IMO Blog
Afgelopen zondag is een Palestijnse gevangene gestorven in een Israelische cel. Volgens de Palestijnen is hij doodgemarteld, volgens Israel stierf hij aan hartfalen en probeerde men hem nog te reanimeren. Er is een onderzoek naar de zaak ingesteld. In solidariteit hebben 4.500 Palestijnse gevangenen hun eten maandag geweigerd, en bij rellen op verschillende plaatsen op de Westelijke Jordaanoever zijn zeker zes Palestijnen gewond geraakt. De rellen begonnen vorige week al nadat de lichamelijke conditie van vier Palestijnse hongerstakers snel verslechterde.
Hongerstakingen zijn een beproefd middel van Palestijnse gevangenen, waarmee zij de Israelische autoriteiten succesvol onder druk weten te zetten. Vorig jaar heeft Israel onder druk van een hongerstaking een gevangene eerder vrijgelaten en een aantal zaken versoepeld. In Syrië of Iran zijn voor zover ik weet nooit hongerstakingen, en als ze er al zijn zal het de autoriteiten niets kunnen schelen wat er met de gevangenen gebeurt, en kunnen zij rustig wegkwijnen in hun cellen. Je hoeft overigens niet zover te reizen om verwaarloosde gevangenen waarvoor niemand aandacht heeft, te vinden. In Israel is het een krachtig middel, dat zorgt voor veel internationale aandacht en solidariteit van linkse activisten uit Israel en elders. Maar hoe uitzonderlijk is het eigenlijk dat een gevangene in zijn cel sterft?
Elder of Ziyon schrijft ironisch:
According to the ICHR, five Palestinian Arabs died in custody in 2011 – but it was Hamas custody, so no one cares.
At least two more died in jail in 2012, but that was in PA jails – so no one cares.
Hij haalt het Palestijnse Ma'an Nieuws aan, die o.a. Amnesty International citeert:
"Detainees were tortured and otherwise ill-treated, particularly by Preventive Security and the General Intelligence Service in the West Bank, and by Internal Security in Gaza, all of which were able to abuse detainees with impunity."
Alleged methods included beatings, suspension by the wrists or ankles, and enforced standing or sitting in painful positions for long periods, according to the Independent Commission for Human Rights.
The commission recorded 1,000 complaints of arbitrary arrests in the West Bank and more than 700 in Gaza. It said many of the PA's arrests occurred when President Mahmoud Abbas visited the UN in September.
Ik heb eerder over de marteling van Palestijnen in Palestijnse gevangenissen gelezen. Niet bij Stop de Bezetting, niet bij Anja Meulenbelt of Dries van Agt, of een van de andere bronnen die moord en brand schreeuwen wanneer Israel een Palestijn iets heeft aangedaan. Nee, dat lees je in de Jerusalem Post of op Gatestone Institute, in artikelen van Khaled Abu Toameh. Die artikelen worden vervolgens gedeeld op pro-Israel blogs en groepen. Ook over de ellende van de Palestijnse vluchtelingen in Syrië lees je meer bij Likoed Nederland en Elder of Ziyon dan op zogenaamde pro-Palestijnse sites. Het is een ietwat vreemde situatie, maar alles went. Pro-Palestijnse groepen melden het alleen wanneer een Palestijn door Israels toedoen wat is overkomen, of wanneer de Palestijnen Israel beschuldigen en woedend zijn. Pro-Israel groepen melden al het andere Palestijnse leed. Het NOS journaal en andere media volgen doorgaans de agenda en werkwijze van de pro-Palestijnen: ze besteden veel aandacht aan ieder incident waar Israel (mogelijk) bij betrokken is, en de VN veroordeelt Israelisch geweld en andere activiteiten regelmatig. Palestijns geweld of Arabisch geweld tegen Palestijnen wordt doorgaans genegeerd.
Over de redenen daarvan wordt vaak gespeculeerd, en dat gaat van antisemitisme tot een overdreven kritische houding tegenover Westerse landen, wat is ingegeven door ongemak en schuldgevoelens over ons eigen koloniale verleden. Maar ook dat verklaart dit raadselachtige gebeuren maar ten dele, als we de volgende cijfers van – alweer – Elder of Ziyon over gevangenen in Groot-Brittannië mogen geloven:
A total of 333 people have died in or following police custody over the past 11 years, but no officer has ever been successfully prosecuted, according to a watchdog's report.
