Telt ook Joods-Israelisch leed voor de NOS?

http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/01/22/telt-ook-joods-israelisch-leed-nos/

= IMO Blog =

Het duurde even, maar maandagavond was het dan eindelijk zover. Ook de NOS berichtte, welhaast schoorvoetend, over de bloedige moord op een Israelische vrouw afgelopen zondag. Terwijl een paar van haar 6 kinderen toekeken, werd ze in haar eigen huis doodgestoken. De bloederige foto’s die aanvankelijk op internet circuleerden, lieten weinig aan de fantasie over. Op verzoek van haar familie werden die vervangen door foto’s van haar zelf, lachend of met haar hoofd schuin tegen dat van haar man. Terwijl in Israel geschokt op deze aanslag is gereageerd, bleef het stil in de Nederlandse media. Er kwam geen Palestijn om want de dader wist te ontkomen, en dus was het geen nieuws.

Wat ook een rol speelt: de vrouw werd vermoord in een woning in de nederzetting Otniel, op de Westelijke Jordaanoever, gebied dat volgens de NOS, NRC en andere ‘kwaliteitsmedia’ aan de Palestijnen toebehoort. Dat de vrouw in omstreden gebied woont maakt de aanslag in de ogen van velen net wat minder wreed, of, beter gezegd, wat meer een kwestie van ‘geweld over en weer’, van ‘ja, dat kun je krijgen als je daar gaat wonen, dat risico neem je zelf’ en dus minder nieuwswaardig.

Is het ook minder erg als Arabieren in een Israelische stad zomaar worden vermoord door Joodse extremisten, dan wanneer dat in een Palestijnse stad op de Westbank gebeurt? Nee, natuurlijk niet, wanneer een Joodse extremist (ook wel terrorist genoemd, in tegenstelling tot Palestijnse messentrekkers) een Palestijn doodt, is dat per definitie belangrijk nieuws. Niet omdat het zo zelden gebeurt, maar omdat het laat zien dat heus niet alleen Palestijnen zoiets doen, en vooral ook hoe extreem een deel van de Joodse kolonisten is geworden.

Maandag werd opnieuw een Joodse vrouw aangevallen in een nederzetting, en toen besloot de NOS er toch maar een berichtje op de website aan te wijden. Op afstandelijke toon wordt gemeld wat er is gebeurd, gevolgd door de opmerking dat dit volgens Monique van Hoogstraten ‘de eerste keer in lange tijd is dat een Israëliër in eigen huis in een beveiligde nederzetting werd vermoord.’ Oftewel: Palestijnen doen zoiets eigenlijk zelden. Wat echter nooit in de media komt zijn de vele verijdelde aanslagen. Op dezelfde dag dat Dafna Meir in Otniel werd vermoord, probeerden 3 Palestijnse terroristen de aanwezigen in een synagoge in Jeruzalem aan te vallen met messen en scharen. Ze werden op tijd opgemerkt en in hechtenis genomen. Op dezelfde dag werd een aanval verijdeld in de buurt van Nablus, waar de aanvaller werd neergeschoten. Volgens een rapport van het Israelische ministerie van Buitenlandse Zaken is het aantal aanvallen de afgelopen weken toegenomen.

Hoewel de NOS in het artikeltje meldt dat er ‘vrijwel dagelijks steekpartijen en andere aanvallen plaatsvinden’, suggereert men toch weer dat Israel vooral de agressor is door af te sluiten met: ‘Aan Israëlische kant vielen 25 doden door het geweld. Zeker 146 Palestijnen vonden de dood door Israëlisch vuur.’ Die Israelische doden ‘vielen’ doordat Palestijnen ze belaagden met messen en scharen of overreden bij bushaltes. De Palestijnen die door Israelisch vuur omkwamen (waarom staat er bij de Israelische doden niet dat ze door Palestijns geweld vielen?) werden vaak gedood in reactie op een aanval, omdat zij nog meer mensen wilden doden of verwonden of omdat zij zich gewelddadig verzetten (lees: wild om zich heen schoten) wanneer Israelische politie hen wilde arresteren.

Er vielen ook Palestijnse doden zonder dat dit misschien strikt noodzakelijk was, maar er was altijd wel een duidelijke aanleiding; ze werden niet door Joodse extremisten gedood enkel omdat men zin had een Palestijn te doden zoals dit omgekeerd de regel is. Daarom is zo’n zinnetje aan het einde van een artikel over 2 bloedige steekpartijen tegen Israeli’s extreem misleidend en in feite leugenachtig. Door de vele verijdelde aanslagen nooit te vermelden en ook de aanvallen waarbij Israeli’s slechts gewond raken (omdat de terrorist snel genoeg wordt uitgeschakeld) te negeren, zet men een beeld neer van Israel als agressor en de Palestijnen als slachtoffer.

Ik heb alle NOS avond journaals van maandag nog eens teruggekeken, en er werd met geen woord gerept over de twee bloedige steekpartijen. Joods leed en grote afschuw in Israel tellen niet mee, lijkt de conclusie. Wat ook werd gemist zijn tientallen doden die afgelopen maandag bij een Saoedisch bombardement in Jemen zijn gevallen. Er woedt sinds maart vorig jaar een bloedige oorlog waarbij Saoedi-Arabië in Jemen meevecht tegen de Houthi rebellen. De oorlog heeft inmiddels vele duizenden slachtoffers geëist en een veelvoud aan vluchtelingen veroorzaakt. Tien miljoen Jemenieten lijden aan voedsel- en waterschaarste en 850 duizend kinderen zijn er zwaar ondervoed. Het haalt echter zelden het nieuws, want Israel-Palestina en Syrië zijn altijd belangrijker en er is maar beperkt ruimte voor buitenlands nieuws en ellende en oorlogen. Ondertussen werd er wel uitgebreid stil gestaan bij de vraag waar het eerst een marathon op natuurijs zou worden georganiseerd: in Noord-Laren of Haaksbergen. Woordvoerders van schaatsbonden uit beide plaatsen mochten verslag doen van de laatste stand van het ijs. Je moet nou eenmaal prioriteiten stellen.

Zie ook: Verzoenende woorden en haateducatie zijn geen nieuws

Ratna Pelle