joden.
 
Verder vraag ik me af hoe men heeft gemeten of een uitspraak van een allochtoon danwel autochtoon afkomstig was. De meeste mensen die extreme dingen zeggen op internet gebruiken een schuilnaam, en dat geldt ook voor blogs en sommige websites. Heeft men alleen de mensen geteld waarvan men zeker wist dat zij hun eigen naam gebruiken? En kun je dat uberhaupt zeker weten? Hoe zijn ze met meldingen omgegaan waarvan niet te achterhalen viel wie de betreffende uiting deed? Bij mijn weten verzoeken ze de website/blog tot verwijdering, los van de vraag wie de uiting deed. Zo heeft Stop de Bezetting onlangs een stukje van ene Viking weggehaald op hun verzoek, nadat SdB het eerst zelf had geplaatst(!). Viking, klinkt Germaans, dus zal wel een autochtoon zijn? Dat is natuurlijk geen wetenschappelijke benadering.
 
Al met al is het de vraag in hoeverre dit bericht contrasteert met de recente ophef over het toegenomen antisemitisme, en de sombere woorden van Bolkestein. En hoeveel het überhaupt zegt.
 
RP
---------
 

Antisemitisme komt juist van autochtonen

http://www.trouw.nl/religie-filosofie/nieuws/article3348745.ece?comments#comments

Antisemitisme in Nederland, althans op internet, komt vooral uit de koker van autochtone Nederlanders. Ook neemt het niet significant toe. Dit blijkt uit cijfers van het Meldpunt Discriminatie Internet (MDI).

Deze conclusies zijn opvallend, gezien de discussie die recentelijk losbarstte over discriminatie van Joden in Nederland. In zijn boek 'Het verval' luidde Manfred Gerstenfeld de noodklok: antisemitisme in Nederland zou verontrustend toenemen, en vooral op het conto te schrijven zijn van moslims en allochtonen. Oud-politicus Frits Bolkestein viel hem bij, evenals vooraanstaande leden van de Joodse gemeenschap.

Cijfers van het MDI weerspreken Gerstenfelds stelling. „In ieder geval op internet komt het meeste antisemitisme helemaal niet van moslims", zegt Ronald Eissens van het MDI. „En bovendien groeit het ook niet significant. Al sinds onze oprichting in 1998 maakt antisemitisme het leeuwendeel uit van discriminatie op internet. Dat percentage is stabiel en ligt gemiddeld op 30 procent. Het fluctueert wel een beetje: in 2007 en 2008 lag het iets lager, op 23 procent, en dit jaar is de prognose dat we op zo'n 29 procent komen. Die stijging duidt niet op een trend."

Slechts 48 van de 404 meldingen die het MDI in 2010 kreeg, betreffen websites met een islamitische of allochtone signatuur, zoals Marokko.nl. „In de meeste gevallen gaat het om mainstreamwebsites", aldus Eissens. „Dat zijn vaak hele normale en gerespecteerde sites. Ook op bijvoorbeeld het interactieve gedeelte van de websites van landelijke kranten komt discriminatie van Joden voor. Het overgrote gedeelte daarvan komt van autochtonen."

De cijfers van het MDI staan los van de 'Monitor Racisme & Extremisme' van de Anne Frank Stichting en de Universiteit Leiden, waarover deze krant vorige week berichtte. Ze bevestigen wel het beeld dat uit die monitor, wat betreft de herkomst van antisemitisme, oprijst.

 

De eenvoudige waarheid over Palestijns rejectionisme


Rubin enumerates factors which prevent compromise and moderation. These include political and religious ideology, a culture of intimidation of dissident voices, and an ingrained belief that no Palestinian leader has the right to relinquish sacred cows such as the so-called Right of Return and East Jerusalem.
Put in these terms it appears that there is no point in peace talks as one side is only interested in the eventual annihilation of the other.
This is why I have a profound belief that only a grass roots Palestinian peace movement built on mutual benefits with Israelis can change the Palestinian culture to a point where peace is possible. This can only come about with increased co-operation between the two sides in education and culture, joint economic and environmental projects.
 
Aldus blogger Ray Cook. Ik sluit mij daar volledig bij aan. Het wordt tijd voor een Palestijnse vredesbeweging, die langzaamaan zaken bespreekbaar moet maken en heilige koeien ter discussie stellen, zoals in Israel de nieuwe historici en talloze vredes- en mensenrechtenactivisten hebben gedaan. En de internationale gemeenschap moet er bovenop zitten als deze mensen vervolgens hard worden aangepakt door de PA/Hamas, en hulp voorwaardelijk maken op fatsoenlijke behandeling van dissidenten en vrijheid van meningsuiting.
 
RP
-------------
 
 

Barry Rubin of the Gloria Center can be disarmingly direct when it comes to stating obvious truths.

A recent blogpost of his was entitled The Israel-Palestinian Conflict: Everything You Need to Understand Why It Continues

Rubin's simple analysis shows us why peace talks are ultimately pointless, why Palestinians can afford to make demands and no concessions, why the Palestinians have all the time in the world: the time it takes to destroy Israel.

This simple point, that the Palestinian leadership has never accepted Israel, has always believed that the land from the river to the sea will be the Palestinian state, and still spouts these beliefs backed by a virulently anti-Semitic media which demonises Jews and teaches that Jews have no historic connection to the land, is at the rot of the conflict and why it can never be resolved by the current Palestinian leadership.

Any Palestinian state with recognised borders would effectively end the legitimacy of their claim to the rest of mandate Palestine. They cannot have a state on the West Bank and Gaza because that would be an acceptance of Israel's legitimacy.

As Rubin says:

… the Palestinian leadership is not, and has never been, eager for any compromise resolution. Instead, its top priority has been total victory, possession of the entire land, with Israel's disappearing from the map. If this seems to be an overstatement, it is because Palestinian politics and society are quite different from, say, that of the United States.

Rubin tells us that whereas in English the Palestinian leadership tells us it wants peace, in Arabic it propagates a never-ending stream of anti-Israeli invective which demonstrates its irredentism.

The PA leadership is a victim of its own rhetoric and narrative:

For the Palestinian Authority and its governing party, Fatah, the goal is the transformation of all of the land into a Palestinian, Arab and Muslim state. For Hamas, it is the transformation of all of the land into an Islamist Palestinian state that is also Arab.

