Volgens NRC Handelsblad is het altijd de schuld van Israel
http://www.zionism-israel.com/blog/archives/00000447.html
IMO Blog, 2010
Nu de strijd tussen Israël en de VS voorlopig even uitgewoed lijkt - in Israël staat alles nu grotendeels stil vanwege Pesach - is het tijd de balans op te maken, ook van de berichtgeving hierover. Het is niet voor het eerst dat ik een tegenovergesteld idee heb en positie inneem van de meeste commentaren in de kranten, waarin vooral Israël er weer van langs krijgt. Ik beperk me in deze bespreking tot voornamelijk berichten uit NRC Handelsblad (het aantal berichten dat de NRC de afgelopen weken had over Israël, allemaal met een negatieve strekking, was weer eens overweldigend), maar ik kwam berichten van vergelijkbare strekking tegen in andere kranten en natuurlijk op internet.
Israël zou de VS 'in zijn hemd zetten', 'voor schut zetten', zijn 'middelvinger hebben opgestoken', zichzelf isoleren, Israël zou 'zijn grote bondgenoot zijn wil hebben opgelegd', en het gezag van de VS in de regio hebben ondermijnd. Een en ander ging gepaard met de suggestie dat Israël weigert concessies te doen en een 'wie-doet-me-wat houding' tentoonspreidt, dat het het spel met de VS slim speelde door met een totaal uitgeklede, weinig voorstellende bouwstop weg te komen, en daar bovenop de bekende verhalen over de 'machtige Joodse lobby'. De nederzettingen werden als HET obstakel voor vrede neergezet, er werd geen enkel onderscheid gemaakt tussen de Westoever en Oost-Jeruzalem, en Netanjahoe en zijn regering zijn de grote haviken die geen vrede willen terwijl de arme Abbas totaal machteloos toekijkt hoe al het land voor zijn toekomstige staat wordt ingepikt. Er was waardering voor het feit dat de VS zich kritisch naar Israël durfde opstellen, en de vrees werd uitgesproken dat een en ander wel van korte duur zou zijn vanwege de oppermachtige Joodse lobby in de VS die de democraten hier hard voor zou straffen.
NRC Handelsblad maakte het erg bont met een bericht, gedeeltelijk op de voorpagina, over deze duistere lobby en haar louche praktijken, waarin werd gesuggereerd dat zij congresleden onder druk heeft gezet om Obama's gezondheidszorgplannen niet goed te keuren vanwege zijn kritiek op Israël. Het verhaal bleek te zijn gebaseerd op blogger en buitenlandspecialist van de New America Foundation Steve Clemons, die David Schenker aanhaalde, een oud-medewerker van Donald Rumsfeld en nu werkzaam voor de Israël-lobby. Schenker reageerde echter op Clemons blog en zei verkeerd te zijn geïnterpreteerd. Het NRC artikel maakt geen melding van die reactie maar schrijft dat Schenker een en ander tijdens een debat zei, en dat Clemons daar 'ontdaan' over was. "Dit is iets wat mensen achter de schermen zeggen (...). Maar als mensen dit openlijk uitspreken is het wel heel erg mis in de relatie". Vervolgens beweert men dat Clinton onder druk van de Israël-lobby haar toon alweer gematigd heeft. Amerika zou Israël bovendien deze speelruimte hebben gegeven door vorig jaar niet vast te hebben gehouden aan haar eis van een complete bouwstop. "Israël sloeg de eis in de wind en Obama liet het op zijn beloop. Israël heeft Obama's optreden geïnterpreteerd als teken van zwakte".
Als Amerika haar zwakte heeft getoond is dat wel naar de Arabische wereld. Op de verzoeningstoespraken in Cairo en Ankara en op haar uitgestoken hand richting Libië, Syrië en Iran volgden uitermate kille reacties. Onlangs nog maakte de VS haar excuses (voor de hoeveelste keer inmiddels?) aan Libië, dit keer vanwege 'een opmerking over de Libische leider Gaddafi die slecht was gevallen in Libië'. Nee, dat moet je natuurlijk niet hebben, dat iets in dat machtige en belangrijke land, die strategische partner van de VS, verkeerd valt. De verlichte leider Gaddafi had twee weken eerder opgeroepen tot een heilige oorlog tegen Zwitserland en daar had een Amerikaanse woordvoerder een onaardige opmerking over gemaakt. Foei! Hoe durft hij! Een nederig excuus is dan wel het minste wat je als wereldmacht kunt doen om het goed te maken (NRC 10 maart).
Het is veeleer tegengesteld aan wat de NRC hierboven beweert: door Israël zo publiekelijk af te vallen, door een bondgenoot en vriend publiekelijk te kapittelen, toon je volgens de Arabische logica zwakte. Vrienden val je niet publiekelijk af. Dat komt bovenop de zwakte die de VS heeft getoond met haar wel erg nederige gedrag richting de Arabische wereld. Toenadering zoeken en afstand nemen van het wij-zij denken en de 'voor ons of tegen ons' retoriek van Bush is één ding, maar men lijkt nu nogal aan het doorslaan naar de andere kant.
In een hoofdredactioneel commentaar (11 maart) wordt het Israëlische besluit 1600 woningen te bouwen in Oost-Jeruzalem als een 'opgestoken middelvinger' omschreven. Het rechtse karakter van Netanjahoe's coalitie (waarin Yisrael Beiteinu de boventoon zou voeren) wordt breed uitgemeten, waarna men zich afvraagt 'hoe lang Israël de VS nog kan ringeloren'. Vervolgens wordt een complete bouwstop in de nederzettingen 'het minste' genoemd dat Israël kan doen om de arme president Abbas 'de kans te geven te onderhandelen'. Dat kan hij natuurlijk niet zonder een dergelijke concessie, in tegenstelling tot Israël, dat ook geen enkele concessie van de Palestijnen heeft gekregen, geen erkenning van Israël als Joodse staat, geen erkenning dat de Palestijnse vluchtelingen en al hun nakomelingen niet 'terug' kunnen naar Israël, geen toezegging wat aan de haatpropaganda in de media en door aan Fatah gelieerde imams te doen, niente. In dit artikel, als in alle andere, wordt geen enkel onderscheid gemaakt tussen de Westoever en Jeruzalem, en wordt gedaan alsof een complete bouwstop inclusief Jeruzalem wel een kleinigheid is voor Israël, iets dat toch geen probleem mag zijn. Dat Israël ook gerechtvaardigde claims heeft op delen van Oost-Jeruzalem, wordt glashard ontkend. Heel Oost-Jeruzalem is 'Arabisch' en 'bezet' en bedoeld voor een Palestijnse hoofdstad. Dat die koppige havikachtige provocerende middelvinger-opstekende Israëli's dat maar niet willen snappen! Waarom rotten ze daar nou niet gewoon eens op?
Je verwacht van een kwaliteitskrant wat reflectie, wat context, oog voor verschillende kanten van een zaak. In Oost-Jeruzalem liggen ook de meeste heilige plaatsen voor Joden, en zij hebben hier niet alleen 3000 jaar geleden al gewoond en hadden Jeruzalem als hoofdstad van hun koninkrijk, maar waren ook in de 19e eeuw de grootste bevolkingsgroep in (Oost-)Jeruzalem. In wijken die nu als Arabisch worden aangeduid woonden tot 1948 in meerderheid Joden, ook in de oude stad. Zij zijn hier met geweld verdreven en hun huizen zijn door Arabieren ingenomen. Op welke gronden wordt dit deel van de stad 'Arabisch' genoemd? Op grond van het feit dat Jordanië het in 1950 annexeerde en tot 1967 in bezit had? Dit werd toentertijd echter door vrijwel geen enkel land erkend, en zeker niet door de VN. Op grond van de Al Aqsa Moskee? Die is voor de islam minder belangrijk dan de Klaagmuur voor het Jodendom, en wordt in de Koran niet één keer vermeld. Bovendien staan er ook tal van belangrijke kerken in Jeruzalem, maar dat betekent nog niet dat het Vaticaan er recht op heeft. Op grond van de er wonende Arabieren? De bevolking van zowel Joden als Arabieren in Oost-Jeruzalem is sinds 1967 gestaag gestegen, voor beide bevolkingsgroepen zijn nieuwe wijken verrezen. Volgens de VN had Jeruzalem internationaal bestuurd moeten worden, maar zij deed niks om dat af te dwingen in 1948, en liet toe hoe het Jordaanse leger en Palestijnse strijders Jeruzalem belegerden en de Joden er verdreven na een blokkade van bijna een half jaar. Toen Israël de stad in 1980 annexeerde kwam de VN daartegen opeens heftig in verzet, en werd de door niemand erkende wapenstilstandslijn van 1949 tot een would-be grens verheven waarachter Israël zich terug zou moeten trekken.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten