De vreedzame intifada
http://www.trouw.nl/opinie/letter-en-geest/article1940976.ece/De_vreedzame_intifada_.html
Dat Kamerlid Harry van Bommel vorige week zaterdag tot een nieuwe intifada opriep, vindt Daniël Teeboom niet zo vreemd. „Verbazingwekkend vond ik pas zijn verklaring achteraf: dat hij eigenlijk had opgeroepen tot een vreedzame intifada."
Wat ik een beetje mis in de discussie over het militaire optreden van Israël in de Gaza-strook is de vraag waar de noodzaak vandaan komt om Israëlische steden met raketten te beschieten.
Overal kan ik lezen dat het Israëlische optreden onethisch is. Dat komt, zo wordt mij verteld, omdat alle mensen in principe gelijk zijn. Om die reden mag je niet al te veel mensen van de ene partij ombrengen teneinde een handjevol levens van de andere partij te beschermen.
Nu klopt het inderdaad dat alle mensen gelijk zijn, maar voor een staat is dat niet noodzakelijkerwijs zo. Een staat heeft als eerste plicht zijn eigen burgers te beschermen, niet om rekening te houden met de vijand. Als een land deze taak niet serieus neemt, kan het net zo goed opgeheven worden.
Als ik me een Israël voorstel dat, zoals menigeen wil, niet zou reageren op de rakettenregen, maar in plaats daarvan tegen zijn bevolking zegt: „Sorry, Hamas schiet die projectielen nu eenmaal af vanuit scholen en woonwijken, daarom kunnen we niet reageren want dan komen er buitenproportioneel veel Palestijnen om, en bovendien is het best gezellig met z'n allen in de schuilkelder", dan is dat een land dat naar mijn mening geen erg lang leven beschoren is. Ik waag te betwijfelen of de bevolking van Sderot, Ashdod, Askelon en Ber Sheva zich erop verheugt om voortaan als schietschijf te dienen. Ik denk dat de mensen daar uiteindelijk hun biezen zullen pakken. Of dat ze zelf raketten in elkaar gaan knutselen om terug te schieten – dat kan natuurlijk ook.
Zou Israël onder de huidige omstandigheden niet met veel machtsvertoon om zich heen slaan, dan loopt het in het zuiden gegarandeerd mis. Trouwens, waarom zou Israël de bezetting van de Westbank willen beëindigen, als ook daar raketten vandaan kunnen komen zonder dat het land er wat aan kan of mag doen? Mocht Israël machteloos blijken om een einde te maken aan de raketbeschietingen, dan komt er nooit een oplossing en loopt de zaak nog verder uit de hand. Daarom, hoe vreselijk de oorlog in Gaza ook mag zijn, ik begrijp de Israëlische reactie.
„O ja?", hoor ik anderen zeggen. „Maar hoe zit het dan met het recht van de Palestijnen om zich te verzetten tegen de ruim veertig jaar durende bezetting?" Goed punt, denk ik dan, ware het niet dat er een aantal jaar geleden sprake was van een vredesproces dat door Hamas om zeep geholpen is. Toevallig dezelfde organisatie die in de Gazastrook zo vrolijk in de weer is met al die raketten. Om die reden denk ik dat Hamas geen recht van spreken heeft. Althans, het lijkt me een beetje raar om mensen die zich eerst met geweld verzetten tegen een vreedzame oplossing, nu te steunen in de voortzetting van hun oorlog – met als smoes dat een vreedzame oplossing niet mogelijk bleek te zijn. Behalve natuurlijk als je oorlog als gerechtvaardigd beschouwt en een diplomatieke oplossing niet.
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik nogal wat mensen die Hamas in deze oorlog steunen verdenk van deze opvatting. Zij misgunnen Israël zijn bestaansrecht. Een van de mensen die in aanmerking komen voor deze verdenking is het SP-Kamerlid Harry van Bommel.
Zaterdag was hij bij de anti-Israëlbetoging in Amsterdam. Wat mij verbaasde was niet zozeer zijn oproep tot een derde intifada, en zelfs niet dat hij meeliep in een demonstratie waarin driftig geroepen werd dat alle Joden aan het gas zouden moeten. Verbazingwekkend vond ik zijn verklaring achteraf. Harry van Bommel zei dat hij eigenlijk opgeroepen had tot een vreedzame intifada – hoewel iedereen weet dat de beide intifada's tot nu uiterst gewelddadig zijn verlopen en bovendien gepaard gingen met gruwelijkheden tegen de Israëlische burgerbevolking. Een vreedzame intifada is net zo'n onmogelijkheid als het bombarderen van Gaza zonder dat daarbij onschuldige mensen omkomen.
Er is niemand aan Israëlische zijde die beweert dat er in deze oorlog geen onschuldigen sterven. Iedereen, vriend of vijand, weet dat die de dupe zijn van al het geweld. Dat maakt deze situatie ook zo ellendig. Maar Harry van Bommel ontkent dat wel degelijk. De intifada waartoe hij oproept zal immers vooral tegen Israëlische burgers gericht zijn.
Kennelijk is het nogal moeilijk de notie te begrijpen dat Israël door de raketten van Hamas gedwongen wordt om op te treden. Mij lijkt het duidelijk dat de Palestijnse burgerbevolking van dat onbegrip het tragische slachtoffer is en dat Hamas dat helemaal niet erg vindt.
Met al die Palestijnse burgerdoden en Israëlische steden onder vuur, is er maar één conclusie mogelijk: dat Hamas helemaal niet de belangen van het Palestijnse volk behartigt. Er zou een onmiddellijk einde moeten komen aan de raketbeschietingen, zonder mitsen of maren. Want als Hamas raketten afschiet is dat niet alleen een misdaad tegen de Israëlische burgerbevolking, maar ook tegen de Palestijnse.
Toch heb ik Harry van Bommel geen oproep horen doen tot het beëindigen van het geweld. Dat komt denk ik omdat er nu eenmaal mensen zijn die raketten wel degelijk prefereren boven een diplomatiek proces. Die het prachtig vinden als de burgerbevolking van Gaza de volle laag krijgt zodat zij zich kunnen wentelen in selectieve verontwaardiging. En ik denk dat Harry van Bommel naar die demonstratie kwam en tot een intifada opriep om deze mensen te winnen voor zijn partij, de SP. Voor zover ze al niet gewonnen zijn.
Dat zijn trouwens vaak mensen die vinden dat de Joden het land van de Palestijnen gestolen hebben en dat het hier dus gaat om een vorm van verzet. Vervolgens wijzen ze naar het verzet uit de Tweede Wereldoorlog. Dat was immers ook gericht tot een bezetter. Daarom mag je het terroriseren van Israëliërs eveneens verzet noemen. Zelf dacht ik altijd dat het verzet uit die dagen zich bezighield met het redden van mensenlevens, niet met het vernietigen ervan.
Ik begrijp de steun aan Hamas dus niet. Daarom vraag ik nogmaals: is het nodig om raketten af te vuren op Israëlische steden? Hebben de Palestijnen daar wat aan? Sterft de Palestijnse droom als dat niet gebeurt? En begin nou niet over de droom van een Groot Israël, want die is al lang geleden gestorven. Mij lijkt het de hoogste tijd dat de droom van een Groot Palestina ook een keer het loodje legt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten