- Door Tjalling -
`Woedend Israël draait geldkraan dicht’, zo kopt Stevo Akkerman in Trouw op afgelopen 5 januari. Door zich te melden als lid van het Internationale Strafhof zouden de Palestijnen een open zenuw hebben geraakt bij hun Israëlische tegenstander.
Logisch dat die open zenuw is geraakt; deze eenzijdige stap van Palestijnse kant is tegen de afspraken van de Oslo Akkoorden. Daarin staat o.a. dat de Israëli's noch de Palestijnen unilaterale stappen mogen ondernemen die de status van de bezette gebieden veranderen*. Bovendien is men in Israël van mening dat deze stap vooral is bedoeld om Israël in een kwaad daglicht te zetten.
Premier Netanyahu heeft per onmiddellijk de doorbetaling van belastinggeld aan de Palestijnen stopgezet, waardoor het Palestijnse Bestuur zonder inkomsten komt te zitten. Akkerman ziet deze reactie als een 'collectieve straf'. Bij dit laatste wordt echter de nodige achtergrondinformatie achterweg gelaten. Directeur Esther Voet van het CIDI zei op 5 januari voor de microfoon van het Radio 1 programma `dit is de dag’ dat het natuurlijk een Pavlov reactie was van Netanyahu, waartegen veel politieke partijen in Israël en ook president Rivlin hebben geprotesteerd. Esther wees daarbij ook op het z.g. Paris Protocol. Het Protocol van Parijs regelt de economische betrekkingen tussen Israël en de Palestijnse Autoriteit. Daarin staat ook dat wanneer de Palestijnen op de één of andere manier schulden hebben bij Israël, dan mag Israël die inhouden. De Palestijnen hèbben schulden bij Israël . Zij staan voor tientallen miljoenen in het krijt bij de Israëlische elektriciteitsbedrijven. Normaliter maakt Israël geen gebruik van dit recht, maar deze keer wel.
* Neither side shall initiate or take any step that will change the status of the West Bank and the Gaza Strip pending the outcome of the permanent status negotiations.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten