zaterdag 18 december 2010

André Rouvoet's impressies van rondetafel over antisemitisme


Steekwoorden voor bestrijding van antisemitisme
 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
 

Rouvoet's impressies rondetafel antisemitisme

http://www.christenunie.nl/k/nl/n8447/news/view/460627/363763/Rouvoets-impressies-rondetafel-antisemitisme.html

Woensdagmiddag vond op mijn initiatief in de Tweede Kamer het rondetafelgesprek over antisemitisme en de veiligheid van Joodse landgenoten plaats. Aanleiding was het opnieuw oplevende debat hierover, mede door de uitspraken van Frits Bolkestein over dit thema. In januari zal de Kamer hierover opnieuw een debat met de regering voeren en ter voorbereiding van dit debat leek het de ChristenUnie-fractie van belang om met de betrokken organisaties om de tafel te gaan om over de ervaringen, concrete knelpunten én mogelijke oplossingen daarvoor te spreken.

De belangstelling voor dit gesprek was groot. Zeker gezien de zeer korte termijn waarop dit rondetafelgesprek moest worden georganiseerd, was er sprake van een erg grote opkomst, zowel van (joodse) organisaties als van vertegenwoordigers van Kamerfracties. In totaal waren zo'n 30 personen aanwezig, die samen organisaties vertegenwoordigden variërend van het Centraal Joods Overleg en het Nederlands-Israëlitisch Kerkgenootschap, het CIDI en Christenen voor Israël, de gemeente Amsterdam en een hoogleraar verbonden aan het NIOD, tot de Joodse onderwijsinstellingen Maimonides en het Cheider, het Platform godsdienstvrijheid, een drietal rabbijnen en het Samenwerkingsverband Marokkaanse Nederlanders en het Contactorgaan Moslims en Overheid (CMO).

Van de kant van de Kamer waren de fracties van SGP, PvdA, CDA, GroenLinks, VVD en ChristenUnie vertegenwoordigd. Andere fracties hadden laten weten dat zij op deze termijn en als gevolg van de drukke laatste vergaderdagen van de Kamer helaas geen adequate afvaardiging konden regelen. Tenslotte waren het Joods Historisch Museum en Uitgeverij Van Praag op hun verzoek als toehoorders aanwezig.

Het rondetafelgesprek was besloten. Ik voel me dan ook niet vrij om specifiek in te gaan op de inbreng van de aanwezigen. Wel geef ik graag een aantal impressies door, die wat mij betreft ook behulpzaam kunnen zijn voor het vervolg.

Het was eerst en vooral een openhartig en constructief gesprek, met authentieke bijdragen, een gedeelde bezorgdheid over incidenten met een antisemitisch karakter en soms indrukwekkende persoonlijke ervaringen. Er werd vooral samen gezocht naar concrete aanknopingspunten om echt verder te komen.

Als ik in steekwoorden moet aangeven waar die aanknopingspunten gezocht werden, kom ik tot de volgende opsomming:

* Handhaving (consequent, taakstraffen, inzet Voetbalwet);
* Acteren door politie en justitie n.a.v. aangiftes, mede met het oog op de aangiftebereidheid;
* Onderwijs, voorlichting en educatie (m.n. over WO II en de Holocaust);
* Besef dat antisemitisme niet een probleem is dat binnen één, allochtone bevolkingsgroep speelt, maar (ook) voorkomt in brede lagen van de (autochtone) bevolking;
* Aandacht voor context en ervaringen van Marokkaanse jongeren en de verbinding met het Midden-Oostenconflict;
* Precisie en zorgvuldigheid in statistieken, berichtgeving en discussies, ter voorkoming van onevenwichtige en onjuiste beeldvorming;
* Aandacht voor het bredere probleem van intolerantie en de straatcultuur;
* Normstellend leiderschap bij organisaties, media én politici: geef het goede voorbeeld in taalgebruik en omgangsvormen!
* Het belang van lokale en nationale dialooggroepen.

Deze observaties en impressies zijn ongetwijfeld voor aanvulling vatbaar, maar geven wel een beeld van de hoofdlijnen van het rondetafelgesprek.

Het was goed om te constateren dat alle aanwezigen ingenomen waren met het initiatief om hier met elkaar over te spreken en lieten blijken het toe te juichen dat 'de politiek' niet alleen het probleem van het antisemitisme, maar zeker ook de ervaringen en visies van de betrokken organisaties en personen serieus neemt.

Al met al kunnen we mijns inziens spreken van een geslaagde bijeenkomst die aan de bedoelingen heeft beantwoord. Hopelijk biedt het zowel de fracties in de Kamer als de aanwezige organisaties (nieuwe) handvatten om – een ieder vanuit de eigen positie en met de eigen verantwoordelijkheid – bij te dragen aan het tegengaan van het antisemitisme in ons land.

André Rouvoet

Fractievoorzitter van de ChristenUnie en initiatiefnemer van het rondetafelgesprek
 
 

Job Cohen en tendentieus gehussel met joden en moslims

 
Jobstijding...
 
~~~~~~~~~~~~

Tendentieus gehussel met joden en moslims

Nausicaa Marbe, 17-12-2010 09:30
 
 
Job Cohen, die waarschuwt voor het angst zaaien van de PVV, zaait zelf blinde paniek

Joden, Marokkanen en de Tweede Wereldoorlog. Uitspraken hierover leidden tot veel deining in de media en de samenleving. De bron van alle consternatie was een mening van Frits Bolkestein, geuit in een privégesprek, over herkenbare joden die in Nederland niet meer veilig zijn en beter kunnen emigreren. Welnu, er is hem verweten dat hij oproept tot capitulatie. En dat hij niet inziet dat Israël niet veiliger is dan Nederland.

Kern
Maar de kern van de boodschap is velen ontgaan: het doet er niet toe of Israël daadwerkelijk veiliger is. Wat telt, is de wens om ergens te wonen waar de autoriteiten je veiligheid serieus nemen en daadkrachtig beschermen. In een Nederland waar een orthodoxe jood op straat geen anomalie is die vandalisme triggert en waar leraren zich niet laten intimideren door een generatie holocaustontkenners die voor hun neus emancipeert.

Kijk naar het joodse leven in Amsterdam. Er is een schuilsynagoge, er is een joods winkelcentrumpje dat nauwelijks als joods herkenbaar is. Er zijn, ook buiten Amsterdam, sjoels en culturele centra waar je tien keer omheen moet lopen eer je het woordje 'joods' ontdekt. Er zijn restaurants die ervoor passen hun 'joodsheid' breed te etaleren. In een ervan werken obers die moslim zijn en, het gebeurde aan mijn tafel, mooie dingen zeggen als: 'We zijn kosjer, maar we koken voor de smaak van iedereen.' Een oase van normaliteit die niet meer als zodanig herkend wordt. Omdat het antisemitisme van andere moslims zich ongestoord kan uiten. Omdat aangifte doen zelfs op het politiebureau soms tot onbegrip leidt.

Hoe vals klinken in deze context de recente uitspraken van Job Cohen in Vrij Nederland. Daarin zegt hij dat moslims nu behandeld worden als joden in het begin van de Tweede Wereldoorlog. Wat een blamage voor de PvdA. De man die waarschuwt voor het angst zaaien van de PVV, zaait zelf blinde paniek. Want als we op Cohens uitspraak voortbouwen, wacht de digitale Ariërverklaring al in de mailbox en zijn de 'moslimvrije' zones in alle maatschappelijke sectoren al ingesteld.

Schaamteloos
Schaamteloos hoe Cohen bewust het verschil negeert tussen een oorlogsdictatuur met rassenwetten en onze multiculturele rechtstaat. Beschamend ook, dat hij idiote verbanden bij elkaar harkt, in plaats van met de woorden en middelen van nu te kijken naar het anti-islamitische sentiment. Want dat is er. En dat gaat niet weg als we onszelf op commando NSB'ers verklaren.  

Wat een tendentieuze warboel. Alles blijft aan elkaar klitten in de antisemitismediscussie, of de verbanden relevant zijn of niet. Joden en moslims worden tot elkaar veroordeeld, in groepsverband. Ze worden elkaars daders en elkaars slachtoffer, de schuld schuift heen en weer. En elke keer als de discussie dreigt te normaliseren door de focus op concrete feiten als de antisemitische agressie van Marokkaans schorem, weerklinkt het relativerende 'ja maar'.

Vaak is dat het eeuwige 'ja maar' van de ouderwetse wegkijker die liever een camouflagedoek van irrelevante betrekkelijkheid over schrijnende problemen gooit, dan de urgentie ervan in te zien. Want als je alles door elkaar husselt, kun je comfortabel achterover leunen en denken: het is een ingewikkelde dynamiek hoor, je kunt niet zomaar iemand aanwijzen en bestraffen, ze roepen het over zichzelf af, ze lossen het zelf maar op.  

Haat
Maar het ís niet ingewikkeld.  Er is antisemitisme. Er is afkeer van moslims en Marokkanen, soms haat. Alle agressie en intimidatie is even erg. Politie die psychologiseert om van daders slachtoffers te maken en andersom, is waardeloze politie. Politie moet aangiftes opnemen. Molestplegers oppakken. Slachtoffers beschermen. Doortastend en zo nodig intimiderend optreden, tot duidelijk wordt wie op de jood heeft gespuugd en wie de varkenskop bij de moskee heeft gelegd. Niet omdat het een het ander zou verklaren, maar omdat zulk gedrag ontoelaatbaar is.

Mentaliteitsverandering duurt lang. Maar burgemeesters kunnen nu al iets doen.  Vergeet Eberhard van der Laan die tijdens de Chanoekaviering op de Dam de aanwezige joden trakteerde op een cursus zelf tolerantie kweken en angst bezweren.
Een burgemeester die korte metten wil maken met antisemitisme, zegt tegen de joden in zijn stad: schrijf op je gevels wie je bent. Schaam je niet, verstop je niet, wees niet bang. Ik bescherm jullie. Ter plekke. Dag en nacht. En ik ken geen pardon voor wie aan jullie komt. Vanzelfsprekend doet zo'n burgemeester dat voor iedereen. Zo bind je; de rest is geouwehoer.

 

Hamas zweert wederom door te strijden tot Israel is vernietigd


Toch nog maar even voor de duidelijkheid, want het wil in bepaalde regionen niet echt doordringen:
 
The statement stressed that Palestine from the sea to the river is the land of the Palestinians and that Hamas will never recognize the Israeli occupation state and will remain adherent to the resistance option until the liberation of Palestine and its holy sites.
 
Zie ook: Hamas
 
Duidelijk?
 
RP
-------------

Hamas: fight until Israel destroyed

Hamas renews oath on its 23rd anniversary to defend rights

14-12-2010,14:24
qassam.ps/news-3912-Hamas_renews_oath_on_its_23rd_anniversary_to_defend_rights.html

 
Al Qassam website- Gaza -The Hamas Movement renewed on the 23rd anniversary of its inception, its oath to protect the Palestinian national rights and constants and to work insistently on ending the internal division in the Palestinian arena.

"Hamas has worked in accordance with the teachings written by Sheikh Ahmed Yassin and his companions who started the first spark of the blessed intifada," Hamas stated in a press release on Monday from the Gaza Strip.

"The Hamas Movement was able, thanks to God Almighty, to establish an organizational structure based on sound education, good morals and constructive commitment. This structure created the heroes like the martyrs, the prisoners, the exiles, the wounded and the national figures who turned into an integrated enterprise of leaders and cadres being rallied around by the masses of the Palestinian people," the statement highlighted.

The statement stressed that Palestine from the sea to the river is the land of the Palestinians and that Hamas will never recognize the Israeli occupation state and will remain adherent to the resistance option until the liberation of Palestine and its holy sites.

In a similar statement issued Tuesday by Hamas from Damascus, the Movement called on the Fatah-controlled Palestinian authority (PA) to stop running after the mirage of the peace process and to adopt the option of resistance and steadfastness, emphasizing that the national rights are extracted by force and not begged for.

It also demanded de facto president Mahmoud Abbas to take a bold decision ending the security cooperation between his security forces and the Israeli occupation.

In the same context, member of Hamas's political bureau Mahmoud Al-Zahhar said in a press statement to the Jordanian newspaper Assabeel on this anniversary that his Movement has made great achievements during 23 years of struggle to liberate Palestine.

Zahhar stressed that Hamas succeeded in joining the resistance and the political work together and its government managed to run Gaza successfully despite the blockade and the conspiracies made to undermine it.


Atoomprogramma Iran vertraagd door computerworm

 
Goed nieuws!!!
Dat komt niet zo vaak voor helaas, dus laat het maar goed tot je doordringen. We weten natuurlijk niks zeker, maar zijn geregeld berichten tegengekomen die onderstaande bevestigen. Terwijl de media speculeerden over een Israelische aanval op Iran, en antizionisten het deden voorkomen alsof de Israelische bommen elk moment konden vallen, heeft Israel, zonder dat er een dode bij viel, het Iraanse kernprogramma twee jaar weten te vertragen. Daar hebben de antizionisten niet van terug, want tegen zo'n aanval is weinig in te brengen. Maar even voor de duidelijkheid: Israel ontkent alles.
 
RP
-------------
 

„Atoomprogramma Iran vertraagd"

http://www.refdag.nl/nieuws/buitenland/atoomprogramma_iran_vertraagd_1_522035
15-12-2010 11:03 | Buitenlandredactie

JERUZALEM – De zogenaamde Stuxnetworm, die Iraanse computernetwerken in september trof, heeft de voortgang van het Iraanse atoomprogramma met zeker twee jaar vertraagd.

Dat stelde de Duitse computerexpert Langer dinsdag in een interview met het Israëlische dagblad The Jerusalem Post. „Het kost Iran zeker twee jaar om de draad weer op te pakken", aldus Langer telefonisch vanuit Hamburg. „Deze operatie was bijna even effectief als een militaire aanval, eigenlijk zelfs nog beter, want er zijn geen slachtoffers gevallen en er is geen totale oorlog uitgebroken. Vanuit militair perspectief was dit een groot succes."

Volgens Langer stuurt de Stuxnetworm nog steeds computers in de war in de Iraanse opwerkingsfabriek in Natanz en in de kerncentrale in Bushehr.

Vorige maand concludeerde het Internationaal Atoomenergie Agentschap ook al dat Iran een groot deel van zijn opwerkingsactiviteiten heeft stilgelegd, blijkbaar als gevolg van Stuxnet.

De Duitse expert meent dat Iran het beste alle besmette computers kan verwijderen, omdat er vrijwel geen ander middel afdoende tegen het virus kan worden ingezet. „Dit is het meest geavanceerde en aggressieve virus in de geschiedenis. Het is extreem moeilijk om apparatuur op te schonen, en we weten dat Iran daar niet goed in is."

Intussen groeit de speculatie dat de Israëlische Unit 8200, een speciale afdeling van de militaire inlichtingendienst, achter de cyberaanval op Iran zit.

Israël heeft steeds ontkend dat het is betrokken bij het verspreiden van de computerworm Stuxnet. Hoge officieren binnen het Israëlische leger bevestigden onlangs wel dat zij betrouwbare informatie hebben dat Iran forse technische problemen heeft met zijn centrifuges in de opwerkingsfabriek in Natanz.

Volgens expert Langer zijn de Verenigde Staten en Israël bij de verspreiding van Stuxnet betrokken. „Het moet jaren hebben gekost om dit te ontwikkelen. We hebben die conclusie getrokken door het analyseren van de worm. De code van Stuxnet is 15.000 regels lang – dat is enorm veel. Dat kan niet door een hacker zijn gedaan. Dat moet een land zijn geweest. En zelfs één land zou niet in staat zijn dit in zijn eentje te doen."

 

vrijdag 17 december 2010

Rabbijnen moeten zich uitspreken tegen extremisme

 
Wijze en waarschuwende woorden van Isi Leibner, wat betreft de extreme denkbeelden van een deel van de rabbijnen in Israel. Waren dit eens wijze mannen die bruggen sloegen en verzoening predikten en daarom in hoog aanzien stonden in hun gemeenschappen, nu lijken het steeds vaker religieuze fanatici, intolerant, ongevoelig en zelfs racistisch. Volgens Leibner speelt daarbij een rol dat zij vaak alleen nog maar aan yeshiva's hebben geleerd en niet in het normale onderwijs, waar ze met andere mensen en denkbeelden in aanraking komen. Daarnaast is het probleem dat de religieuze partijen onevenredig veel macht hebben omdat zij voor iedere coalitie nodig zijn.
 
RP
------------
 
BOTTOM LINE: It comes down to the failure of successive governments to break the stranglehold of extremist religious parties which exercise excessive leverage.
While, sadly, it is unlikely to happen, it would be a day of celebration for most Israelis if the Likud and the opposition Kadima could set aside their differences and agree to cooperate on reforms to overcome the burgeoning power of extremist religious forces.
If efforts are not made to stem the extremist trends and promote the moderate Zionist streams, the time is looming when the state will fall under extremist control.
We must ensure that rabbis on the state payroll are moderate, responsible and recognize the validity of the state. In addition, we should either dissolve the Chief Rabbinate or ensure that it is headed by rabbis committed to a Jewish democratic nation.
 
------------
 

Rabbis: Raise your voices against extremism




Candidly Speaking: If efforts are not made to stem extremist trends and promote moderate Zionist streams, the time is looming when the state will fall under extremist control.
 
 
 
In 1991, I published a booklet titled "Jewish Religious Extremism – A Threat to the Future of the Jewish People."

It was translated into Hebrew, Russian, French and Spanish and widely circulated.

Critics accused me of sensationalism and exaggeration when I predicted that failure to stem the emerging dominance of rabbis promoting extremism in religious observance and radical nationalism would become one of the greatest threats facing the Jewish people.

Alas, in retrospect, I was understating the problem.

Recent times have seen almost daily headlines reporting new extremist proclamations or initiatives. The Chief Rabbinate has been hijacked by haredim (who hold the institution in contempt). Despite the impending national crisis over the many Russian olim who are not halachicly Jewish, they have exploited the Chief Rabbinate to impose the most stringent obstacles in an effort to deter potential converts. Following an unprecedented demand from the fanatical school of Lithuanian zealots spearheaded by Rabbi Avraham Sherman, they even seek to introduce retroactive annulments of conversions, and challenge the validity of thousands who underwent legitimate conversion by reputable rabbis in the IDF.

In other areas, various rabbis and religious leaders have recently been expressing views that brought the entire religious community into disrepute. Claiming to read the mind of the Almighty, the utterances of these rabbis were not only primitive, but completely out of synch with the Judaism that most of us were taught.

Rabbi Ovadia Yosef is an outstanding halachic scholar who has regrettably also developed a reputation for making such outlandish statements. While the nation was reeling over the tragedies and deaths caused by the Carmel Forest fire, he proclaimed that the disaster was a manifestation of God's punishment for the failure of local residents to observe the Sabbath.

If this were not enough, almost concurrently, the nation learned that Shas Interior Minister Eli Yishai had rejected an offer of fire-fighting equipment because it was being donated by Evangelical Christians.

And to top it off, a substantial group of extremist nationalist rabbis signed an appalling petition calling on Jews not to rent or lease properties to non-Jews, going so far as to specify coercive steps to enforce compliance.

A few weeks earlier in Safed, following a similar call from Rabbi Shmuel Eliahu, an elderly Holocaust survivor faced threats that his house would be burned down because he had rented an apartment to Arabs.

SETTING ASIDE the crudeness of this approach, and considering the history of such discrimination against Jews in the Diaspora, one would have expected rabbis in a Jewish state to avoid such xenophobic utterances.

Judaism, like all religions, incorporates holy texts which are open to interpretation. There are certainly passages in the Talmud which at face value many would consider problematic.

For thousands of years, the overwhelming emphasis by our sages has been to interpret such texts and laws in a tolerant manner.

What further complicates the situation is the failure of many rabbis, especially the zealots, to display civility toward colleagues who do not share their outlook. Those daring to express dissenting views or promote lessstringent halachic interpretations are all too often dubbed heretical or worse by the dominant radicals.

This was exemplified when the scholarly Shas MK Haim Amsalem chided his party for transforming itself into "a Lithuanian-Sephardi party," condemned the attacks on conversions, criticized army evasion by yeshiva students and also challenged the denial of secular education to religious children. He also said it ran counter to the tenets of Judaism for men to pursue a lifetime vocation of learning Torah without earning a livelihood.

For this he was denounced as a heretic, subjected to calls for explusion from the party, and even more outrageously, the Shas media compared him to Judaism's symbol of ultimate evil – Amalek.

One can gauge the depths to which we have descended when one contrasts this vulgarity with the respectful manner in which disagreements are recorded in the Mishna, for example between the schools of Hillel and Shammai.

Throughout our history, rabbis were not merely interpreters of Halacha but community leaders in every sense of the word. But then, rabbis were among the most educated elite within the Jewish and often also the non-Jewish world. Indeed, until recently in the US and Western Europe, many rabbis held university degrees.

Alas, despite having in Bar-Ilan University an outstanding tertiary institution catering to religious students, many rabbis here fail to even graduate from high school. They were educated exclusively in yeshivot which took pride in denying them access to secular studies.

In such a restricted educational framework, with no exposure to the secular or non-Jewish world, it is perhaps not surprising that narrow and even bigoted concepts are expressed.

The damage these rabbis inflict on the state and on the image of Jews worldwide is enormous.

For those of us educated in the tradition of enlightened Judaism, of Torah im derech eretz, the fact that such primitive statements can emerge from rabbis in a Jewish state is particularly painful.

The only positive aspect to this is that – in stark contrast to the evil incitement from imams in the Arab world, whose views are endorsed by their state governments and media – these offensive outbursts provoked an almost universal eruption of condemnation from all sectors of society.

However, within the religious world itself, there was a deafening silence. Ironically, it was Rabbi Yosef Shalom Elyashiv, head of the haredi establishment, who condemned this outburst by zealots, as did some spokesmen from Tzohar, the moderate rabbinical group seeking to build bridges rather than polarize relations with the nonobservant.

Prominent former chief rabbis, who traditionally would never associate themselves with such primitive remarks, appeared reticent to speak up. Likewise, Habayit Hayehudi, successor to the National Religious Party – once a moderate bridging group – had nothing to say.

BOTTOM LINE: It comes down to the failure of successive governments to break the stranglehold of extremist religious parties which exercise excessive leverage.

While, sadly, it is unlikely to happen, it would be a day of celebration for most Israelis if the Likud and the opposition Kadima could set aside their differences and agree to cooperate on reforms to overcome the burgeoning power of extremist religious forces.

If efforts are not made to stem the extremist trends and promote the moderate Zionist streams, the time is looming when the state will fall under extremist control.

We must ensure that rabbis on the state payroll are moderate, responsible and recognize the validity of the state. In addition, we should either dissolve the Chief Rabbinate or ensure that it is headed by rabbis committed to a Jewish democratic nation.

ileibler@netvision.net.il

We zijn de racistische rabbis in Israel dank verschuldigd (Bradley Burston)

 
Ik hoop dat Bradley Burston gelijk krijgt, en de steeds extremere uitlatingen van veel rabbijnen in Israel ertoe leiden dat de bevolking ze niet meer accepteert en niet meer naar ze luistert, en hun interpretatie van de Joodse wetten en regels niet meer serieus neemt. Natuurlijk wordt het ook hoog tijd dat de staat zulke rabbijnen niet in dienst neemt en ontslaat, en dat de positie van het opperrabinaat eens ter discussie wordt gesteld. Niet alleen in het buitenland worden deze zaken niet begrepen, ook veel Israeli's vragen zich af of ze nog wel in de Joodse en democratische leven die Israel oorspronkelijk was. Een staat met Joodse symbolen en aandacht voor religieuze zaken, maar in wezen seculier, zoals de zionisten die haar hebben gesticht ook in overgerote meerderheid seculier waren.
 
RP
------------


We all owe Israel's racist rabbis a vote of thanks
Rabbis who signed a ruling against leasing to Arabs have put an end to the notion of rabbinic authority and have freed us to be Jews on our own terms.
 
 
 
A year ago at this time, I wrote a piece which I ultimately decided was too venom-laced, too cruel, and too socially un-redeeming even for this often problematic space.

An end of the year feature, it was called "The Top 10 Rabbis Judaism Could Do Without." No one saw it. I threw it out.
 
It was a time for new beginnings, I believed. A time for granting the benefit of the doubt. A time for giving a chance, for hoping against hope. A time to refrain from tarring all rabbis with the refesh - the filth of a few.

If for no other reason than respect for Judaism and the vast majority of rabbis who are forces for good in this world, I decided to learn to live with the rest. Even those whose rulings contravene some of the most fundamental moral precepts in Judaism, and also those who issued bans on living with non-Jews, as well as those who have declared it moral to kill Arab innocents, even infants, and those who preach the destruction of Palestinian property, and those who have advised IDF soldiers that mercy toward Arabs is cruelty, and those whose ardor for settlement is such that it has bent and broken the principle that the saving of human life takes precedence above all else.

What can I say? After a year of waiting and watching, I now realize that I'd been wrong in more ways than I knew. Not only was the list of 10 Rabbis that Judaism Could Do Without, mean-spirited and presumptuous, it also turned out to be much, much too short.

By 290 rabbis, at least. Those who have gone out of their way to endorse a written religious ban on selling or renting homes, apartments, and lots to non-Jews, particularly Arabs.

At this year's end, then, let me begin anew, with this preamble. In my house, growing up, a true Yid, a person with a Jewish soul, was synonymous with that of a mensch, a genuinely human being; a person who is sensitive to the difficulties of others, and appreciative of the differences between people. That is to say, a Ben Adom, a descendent of Adam and Eve - who were, by the way, and certainly by Orthodox definition, not Jewish.

It's the end of a terrible year. A time to take stock. To rethink. And to realize that the Jewish People as a whole owes a special vote of gratitude to these hundreds of rabbis and their colossal ill will.

These rabbis have set the rest of us free.

In their newfound candor, these men, many of them municipal chief rabbis and heads of rabbinical academies - that is, the people who get to decide who is Jewish and who is not, who may marry and who may not, who may be buried where and with whom - have at long last told us what they have for years been quietly telling their rabbinical students, their parishioners, each other.

In so doing, they have effectively put an end to the notion of rabbinic authority. They have done the Jewish People an invaluable service.

They have freed us. Freed us to be Jews. Not on their terms. On ours.

Just listen to how the letter ends: "The neighbors and acquaintances [of a Jew who sells or rents to an Arab] must distance themselves from the Jew, refrain from doing business with him, deny him the right to read from the Torah, and similarly [ostracize] him until he goes back on this harmful deed."

In their level-eyed bigotry, their ironclad insensitivity, their untouchable, corrupting, bureaucracy-based immunity, they have taught us finally to pay no attention to that man behind the curtain of Oral Law.

At the same time, they have helped us to see where Jewish leaders the world over truly stand on issues of fundamental human consequence. The mumbling and the silence of the many who have ducked a response to the rabbis' action have made the strongest statement of all.

This month, even as the country was engulfed in flames, some of the same rabbis were busy in back rooms, deciding who could decide who is a Jew, and making sure that they would retain more and more of the say.

We no longer have to go along. They've lost the franchise.

We should thank them for showing us how they can take a period focused on disasters and personal tragedies and turn it into one more opportunity to threaten the government with dissolution. The issue this time?

Ultra-orthodox rabbis - who are only too happy to allow immigrant soldiers to keep them safe - now want to disallow the Orthodox conversions these same soldiers have undergone during their military service.

No one has to go along. And if this is about giving thanks, this is surely an opportunity to mention the more than 700 rabbis who have already signed a petition against the ban on selling or renting to Arabs.

No longer need we listen to the Gang of 300 when they tell us what the Almighty wants.

From apocalyptic rulings shielding settlements, to the brutal stranglehold on conversion policy, they are making up Judaism as they go along. And, in the process, by stating that non-Jews have no place here, annihilating the democracy that pays their very salaries.

How are we to understand these public remarks by officials of the state of Israel? What is it that they are telling us, these apparatchiks in Armani? That non-Jews can no longer be Israelis? That Arabs can no longer live here?

That Zionism turns out to be a form of racism, after all? Or, is it Judaism itself?

For years, we let this go on. We paid their salaries in taxes, in Jewish Federation contributions, in bribes disguised as clerical service fees, in bribes disguised as donations.

Does it surprise anyone that it would be these men who, in the space of one rabbinic open letter, would declare Israel's Declaration of Independence invalid?

These are the people whom we allow to decide who can be a Jew.

No more. Let people decide on their own.

Who am I to say this? A nobody.

But one who believes that it's hard enough already to be Jewish in this world, and a person who cares about Israel in this world, without having to run the gauntlet of self-elected Torah Jews whose Judaism is a product of, by, and for, a stateless people.

I'm a nobody, like the people who stood at Sinai, every Jew in this world, who received the Torah every bit as personally as the members of the Gang of 300.

Oh, and one other thing. I was once a Dayan, a rabbinical court judge. Years ago, newly in Israel, newly finished with my IDF service, bearded and short-haired because of it, I donned a skullcap and sat in the Beer Sheba Rabbinical Court, waiting to vouch for the Jewishness of a friend who was about to be married.

The Beer Sheva institution being what it is, that afternoon a divorcing couple came together one last time to physically assault one of the dayanim hearing their case. He wound up in Soroka hospital, and I was abruptly plucked from the bench and pressed into service as an appropriately bearded, if bewildered, alternate.

It's the end of a very tough year. As a Dayan B'Yisrael, I say, if you tell me you're Jewish, that's good enough for me. And if you're not, let's talk real estate.

donderdag 16 december 2010

Israel weigert drie Palestijnse brandweermannen toe te laten die hielpen bij bosbrand Carmel

 
De vermaarde gelikte Israelische hasbarah stelt in de praktijk niet zo heel veel voor, anders had men een dergelijke blunder wel voorkomen. Een blamage, maar niet noodzakelijk onverklaarbaar: in een noodsituatie als bij de grote bosbrand zal men waarschijnlijk de te hulp snellende Palestijnse brandweermannen niet al te nauwkeurig gecontroleerd hebben aan de grens, maar nu is het voor de grenswachten weer "business as usual", en hanteert men de normale kriteria (of willekeur?) voor wie wel of niet binnenmag. Het is ook niet geheel uitgesloten dat de betreffende brandweerlieden in het verleden zaken hebben uitgehaald waardoor ze op een zwarte lijst waren beland; ik bedoel maar...
De Israelische bureaucratie is overigens ook onder Joodse Israeli's berucht, en op de PA valt ook genoeg aan te merken dat een toontje lager hun niet zou misstaan.
 
Wouter, vermeend zionistisch hasbarah activist ;-)!
__________________________________________________
 
 
Published 14:13 14.12.10

Israel refuses entry to Palestinian firefighters being honored for Carmel fire assistance

Ceremony forced into cancellation after only 7 out 10 granted permits; PA: How could the same men be allowed in to fight the fire but not to be honored for their assistance?; IDF: It was a bureaucratic mistake.
 

Israeli officials on Tuesday canceled a ceremony planned to honor the Palestinian firemen who assisted in battling the Carmel fire last week, after a number of crew members were refused permits to cross the border.

Palestinian Fire Services Commander Ahmed Rizik said that he and his staff were surprised to learn when they arrived at the checkpoint that only seven out of the 10 fireman would be granted entry into Israel, although all of them had been allowed in at the time of the disaster.

"There is no logical reason and I don't know what the catalyst was, but unfortunately we could not make it, and therefore the event has been postponed to a later date," he said.

The Israel Defense Forces said that the permits were denied due to a bureaucratic mistake, explaining that the list of names was processed without the firefighters' identification numbers attached.

The army said it was now working on getting the honorees the correct permits.

Israeli Arab MK Ahmed Tibi deemed the incident a "not just a march of folly or a theater of the absurd but stupidity and the normative lordly attitude of the occupation regime."

"This is a complete shame," he added.

The Palestinian Authority said in response that it had sent its firefighters out of "humane responsibility" and could not understand why those who risked their lives were now refused entry into Israel.

"It's not clear how the same firefighters who got permits to go out and help snuff the fire now are now refused permits to their honoring ceremony," said the PA.

"We did this despite the occupation because it was our humane duty," it added. "We knew the occupation would still be here after our assistance."

Palestinian Prime Minister Salam Fayyad had called President Shimon Peres less than a day after the fire began to offer the aid of Palestinian firefighting teams.

The fire in which 43 Israelis were killed, ravaging forests outside the port of Haifa for three days now, caught Israel without enough firefighting equipment, and forced Prime Minister Benjamin Netanyahu to seek foreign help from about a dozen countries.

Joden kunnen niet gaan stappen met keppeltje op


Dit soort verhalen dringen eindelijk door tot de mainstream media, met dank aan Bolkestein. Jammer dat daar eerst zo'n provocatieve uitspraak voor nodig is. Het is een schande dat Joden niet meer herkenbaar over straat kunnen zonder het risico te worden uitgescholden of erger, en het is een minstens even grote schande dat dit niet tot meer ophef leidt. Het is onbegrijpelijk dat politici als Cohen het uitsluitend blijven hebben over islamofobie en dit probleem lijken te negeren. Er is zeker islamofobie, en ik erger me daaraan en vind dat men er alert op moet zijn, maar hoofddoekjes zijn tegenwoordig behoorlijk ingeburgerd en de kans dat een moslima met een hoofddoekje op wordt uitgescholden is gelukkig niet groot meer, zeker niet in de grote steden. Dat echter juist in Amsterdam jodenhaat en homofobie zozeer zijn toegenomen, vind ik onbestaanbaar. Alle vormen van discriminatie en racisme dienen fel te worden veroordeeld en bestreden, door politici van links en rechts.
 
RP
----------
 

'Als jood kun je eigenlijk niet herkenbaar naar publieke aangelegenheden, laat staan uitgaan. Op welke partij moet je stemmen om met een keppeltje veilig door het leven te gaan?'

Dat schrijft Lester M. Wolff van Ravenswade (25) vandaag in een open brief aan nrc.next. Hij reageert daarmee op de oproep van Frits Bolkestein tot emigratie voor joden. "Voor hen zie ik geen toekomst hier vanwege het antisemitisme onder vooral Marokkaanse Nederlanders", zei hij 6 december tegen dagblad De Pers.

Bolkestein kreeg kritiek op zijn woorden, maar ook lof voor het agenderen van antisemitisme. Wolff van Ravenswade: "Ik wil de opmerking van Bolkestein zo graag nuanceren. Zeggen dat het niet zo is. Maar wat Bolkestein benoemt is voor ons realiteit. Als ik een feestje organiseer moet ik zelf de  beveiliging regelen."

Doodsangsten heeft hij naar eigen zeggen uitgestaan. Bijvoorbeeld die keer dat er een groep luidruchtige jongens stilviel terwijl hij instapte in de tram met zijn keppel op, hem tijdens de rit aanstaarde en hem uitschold toen hij weer uitstapte.

Uit het landelijk Criminaliteitsbeeld Discriminatie van de politie blijkt dat het aantal meldingen van antisemitisme met bijna 50 procent is gestegen: van 141 in 2008 naar 209 in 2009. Ronny Naftaniel, directeur van het Centrum informatie en Documentatie Israël, ziet een verband met perikelen in het Midden-Oosten. "Opeens hebben mensen het gevoel dat ze alles kunnen maken."

Wolff van Ravenswade gaat overigens niet emigreren. "Ik vertik het om slachtoffer te zijn."

Israel bashen om de waardigheid van onschuldige Palestijnen?

 
Een onverwacht vals "reisverslag" (lees: napraten van anti-Israel propaganda) van de hand van een katholieke priester die zich schijnbaar zeer gretig door de UCP had laten indoctrineren, verscheen deze week in het Nederlands Dagblad. Onder de terechte kritiek die Tjalling Tjalsma op "Israel in de Media" verwoordt, heb ik nog een commentaar toegevoegd uit mijn eigen ervaringen in Israel en de Palestijnse gebieden.
 
Wouter
_______________
 
 
 
Om de waardigheid van onschuldige Palestijnen, is de titel van een opiniërend stuk gepubliceerd op 14 december 2010 in het Nederlands Dagblad wat in dagboekvorm geschreven is door Antoine Bodar, die op uitnodiging van United Civilians for Peace, met enkele andere bekende mensen vorige week het Heilige Land bezocht.
 
De informatie is zeer onvolledig en eenzijdig ten gunste van de Palestijnse kant. Een schrijnend voorbeeld daarvan is de opmerking dat Joods Israëlische kinderen vanuit schoolboeken een zo slecht mogelijk beeld over Arabieren wordt voorgehouden. Citaat uit het artikel: 'Kinderen wordt in tekst en beeld een zo slecht mogelijk beeld voorgehouden van de Arabieren die steeds als Ali Baba met kameel worden voorgesteld. Zij zijn altijd anti- modern, achtergebleven, vluchteling'
 
Ik mis hierbij de andere kant, de Palestijnse didactiek, die op niet mis te verstane wijze de Palestijnse schoolkinderen leert, dat Israël gewoon niet mag bestaan.
 
Een ander voorbeeld van eenzijdige negatieve benadering van Israël is het volgende citaat: "We lopen door de oude stad, doen even de Grafkerk aan en bereiken dan het Joodse gedeelte met de klaagmuur, 'aangelegd als nederzetting'. Onder de Tempelberg is een tunnel gegraven die de fundamenten van de beide moskeeën daar hebben verzwakt. Mocht zich een aardbeving voordoen, dan kan op de berg de tempel te gemakkelijker worden herbouwd".
 
De Klaagmuur wordt in het artikel als 'aangelegd als nederzetting' aangeduid maar is in werkelijkheid de enige zichtbare muur, die na de voor de rest zeer grondige vernietiging van de tweede tempel door de Romeinse bezetters in 70 van de gangbare jaartelling nog is overgebleven.
 
"De opening van een vijfhonderd meter lange tunnel, een archeologisch bouwwerk dat vooral het toerisme moet dienen, leidde in september 1996 tot zware gevecht onrust tussen Palestijnen en Israël. Bij de rellen die losbraken kwamen tachtig mensen om het leven. De bijna 500 meter lange tunnel geeft toegang tot een labyrint van oude onderaardse ruimtes zoals het watersysteem van de Hasmoneeërs dat in de tweede eeuw voor Christus is uitgehakt en een straat uit de tijd van Herodes. De Palestijnse leiders waren bang dat de tunnel onder de al-Aqsa-moskee zou doorlopen, waarmee de fundamenten van de moskee zouden worden aangetast. Israëlische archeologen begonnen op 6 februari 2007 met archeologische opgravingen bij de Tempelberg, voorafgaand aan de aanleg van een nieuwe loopbrug. De brug moet een oude wal vervangen die enkele jaren geleden beschadigd raakte. Een aantal islamitische leiders uitte, toen dit bekend werd, dezelfde dag onmiddellijk hun ongenoegen over het begin van de bouwwerkzaamheden. De Arabische Liga sprak in een verklaring van een 'misdadig besluit' en riep Israël op de werkzaamheden onmiddellijk te staken. Volgens hun verklaring waren 'alle moslims' bang dat de archeologische opgravingen schade zullen toebrengen aan de fundamenten van de al-Aqsa-moskee op de Tempelberg. Israëlische deskundigen wezen erop dat tussen de plek van de opgravingen en de moskee enkele tientallen meters rotsbodem liggen alsmede de metersdikke omringende muur van de Tempelberg die een zeer stevig fundament vormt voor de op de berg staande gebouwen. Een door de Verenigde Naties vervolgens ingesteld onderzoeksteam, bestaande uit Turkse (moslim) onderzoekers, kwam eveneens tot de conclusie dat de Israëlische werkzaamheden op geen enkele manier schade aanrichtten. Sindsdien is de commotie rond de muur aanzienlijk verminderd."
 
Naast de zeer onvolledige informatie is het een ernstige zaak dat juist dit artikel is verschenen in het 'Nederlands Dagblad', een kwaliteitskrant die tot nu toe weinig verantwoordelijk kon worden gehouden voor al te eenzijdig negatieve publiciteit over Israël.
 
Als laatste een citaat van het slot van dit artikel, wat in de trend van de delegitimatie van Israël past, genoeg voor zichzelf spreekt en ernstig te denken geeft: "De NRC van vandaag, aangereikt in het vliegtuig, vermeldt de scherp getoonzette brief van 26 voorheen Europese leiders inzake de nederzettingen waarmee Israël stellig doorgaat, nu het Amerikaanse initiatief tot oplossing is gestrand".
 
Tj T
 
 
--
Geplaatst door Bloggers op Israël in de media op 12/16/2010 09:06:00 PM
 
 
Brassé-Limburg zei

Ik weet niet of ik het ND een kwaliteitskrant zou noemen, en de schrijver van dit 'dagboek' ken ik geheel niet, maar ik vind het verbluffend hoe alle onzin die UCP en trawanten hem voorschotelen erin gaan als - mag ik het zeggen van een katholiek priester? - als Gods woord in een ouderling. De UCP is géén vredesgroep maar een zwaar gesubsidieerd anti-Israel clubje, zie ook:
http://www.israel-palestina.info/unitedciviliansforpeace.html

Niet alleen de karikatuur over de Israelische schoolboeken (al zullen die zeker voor verbetering vatbaar zijn) of de onzin over de graafwerkzaamheden, het hele stuk is een onzinnig propagandaverhaal. Dat begint al bij de tweede zin: "Een schoon westers land, vergelijkbaar met Nederland." Gelijk is duidelijk dat het te indoctrineren clubje niks van Israel gezien heeft, terwijl ze de vuilste en droevigste Palestijnse hoekjes wordt getoond. Israel is - met permissie - op veel plekken ook een vuil en armzalig land, en misschien vergelijkbaar met Griekenland of Italië maar zeker niet met Nederland. Maar dat past niet in de ophitserige UCP praatjes.
En dat dit zielige geklaag: "Onze gids uit Bethlehem moet bij de controlepost van Jeruzalem uit ons busje stappen en te voet over de grens gaan. Waarom? Palestijnen van buiten Jeruzalem is het alleen toegestaan te voet het grondgebied te betreden, ook wanneer zij een permit hebben."
"We besluiten allemaal niet per busje over de grens naar Jeruzalem te gaan, waar we vandaag afspraken hebben, maar te voet zoals de Palestijnen uit Bethlehem. Eerst door een lange kooi die als gang voert naar een ruimte die doet denken aan het Derde Rijk."
Wij hebben toevallig Bethlehem en Ramallah ook bezocht vanuit Jeruzalem. Voor Bethlehem moesten we ook te voet door die "lange kooi"; niks geen Derde Rijk, maar een zeer begrijpelijke veiligheidsmaatregel na jaren van terreuraanslagen, en aan de andere kant probeerden Palestijnse taxichauffeurs ons af te zetten voor wat 10 minuten lopen naar Bethlehem bleek. Richting Ramallah kon ons Palestijnse lijnbusje wel door de checkpoint rijden; de Palestijnse reizigers moesten inderdaad even uitstappen, en 30 meter verder wachtte het busje hen weer op, in principe weinig aan de hand en iedereen kon vlot weer verder, maar deze vrome priester maakt er een "Derde Rijk" van, een gotspe! De vervangingstheorie krijgt door hem een heel nieuwe betekenis: vervang nazi's door joden en joden door Palestijnen...

 

Nieuwe joden: Ephimenco over Job Cohen


Een ander kritiek op de oorlogsvergelijking van Job Cohen. Of hij een geschikte premier was geweest, dat kunnen de burgers van Amsterdam misschien het beste inschatten.
Zijn PvdA won bij de verkiezingen slechts 1 zetels minder dan de VVD, en het verbaast me daarom ook dat hij, toen het niet wilde vlotten met een formatie onder leiding van Mark Rutte, geen kans kreeg om een kabinet onder PvdA-leiding te formeren. Waarschijnlijk deed dat te weinig recht aan de verkiezingsuitslag, waarbij de VVD en PVV de grote winnaars waren. Mijn indruk is wel dat Cohen, Pechtold en Halsema het te hoog hebben gespeeld in de onderhandelingen over Paars+, omdat ze dachten dat een kabinet met de PVV geen alternatief zou zijn. De douche was ijskoud, dat geloof ik wel...
 
Wouter
_______________
 

Nieuwe joden

Ephimenco in Trouw
 

Zelden, en wellicht niet eerder in de Nederlandse politieke geschiedenis, is een leider van een grote partij zo snel en zo hard van zijn troon gevallen als PvdA-fractievoorzitter Job Cohen.

Begin dit jaar werd hij nog als hyperfavoriet voor het premierschap getipt. Toen de campagne echt op gang kwam, ontdekte de verbouwereerde kiezer de onthutsende zwakte van de beoogde premier: geen dossierkennis, slechte debater en het charisma van een straattegel bij miezerig weer.

De PvdA verloor drie zetels en behaalde hiermee, op één na, in stemmenpercentage haar slechtste resultaat sinds de oorlog. Tijdens de informatie stapelde Cohen fout op fout en was hij medeverantwoordelijk voor het tot stand komen van dit minderheidskabinet. Daarna werd Cohen transparant, smakeloos en vloeibaar als kraanwater. Zozeer dat de PvdA nu virtueel gehalveerd is. In september werd er ook door zijn opvolger in Amsterdam met zijn politieke erfenis publiekelijk afgerekend. Des te pijnlijker omdat Eberhard van der Laan een partijgenoot is. Niets thee drinken, maar strikte scheiding van kerk en staat. Afgelopen week kreeg Van der Laan een 7,5 van een Amsterdamse jury. Uit het juryrapport: 'Amsterdam is enthousiast over zijn nieuwe burgervader. Is daadkrachtig op het veiligheidsdossier en doet dingen die onder zijn voorganger ondenkbaar waren. Laat wel zien dat Amsterdam een uitgesproken burgemeester heeft die sneller en opener stelling neemt dan Cohen.' Kan het nog erger?

Ja. Deze week werd door een opiniepanel van 30.000 kijkers de beste politicus van het jaar gekozen. Job Cohen kwam in de toptien niet voor. Uit meelij zou je Job bijna een enkeltje vervroegd pensioen toewensen. Hoe moet het verder? Wat zou Cohen nog kunnen verzinnen om ons te verrassen?

Een spraakmakend interview in een bevriend weekblad is een optie. Deze week sloeg Cohen zijn slag in Vrij Nederland. En uitgerekend in de week dat het antisemitisme van moslims een discussie over jodenemigratie heeft ontketend, verblijdt Cohen ons met zijn stelling: de moslims zijn de nieuwe joden. In VN zegt Cohen dat, net als de joden vroeger, de moslims nu worden uitgesloten: 'Ik heb als burgemeester van Amsterdam ook gezegd: Ik wil de boel bij elkaar houden. Sindsdien is het alleen maar urgenter geworden.' Job Cohen is een volhouder wiens platencollectie maar één grijsgedraaid exemplaar kent. Ik wil hem in de absurde vergelijking die hij trof een even absurde tip aanbieden.

De joden, vooral jongeren, waren voor de oorlog verantwoordelijk voor het stelselmatig verjagen van homo's en lesbo's uit hun wijken. Ze terroriseerden hele buurten en vielen niet-joodse vrouwen lastig. Op hun steppen, de voorlopers van scooters, maakten ze Mokum onveilig en vielen winkels aan. Sommigen van hen werden af en toe gearresteerd omdat ze terroristische aanslagen beraamden of een dramaturg de keel hadden doorgesneden. Joden vormden toen ook de grootse criminele groep die in gevangenissen oververtegenwoordigd was. Ik wil natuurlijk best naar de schoolbankjes terug om bijlessen geschiedenis te krijgen. Maar dan wel samen met Job Cohen.

 

Centraal Joods Overleg: Joden moeten kunnen leven in Nederland!

 
Een terechte oproep van het Centraal Joods Overleg.
 
Met alle recente discussie en ophef over Joden en moslims, zou je bijna denken dat het Israëlisch-Palestijnse conflict naar Nederland is geimporteerd.
Dat is niet zo: met alle wrijvingen in Israël tussen de bevolkingsgroepen daar, is het geen enkel probleem om een hoofddoekje te dragen in Israël, en hoor je er in Arabische buurten zelfs 5x per dag de islamitische oproep voor het gebed door luidsprekers schallen. Je hoeft er ook niet bang te zijn om met een keppeltje of pijpenkrullen over te straat te gaan. In West-Jeruzalem of de oude stad is het voor Joden doorgaans veiliger vertoeven dan in Mokkum...
 
Wouter
_____________
 

CJO: Joden moeten kunnen leven in Nederland!

Het Centraal Joods Overleg, platform van Joodse organisaties, reageert op het door voormalig VVD-leider en oud-Eurocommissaris Frits Bolkestein gesignaleerde probleem met betrekking tot antisemitisme en de (on)mogelijkheid hier adequaat tegen op te treden.

Door: Willem Koster, voorzitter en Ruben Vis, secretaris van het Centraal Joods Overleg

Wie in de toekomst nog openlijk zijn Joodse religie wil beleven, kan maar beter emigreren. Dat staat de volgende generatie te wachten, vreest voormalig VVD-leider Frits Bolkestein. Want overheid en samenleving zullen er niet in slagen een aanvaardbaar leefklimaat te creëren voor met name als zodanig herkenbare Joden. Dit scenario staat in schrille tegenstelling tot wat Nederlanders in het algemeen, en vanzelfsprekend ook Joodse Nederlanders mogen verwachten. In dit land heerst vrijheid van godsdienst gebaseerd op een traditie van vrijheid en verdraagzaamheid, zaken waar de overheid pal voor dient te staan. Dat Joden er beter aan zouden doen te overwegen om het land te verlaten is een directe bedreiging van de basisprincipes waarop onze samenleving is gebaseerd.
Het perspectief dat Bolkestein schetst, dient met kracht tegengegaan te worden!

Laten we het probleem bij de naam noemen. Het gaat om fysieke bedreiging tegen en discriminatie van Joden in Nederlandse straten, op scholen, bij demonstraties tegen de politiek van de staat Israel, maar ook in voetbalstadions, waar het begrip Jood een speelbal is geworden voor elkaar bestrijdende fans van verschillende clubs. Bovendien heeft het begrip Jood in de straattaal een uiterst negatieve betekenis gekregen, waarin alles wat maar negatief in een persoon belichaamd kan zijn of als autoriteit kan worden gezien aangeduid wordt met "Jood" in een kwalijke context.

Herkenbaar Joods gekleed
De in Amsterdam geregistreerde uitingen blijven niet beperkt tot de hoofdstad. Ook elders in het land krijgt wie herkenbaar Joods gekleed is, met antisemitisme te maken.
Uitingen van antisemitisme komen uit allerlei hoeken van onze samenleving, maar het is duidelijk dat Nederlanders van Marokkaanse en Turkse afkomst een belangrijk deel van de agressieve uitingen van discriminatie voor hun rekening nemen, of in het maatschappelijk aanvaardbaar maken een grondslag creëren. De situatie in het Midden-Oosten vormt daarbij een voortdurende bron. Wat daar ook van zij, het is onacceptabel dat deze gevoelens worden botgevierd op joden. Scheldpartijen, vernielingen en fysiek geweld worden daarbij niet gemeden.
Door hier onvoldoende tegen op te treden en te accepteren dat deze situatie normaal zou zijn, wordt er een klimaat geschapen waarin het maatschappelijk aanvaardbaar wordt om je openlijk antisemitisch te uiten.

Vrijwaren
Waar burgers en overheid gezamenlijk verantwoordelijk zijn om democratische waarden te beschermen, rust op beiden de taak om daaraan actief inhoud te geven. Het is aan de overheid om haar burgers te vrijwaren van uitingen van discriminatie en aanvallen op hun persoon of bezit. Enerzijds betekent dat het leveren van bescherming en anderzijds het vervolgen, opsporen en bestraffen van vergrijpen. De overheid dient dat serieus en met kracht aan te pakken en niet vergoelijkend – in snel verouderend spraakgebruik te gedogen – er met allerlei excuses aan voorbij te gaan. De overheid gebruikt veel woorden en ontwikkelt veel plannen die, heel algemeen van aard zijn, en heel weinig doel treffen. Slachtoffers schieten er in ieder geval niets mee op.

Van school gepest
Joden moeten kunnen voelen dat de overheid hen echt beschermt. Het CJO bepleit daarbij een mix aan maatregelen te hanteren.
Een doorgaande stroom aan incidenten en meldingen vanuit het onderwijs geeft aan dat leerlingen die Joods zijn daar voortdurend op worden aangesproken. (Overigens geldt het zelfde voor leerlingen die homoseksueel zijn of zelfs maar 'verdacht' worden homoseksueel te zijn.)
Het is onaanvaardbaar dat dergelijke aanvallen worden gepleegd en dat door de schoolleiding niet wordt opgetreden. Toch is dit de werkelijkheid. Leerlingen die vanwege hun geloof of geaardheid van school worden gepest, die hun kluisjes opengebroken vinden met hakenkruisen, die bij voortduring door hun medescholieren worden uitgescholden en belaagd, die antisemitische graffiti aantreffen. En die moeten worden gevormd om hun plaats in de maatschappij in te nemen, in een omgeving waar over de verschrikkingen van de Holocaust in veel gevallen niet kan worden onderwezen.

Mix van maatregelen
De mix aan maatregelen moet volgens het CJO in ieder geval (ook) bestaan uit:

  • Blijven optreden tegen antisemitisme in voetbalstadions. Te lang is niet opgetreden tegen antisemitische spreekkoren waardoor de verkeerde indruk is gewekt dat die zijn toegestaan en daarmee ook dat wat je in het stadion roept, ook niet wordt gehandhaafd daarbuiten. Effectieve middelen zijn daarbij: langdurige stadionverboden en straatverboden.
  • Geef ontkenners van de Holocaust een taakstraf. Nu dergelijke uitingen zo veelvuldig voorkomen, verdient het aanbeveling snelrecht toe te passen en een taakstaf op te leggen die aan het onderwerp van het delict is gerelateerd.
  • Er moet bij ieder korps een registratie zijn van antisemitische meldingen en aangiften.
  • De afschaffing van het godslastering-artikel in het WvSr staat in de politieke discussie. Antisemitisme is geen uiting van haat jegens een bepaalde godsdienst maar jegens personen van een bepaalde bevolkingsgroep.
  • Geen school in Nederland zou geblokkeerd mogen worden in het onderwijs over de Holocaust, een inktzwarte periode in de Nederlandse geschiedenis.
  • Holocaustherdenking en –educatie moeten niet langer eenzijdig de overeenkomsten benadrukken tussen de Holocaust en 'andere erge dingen' in de wereld van nu. Het moet duidelijk zijn dat genocide fundamenteel anders is dan een politiek conflict waarbij slachtoffers vallen, hoe erg men dat ook vindt.
  • De Joodse gemeenschap ziet zich gedwongen zelf in belangrijke mate voor de eigen veiligheid op te draaien. Dit betekent concreet dat vrijwel geen activiteit kan worden georganiseerd zonder dat daarin kosten en moeite dienen te worden geprogrammeerd voor de waarborging van de eigen veiligheid. Er is geen enkele groep of bevolkingsgroep die voor zijn kinderuitstapjes, scholieren, ouderen en religieuze bijeenkomsten voor eerst de veiligheid moet waarborgen. Dit vormt een onwaarschijnlijk zware last op de schouders van de Joodse scholen, zorgcentra, welzijnsvoorzieningen, jeugdverenigingen, synagogen, …
  • Het CJO doet een beroep op de overheid om de morele èn fysieke veiligheid van de Joodse gemeenschap in Nederland te waarborgen en in hun bescherming ondersteuning te verlenen.

Joden wonen meer dan 400 jaar in Nederland en zij wensen niet gewezen te worden op de uitgang. Dat is al vaak genoeg gebeurd en niet op vrijwillige basis.

 

Cohen: moslims worden buitengesloten, zoals Joden in de oorlog

 
Ik heb op Job Cohen gestemd bij de laatste verkiezingen, maar dit valt me weer van hem tegen. Gezien zijn achtergrond en zijn ervaring als burgemeester van Amsterdam, aarzel ik om te zeggen 'Hij zou beter moeten weten', maar dat ligt wel op het puntje van mijn tong. De vergelijkingen met de oorlog gaat meestal mank, zijn meestal ongepast, en zijn verre van origineel. Dat waren ze al niet toen Harry de Winter ze maakte, en een hele rits BN-ers voor hem.
 
"Rond het begin van de Tweede Wereldoorlog" grenzde Nederland aan een oorlogszuchtige fascistische staat, die boycots en rassenwetten tegen Joden en andere 'minderwaardige' volken had ingesteld, hen systematisch uitsloot van het politieke, economische en sociale leven, en van overheidswege gestuurde pogroms en razzia's tegen hen uitvoerde. Nederland stuurde de meeste Joodse vluchtelingen per omgaande terug, zonder enige asielprocedure, maar er was bij mijn weten geen grootschalige en openlijke anti-Joodse stemming, en er was ook geen bedreigend Joods extremisme.
 
De hele vergelijking snijdt dus geen hout, lijkt mij. Of moeten we het gewoon opvatting als een ongelukkige maar goed bedoelde waarschuwing tegen intolerantie? Dan was de waarschuwing van Frits Bolkestein tegen antisemitisme toch wat treffender....
 
Wouter
_________________
 

Cohen: moslims worden buitengesloten, zoals Joden in de oorlog

http://www.vn.nl/Archief/Politiek/Artikel-Politiek/Cohen-moslims-worden-buitengesloten-zoals-Joden-in-de-oorlog.htm

Job Cohen vindt dat moslims in Nederland worden buitengesloten zoals de Joden rond het begin van de Tweede Wereldoorlog. Dat zegt hij in het winternummer van Vrij Nederland.

De PvdA-leider vertelt hoe zijn Joodse moeder rond het uitbreken van de oorlog meemaakte hoe Joden langzamerhand werden buitengesloten. Dat ziet hij nu weer gebeuren, maar dan met de moslims: 'Praat met de mensen en je hoort het. Ik heb als burgemeester van Amsterdam ook gezegd: ik wil de boel bij elkaar houden. Sindsdien is het alleen maar urgenter geworden. De PVV zegt gewoon tegen moslims: we willen liever dat jullie weggaan. Maar je kunt dé islam niet de schuld geven van het extremisme. Er zijn zoveel moslims die gewoon huisje-boompje-beestje willen en niks anders. Die mensen worden er nu bang van dat Wilders deel uitmaakt van de macht.'

'Gedoogkabinet is te wijten aan Ruud Lubbers'
Verder zegt Cohen dat de totstandkoming van het VVD-CDA-kabinet met gedoogsteun van de PVV te wijten is aan toenmalig informateur Ruud Lubbers. 'Lubbers is gewoon zijn boekje te buiten gegaan,' aldus Cohen. 'Wie was er de baas? Wie was er informateur? Lubbers had gewoon terug moeten gaan naar de koningin. Heeft hij niet gedaan. Dat is een cruciaal moment geweest.'

'CDA schaamt zich voor de PVV'
Ook heeft Cohen felle kritiek op het CDA. In die partij wordt gezegd dat Cohen de christen-democraten in de armen van de PVV heeft gedreven door zijn afwijzing van een middenkabinet met VVD en CDA. 'Onzin', zegt Cohen. 'Dat is alleen maar omdat ze zich schamen dat ze met de PVV zijn gaan samenwerken. Nou, dat ligt niet aan mij, dat ligt aan hen. Ik heb vanaf het allereerste moment gezegd: niemand hóéft met Wilders te regeren.'

In het interview spreekt Cohen ook over zijn diepe teleurstelling dat hij er niet in is geslaagd Wilders buiten de macht te houden. 'Ik héb hem niet tegengehouden. Dat is al treurig genoeg.' Maar aan hemzelf heeft het niet gelegen, vindt de PvdA-leider, ondanks de moeizame verkiezingscampagne: 'Ik heb mijn best gedaan.'

Door redactie / 15 december 2010

 

woensdag 15 december 2010

Themapark Hezbollah over oorlog tegen Israel (video)

 
In deze video zien we hoe Hezbollah kinderen in Libanon klaarstoomt voor de volgende oorlog. De haat tegen Israel en de liefde voor het matelarenschap wordt ze al jong bijgebracht in dit luxueuze themapark, geheel gewijd aan haar overwinningen op Israel en heroische verzet. Natuurlijk is er geld voor dit soort dingen in het arme Libanon, dat volgens onze media naar de steentijd was gebombardeerd, en waar het 'verzet' de mensen zoveel beter zou helpen dan de regering.
 
RP
-------------
 
 
 
 

De toekomst van Palestina is in handen van de Palestijnen

Palestinian boys play with a donkey in East Jerusalem. Photograph: Tara Todras-Whitehill/AP
 
 
Haaretz-journalist Akiva Eldar staat bekend als (eenzijdig) advokaat voor de Palestijnse zaak, dus het mag zeer opmerkelijk heten uit zijn pen kritiek te lezen op de Palestijnse opstelling. Volgens zijn Wikipedia-pagina:

Nahum Barnea, winner of the Israel Prize, formulated the "Lynch test", which tests the consistency of Israeli journalists.

According to Eldar, Barnea listed Eldar as one of several journalists "who could not bring themselves to criticize the Arabs even when two Israelis were savagely murdered by a mob in Ramallah", that their "support for the Palestinian position is absolute", and that "they have a mission." Eldar, responded that "I admit to being guilty as charged. I am a journalist with a mission, and also no small amount of passion. Every Israeli with a conscience, in particular one who watches reality from up close on a daily basis, cannot write about the occupation from an objective observer's neutral point of view." In a response op-ed, Calev Ben-David wrote that if Eldar is not empathetic of the Israelis' concerns, he will do little "to advance the Palestinian cause, as he merely preaches to the converted and makes his own conscience feel cleaner in the process."

Eldar en Strenger reageren hieronder op hetzelfde opiniestuk van Saeb Erekat in The Guardian dat eergisteren ook door Bataween van Point of No Return werd bekritiseerd.
 
Dat een Palestijnse staat 'dichterbij is dan ooit tevoren' is wel een optimistische inschatting; veel Israel-critici stellen dat hij verder weg is dan ooit tevoren, vanwege het nog steeds groeiende aantal Israelische kolonisten op de Westoever, die zo'n staat feitelijk in de weg zitten. Ook opstelling en uitspraken van Palestijnse leiders stemmen weinig hoopvol in dit opzicht, en die worden hieronder juist bekritiseerd: een realistische en verzoenende Palestijnse opstelling zouden meer kunnen bijdragen dan de internationale druk en kritiek om het nederzettingenbeleid een halt toe te roepen...
 
Wouter
_______________
 

Palestinians' future is in their hands

http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2010/dec/14/palestinian-state-future-israel

The creation of a Palestinian state is closer than ever – but only if its leadership accepts Israel's place on the map

guardian.co.uk,

The Israel-Palestine conflict has been endlessly long, tragic, filled with wrong decisions on all sides and there are many ways of telling the story. Saeb Erekat, in his recent article on the Palestinian right of return, chooses to begin his story ("narrative" is the fashionable word) with the assassination of Count Bernadotte, the first UN mediator, by Jewish militants commanded by Yitzchak Shamir, later prime minister, in 1948. The implication is clear: Israelis killed justice from the very outset.

It would, of course, be possible to start telling the story with Hadj Amin el Husseini's visits in Nazi Berlin and his enthusiastic endorsement of the Endlösung, the plan to exterminate all Jews. From there we could move to the Palestinian rejection in 1947 of UN resolution 181 which called for the partition of historical Palestine, the many decades of Palestinian rejection of the state of Israel, through the murder of Israeli athletes during the Olympic games in 1972 to the quotations of the Protocols of the Elders of Zion in the constitution of Hamas.

Furthermore the Israeli side could, with good reason, argue that while the fate of the refugees is no doubt a deep tragedy, it should be noted that the Palestinian leadership and Arab states have cared more about the right of return than the refugees themselves, most of whom have passed away. Instead of giving them citizenship and integrating them into the host states, their refugee status was carefully nurtured, and human wellbeing was sacrificed for political interests.

This competition of narrative and counter-narrative can be continued endlessly; we can forever pitch the suffering of Palestinians against that of Jews; we can find proof of the other side's inhumanity, and point out how righteous our own side is. The result will be perpetuation of the conflict, and bequeathing endless suffering for future generations of Israeli and Palestinian children.

Nevertheless some facts need to be set straight: Erekat repeatedly mentions UN resolution 194. The fact is that Israel accepted this non-binding resolution, whereas the Arab world didn't, and resolution 242 was accepted by Israel, while the Palestinians took until 1988 to come around to endorsing it.

But the time has come to move beyond the war of narratives, and to go about the pragmatic work of ending this conflict. Both authors of this article have been supporters of a Palestinian state long before the PLO and Israel ever met; we have always recognised Palestinian suffering, and we never thought that recognising the Palestinian Nakba is inconsistent with a firm stance on Israel being the homeland of the Jews.

Both of us believe that the only path to peace is a dignified existence for Jews and Palestinians. We have been opposed to Israel's settlement policies, which we consider to be unjust and an obstacle to peace, and we think that East Jerusalem should be the capital of Palestine. But we are deeply concerned by statements like Saeb Erekat's article that seem to make peace impossible even for liberals like us.

It is time for Palestinians to realise that they are no longer victims of history, but free agents who will have to make choices. International support for a Palestinian state has never been stronger, and it is a matter of time until this state will be internationally recognised along the 1967 borders. In a peculiar repetition of history, the UN general assembly may soon recognise the partition of Palestine once again, this time to fulfil the national aspiration of the Palestinian people.

This is the moment when the Palestinian leadership must avoid repeating the mistake of 1947, when they rejected the original partition resolution, and make clear that they truly accept Israel's existence as the homeland of the Jews.

Hence, at this historical moment, Erekat's article is disappointing. He is not just a private citizen, but the Palestinian Authority's chief negotiator, and he knows Israel and its internal dynamics very well. He knows that raising the right of return at this moment plays into the hands of Israel's right wing: they will be able to say: "We always told you so: the two-state solution is just a Palestinian plot to incorporate the Jewish state into the Greater State of Palestine."

What does Saeb Erekat mean by demanding Israel's recognition of the Palestinian right of return? If it means that Israel will accept its part in the responsibility of the Palestinian tragedy, and primarily provide restitution, there is a realistic chance for resolution of the conflict.

But Erekat's formulations do not bode well: when he says that Israeli recognition of refugee rights "will not change the reality in the Middle East overnight", he steps on the deepest fears of Israelis. Erekat cannot say in good faith that this "will not lead to an existential crisis for Israel", because he implies that, over time, Israel will disappear as a homeland for the Jews, because beyond a certain point Jews will be a minority in the pre-1967 borders.

Hence we call upon the Palestinian leadership to state clearly what exactly it demands. It will have to be less equivocal on which of the two meanings of "right of return" it endorses. On this question the future of the whole region hinges, and this is not up for Israel to decide. It is time for the Palestinians to realise that the future of the region is now in their hands.

 

Overheidssubsidies aan Gretta Duisenberg's Stop de Bezetting?

 
Nog één keer Carel Brendel, omdat hij hierin naar Ratna verwijst, en omdat Stop de Bezetting van Gretta Duisenberg de meest antisemitische website heeft van alle 'pro-Palestijnse' aktiegroepen die Nederland rijk is (en dat zijn er heel wat, deels met vette subsidies - zie hieronder).
 
Wouter
_____________
 

Door Carel Brendel

Geweldige en baanbrekende overwinning in de strijd tegen het antisemitisme! Na een persoonlijke actie van journalist Bas Paternotte (HP De Tijd) heeft Stop de Bezetting - de actiegroep van niet-antisemiet Gretta Duisenberg - een antisemitisch artikel van haar website verwijderd. Webmaster Inez kwam het stukje tegen op de dumpsite Geen Commentaar en vond de ouderwets antisemitische tirade over de door joden beheerste media interessant voor de bezoekers van Stop de Bezetting.

Paternotte diende een klacht in bij het Meldpunt Discriminatie Internet (MDI). Niet-antisemiet Duisenberg gaf vervolgens direct gehoor aan een klacht van het MDI. Webredacteur Inez zoekt inmiddels naar een andere hobby.

Dit is het begin, wij gaan door met de strijd! Paternotte kondigde op Twitter aan dat hij ook naar de subsidies aan Stop de Bezetting zal kijken. Om te voorkomen dat het alleen bij kijken blijft, heb ik voor hem een beetje op internet gezocht.

Wel nu, Gretta's club van niet-antisemieten, en ook enkele aanverwante actiegroepen, hebben zich de afgelopen jaren kunnen verheugen op talrijke sympathieke gestes uit de hoek van de ontwikkelingssamenwerking. Zo berichtte Elsevier op 20 juli 2007 dat Stop de Bezetting in dat jaar 15.000 euro ontving van Oxfam Novib voor verscheidene projecten in het kader van 40 jaar bezetting. Deze subsidie werd bevestigd door Oxfam-woordvoerder Ruud Huurman. Hij zei bij deze gelegenheid dat ook ICCO en Cordaid bijdroegen aan Gretta's niet-antisemitische vriendenclub.

In de beantwoording van Kamervragen door het toenmalige koppel Maxime Verhagen/Bert Koenders (Buitenlandse Zaken en Ontwikkelingssamenwerking) staat dat Duisenbergs actiegroep slechts een klein deel van het suikergoed heeft ontvangen, te weten 2500 euro voor de reiskosten van een journalist uit Gaza. Oxfam Novib, Cordaid en ICCO hadden elk 15.000 euro gestort in een fonds voor de campagne 'Ik ben ontzet', waarop 'groepen uit Nederlandse maatschappelijke middenveld' (het staat er echt!) een beroep konden doen 'voor (gedeeltelijke) financiering van activiteiten rondom de herdenking van veertig jaar Israëlische bezetting van de Palestijnse Gebieden'.

Laat dat 'middenveld' nu 'toevallig' bestaan uit het gebruikelijke rijtje linkse actiegroepen dat voor het bepleiten van de Palestijnse zaak graag een beroep doet op de ontwikkelingspot. Het Nederlands Palestina Komitee maakte deel uit van deze coalitie, zo valt op te maken uit een verslag van SP-Kamerlid Harry van Bommel, die samen met GroenLinks-collega Mariko Peters een taart aansneed in de vorm van Israël. Van de partij was ook Abou Amin Rashed (links op de zevende foto), ook wel bekend als 'Abou Eenarm', onbezoldigd fondsenwerver in de Lage Landen namens de terreurbeweging Hamas.

Kort daarna was er een manifestatie in Amsterdam, waar Van Bommel en Peters het woord voerden, net als Sylvia Borren van Oxfam Novib en Mohammed Omer, de Palestijnse journalist die dankzij de subsidie aan Stop de Bezetting naar Nederland kon reizen; Omer maakt deel uit van het comité van aanbeveling van Gretta's stichting, samen met onder anderen Marcel van Dam, Mohammed Benzakour en Marjan Berk. Een andere spreker was Ibrahim al-Baz van de Palestijnse vereniging al-Awda. Deze Al-Baz zat samen met Rashed (ook wel gespeld als Rashid) en poldermoslim Mohammed Cheppih in het bestuur van het Palestijns Platform voor Mensenrechten en Solidariteit (PPMS). Duisenberg is vooral omstreden vanwege haar nauwe relatie met deze PPMS, die een hoofdrol speelde in dit herdenkingsfeestje van het maatschappelijk middenveld.

De Telegraaf meldt door de jaren heen consequent dat Al-Baz in het verleden actief was als explosievensmokkelaar voor Al Fatah. Ondanks zijn aanhouding in 1979 met 4,5 kilo springstof in Parijs kreeg de Palestijnse activist de Nederlandse nationaliteit. Volgens zijn medestanders was hij het slachtoffer geworden van misleidende informatie vanuit de veiligheidsdiensten. Al-Baz was in 2007 medeorganisator van een Palestina-conferentie, waar de niet-antisemiet Dries van Agt het woord voerde, nadat eerder een visum was geweigerd voor Hamas-leider Ismail Haniyeh.

De Dagelijkse Standaard (DDS) gaf vorig jaar een opsomming van Oxfam Novib-subsidies voor de anti-Israël-lobby. Blogger Bjorn toonde aan dat ongeveer 130.000 euro niet bij de arme kindertjes in Afrika, maar bij de Nederlandse activisten is beland. (DDS kwam bij elkaar op een kwart miljoen euro door er nog een bijdrage aan United Civilians for Peace bij op te tellen. Zie verderop.) In zijn overzicht staan de volgende subsidies:

2008: 1035 euro naar Stichting Palestina Rotterdam voor een debat tussen niet-antisemiet Dries van Agt en de Amerikaanse hoogleraar Norman Finkelstein.

2007/2008: 8500 euro voor Stichting Nederlands Israël/Palestina (NIPI) voor een bezoek van Palestijnse journalisten aan ons land.

2006/2008: 21.319 euro voor het Nederlands Palestina Komitee. Het geld was bedoeld voor de versterking van de communicatie met de buitenwereld.

2006: 7000 euro voor het Palestina Komitee voor de organisatie van de conferentie 'Oorlog en Vrede'.

2007/2009: 5000 euro van Cordaid voor de campagne rond 40 jaar bezetting, waarbij ook Oxfam Novib, ICCO, het Nederlands Palestina Komitee, Een Ander Joods Geluid en United Civilians for Peace waren betrokken. Waarschijnlijk gaat het hier om de campagne waarvoor Van Bommel en Peters het startsein gaven in het bijzijn van Abou Eenarm.

2008/2009: 50.000 euro voor het Werkplan 2008 van Een Ander Joods Geluid, de joodse vijanden van Israël.

2008: 10.000 euro voor Een Ander Joods Geluid voor de campagne Het andere Israël bestaat.

2005: 25.000 euro voor Stichting Fast en debatcentrum De Balie. Met dit geld werd de 'apartheid' als gevolg van de Israëlische ruimtelijke ordening inzichtelijk gemaakt.

2007/2008: 10.000 euro voor Stop de Oorlog, een frontorganisatie van de Internationale Socialisten, fervente tegenstanders van Israël.

De zwaarst gesubsidieerde organisatie is United Civilians for Peace (UCP), de facto een politieke actiegroep. ICCO, Cordaid, Novib en IKV Pax Christi zijn de geldschieters. KerkinActie stapte in 2007 uit het samenwerkingsverband, omdat men UCP te eenzijdig anti-Israël vond. Het pro-Israëlische Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) maakte een kritisch rapport. Volgens berekeningen heeft UCP een jaarlijks budget van 450.000 euro. "Alles bij elkaar veel geld voor een eenzijdige, polariserende politieke hetze." Het geld komt van de Nederlandse regering en de Europese Unie en loopt via de ontwikkelingssamenwerking naar UCP.

De met Israël sympathiserende blogger Ratna Pelle meldde eerder dit jaar dat in 2009 20.000 euro via UCP naar Stop de Bezetting is gegaan. De UCP-website zelf geeft nauwelijks informatie over de uitgaven.

In het nieuws zijn ook de ICCO-subsidies voor de Palestijnse nieuwssite Electronic Intifada, die volgens de Israëlische lobbygroep NGO Monitor antisemitisch zou zijn. ICCO subsidieerde de door GroenLinkser Arjan el Fassed opgerichte site de afgelopen jaren met 200.000 euro. De nieuwe minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal wil een hartig woordje spreken met ICCO. De kernvraag is overigens niet of de elektronische intifada antisemitisch is (het antwoord hangt af van de definitie van antisemitisme, onvervalste Jodenhaat is niet op de site te vinden), maar of een partijdige club subsidie moet krijgen in het kader van ontwikkelingshulp.

Wat dat betreft valt de steun aan de nieuwssite in de zelfde orde als de subsidies aan de eerder genoemde lobbygroepen. De voorstanders van de Palestijnse zaak hebben alle recht om voor hun standpunten op te komen en harde kritiek te leveren op de Israëlische politiek. Maar waarom moet dat op kosten van de Nederlandse belastingbetaler c.q. de donateur van goede doelen?

Als Bas Paternotte naar dit alles gaat kijken, kan hij voor het onwetende deel van zijn lezers hard nieuws brengen. De abonnees van NRC Handelsblad hebben namelijk nog geen letter kunnen lezen over de kwestie tussen Rosenthal en ICCO. Ook de kritiek op de Oxfam-subsidiëring aan linkse actiegroepen is niet doorgedrongen tot de kolommen van de slijpsteen. Met enige ijver kan Paternotte dus na zijn scoop tegen Gretta tot nieuwe hoogten stijgen.

Geplaatst op 14 december 2010

www.hetverraadvanlinks.nl