Does every Palestinian believe this? Not at all. But to function and succeed in politics, it is almost impossible to reject such a goal. When individuals do come out with moderate statements—as happened when on October 13, Yasser Abed Rabbo's stated that the Palestinian Authority might accept Israel as a Jewish state—they are quickly shouted down, threatened. and they back down.

Any hint at compromise is political suicide and could lead to mortal consequences. How can such a leadership make peace or even begin to discuss peace. The whole process is a charade to screw more concessions from Israel, apply political pressure via the United States and isolate Israel internationally.

Rubin enumerates factors which prevent compromise and moderation. These include political and religious ideology, a culture of intimidation of dissident voices, and an ingrained belief that no Palestinian leader has the right to relinquish sacred cows such as the so-called Right of Return and East Jerusalem.

Put in these terms it appears that there is no point in peace talks as one side is only interested in the eventual annihilation of the other.

This is why I have a profound belief that only a grass roots Palestinian peace movement built on mutual benefits with Israelis can change the Palestinian culture to a point where peace is possible. This can only come about with increased co-operation between the two sides in education and culture, joint economic and environmental projects.

Abbas ontvangt linkse Israeli's in Ramallah

 
Het is een mooi gebaar dat Abbas een aantal, vooral linkse, Israeli's heeft uitgenodigd om over vrede te praten en dat hij daarbij zo'n verzoenende toon aanslaat. Wat ik niet helemaal begrijp is hoe iemand op verschillende momenten zulke tegengestelde dingen kan beweren. Abbas zei:
 
"Two weeks ago the Americans told us that they failed to convince Netanyahu to do a freeze," Abbas said. "They urged us to enter indirect negotiations again, and we told them we cannot do it unless there is a freeze. Now we're waiting for the Americans, to see what they say and do. But in the end we want peace. Peace is more important than settlements.
We are ready to make peace and to find solutions on the core issues."
 
Maar hij en onderhandelaar Erekat hebben herhaaldelijk laten weten dat er absoluut geen sprake kan zijn van directe onderhandelingen zolang er in de nederzettingen wordt gebouwd, ook als dat op kleine schaal gebeurt en ook als dat alleen in Joodse wijken in Oost Jeruzalem gebeurt. Ook houdt hij vast aan het zogenaamde 'recht op terugkeer' van inmiddels vijf miljoen nakomelingen van de vluchtelingen, waarbij Erekat het onlangs zelfs over zeven miljoen had. Erkenning van Joodse rechten in Israel of Jeruzalem is natuurlijk uit den boze; de klaagmuur is Arabisch en de Joden zijn allen slechts kolonisten die niet in het land thuis horen, aldus de officiële leer van de Palestijnse Autoriteit.
Ik zou dolblij zijn als Abbas de hierboven uitgesproken woorden echt zou menen en al die andere zaken onzin zijn, maar het wil er om de een of andere reden niet echt in. Mitzna, voormalig voorzitter van de Israelische Arbeidspartij, zei:
 
"Most Israelis understand that we will have to go to approximately [the] 1967 borders, Jerusalem will be divided and the Palestinians will have a state. Most understand this even if they don't support it. I believe that reaching an agreement is possible and that it is important to talk to the people, because governments will follow the people's will."

Het bekende optimistische verhaal: een meerderheid aan beide kanten wil vrede en weet wat die kost, alleen de leiders willen niet. Het is helaas niet waar: hoe kun je bijvoorbeeld Jeruzalem zo delen dat beide partijen soevereiniteit hebben over hun heilige plaatsen, zonder dat er stenen naar de biddende Joden aan de lager gelegen klaagmuur kunnen worden gegooid? Hoe worden geschillen opgelost? Wie mag waar hoeveel graven? Over de vluchtelingen wordt in onderstaand artikel niet gerept, en ook de weigering Joodse nationale rechten in Israel te erkennen wordt genegeerd. En hoe gerandeer je voldoende veiligheid en controles voor Israel zonder dat dat de Palestijnse vrijheid en soevereiniteit tezeer zal aantasten? En zo zijn er nog wel meer problemen te verzinnen.
 
Het feit dat Olmert en Abbas geen deal hebben bereikt ligt mijns inziens veeleer aan dergelijke problemen en geschilpunten dan aan bouwen in de nederzettingen of de Gaza oorlog. Ogenschijnlijk mochten beide leiders dan dicht bij een akkoord geweest zijn, of dat werkelijk zo was lijkt  twijfelachtig. En Abbas' mooie woorden lijken vooral voor westerse oren bedoeld om propagandapunten tegen Israel te scoren.
 
RP
--------
 
The Jerusalem Post
Abbas: We reached deal with Olmert on security
By GIL HOFFMAN
12/19/2010 13:48
http://www.jpost.com/MiddleEast/Article.aspx?id=200096

PA leader also tells left-wing politicians and activists that he wanted to keep negotiating during Cast Lead, but Israel refused.


RAMALLAH – Israel and the Palestinians came closer to reaching an agreement when Ehud Olmert was prime minister than had previously been thought, Palestinian Authority President Mahmoud Abbas revealed on Sunday.

He was speaking to a delegation of more than 60 left-wing politicians and activists at the Mukata compound in Ramallah that was organized by the Geneva Initiative.

Abbas disclosed that he and Olmert had finalized an agreement on security issues, which was approved by the Bush administration, Olmert himself and Egyptian President Hosni Mubarak. The document remains in the possession of the US National Security Council, he said.
 
Olmert's associates later confirmed that Israel and the US had reached such an agreement, but said they were surprised that the Palestinians were now saying they had accepted it, too.

On borders, Abbas said he had a difference of opinion with Olmert about whether a proposed land swap would comprise 6.5 percent of the West Bank territory as Olmert wanted, or 1.9%, which he had offered. Abbas claimed for the first time that he was willing to continue the talks despite the fact that Operation Cast Lead had begun, but the Olmert administration refused.

"The war began on December 22 [in 2008], but we still wanted to accept an American invitation to go to Washington to meet with the Israelis," Abbas said. "[PA negotiator] Saeb Erekat called [Olmert's diplomatic adviser Shalom] Turgeman and told him he was willing to go talks on January 2. Turgeman said he couldn't go because there was a war. We said we should be protesting, not you.

We still wanted to go. He refused, and everything has been left as is since then. This is the real story about the negotiations between us and Olmert."

Olmert's associates denied Abbas's version of events and said their last meeting was in September. They said Olmert made an offer to the Palestinians in the meeting and requested another meeting with them, but the Palestinians never got back to him.

Abbas said that during eight months of talks with Olmert, progress was made on borders, water and Jerusalem, and that he was sorry that the only issue finalized was security. He said he had agreed to an international presence in the newly created Palestinian state, which would be made up of American- led NATO or UNIFIL forces.

He complained that while he gave Olmert a map of his proposed final borders, Olmert showed him two maps but did not let him keep either of them. Abbas then complained about what had happened since Prime Minister Binyamin Netanyahu and US President Barack Obama replaced Olmert and George W. Bush.

"Then our friend Obama came to office and asked the Israeli side to freeze all settlement activities, including [for] natural growth," Abbas said. "We said this is our position and it is in the road map. After four or five months, Obama said he couldn't convince the Israelis, so there would need to be something I had never heard of called proximity talks."

Abbas explained how the proximity talks also did not work.

He said he only came to Washington for the launch of direct talks because US Secretary of State Hillary Clinton had told him that she would succeed in persuading Netanyahu to extend the construction moratorium in the West Bank.

But Abbas said Netanyahu refused to extend the freeze in Washington and in subsequent talks in Sharm e-Sheikh and then at Netanyahu's residence in Jerusalem, because he was afraid his coalition would collapse. Abbas did not address why he did not come to the negotiating table during the first nine months of the 10-month freeze.

"Two weeks ago the Americans told us that they failed to convince Netanyahu to do a freeze," Abbas said. "They urged us to enter indirect negotiations again, and we told them we cannot do it unless there is a freeze. Now we're waiting for the Americans, to see what they say and do. But in the end we want peace. Peace is more important than settlements.
We are ready to make peace and to find solutions on the core issues."

The Israeli side at the Mukata was headed by former Labor chairman Amram Mitzna and included Kadima MKs Shlomo Molla and Orit Zuaretz, Labor MKs Daniel Ben-Simon and Ghaleb Majadle, and Meretz MKs Haim Oron, Nitzan Horowitz and Ilan Gilon.

Mitzna said he was not there as a representative of the government and that while he was critical of the current government's handing of the peace process, this was not the place for him to be saying what Israel should be doing. It was in the interests of both sides to be talking to each other rather than convincing others that they are "the good guys," he said.

"It seems to me that we're closer than ever on the hardcore issues but we're still far away from reaching an agreement," Mitzna said.
"Most Israelis understand that we will have to go to approximately [the] 1967 borders, Jerusalem will be divided and the Palestinians will have a state. Most understand this even if they don't support it. I believe that reaching an agreement is possible and that it is important to talk to the people, because governments will follow the people's will."

There was one Likud activist who spoke at the event. In his brief comments, Shlomo Madmon called for direct talks, but later said he would have done more to represent the Right had he been able to understand English, the language of all the other speakers at the event.

The only haredi participants who were not journalists were Shas attorney David Glass, who is close to party mentor Rabbi Ovadia Yosef, and former prime minister Ariel Sharon's haredi affairs adviser Rivka Paluch.

The Israelis and Palestinians dined together in the Mukata.
Religious Israelis were given glatt kosher meals organized by the Geneva Initiative at Paluch's request.

Enquete: Vrijheid van meningsuiting neemt af in Westbank en Gaza


Vreemd dat je de usual suspects hierover nooit hoort. Mensen die het altijd voor de Palestijnen opnemen wanneer het hun conflict met Israel betreft, zou dit ook na aan het hart moeten liggen. Het gevaar dat Palestijnen lopen die kritiek uiten op de regering is reëel en zorgwekkend. Er is sprake van rechteloosheid en willekeur, en dit schijnt de laatste jaren erg te zijn toegenomen, zowel in de Gazastrook, waar het 'pragmatisch geworden Hamas' de verkiezingen op 'democratische wijze' won (we vergeten de coup in juni 2007 voor het gemak even), als op de Westoever, waar het 'gematigde en seculiere Fatah' aan de macht is. Het wordt hoog tijd dat deze mensen uit de droom worden geholpen en er aandacht komt voor de vele en grote problemen in de Palestijnse maatschappij. Problemen die niet als sneeuw voor de zon smelten als er geen bezetting meer is, zoals moge blijken uit de Israëlische terugtrekking uit Gaza.
 
RP
---------
 

Poll: Level of Freedom Deteriorating in Both West Bank and Gaza

http://blog.dailyalert.org/2010/12/21/poll-level-of-freedom-deteriorating-in-both-west-bank-and-gaza/

A poll conducted by the Palestinian Center for Policy and Survey Research on Dec. 16-18 found: Only 27% say people in the West Bank can criticize the Palestinian Authority without fear, down from 56% in 2007. Only 19% say people in Gaza can criticize the Hamas government without fear, down from 52% in 2007.   

The percentage of Gazans who say they seek emigration to other countries rose from 37% three months ago to 45% today, while in the West Bank, the percentage remained unchanged at 24%.

(Palestinian Center for Policy and Survey Research)

woensdag 22 december 2010

Nixon & Kissinger: Amerika is ook niet het beloofde land

 
Een paar dagen geleden stond dit opiniestuk van Paul Brill in de Volkskrant. Het laat (nog maar eens) zien dat ook de VS niet vrij is van antisemitisme, en dit zelfs in de allerhoogste regionen van het land voorkomt. Daaruit trekken ik en vele anderen de conclusie dat het dus wel meevalt met die zogenaamd zo oppermachtige zionistische lobby in de VS, die ervoor zou zorgen dat de regering naar de pijpen van de Joden en Israel danst. Antiziosemieten concluderen echter dat de Joden zoveel aversie oproepen, dat terwijl regeringsleiders braaf doen wat zij willen, ze achter de schermen weleens 'de waarheid' zeggen en hun terechte ongenoegen over de Joodse medemens uiten. Tsja. Zo kunnen mensen alles naar hun straatje praten. Feit is dat de uitlatingen van Nixon en Kissinger bepaald schokkend zijn en het laat zien dat antisemitisme overal voorkomt, zelfs in een land dat over het algemeen als vriendelijk voor Joden wordt gezien.
 
RP
------------
 

Amerika is ook niet het beloofde land

Paul Brill, 18-12-2010 10:25

Joden en hun invloed waren een obsessie voor Nixon.

Met de regelmaat van een IJslandse geiser blijft WikiLeaks geheime diplomatieke documenten uitspuwen. Met soms interessante, vaak saillante bijzonderheden over het reilen en zeilen van diverse regeringen en internationale instanties - of althans de kijk van Amerikaanse diplomaten daarop.

Maar daverende verrassingen zijn er eigenlijk niet bij. Neem de diplomatieke boodschap die Nederland deze week fifteen minutes of fame opleverde. Het is natuurlijk aardig om te weten dat de rapporteur van de Amerikaanse ambassade in Den Haag vorig jaar premier Balkenende omschreef als 'slim' en 'gewiekst'. Maar opzienbarend? Wie een beetje heeft opgelet de laatste jaren, weet dat Balkenende altijd beter stond aangeschreven in Brussel en Washington dan in Amsterdam en Den Haag.

Opnames
Nee, de opmerkelijkste onthulling kwam afgelopen week uit een andere, reguliere bron. De Nixon Presidential Library and Museum bracht een nieuwe serie opnames naar buiten van gesprekken die president Nixon in het Witte Huis voerde met zijn medewerkers. Dit materiaal bestaat omdat Tricky Dick heimelijk opnameapparatuur in zijn werkkamer in het Witte Huis had laten installeren, wat tijdens het Watergate-schandaal aan het licht kwam. De opnames die nu zijn vrijgegeven, komen vooral uit de eerste maanden van 1973 en beslaan maar liefst 265 uur.

Uit opnames die eerder openbaar werden gemaakt, was al gebleken dat de 37ste president van de Verenigde Staten behept was met een stevige argwaan jegens Joden en op dat punt van zijn hart geen moordkuil maakte. De nieuwe serie opnames maakt duidelijk dat zijn antisemitisme nog een forse stap verder ging: Joden en hun (vermeende) invloed op de Amerikaanse politiek vormden een ware obsessie voor hem.

Hatelijk

Bij herhaling begint Nixon erover. Bij een kritisch commentaar in de pers vermoedt hij al snel een joodse auteur. 'Joden zijn agressief en kwetsend, ze hebben een hatelijke persoonlijkheid', zegt hij op 13 februari 1973 tegen speciaal adviseur Charles Colson.

In hetzelfde gesprek uit hij twijfel over hun loyaliteit. Zo staat hij afkerig tegenover een amnestieregeling voor Amerikanen die naar Canada uitweken om uitzending naar Vietnam te voorkomen. Reden: er zijn zo veel Joden bij. Tegelijk valt hem op dat op de lijst van soldaten die met een eervolle vermelding terugkeren uit Vietnam, zo weinig 'Joodse namen' staan. 'Ik begrijp niet hoe ze er steeds weer onderuit weten te komen.'

Nu koesterde Nixon ook vooroordelen over andere etnische groepen, maar het anti-Joodse sentiment springt eruit. Tegen secretaresse Rose Mary Woods ventileert hij de opvatting dat de meeste Joden last hebben van onzekerheid, hetgeen ze zouden compenseren door opzichtig gedrag (behalve kennelijk tegenover de ronselaars van de strijdkrachten). Wanneer Golda Meir, premier van Israël, op bezoek komt, instrueert hij Woods om voor het officiële banket - het 'Joodse diner' in zijn woorden - uitsluitend Joden uit te nodigen die hem hebben gesteund bij de verkiezingen.

Topadviseur

De schijnbare paradox bij dit alles is dat de regering-Nixon een aantal prominente Joden telde, zoals economisch topadviseur Herbert Stein, tekstschrijver William Safire en bovenal Henry Kissinger, eerst nationaal veiligheidsadviseur, later minister van Buitenlandse Zaken. Maar het is uitgerekend Kissinger die de  schokkendste passage in de nieuwe serie opnames voor zijn rekening neemt, en wel kort na het bezoek van Meir.

Deze had er bij Nixon op aangedrongen om meer druk op Moskou uit te oefenen teneinde de emigratiemogelijkheden voor Sovjet-joden te verruimen. Zegt Kissinger tegen Nixon: 'De emigratie van joden is geen doelstelling van de Amerikaanse buitenlandse politiek. Als ze in de Sovjet-Unie Joden in de gaskamer willen stoppen, gaat dat de VS niet aan.' Nixon beaamt: 'Ik weet het. Daarvoor kunnen we de wereld niet opblazen.'

Abject
Een even bizarre als abjecte conversatie, die ik mede memoreer vanwege de discussie die is losgebarsten over de toename van antisemitische uitingen in Nederland (en Europa in het algemeen). Voor sommigen reden om Joodse landgenoten aan te raden hun heil maar in Israël of de VS te zoeken. Ik weet het: Nixon is al vele jaren dood en Kissinger hoogbejaard. Maar de vraag dringt zich toch op: is de situatie in de VS zo veel beter dan hier?

Zeker, de Joodse gemeenschap is er groter, rijker en beter georganiseerd. Maar numeriek - en dus electoraal - is ze alleen een serieuze factor van betekenis in de staten New York en New Jersey. Ook in de stad New York zijn orthodoxe joden niet gevrijwaard van etnisch-religieuze wrijvingen. Peilingen wijzen uit dat ruim 10 procent van de Amerikanen er nog altijd opvattingen à la Nixon op nahoudt. Ik zou zeggen: laten we de situatie hier niet zwarter en daar niet rooskleuriger voorstellen dan ze is.

dinsdag 21 december 2010

Kritiek Human Rights Watch op waterbeleid Israel houdt geen water

 
Human Rights Watch herkauwt in het zoveelste rapport over Israelische mensenrechtenschendingen de hoax dat Israel water van de Palestijnen steelt. De Jerusalem Post maakt duidelijk waarom dit niet klopt:
 
 
THE REPORT takes Israel to task for a purportedly discriminatory water allocation policy. HRW stated that, "Average Israeli per capita consumption of water, including water consumption, by settlers is 4.3 times that of Palestinians in the occupied territories (including Gaza)."

This is true, as far as it goes: Per capita water consumption among Palestinians is 70 liters a day, compared to Israel's average per person of 300 liters a day. What HRW failed to mention, however, is that access to piped water has dramatically improved in recent decades and is significantly better than in Syria or Jordan, which would have been in control of the West Bank had it not attacked Israeli in 1967.

In fact, as Alon Tal of the Blaustein Institute for Desert Research at Ben-Gurion University noted in a recent article in the Israel Journal for Foreign Affairs, Israel has significantly exceeded its requirement as set down in the 1995 Oslo II Peace Accords, increasing supply by 60 million cubic meters (mcm) a year, instead of 28.6 mcm as required.

The 10 percent of the Palestinian population on the West Bank who do not have reasonable access to running water might usefully be contrasted with, say, Romania, where one-third of the population has no running water, or closer to home, the Jordanian city of Irbid, where 400,000 residents lack access.

The relatively widespread accessibility did not happen by itself. A World Bank report from April 2009 noted that Israel was responsible for a 50% rise in the number of West Bank Palestinians who have access to networked water supply. The World Bank also estimated that 45% of West Bank Palestinians' (and settlers') water is provided by Mekorot, the Israeli national water carrier, from sources located inside Israel. This has unfolded over the past two decades, moreover, during which the Palestinian population tripled to 2,461,000. As Tal concluded, "There are few developing economies that have achieved such dramatic improvements in such a short time."

None of this is mentioned in HRW's report. And while a litany of accusations are leveled at Israel – ranging from "over-extraction of water" to "refusal to approve Palestinian water projects" – no blame whatsoever is placed on Palestinians. Yet, as Tal notes, 30% of Palestinian water leaks out of poorly maintained pipes, three times what Israel loses to leakage.

The Palestinian Authority – with $1 billion in annual civil aid, the world's largest per capita recipient of international development assistance – invests precious little, if anything, in improving water delivery. And due to PA corruption, rural residents are often forced to pay exorbitant rates for bottled or tanker water. Deficient law enforcement by the PA also results in the digging of wells that threaten to contaminate major aquifers.

SUCH SKEWED treatment of Israel's water policy is a microcosm of HRW's wider failings, which were recently detailed to shocking effect in a lecture (republished on these pages on November 25) by its outraged founder Robert Bernstein. Not only does HRW's obsessive and antagonistic focus misrepresent Israel, it is also counterproductive to the Palestinian cause.

Ook Amnesty International kwam eerder met dergelijke op zijn best zeer eenzijdige verhalen, waarin Israel per definitie schuldig is aan alles waar het de Palestijnen aan ontbreekt en alle verschillen in welvaart. Dat de Palestijnen ook een eigen verantwoordelijkheid hebben, en dat er ook andere oorzaken zijn voor problemen dan alleen (vermeend) Israelisch wangedrag, racisme, en kolonialisme, wil er bij sommige mensen niet in. Een vergelijkend onderzoek waarbij de Palestijnen worden vergeleken met omliggende Arabische staten in plaats van met Israel, is soms heel verhelderend.
 
RP
------------------
 
Lees hier het hele artikel:
 
 
 

Job Cohen in Vrij Nederland: de vergelijking

 
Eén van de weinige genuanceerde en echt inhoudelijke reacties op de Cohen-rel (of moeten we trendy zeggen: Cohengate?) is dit stuk van Bas Paternotte op De Jaap. Eerst eens naar de feiten kijken voordat er wordt geschreeuwd zou een goed voornemen zijn voor veel mensen.
 
RP
----------
 

Dat was weer rellen afgelopen dagen. De vergelijking van Job Cohen in Vrij Nederland met joden, moslims en de Tweede Wereldoorlog leidde tot een enorm debat. Vrij Nederland moest echter door het stof. De kop "Cohen: Moslims worden buitengesloten zoals joden in de oorlog" dekte de lading niet. Maar wat zei Job Cohen nou eigenlijk? Dat is nog steeds onduidelijk. In de gewraakte passage vertelt Job Cohen eerst over zijn moeder die de lezing van professor Rudolph Cleveringa in Leiden bijwoont. Die toespraak was op 24 november 1940, een reactie op het ontslaan van de joodse professor Eduard Meijers en enkele van zijn joodse collega's. Cohen beschrijft hoe zijn moeder de "vervreemding" voelt. Hoe ze voelt dat ze langzamerhand wordt "buitengesloten". De anti-joodse maatregelen van de bezetter zijn dan net begonnen. In september dat jaar mogen joden niet meer in overheidsdienst werken en moeten ambtenaren een ariërverklaring ondertekenen. Cleveringa's toespraak was daar een directe reactie op.

Verder waren er nog geen anti-joodse maatregelen getroffen. Die komen pas in de eerste drie maanden van 1941. In januari dat jaar worden de joden zich verplicht te registreren, in februari wordt in Amsterdam de Joodsche Raad opgericht en in maart ziet de Zentralstelle für jüdische Auswanderung het levenslicht. De administratieve organisatie die zorg draagt voor het afvoeren van ruim 100.000 Nederlandse joden naar de vernietigingskampen. Op tien januari zal de eerste trein richting het oosten vertrekken.

Waar gaat het fout met Cohen en Vrij Nederland?

Vanuit het niets vragen de interviewers van Vrij Nederland vervolgens aan Cohen: "Gebeurt nu weer wat in de jaren dertig gebeurde: dat mensen worden buitengesloten?" Cohens antwoord leest u hier. In Nederland worden in de jaren dertig geen joden buitengesloten. Wel is er de fascistische NSB die met name in 1935 een verkiezingsoverwinning boekt. De partij is geïnspireerd door Benito Mussolini die met zijn fascistische horden in Italië furore maakt. In de Provinciale Statenverkiezingen van 1935 wint de NSB 44 zetels totaal in de provincies. Daarna zakt de belangstelling voor de NSB. In 1937 komt de partij voor het eerst en het laatst in de Tweede Kamer met 4 zetels. De invloed van Nederlandse Nationaal Socialisten is miniem, de Nederlandse overheid vangt ondertussen steeds meer Duitse gevluchte joden op.

Welke periode in de jaren dertig bedoelt Cohen nou? En welke periode bedoelt Vrij Nederland eigenlijk? Wellicht wordt er gedoeld op de jaren dertig in Nazi-Duitsland? Na het aantreden van Adolf Hitler als rijkskanselier op 30 januari 1933 werden binnen enkele maanden al anti-joodse maatregelen ingesteld. Overal in Duitsland hangen bordjes 'verboden voor joden, worden de joden in het zakenleven beperkt en mogen ze niet meer bij de overheid werken.' Het hoogtepunt vormt het door de Duitse overheid geïnstigeerde pogrom beter bekend als de Kristallnacht.

De vergelijking van Cohen
Dan nu de makke van Cohens, onduidelijke, vergelijking. Op dit moment worden er in Nederland geen moslims buitengesloten door overheidsoptreden. Zijn er burgers die dit doen in Nederland? Ongetwijfeld. Neigt de PVV retoriek daarnaar? Zeker. Maar gebeurt het? Wat bedoelt Cohen nou? Lijkt het huidige klimaat in Nederland op dat van november 1940 toen de eerste anti-joodse maatregelen werden getroffen? Of vergelijkt Cohen de PVV met de niet zo succesvolle opkomst van de NSB in de jaren dertig? Of gaat het om het Duitsland van de jaren dertig?

En dat is mijn grote bezwaar tegen de hele rel die dit interview teweeg heeft gebracht. In alle drie de gevallen gaat de vergelijking tussen joden en moslims niet op. En roepen dat het allemaal de schuld van Vrij Nederland is omdat ze de onjuiste kop boven het artikel heeft geplaatst, is ook lafjes. Kijk naar de inhoud van wat Vrij Nederland vraagt en wat Job Cohen zegt. Hij had op zijn minst een zuivere Godwin kunnen maken. En dat geldt ook voor Vrij Nederland.

Bas Paternotte vind Job Cohen best wel een coole dude. Maar dit schiet niet op. Als je Geert Wilders een NSB'er vindt moet je dat gewoon zeggen. Er gaat tenslotte niets boven een goede Godwin heden ten dage.

 

De blinde vlek van Job Cohen in het islamdebat


Een genuanceerde kritiek op Job Cohen, zonder de hysterie van sommige rechtse commentatoren.
 
Twee visies: fenomeen Wilders als oorzaak versus fenomeen Wilders als gevolg.
Job Cohen heeft in zijn nobel streven uitsluiting van onze moslimbroeders te voorkomen  een blinde vlek gehad voor de steeds penibelere situatie waarin de twee grootste groepen slachtoffers  van hatecrime zich bevinden. Amsterdam is als gay Walhalla al jaren verdrongen door Berlijn, Barcelona en Tel Aviv en Mokum is begraven. Dezelfde minderheden die in de jaren dertig door de Nazi's werden gemarginaliseerd en gediscrimineerd komen nu wederom in de verdrukking.
 
--------------------

De blinde vlek van Job Cohen

Shanty Ruby, 17-12-2010 16:37

 

Zijn scheve vergelijking komt hard aan.
De polarisatie in hedendaags NL kenmerkt zich door een scherpe scheidslijn tussen twee totaal tegengestelde visies op de werkelijkheid.

Aan de ene kant bevinden zich miljoenen Nederlanders die in het fenomeen Wilders een verzetsleider herkennen die met gevaar voor eigen leven zijn vingertje in de dijk stopt, een democratische vrijheid strijder tegen een fascistoïde interpretatie van een religie die onze verworven vrijheden aantast, het (politiek) islamisme.

Paralellen
Aan de andere kant van het spectrum vinden zich miljoenen Nederlanders die in het populisme van de PVV parallellen zien met de opkomst van het Nationaal Socialisme, toen de Nazi propagandamachine de massa vergiftigde met het vijandsbeeld der "Ewige Jude". Aan beide zijden van deze scheidslijn wordt haat en angst voor de andere partij gezaaid.

Job Cohen behoort met zijn visie tot de tweede groep. Hij herkent in het archetypisch beeld dat de PVV van de islam schetst overeenkomsten met het vijandsbeeld dat in de jaren dertig op de Europese Joden werd geprojecteerd.  Cohen is als kind van de Tweede Wereldoorlog getekend. "Nooit meer uitsluiting", vormt zijn drijfveer.

Tegen de pijn die zijn moeder voelde er plotseling "niet meer bij te horen" wil hij de Nederlandse moslims beschermen en dat is een goed streven. Na de Salafistische moord op Theo Van Gogh bekroop Burgemeester Cohen de angst dat hij "de boel" niet meer "bij elkaar" zou kunnen houden.  Hij vond  in A. Aboutaleb, A. Marcouch en F. Elatik trouwe bondgenoten die hem hielpen etnische escalaties te voorkomen.

Moedig
Zij staken moedig hun nek uit en werden hiervoor door Cohen n beloond met een snelle verticale opmars langs de PVDA partijladder. In zijn hoop religie als bindmiddel te kunnen gebruiken stak Cohen de grens van het secularisme vaak over door dure (en vaak vruchteloze) projecten te subsidiëren die op gespannen voet stonden met onze scheiding van kerk en staat. Het doel, moslims behoeden voor het pijnlijke gevoel van uitsluiting  dat zijn moeder zo diep had getekend, heiligde de middelen.

Ondertussen nam in zijn stad hatecrime tegen herkenbare Joden en openlijke Gays schrikbarend toe. Voor lesbiennes die hun wijk uit werden gepest door Marokkaans-Nederlands straatschorem  en met een keppel op werd een steeds groter deel van Amsterdam onveilig gebied. De Joodse Omroep legde de agressie  vast waaraan een Joodse man met keppel  wordt blootgesteld als hij zich in wijken vertoont waar islamitisch opgevoede jeugd het straatbeeld bepalen. 

Incidenten
Naar aanleiding van incidenten op 4 mei waarbij Marokkaans-Nederlands jongens met herdenkingskransen voetbalden trokken Joodse vrijwilligers jaren geleden al  langs scholen om hun traumatische WWII ervaringen met scholieren te delen in de hoop het tij te keren. Middelbare scholieren bezochten de vernietigingskampen. Desondanks moeten Synagogen, Joodse scholen, bejaardentehuizen, feesten en festivals vanaf de jaren '70 tot op heden doorlopend worden beveiligd. De agressie neemt niet af maar neemt helaas alleen maar toe.

Vorige week haalde Frits Bolkestein zich veel kritiek op de hals toen hij hierover de noodklok luidde. Nederlanders kijken weer de andere kant op, constateerde hij pessimistisch. Als hier niets aan wordt gedaan rest religieuze Joden niets anders dan emigratie naar Israel of naar de VS.

Deze week belichtte het TV programma "Help! Een homo voor de klas" de ervaringen van COC medewerkers die scholen bezoeken waar zij hun ziel en zaligheid blootleggen om zich vrijwillig te laten onderwerpen aan verbaal geweld in de hoop tolerantie te kweken onder kinderen die vergiftigd lijken door religieuze haat jegens homoseksuelen.

Laf
De soms laffe opportunistische reacties van schoolbesturen en de bijna middeleeuws aandoende uitspraken  van sommige leerlingen weerspiegelen  de onveilige situatie waarin homo's, lesbiennes en kinderen van gay ouders zich op Nederland' s grootstedelijke scholen anno 2010 bevinden.  De emancipatorische verworvenheden lijken hier teniet gedaan onder druk van geïmporteerde intolerantie en zelfs de prijzenswaardige inzet van een gepassioneerde Ahmed Marcouch hier iets aan te veranderen lijkt tevergeefs.

Hatecrime tegen Joden, Homo' s, bedreiging van synagogen, dreigbrieven en een varkenskop bij moskeeën vormen zorgwekkende signalen van een verharding van de samenleving waaraan vanuit het perspectief van Cohen en miljoenen met hem de PVV in ruime mate heeft bijgedragen.

Twee visies: fenomeen Wilders als oorzaak versus fenomeen Wilders als gevolg.
Job Cohen heeft in zijn nobel streven uitsluiting van onze moslimbroeders te voorkomen  een blinde vlek gehad voor de steeds penibelere situatie waarin de twee grootste groepen slachtoffers  van hatecrime zich bevinden. Amsterdam is als gay Walhalla al jaren verdrongen door Berlijn, Barcelona en Tel Aviv en Mokum is begraven. Dezelfde minderheden die in de jaren dertig door de Nazi's werden gemarginaliseerd en gediscrimineerd komen nu wederom in de verdrukking.

Gays kunnen niet meer hand op straat en religieuze Joden moeten hun kippa verbergen onder een pet. Pijnlijk is het te moeten constateren dat deze twee groepen in toenemende mate lijden onder discriminatie en agressie van  jonge leden van uitgerekend die minderheid waarop Cohen "de Joden van toen" projecteert. Door geen oog te hebben voor deze pijnlijke realiteit bagatelliseert Cohen onbedoeld de Jodenvervolging zoals die in de jaren dertig van de vorige eeuw gestalte kreeg in de rassenwetten en mede daardoor komt zijn scheve vergelijking nog harder aan.

Shanty Ruby is analist en schrijfster
 
 

Rabbijn Evers en Marianne Thieme over onverdoofd slachten van dieren

 
In het Reformatorisch Dagblad vond afgelopen week een discussie plaats tussen rabbijn Evers en Marianne Thieme over het onverdoofd ritueel slachten van dieren.
Hieronder volgen de opiniestukken van beiden, die ik helaas allebei nogal fel en defensief vind. De vaak militante opstelling van de Partij voor de Dieren kan wellicht snel wrevel wekken, zeker bij een kleine groep die toch al enigszins in de verdrukking zit, maar het belang van het onderwerp zou moeten nopen tot een open en iets bedaardere discussie. Het is evident dat er bij grootschalig en routinematig slachten, of het nu in de bio-industrie of in een groot koosjer (of halal) slachthuis plaatsvindt, regelmatig dingen misgaan bij het verdoven c.q. het ritueel slachten. Van oudsher is ritueel slachten waarschijnlijk de minst dieronvriendelijke methode, en gezien de horrorverhalen en beelden uit fabrieksmatige slachthuizen zou ik waarschijnlijk voor mezelf ook kiezen voor een rituele slachting. Zolang het er in de bio- en slacht-industrie zo walgelijk aan toe gaat als uit reportages blijkt, zou ik beslist ritueel slachten niet willen verbieden, maar een heldere etikettering lijkt me een goede zaak (zoals voor alle mens-, dier- en milieuvriendelijke aspekten).
 
De beste optie is natuurlijk gewoon vegetariër worden.
 
Wouter
_____________
 

Partij voor de Dieren misleidt over ritueel slachten

http://www.refdag.nl/opinie/opinie/partij_voor_de_dieren_misleidt_over_ritueel_slachten_1_522011
15-12-2010 09:33 | gewijzigd 15-12-2010 09:54
 
De Partij voor de Dieren verspreidt misleidende informatie over het onverdoofd slachten van dieren en joods ritueel slachten, meent rabbijn mr. drs. R. Evers.

De Partij voor de Dieren (PvdD) wil een etiketteringsplicht voor vlees van dieren die onverdoofd geslacht zijn. De partij roept het publiek ertoe op supermarkten te bestoken met e-mails. Consumenten worden opgeroepen supermarkten de vraag volgende vraag te stellen: „Kunt u mij garanderen dat er in uw supermarkt geen vlees verkocht wordt als "regulier", terwijl dit vlees ook afkomstig kan zijn van dieren die zonder verdoving geslacht zijn?"

Het antwoord op die vraag is helder: Nee. En wel om de reden dat bij dieren die voor de slacht bedwelmd zouden moeten worden, dat tot in zo'n 10 procent van de gevallen niet goed gebeurt, of zelfs helemaal niet plaatsvindt.

Daartegenover staat de Israëlitische slachtwijze, waarmee per jaar slechts een paar duizend dieren worden geslacht; met een mes van chirurgische scherpte, uitgevoerd door speciaal opgeleide slachters. De bloeddrukdaling treedt daarbij zo razendsnel en zo intensief in dat het dier het bewustzijn direct verliest.

De PvdD laat de consument nog meer e-mailen aan de filiaalchef: „Uit wetenschappelijke onderzoeken blijkt dat onverdoofd ritueel slachten volgens de Israëlitische en islamitische traditie grote dierenwelzijnsproblemen veroorzaakt zoals stress, pijn en angst." Geen enkele doding van dieren is fijn, maar uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat juist de Israëlitische slachtwijze in de meerderheid van de slachtingen het meest voldoet aan de dierenwelzijncriteria.

Bovendien is pijnbeleving van dieren bij het slachten niet te meten. Desondanks beweert de PvdD dat uit onderzoek van Wageningen UR zou blijken dat dieren die onverdoofd geslacht worden ernstig pijn lijden. Daar komt nog bij dat stress bij een slacht juist positief kan werken, omdat de endorfines en stresshormonen die dan vrijkomen een pijnstillend effect hebben.

Het is ook de vraag of het dier bij een onbedwelmde slacht meer angst heeft dan bij toepassing van bedwelming. De meest toegepaste bedwelmingsmethoden zijn elektrocutie, gasbedwelming en hersenbeschadiging door het schieten van een pin in de hersenen. De laatste handeling gaat in de praktijk vaak fout, met een ernstig ongerief voor het dier. Gasbedwelming is ook bijzonder onplezierig. Het gas bereikt snel het brein en zorgt er daar voor dat een gevoel van extreme benauwdheid wordt opgewekt en het verlangen te willen vluchten activeert.

En is het dier dan buiten bewustzijn? Wetenschappers weten het niet. Een recente Wageningse studie stelt: „Algemeen wordt erkend dat bewusteloosheid moeilijk en zeker niet unaniem wordt beoordeeld. De periode van bewusteloosheid tussen bedwelmen en dood is met de huidige technieken moeilijk direct meetbaar en zeker niet meetbaar onder commerciële slachterijomstandigheden."

Kortom, de PvdD baseert zich op onjuistheden, onzekerheden en aannames. Deze handelwijze illustreert de vooringenomenheid en obsessieve oogklepperij van deze partij.

De auteur is rabbijn van het Nederlands-Israëlitisch Kerkgenootschap. Aan dit artikel is bijgedragen door prof. dr. F. A. de Wolff

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
 
Onverdoofd slachten niet te rijmen met joodse voorschriften
http://www.refdag.nl/opinie/opinie/onverdoofd_slachten_niet_te_rijmen_met_joodse_voorschriften_1_523118
20-12-2010 15:21 | gewijzigd 20-12-2010 15:27
 
Marianne Thieme.

In zijn pleidooi voor onverdoofd koosjer slachten (RD 15-12) beschuldigt rabbijn Evers de Partij voor de Dieren ten onrechte van misleiding, stelt Marianne Thieme.

Rabbijn Evers brengt een heuse emeritus toxicoloog in stelling om een giftig stukje te schrijven over het pleidooi van de Partij voor de Dieren om het onverdoofd ritueel slachten te verbieden. Op geen enkele manier wordt in zijn betoog echter duidelijk met welke reden men een dier onverdoofd zou moeten slachten.

Er zijn tal van joodse voorschriften die aangeven dat dieren uit de bio-industrie onmogelijk kunnen leiden tot koosjere producten. De methoden in de intensieve veehouderij zijn immers volkomen in strijd met bijvoorbeeld de eis geen levend schepsel pijn te laten lijden. Joodse voorschriften gebieden nadrukkelijk rekening te houden met de gevoelens van dieren. Zo is het verboden een nest uit te halen in het bijzijn van de moedervogel (Deut. 22:6-7). Ook mag een kalf, lam of geitje niet voor de achtste dag bij de moeder worden weggehaald of tegelijk met de moeder op één dag worden geslacht (Lev. 22:26-27).

De conservatieve rabbijn Klein heeft eens geopperd dat de uitvoerige spijswetten vooral bedoeld zijn om een vegetarische leefstijl te promoten. Het eten van vlees is volgens deze rabbijn een concessie aan de mens. Vegetarisme is overduidelijk eerste keuze.

De grote schandalen die keer op keer worden vastgesteld bij Agriprocessors, de grootste koosjere slachter van de Verenigde Staten, geven aan dat er veel mis is bij koosjere slachthuizen. De praktijk staat ver af van de theorie van rabbijn Evers.

In plaats van zich druk te maken over welzijnseisen voor dieren die in koosjere slachthuizen worden gedood, pleit rabbijn Evers slechts voor het bloedige ritueel van de halssnede. Hij plaatst de perfecte uitvoering daarvan tegenover de onvolkomen toepassing van verdoofde slachtmethoden. Dit is appels met peren vergelijken. De rabbijn maakt een zinnige discussie zo vrijwel onmogelijk.

Het verwijt van "obsessieve oogklepperij" draagt daar evenmin aan bij. De rabbijn is overduidelijk boos. Dat vertroebelt de kracht van zijn argumenten.

Onbehoorlijk

Echt onbehoorlijk is de suggestie dat de validiteit van de uitvoerige onderzoeken van Wageningen UR naar onverdoofd ritueel slachten in twijfel getrokken zou kunnen worden. Een toxicoloog die al jaren met emeritaat is en niet in Wageningen maar in Leiden doceerde, is niet in de positie om onderzoek buiten zijn eigen vakgebied te diskwalificeren.

Een rabbijn die anders meent is te kwader trouw. Ik las vorig jaar in dagblad Trouw een behartigenswaardig artikel van de hand van rabbijn Evers waarin hij uiteenzet hoe de joodse traditie denkt over roddel en kwaadsprekerij. Ik citeer hem hier graag: "Lesjon hara, oftewel een kwade tong, is volgens de joodse traditie een van de grootste zonden. Slecht over iemand denken, om vervolgens dit denken in woorden te uiten, is de basis van corruptie. Corruptie is de rot van een samenleving. En dat is precies wat kwaadspreken doet."

De auteur is fractievoorzitter van de Partij voor de Dieren.