Vanuit Palestijns oogpunt bestaat er geen toekomst

Vrijdag, Mei 31, 2013

http://likud.nl/2013/05/vanuit-palestijns-oogpunt-bestaat-er-geen-toekomst/

Website Walla. Vertaald uit het iwriet, 30 mei 2013.

Lital Shemesh is een rijzende ster in de Israëlische media die openlijk uiting geeft aan haar politieke aspiraties om de Knesset te bereiken.

 

Zij werkte als hoofdredacteur van jeugdtijdschriften, maakte reportages voor de Israëlische televisie en is CEO en oprichter van het meidenblad ‘Rozig – alles wat meiden graag hebben’.

In haar eerste video blog in het Engels twee jaar geleden, zegt ze, “ik wil echt een vreedzaam rustig land om in te wonen, en ik wil echt dat er vrede komt”. Vanuit dit idealisme bezocht zij een ‘dialoog voor vrede’ bijeenkomst met jonge Palestijnen. Hieronder haar verslag:

“Ik heb deelgenomen aan het ‘dialoog voor vrede project’ bestemd voor jonge Israëli’s en Palestijnen die politiek zijn betrokken in verschillende verbanden. Doel van het project is om toekomstige leiders te identificeren en hen vandaag dichter bij elkaar te brengen, met de bedoeling om de vrede op een later tijdstip te realiseren. Het project organiseert bijeenkomsten met een afsluitend seminar in Turkije.

Op de derde dag van het seminar nadat we kennis hadden gemaakt met elkaar, barrières waren verwijderd, en gezamenlijk hadden genoten van rachat Lukum [een zoete Arabische delicatesse] alsof er nooit een scheidingswand tussen ons had bestaan, begonnen we veel onderwerpen die pijnlijk zijn voor beide kanten te bespreken. De Palestijnen spraken over wegversperringen en Israëlische soldaten, terwijl van Israëlische kant gesproken werd van constante angst, moorddadige terreuraanslagen en raketten vanuit Gaza.

De Israëlische deelnemers, met vertegenwoordigers van rechts en links, probeerden om de Palestijnse visie voor het einde van de strijd te begrijpen. Laten we concreet worden. De Israëlische deelnemers probeerden hard om te begrijpen hoe we de eeuwenoude, pijnlijke conflicten kunnen beëindigen. Welke rode lijnen zijn de Palestijnen bereid om te versoepelen? Welke oplossing zal voldoen aan hun aspiraties? Waar zien zij de toekomstige grenzen van de Palestijnse staat waarnaar zij zo hunkeren?

We waren geschokt te ontdekken dat niet één van hen sprak van een Palestijnse staat, of om preciezer te zijn, van een tweestaten-oplossing.

 

Ze spraken slechts van één staat – hun staat. Ze spraken over het overheersen van Jaffa, Tel Aviv, Akko, Haifa, en de pijn van de Nakba [letterlijk: de tragedie - bedoeld wordt de oprichting van de staat Israël]. Er bestond geen toekomst voor hen. Alleen het verleden. “Er is geen rechtvaardiging voor Joden om naast ons te leven.” Dat was hun belangrijkste boodschap. “Allereerst, laten ze opdraaien voor wat ze hebben misdaan.”

 

In de loop van een dialoog, die escaleerde tot geschreeuw, verzochten Palestijnen ons om niet te verwijzen naar zelfmoordterroristen als “terroristen”, omdat zij deze niet zo beschouwen. “Hoe moet je dan iemand noemen die een explosievenvest aantrekt en zichzelf opblaast in een winkelcentrum in Tel Aviv met de keiharde bedoeling om onschuldige burgers te doden?” vroeg ik een van de deelnemers.

“Ik heb een 4-jarig kind in huis,” antwoordde Samach uit Abu Dis (bij Jeruzalem). “Als God verhoede er iets met hem gebeurt, zal ik een hele Israëlische stad afbranden, als ik kan.” Alle andere Palestijnse deelnemers knikten hun akkoord met zijn harde woorden.

“Drie weken geleden, kregen we een zoon,” antwoordde Amichai, een religieuze Joodse student uit Jeruzalem. “Als God verhoede er iets gebeurt met hem, zou ik geen enkele troost vinden in de dood van nog meer mensen.”

Israëli’s uit het volledige gamma van politieke partijen namen deel aan het seminar: Likoed, Arbeiderspartij, Kadima, Meretz en Hadash (gecombineerd Joods / Arabische socialistische partij). Ieder van hen kwam tot de conclusie dat de prachtige visie van Israëlisch-Palestijnse vrede die ze voor ogen hadden, gewoon niet overeen kwam met de werkelijkheid. Het is nu eenmaal zo dat de meeste Israëli’s geen gelegenheid hebben om samen te komen en echt te praten met Palestijnen, om te horen wat ze werkelijk denken.

Onze informatie is afkomstig van verklaringen van Abu Mazen aan de internationale pers, die hij constant tegenspreekt als hij wordt geïnterviewd door Al Jazeera, waar hij een heel ander beeld schetst.

Ik kwam naar het seminar met hoge verwachtingen, en ik keerde terug naar huis met moeilijke gevoelens en wanhoop. Het verhaal van de twee partijen is verschillend tot diep in de kern.

Hoe kunnen we terugkeren naar de onderhandelingstafel als de Israëlische kant spreekt van twee staten en de Palestijnse kant spreekt over de bevrijding van Palestina vanaf de Jordaan tot aan de Middellandse Zee? Hoe kan vrede ooit wortel schieten in een platform dat legitimiteit verleent aan terrorisme?”