1,433 people in England and Wales have died either in police custody or following other police contact since 1990, according to data compiled by Inquest, a charity specialising in the investigation of contentious deaths.
950 deaths took place in custody, 317 following a police pursuit, 112 were the result of a road traffic incident involving a police vehicle and 54 were police shootings.
De cijfers komen van The Guardian, dus dat geeft enigzins te denken, maar al gaat het maar om een klein deel van deze aantallen, dan is het toch vreemd dat we daarover zo zelden horen? Engeland is een belangrijk EU lid en min of meer buurland van Nederland, Westerser kan bijna niet, dus daar zou je wat aandacht van onze media voor verwachten. Overigens heb ik ook niet gehoord dat er grootschalige rellen zijn uitgebroken of hongerstakingen vanwege deze misstanden, en de VN heeft zich er ook nooit om bekommerd.
Okay, zul je wellicht zeggen, maar dat is dan ook een binnenlandse aangelegenheid. Wanneer een Palestijn in een Israelische gevangenis overlijdt, geld dat als een internationale zaak waar de VN Veiligheidsraad in spoedzitting voor bij elkaar moet komen. Met hetzelfde argument boeit het niet wanneer de PA haar gevangenen laat verkommeren of Palestijnen in Syrië wegrotten – het zijn immers Syrische Palestijnen, en Syrië en Palestina zijn niet met elkaar in conflict, dus het doet er niet toe. Dat mag zo zijn, wanneer Palestijnse vluchtelingen uit Syrië naar Jordanië vluchten en daar worden geweigerd is dat wel een internationale aangelegenheid, en ook daar horen we weinig over. Bovendien is nieuws dat Israel in een kwaad daglicht stelt haast per definitie relevant nieuws als je de media mag geloven, ook als het om binnenlandse aangelegenheden gaat, zoals ultra orthodoxen die een meisje aanvallen of een vrouw die in Israel bevalt, wat volgens haar met teveel controles en zorg gepaard ging (Ze baarde een gezonde baby).
Terug naar de rellen op de Westoever. Geen enkele Palestijn zal het Israelische onderzoek, wat er ook uit komt, serieus nemen, en de indruk lijkt dat men vooral een aanleiding zocht om te rellen. Volgens Israel heeft de PA min of meer opgeroepen tot het geweld, en er wordt al een tijdje gespeculeerd over een derde intifada, zowel door Palestijnen als door Israel. Dit klinkt nogal voorbarig, maar de situatie is al een tijdje gespannen. Inmiddels heeft Israel met twee Palestijnse hongerstakers een deal gesloten; zij komen vervroegd vrij in mei. Twee andere hongerstakers, die vrijkwamen in de Shalit deal maar werden opgepakt omdat zij zich niet aan de voorwaarden hielden, zijn nog in hongerstaking. Ze zijn in een Israelisch ziekenhuis opgenomen en over hun vrijlating wordt nog onderhandeld. Een van hen, Al Swarawna, zat vast voor zijn betrokkenheid bij een aanslag in Beersheva in 2002 en werd in januari 2012 opnieuw gearresteerd omdat hij zich bij een Hamas cel op de Westoever had aangesloten die zich met terrorisme bezig hield. De media weigeren er iets over te vermelden, maar ook de andere, Samer Al-Issawi zat vast voor serieuze zaken:
It is important to point out the grave terrorism offences of which Al-Issawi was convicted, including firing a gun at a civilian vehicle in October 2001, indiscriminately firing an AK47 assault rifle at civilian buses, and manufacturing and distributing pipe bombs used in attacks on Israeli civilians.
Voor de Palestijnen zijn dit helden, en stijg je bovendien in status naarmate je meer aanslagen hebt gepleegd. Israel staat echter in haar recht om dergelijke terroristen op te pakken nadat zij zich wederom met terroristische activiteiten bezighielden en/of de voorwaarden van hun vrijlating schonden. Dat deze mensen nu via de druk van een hongerstaking, Palestijnse rellen en de veel internationale media aandacht toch weer vrij dreigen te komen is daarom geen goede zaak. Een krachtig middel van politieke gevangenen in dictaturen wordt nu misbruikt door misdadigers, en de internationale gemeenschap speelt het Palestijnse spelletje graag mee. President Abbas heeft onlangs opnieuw het vrijlaten van een groot aantal Palestijnse gevangenen als voorwaarde gesteld voor vredesonderhandelingen. Juist deze eis laat zien dat de Palestijnen niet klaar zijn voor vrede en een eigen staat.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten