Terwijl in discussies op internet de nazi vergelijkingen je om de oren vliegen, iedereen die het voor Israel opneemt verdacht wordt gemaakt als zijnde een onderdeel van de notoire en oppermachtige Zionistische lobby en Israels bestaansrecht steeds vaker openlijk wordt ontkend, omdat zij slechts door etnische zuiveringen en het Europese schuldgevoel over de Holocaust tot stand zou zijn gekomen, krijgen Israel sympathisanten in de NRC ook nog eens het verwijt niet zakelijk met kritiek om te gaan. Over de pot en de ketel gesproken. Lees hieronder meer over de vreemde en onrealistische eisen die Jan Dirk Snel aan hen stelt, terwijl hij de onzakelijke, emotionele en onredelijke bijdrages van de Israel critici volkomen negeert.

 

RP

----------

Houd kritiek op Israel eens redelijk en zakelijk

IMO Blog, 2010

In NRC Handelsblad stond - ik wees er in mijn vorige blog al even op - weer eens een lang artikel dat een pro-Palestijns standpunt inneemt. De invalshoek is dit keer dat sympathisanten van Israël niet zakelijk op kritiek zouden ingaan. Ze zouden te snel grote woorden gebruiken en de andere kant verdacht maken, of 'opzichtig' om de zaak heen draaien. De aanleiding is de brief van de PKN aan de Israëlische ambassadeur en de vele kritiek daarop van de ambassadeur zelf, Christenen voor Israël, het Centraal Joods Overleg en het Simon Wiesenthal Centrum.


Wat ze ook zeggen, het voldoet niet aan de hoge normen van journalist/historicus Jan Dirk Snel. Wanneer bijvoorbeeld betoogd wordt dat het afscheidingshek Israël beschermt tegen zelfmoordaanslagen, ontwijkt men het punt dat de barrière naar Israëls eigen grondgebied verplaatst moet worden. Wordt vervolgens uitgelegd "dat verplaatsing van de barrière een grote groep Joodse inwoners in de bezette gebieden 'onbeschermd' zou laten, dan blijft onbesproken wat die lui daar dan doen". Tja meneer Snel, volgens die mensen is dat land waar Joden het recht hebben om te wonen om religieuze, historische of ook veiligheidsredenen. Snel accepteert niet dat men het Kairos document en de oproep tot boycot erin als aanval op Israëls bestaansrecht en veiligheid beschouwt, en dat de steun voor 'verzet tegen de bezetting' en zinsneden als 'Dit land is ons land en het is onze plicht het te verdedigen en het voor ons op te eisen' en 'We hebben groot respect voor hen die hun leven gaven voor onze natie' door sympathisanten van Israël niet als vredelievend worden beschouwd maar als het goedkeuren van terrorisme. Dat moet allemaal 'zakelijker' en 'redelijker' uitgelegd.

Zo'n brief of reactie zou, om aan Snels eisen te voldoen, eerst uitgebreid moeten uitleggen waarom Joden überhaupt recht hebben op een staat, waarom die staat in Israël/Palestina moet liggen met Jeruzalem als hoofdstad, dat de groene lijn een wapenstilstandslijn is en geen grens, en er gebieden over de groene lijn liggen die voor veel Joden een heel grote betekenis hebben, dat bovendien de groene lijn als grens aanzienlijke veiligheidsproblemen met zich mee zou brengen, in ieder geval zolang de Arabische wereld niet principieel verandert in haar houding tegenover Israël, dat als je de barrière precies op de groene lijn bouwt niet alleen grote groepen Joden onbeschermd zouden zijn, maar je ook al het land aan de andere kant in feite al weggeeft nog voordat er over onderhandeld is en zonder er iets voor in ruil te krijgen zoals veiligheidsgaranties, de erkenning van Israël als Joodse staat en opgeven van het zogenaamde 'recht op terugkeer' van de Palestijnse vluchtelingen.

Ook het gehele Kairos document zou in de brief uitgebreid dienen te worden besproken, en uitgelegd waarom een aantal uitspraken (indirect) wel degelijk Israëls bestaansrecht op losse schroeven zetten. Vervolgens gaan we uitgebreid in op waarom een boycot van Israëlische producten, ook als het alleen producten van over de groene lijn betreft, onrechtvaardig en contra productief is.

De brief zal een apart hoofdstuk over Jeruzalem en de Joodse aanspraken daarop bevatten, die niet slechts door religieus fanatisme zijn ingegeven. Een ander, minstens zo uitgebreid hoofdstuk gaat over het internationale recht, hoe dat op verschillende manieren geïnterpreteerd kan worden en hoe dat momenteel op een eenzijdige manier tegen Israël wordt gebruikt, door nota bene staten die zelf de mensenrechten op de meest grove wijze schenden. Uitgelegd moet worden hoe Israël in de VN op verschillende manieren wordt gediscrimineerd, en dat de Mensenrechtenraad, die het Internationaal Gerechtshof opdroeg zich uit te spreken over de barrière, en andere gremia om politieke redenen onevenredig veel aandacht besteden aan Israël, soms zelfs bijna uitsluitend aandacht besteden aan Israël, en dit in feite een voortzetting is van de strijd tegen dit land en haar bestaansrecht.

Kortom, de reactie die aan Snels eisen zou voldoen en die inhoudelijk en zakelijk genoeg op alle verwijten die Israël worden gemaakt zou ingaan, zou een compleet boekwerk worden. Daarnaast vindt Snel dat Israël en haar sympathisanten verplicht zijn om uitgebreid op alle aantijgingen in te gaan, en zij mogen daarbij geen eigen onderwerpen aandragen zoals de behandeling van christenen in de Palestijnse gebieden en de Arabische wereld, of zo'n brief en Kairos document in een breder kader van steeds overspannener wordende kritiek op Israël plaatsen. Dan ontwijken zij immers 'opzichtig' de kritiek, doen aan 'verdachtmakingen' en 'afleidingsmanoeuvres'.

Lees verder op IMO: http://www.zionism-israel.com/blog/archives/00000442.html