Ook Missing Peace ergerde zich aan het suggestieve artikel in Trouw vorige week over de goede prenatale zorg in Israel.
De bedoeling van alle medische onderzoeken tijdens de zwangerschap is dus niet ‘de perfecte baby’ maar ‘een gezonde baby’.
De ‘bloedsuikertest’ waar Van Heusden zoveel heisa over maakt is een goed voorbeeld. Die test is bedoeld om zwangerschapsdiabetes – een stoornis die ernstige gevolgen kan hebben voor moeder en kind - in een vroeg stadium te ontdekken en te behandelen. Door dit soort onderzoeken is Israël er in de laatste 35 jaar in geslaagd om het sterfte cijfer van kinderen tijdens de geboorte met bijna 70 % naar beneden te krijgen ( 24,6 per 1000 baby’s 1973 tegenover 3,8 per 1000 in 2008) . Een nog beter cijfer werd bereikt onder de Arabische bevolking in Gaza en op de West Bank (nu het laagste in het hele Midden-Oosten, 11 per 1000 tegenover 58 in 1968, en 61 in Irak nu ).
Inmiddels is Israël Nederland voorbij waar het gaat om het sterfte cijfer bij de geboorte.
De titel van het Trouw artikel verwijst naar een uitspraak van een kleuterleidster tegenover de schrijfster. Missing Peace zegt daarover:
Door haar geklaag, vooringenomenheid en duidelijke antihouding kreeg Van Leusden uiteindelijk te maken met de typisch Israëlische galgenhumor.
Maar ook die kon haar niet tot bezinning brengen. Integendeel, de opmerking over het perfecte uitverkoren volk uit de mond van een kindercrèche leidster die haar geklaag klaarblijkelijk zat was, werd door haar geïnterpreteerd als een bevestiging van haar duistere vooroordelen over het Joodse volk.
RP
-----------
Perfecte baby’s in een Taliban staat – Meer slecht nieuws over Israël
By Missing Peace
Jeruzalem 8 januari 2012
In een artikel over de Israël berichtgeving van de Nederlandse krant ‘De Pers’ schreven wij eind 2011 over het zogenaamde ‘Gerstenfeld principe’. Dit principe gaat ervan uit dat het mogelijk is om ieder land de grond in te schrijven.
Manfred Gerstenfeld bewijst dat al jaren op zijn blog “Bad News from the Netherlands”, waar hij slechts negatief nieuws over Nederland publiceert. Zo ontstaat een volledig vertekend beeld over Nederland dat niets met de werkelijkheid te maken heeft.
Israel is het schoolvoorbeeld van een staat die al jaren op deze wijze volledig de grond wordt ingeschreven.
Tot nu toe ging het daarbij hoofdzakelijk om onvolledige, gekleurde en onjuiste berichtgeving over het conflict met de Palestijnse Arabieren.
Nu bijna alles al gezegd en geschreven is over dat conflict en het al een tijd relatief rustig is in Israël zou men verwachten dat er over andere landen in het Midden-Oosten geschreven wordt.
Materiaal genoeg, want iedere dag worden er tientallen burgers gedood in religieuze en etnische conflicten in dit deel van de wereld. Zie bijvoorbeeld Irak waar sinds het vertrek van de Amerikanen in december de sektarische strijd in volle hevigheid is hervat. Zelfs in Nederland valt het een en ander te schrijven over religieus geweld.
Taliban staat ?
Het grootste deel van de Nederlandse media had echter andere zaken aan haar hoofd. De verwerpelijke daden van een klein deel van de ultraorthodoxe gemeenschap in Israel eind december, zorgden prompt voor een vloed van berichten in de Nederlandse pers.
Door de wijze waarop de incidenten en de reacties daarop verslagen werden ontstond het beeld dat in heel Israël religieuze en seculiere Israëli’s elkaar naar het leven stonden.
In feite ging het echter om een paar wijken in twee steden, namelijk Jeruzalem en Bet Shemesh, en om een klein deel van de Joods orthodoxe gemeenschap daar. In feite geen nieuws want groepen als de Neturei Karta en Tolodot Aharon zijn al vanaf het begin van de staat Israël bezig om met geweld te reageren tegen ieder verschijnsel dat zij een bedreiging achten voor hun levensstijl en domein.
De meest opmerkelijke uitspraak die in Nederland hierover werd opgetekend kwam uitgerekend uit de Joodse hoek. Een rabbijn in Amsterdam vond dat Israël een Taliban staat dreigde te worden.
Het gaf slechts aan dat de hysterische berichtgeving haar uitwerking ook niet had gemist op de Joden in Nederland.
Democratie
Wie in Israel was in die periode zag iets geheel anders, namelijk de kracht van de Israëlische democratie. Die zorgde ervoor dat zowel de politiek, media en het volk massaal afstand nam van het extremisme en er direct een discussie op gang kwam over hoe dergelijke verschijnselen de kop in te drukken. Die discussie woedt nog altijd en heeft al geresulteerd in concrete maatregelen.
Een Taliban staat zal Israël dus niet snel worden ondanks de door ultra orthodoxen geëxploiteerde buslijnen waar vrouwen op de achterbanken zitten.
De echte Taliban praktijken die een bedreiging vormen voor de Israëlische samenleving, en voor vrouwen in het bijzonder, worden door de media grotendeels genegeerd.
In de stad Lod is bijvoorbeeld al jarenlang sprake van eenmoordcampagne tegen Arabische vrouwen vanwege bloedwraak. Een ander voorbeeld dat door de media wordt genegeerd omdat er geen Joden bij zijn betrokken, is de intimidatie van christenen in Nazareth door Moslims. Dit blijkt o.a. uit deze foto die rond kerst werd geschoten tegenover de Kerk van de Maria boodschap in Nazareth.
Trouw
Ging het bij de berichten over het religieuze extremisme van een groep Joden nog over negatieve tendensen in Israël, ook positieve ontwikkelingen in Israel zijn nu onderwerp van de mediacampagne tegen het land.
Het van huis uit christelijke dagblad Trouw bracht vorige week een artikelover de uitstekende prenatale zorg in Israel onder de volgende kop:
“ Het uitverkoren volk moet perfect zijn”.
Perfecte baby’s
De schrijfster, Ilse van Heusden, beschreef haar ervaringen als Nederlandse die in gastland Israël was bevallen van een zoon. Het resultaat was een nieuwe aanklacht tegen de Joodse staat: Israel zou slechts perfecte baby’s willen.
Het eerste wat opviel was dat het verslag van Van Heusden te vergelijken is met dat van een toerist die alles in het vreemde land waar de vakantie wordt doorgebracht afzet tegen het ‘goede vaderland’. Het feit dat de Israëlische prenatale zorg op een opmerkelijk hoog nivo staat, was haar klaarblijkelijk zo’n doorn in het oog, dat ze over het hoofd zag dat de situatie in Nederland op dit gebied pas echt zorgwekkend is.
Daarnaast deinsde ze niet terug voor het gebruik van grove onwaarheden, generalisaties en rand antisemitische opmerkingen in haar artikel.
Militaire operatie?
Wij vergeleken de gegevens in het Trouw artikel met onderzoeken naar de prenatale zorg in Israel en legden haar ervaringen voor aan een aantal Israëlische vrouwen.
Eén van hen kwam op basis van haar ervaringen tot de volgende conclusie:
“Misschien zijn ze in Israel meer uit op het toekomstige kwaliteit van leven voor de kinderen dan die van de ouders gedurende de paar maanden dat ze in verwachting zijn”.
Onwaarheden
Van Heusden’s eerste alinea is toonzettend voor de rest van het artikel en bevat een paar grove onwaarheden:
“Zwanger zijn in Israël is welhaast een militaire operatie. Talloze echo’s en bloedonderzoeken moeten de perfecte baby opleveren, niets mag aan het toeval worden overgelaten. De staat eist gezonde baby’s, en veel ook”.
De staat Israël eist geen vele perfecte of gezonde baby’s. De beslissing om kinderen te nemen is iets waar de staat buiten staat.
Ook is het onwaar, zoals Van Leusden verderop beweert, dat de staat met een ‘flinke kinderbijslag’ het krijgen van kinderen promoot.
In feite heeft de regering sinds 2002 de kinderbijslag flink gekort. Die korting liep op tot 70% voor een gezin met 8 kinderen. Een gemiddeld kind krijgt minder bijslag dan in Nederland namelijk 35 Euro per maand.
Onderzoeken
De vele onderzoeken waar Van Leusden zo tegen ageert hadden voornamelijk te maken met het feit dat ze drager was van het CMV virus.
Een vrouw uit Gush Etzion schreef ons bijvoorbeeld dat er gemiddeld 4 tot 5 echo’s worden gemaakt, en niet 12 zoals in het geval van de Trouw reporter. Een andere vrouw uit het Noorden van Israel schreef dat zij het leven van haar tweeling aan deze echo’s te danken had.
Een derde vrouw uit Jeruzalem, vertelde dat vrouwen zelf bepalen welke onderzoeken zij wel en niet willen ondergaan, zoals een gratis waterpunctie boven de leeftijd van 36 jaar. Zij schreef ook dat de epidurale verdoving (ruggeprik), waarvan Van Heusden zegt dat er geen discussie over mogelijk is, een keuze mogelijkheid is waarover de vrouw zelf beslist. Deze vrouw had dan ook bij twee bevallingen besloten om het zonder een prik te doen en daarover werd niet gediscussieerd.
De bedoeling van alle medische onderzoeken tijdens de zwangerschap is dus niet ‘de perfecte baby’ maar ‘een gezonde baby’.
De ‘bloedsuikertest’ waar Van Heusden zoveel heisa over maakt is een goed voorbeeld. Die test is bedoeld om zwangerschapsdiabetes – een stoornis die ernstige gevolgen kan hebben voor moeder en kind - in een vroeg stadium te ontdekken en te behandelen. Door dit soort onderzoeken is Israël er in de laatste 35 jaar in geslaagd om het sterfte cijfer van kinderen tijdens de geboorte met bijna 70 % naar beneden te krijgen ( 24,6 per 1000 baby’s 1973 tegenover 3,8 per 1000 in 2008) . Een nog beter cijfer werd bereikt onder de Arabische bevolking in Gaza en op de West Bank (nu het laagste in het hele Midden-Oosten, 11 per 1000 tegenover 58 in 1968, en 61 in Irak nu ).
Inmiddels is Israël Nederland voorbij waar het gaat om het sterfte cijfer bij de geboorte.
Hoge kwaliteit
De hoge kwaliteit van de Israëlische gezondheidszorg is vooral toe te schrijven aan preventie programma’s zoals in de prenatale zorg. Er zijn bijvoorbeeld volksonderzoeken voor borstkanker en darmkanker. Bloedonderzoek is bijna standaard tijdens doktersbezoek.
Als gevolg daarvan leven mensen langer (Israël gemiddeld 81,6 jaar tegenover het OECD gemiddelde 79,5) en hebben bijvoorbeeld bij het krijgen van kanker de hoogste kans op overleving ter wereld (borstkanker bijvoorbeeld 84% in 2009). Het zelfde geldt voor de overlevingskansen na een hersenbloeding (CVA) en bij een hartinfarct.
Dit alles werd bereikt met een gezondheidszorgbudget dat ongeveer 60% lager ligt dan in Nederland ( 2165 $ p.p. per jaar tegenover 5144$ in Nederland) en een aantal ziekenhuisbedden dat ver onder het OECD gemiddelde ligt. ( 2 per 1000 tegenover 3,5 in OECD landen).
Eugenetica
Al deze gegevens had Van Heusden ook tot haar beschikking. Desondanks verkoos ze om een artikel te schrijven waar de zorg voor een ongeboren kind bewust werd gepresenteerd als een ‘militaire operatie’ en als een politiek wapen met racistische bijbedoelingen.
Een Trouwlezer vatte dat zo samen:
“Subtiel artikel trouwens, dat zelfs de goeie zuigelingenzorg in Israël in de buurt van “eugenetica” weet te brengen en dus in de buurt van nazisme.”
Door haar geklaag, vooringenomenheid en duidelijke antihouding kreeg Van Leusden uiteindelijk te maken met de typisch Israëlische galgenhumor.
Maar ook die kon haar niet tot bezinning brengen. Integendeel, de opmerking over het perfecte uitverkoren volk uit de mond van een kindercrèche leidster die haar geklaag klaarblijkelijk zat was, werd door haar geïnterpreteerd als een bevestiging van haar duistere vooroordelen over het Joodse volk.
Uit het merendeel van de reacties onder dit boosaardige artikel blijkt dat hier een al te bekende snaar is geraakt.Trouw zou zich kapot moeten schamen.
BeantwoordenVerwijderen