= IMO Blog =
Vervolg op: Palestijnen zijn voor de media zelden terroristen
Het belang van woordgebruik kwam ook aan de orde in een lezing van oud-Israel correspondent Sander van Hoorn aan de VU Amsterdam, waarvan Peter Breedveld een verslagje schreef in AdValvas, het blad van de VU:
Over elk woord in een journaalitempje van een paar minuten moet worden nagedacht. Spreek je van een “regime”, dan gaat het meestal om een dictatuur van mannen met “zonnebrillen en Kalasjnikovs”, terwijl dat woord een synoniem is van “regering”. Maar dát woord wordt exclusief gebruikt voor landen die het Westen gunstig gezind zijn.
Ik heb zelf eerder de indruk dat regering wordt gebruikt voor democratische landen en regimes voor autocratisch bestuurde landen. Daar lijkt me op zichzelf niks mis mee. Woorden kunnen in het gebruik een andere betekenis krijgen ook al betekenen ze oorspronkelijk hetzelfde. Daarna haalde hij als voorbeeld aan of je Hezbollah een terreurbeweging of verzetsorganisatie moet noemen. Dat laatste is natuurlijk absurd, gezien de vele aanslagen op burgers (o.a. een synagoge) van deze organisatie, maar het is hip om een relativistisch standpunt in te nemen. De een z’n terrorist….
Hij vervolgt met het oude cliché dat de meerderheid zich nog steeds meer met Israel identificeert:
“Ik denk dat de meerderheid hier zich eerder met een Israëliër zal identificeren dan met een Palestijn”, zei Van Hoorn. De collegezaal zat inderdaad vol met voornamelijk witte studenten. Eén zat op zijn laptop een GeenStijl-bericht te lezen: ‘NOS faalt en liegt met anti-Rusland propaganda.’
Ah, dus als studenten ‘wit’ zijn (dit is in sommige kringen tegenwoordig bijna een scheldwoord) dan betekent dat dat ze meer met Israel sympathiseren? De opmerking over het GeenStijl bericht is behoorlijk suggestief. Ja, studenten (en 2e Kamerleden en weet ik wie nog meer) lezen berichtjes op hun smartphone wanneer zij worden geacht te luisteren naar een verhaal. Behoorlijk onbeschoft. De betreffende student heeft waarschijnlijk even gegoogeld op NOS en propaganda en kwam toen dit berichtje tegen. Laatst was er ook kritiek van een oud medewerkster van de NOS die beweert dat de NOS gekleurd is:
Alles was in die tijd al gecensureerd omdat het Journaal alleen geabonneerd was op bepaalde westerse persbureaus: de RVD, ANP, UPI, AP, VIS-News, BBC en Reuters. Al het nieuws was dus pro-Amerika, pro-NAVO, pro-Europa, anti-Sovjet en pro-Israël.
Verder beweert ze dat Poetin en Assad onterecht zwart worden gemaakt en: ‘Mensen die achter de schermen aan de touwtjes trekken zijn volgens haar Rothschild en Rockefeller. Zij zijn in haar ogen de drijvende kracht achter de City of London, Wall Street en Israël.‘ Tsja. Dan weet je hoe laat het is. Haar beweringen werden vervolgens gekaapt door Ton van Kesteren, fractievoorzitter van de PVV in Groningen, die ervan maakte dat:
Oud NOS medewerker Janneke Monshouwer beaamt in haar boek ‘Ander Nieuws’ dat bij de NOS al het nieuws wordt voorgecensureerd, en dat er zaken worden verdraaid.
Het NOS journaal is dus allerminst objectief en onafhankelijk. Iedereen ziet dat vandaag de dag het nieuws in de mainstream media anti-Poetin, anti-Israël, anti-PVV en pro-Obama, pro-Hamas, pro-EU, pro-links en pro-PvdA is.
Niet helemaal wat Monshouwer in haar boek beweert, maar ach ja, wat maakt het uit. En dat ze meent dat Rothschild achter de schermen aan de touwtjes trekt (waar kennen we dergelijke beweringen over de Joodse almacht achter de schermen toch van?) doet voor hem blijkbaar niks af aan haar geloofwaardigheid. Dit alles geeft kritiek op de betrouwbaarheid van de NOS niet bepaald een betrouwbaar imago. In het artikel over Monshouwer was overigens geen enkele feitelijke onderbouwing te vinden, het waren allemaal beweringen. Of het stukje op GeenStijl betrouwbaarder was waag ik te betwijfelen, maar ze lezen altijd wel lekker weg.
Dat VU studenten zich met Israel identificeren is helaas voltooid verleden tijd. Het aantal pro-Palestijnse lezingenen andere activiteiten aan de VU is enorm gestegen. Zelden is hier noemenswaardig protest vanuit de studenten tegen, en zelden worden er bijeenkomsten, lezingen en wat al niet meer vanuit Israelische invalshoek georganiseerd. Het laatste voorbeeld is een lezing afgelopen week door de Palestijnse activist Khaled Barakat over de ‘context of the third Intifada’ die daarbij o.a. ‘the issues of political prisoners, Palestinian resistance, youth leadership and the role of the political parties’ zal bespreken. Met de ‘Derde Intifada’, ook wel de ‘Messenintifada’ genoemd, wordt verwezen naar de bijna dagelijkse steekpartijen sinds afgelopen september. Deze wordt zoals gezegd binnen de Palestijnse gemeenschap breed gesteund, ook door het zogenaamd ‘gematigde’ Fatah, en Abbas’ PA. Ook Abbas zelf heeft zich een paar keer positief uitgelaten over het geweld tegen Israelische burgers, en opgeroepen tot meer bloedvergieten om Jeruzalem te bevrijden. Volgens bloggerKeesje Maduraatje is Barakat een PFLP terrorist, waarbij hij naar dit interview linkt. Niet echt een verzoenend type laten we maar zeggen. De bijeenkomst is georganiseerd door de groep ‘Studenten voor Rechtvaardigheid in Palestina’.
Maar laat Breedveld vooral denken dat de witte racistische en zionistische man op de VU nog dominant is. Hij vervolgt:
Van Hoorn liet propagandafilmpjes van beurtelings IS, Rusland en de Syrische staatszender zien. De kans om van propaganda te worden beschuldigd, was ook voor onafhankelijke redacties altijd aanwezig, zei hij. Je moet als journalist immers kiezen wat je wel en niet laat zien, wie je wel en niet aan het woord laat.
Juist. En wat laat de NOS zien, zowel toen Van Hoorn nog correspondent was als onder Monique van Hoogstraten? Beelden van zielige Palestijnse jongetjes die zeggen door het leger te worden getreiterd en in elkaar geslagen en dat alleen maar omdat ze weleens een onschuldig steentje zouden hebben gegooid. Zelden zien we Israelische slachtoffers van Palestijns geweld. Zelden lezen of horen we iets over de opruiing en radicalisering onder Palestijnen. Die radicalisering komt hooguit in beeld als logische reactie op de bezetting en Israelische repressie. Ik heb eens van een journalist gehoord dat nieuws over Israel alleen nieuws is als het aan het conflict of beter nog de bezetting kan worden opgehangen. De goede samenwerking tussen Joden en Arabieren in de Israelische ziekenhuizen en de vele Palestijnen die daar jaarlijks worden behandeld zijn geen nieuws; Arabisch en Palestijns antisemitisme ook niet, en de vele Israelische innovaties op technologisch en medisch gebied ook niet. Past niet in het frame. Dat zie je niet alleen bij de NOS maar bij alle ‘gewone’ media, waarbij de rechtse media zoals Powned en Elsevier wel geregeld aandacht besteden aan zaken die moslims in een negatief daglicht zetten, zoals de opruiing en antisemitisme.
Ex journalisten vertellen achteraf soms dat bepaalde dingen stelselmatig niet nieuwswaardig werden bevonden. Zo vertelt oud NRC journalist Hans Moll in zijn boek dat hij negatief nieuws over moslims (zoals blijdschap over 9-11) niet in zijn artikel verwerkte uit angst dat dit stigmatiserend kan werken. Ik heb dat vaker gehoord, en de gebeurtenissen in Keulen bevestigen dat dit soms nog steeds wordt geprobeerd. Uit angst stigmatisering van minderheden of vluchtelingen in de hand te werken wilde men de zaak onder de pet houden, wat niet lukte, en vervolgens averechts werkte omdat mensen hierdoor nog sterker het idee krijgen dat de waarheid over moslims wordt verzwegen. Uiteraard maken Pegida en Wilders hier dankbaar gebruik van. Ook bepaald nieuws over Israel haalde de krant nooit, aldus Moll, zoals toen bleek dat Israel waarschijnlijk niet het Palestijnse jongetje Mohammed Al Dura had gedood, of wanneer door de krant klakkeloos overgenomen Palestijnse cijfers over aantallen (burger)doden niet blijken te kloppen. De eenzijdigheid van de VN krijgt ook weinig aandacht. De lijst is uiteraard veel langer, en verschillende buitenlandse ex journalisten hebben er (uitgebreid) over geschreven, zoals Matti Friedman.
Terug naar Breedvelds verslag van de lezing van Sander van Hoorn:
Sociale media hebben grote invloed op wat het NOS-journaal laat zien, vertelde Van Hoorn. “Maar we zijn wat dat betreft toch nog machtig. Als wij van een nieuwsgebeurtenis de opening van het journaal maken, wordt dat door het publiek als het belangrijkste nieuws beschouwd.”
Helaas wel, zou ik daaraan toe willen voegen, want het Journaal wordt steeds oppervlakkiger en kinderlijker. Het moeten allemaal makkelijk te verteren en hapklare brokken zijn, korte zinnen afgewisseld met het vreselijke en non-informatieve straatinterview en veel, heel veel human interest. Kortom, complexe zaken op een Jeugdjournaal manier uitgelegd. Anders zappen we naar RTL, Boer Zoekt Vrouw, De Wereld Draait Door of zetten een filmpje op. Overigens onthoud ik nooit waarmee het journaal heeft geopend, laat staan dat ik dat als belangrijkste nieuws van de dag beschouw. Misschien is dit wishful thinking van Sander van Hoorn?
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten