Tel Aviv werd afgelopen week verkozen tot Best Gay City van 2011, maar toch deugt er niets van, volgens onze progressieve media.
Er is zelfs een aparte term voor: Pinkwashing. Het betekent dat Israel de -relatief- goede positie van homo's en lesbo's in het land misbruikt voor propagandadoeleinden. Het woord wordt niet alleen gebruikt door notoire Israelhaters als Anja Meulenbelt, maar is ook doorgedrongen tot de mainstream media. Zo had De Pers er niet lang geleden een stuk over, en NRC Next, dat op 20 december kopte: 'met roze sopje een slecht imago te lijf'. 'Israel kampt met een imagoprobleem', aldus de Next, en 'Pinkwashing moet dat veranderen, maar met homorechten is het in Israel niet best gesteld'. Een Israelische professor verduidelijkt het in het artikel nog eens: 'Israel gebruikt homorechten als vijgenblad voor gebreken in de Israelische democratie en mensenrechtenschendingen door Israel'.
Het is waar dat Israel in haar 'public diplomacy' de homorechten benadrukt, naast andere onderdelen van de Israelische samenleving die gunstig afsteken bij de omliggende Arabische staten, zoals democratie, vrijheid van meningsuiting, vrijheid van religie en vrouwenrechten. In al deze zaken is Israel niet perfect, en gebeuren soms dingen waar ik me zorgen over maak en waarover ook in Israel zelf fel wordt gedebatteerd. Vergeleken bij de omliggende landen is Israel echter een walhalla in deze opzichten. Vraag een willekeurig iemand, zelfs een Palestijn, of hij liever in Israel of Syrië in de gevangenis zit en liever door Israelische of Egyptische agenten van zijn bed wordt gelicht.
Die vergelijking mag Israel van het verlichte journaille en mensenrechtenactivisten echter niet maken; ze zou hiermee slechts goedkoop willen scoren. Maar waarom niet? Israel heeft wel met deze landen te maken, wordt erdoor bedreigd, moet haar grenzen ermee bewaken en regelingen treffen voor bijvoorbeeld grensverkeer. En in het conflict met de Palestijnen en de Arabische landen geven steeds meer mensen Israel de schuld, en vergroten Israelische fouten uit, terwijl de situatie in Arabische landen en onder de PA onbesproken blijft. Het is niet meer dan logisch dat Israel en mensen die met Israel sympathiseren daar tegenin gaan. Dit kun je op zijn best eenzijdig noemen, maar 'pinkwashing' veronderstelt een kwaadaardigheid die er simpelweg niet is. Nederland, ieder land, benadrukt zijn sterke kanten naar buiten toe, en doet tegenwoordig aan 'branding' van zijn imago. Het benadrukken wat positief is is net zo legitiem als het geven van kritiek. Elder of Ziyon, die het fenomeen ook besprak op zijn blog, wijst wat dit betreft ook op de vele negatieve berichten naar aanleiding van Israels hulp voor Haïti en in andere rampgebieden. Telkens wanneer Israel iets goed doet wordt dat in een verdachte hoek geplaatst en in het negatieve getrokken. EoZ schrijft:
Strident critics of Israel look at the state through a single lens: one that shows Israel to be a purely evil entity whose entire raison d'etre is the subjugation and oppression of innocent Arabs. There are no shades of grey, no other issues at play – everything Israel does is somehow connected to its inherently evil nature. (Shulman's "proof" is that homophobia still exists in Israel, as if there is anywhere on the planet that it has been eradicated.)
Since the critics define Israel this way, they assume that Israel defines itself this way as well. If Israel exhibits any whiff of charity, or liberalism, or kindness – it is nothing more than a smokescreen to cover for its genocidal, racist ways. The idea that Israel has both good and bad parts, or that different Israelis (outside the enlightened anti-Zionist variety) can ever do something different or orthogonal to their real goal of oppressing Arabs, is simply not possible. If some Israelis start a charitable organization it is not because they actually want to help people, but because they want to cover up their constant crimes. Kindness and morality are not possible, so any examples must really be sophisticated manifestations of Israel's inherent evil.
Kortom: wanneer Israel iets goeds doet of iets in Israel goed geregeld is, dan doet men dat uit propaganda-oogpunt, om misdaden te verdoezelen en ons goyim zand in de ogen te strooien. Maar, zo zullen sommigen zeggen, Israel gebruikt het wel heel opvallend in haar public diplomacy en ondertussen valt op die homorechten nog wel wat af te dingen. De Israelische professor in het NRC artikel wijst erop dat homo's in Israel niet kunnen trouwen, de adoptiewetgeving discrimineert en homostellen in Jeruzalem niet hand in had durven lopen. Het is inderdaad niet perfect in Israel, net zomin als in Nederland overigens, en in Amsterdam durven homo's ook al niet meer hand in hand te lopen vanwege de bedreigingen en pesterijen van vooral Marokkanen. Het homohuwelijk dat wij kennen is vrij uitzonderlijk. Ik ben er trots op, maar dat geldt voor lang niet iedere Nederlander. Ik heb zo de indruk dat homo's het in Oosteuropese en Zuideuropese landen moeilijker hebben dan in Noord-West Europa. Het is waar dat de huidige Israelische regering meer zou kunnen doen tegen homodiscriminatie en voor homorechten, maar ook dat geldt voor veel landen waaronder Nederland.
Wanneer Israel iets goed doet en gunstig afsteekt bij niet alleen de Arabische landen en de Palestijnen, maar bij een groot deel van de wereld, zijn er verschillende manieren om dat in een kwaad daglicht te plaatsen. 'Pinkwashing' is daar een goed voorbeeld van, net als de idiote verhalen van Israelische hulpteams die eigenlijk in Haïti waren om de organen van die arme slachtoffers te stelen en te gebruiken voor Joden, of in een gematigder versie daar ook hun slechte imago zaten af te wassen. Wanneer Israel vluchtelingen opneemt, Palestijnse kinderen opereert aan ernstige hartziektes, kennis over goede landbouwmethoden en waterbesparing deelt met derde wereldlanden etc. etc. dan doet het dat allemaal slechts om van dat rottige imago af te komen, niet uit humanitaire overwegingen.
Een ander voorbeeld is het walgelijke artikel in Trouw over de te goede prenatale zorg in Israel. Deze is zo goed, dat kan niet deugen, en dus zit er vast wederom een duister motief achter: men wil perfecte baby's hebben want het 'Uitverkoren Volk' moet perfect zijn. Vandaar de vele testen en onderzoeken en de grote bezorgdheid om het ongeboren kind. De schrijfster, voormalig webredacteur van de Volkskrant, beviel in Israel van een gezonde baby maar schreef een grote klaagzang tegen de prenatale zorg in Israel.
Wanneer Israel iets goeds doet dan is het ofwel uit propagandamotieven of anders zit er wel een Holocaust trauma achter, of de zucht naar werelddominantie, en dit alles is natuurlijk overgoten met de superioriteitsgevoelens van het Uitverkoren Volk. Het is een meesterlijke truc om alles wat Israel doet in het negatieve te trekken. En het werkt, vooral omdat kwaliteitskranten en journalisten er grif aan meewerken.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten