Een aardig bericht waarin de haat tegen Israel in de Arabische wereld eens niet wordt gebagatelliseerd of gerechtvaardigd. Opvallend dat dit nieuws pas wordt gebracht in de context van interne kritiek op het Syrische regime, dat nog erger zou zijn dan de zionisten.
'Als Israël aan de Palestijnen komt, schreeuwen alle Arabische regimes de boel bij elkaar. Waarom houden ze nu hun mond terwijl Assads elitetroepen ons afslachten?' vragen Syrische demonstranten zich openlijk af.
Vreemd dat ik dat niet op het NOS journaal en Nieuwsuur heb gezien. Daar lieten ze de door Assad georchestreerde demonstraties aan de Syrische grens zien als ware het spontane demonstraties van arme Palestijnse vluchtelingen die naar huis wilden. Zijn sommige westerse media misschien 'roomser dan de paus'? De hypocrisie van de Arabische regimes tegenover de Palestijnen komt maar zelden aan bod, net als de enorme haat tegen Joden en Israel, die er inderdaad op is gericht om binnenlandse onvrede te kanaliseren, maar ondertussen wel een zeer negatieve invloed heeft en een oplossing van het conflict in de weg staat. Veel gewone mensen zijn in op zijn minst een deel van de leugens over Joodse almacht en zionistische complotten gaan geloven, en ook tegenstanders van de oude regimes tonen zich vaak rabiaat anti-Israel. In Egypte is een grote meerderheid van de bevolking voor het opzeggen van het vredesverdrag met Israel, en in Libanon wordt Hezbollah steeds machtiger. De Arabische haat tegen Israel is misschien wel het grootste struikelblok op weg naar vrede, en die is er vooralsnog niet minder op geworden.
RP
--------
http://www.depers.nl/mobile/detail.aspx?id=575343
Nee, dan liever de zionisten
14 jun 2011 21:56 - Door: Eva Ludemann
Het Syrische regime pleegt ergere misdaden dan Israël, zeggen commentatoren. 'Ya Yehud! Vuile joden!' roepen demonstranten naar de Syrische troepen.
Drie mannen liggen op hun buik op straat achter een provisorisch opgeworpen buffer van zand, midden op straat in Deraa, een stadje in Zuid-Syrië. Even verderop tegen de stoeprand, onder een omgevallen brommer, liggen twee roerloze lichamen in een plas bloed. Er klinkt geschreeuw, dan volgen geweerschoten.
Tien minuten lang proberen de mannen moedig de twee lichamen van straat te halen, terwijl scherpschutters van het Syrische leger op hen vuren. De wanhoop is bijna tastbaar en duidelijk hoorbaar in hun stemmen. 'Hoerenzonen!' gilt een van hen in de richting van de Syrische militairen. En dan: 'Vuile joden!' Zijn stem trilt van woede.
Israël heeft een nieuwe rol toebedeeld gekregen in de Arabische wereld: het is hét rerefentiekader geworden in de strijd tussen autoritaire Arabische regimes en hun tegenstanders. Om aan te geven hoé wreed die regimes huishouden tegen ongewapende burgers, vergelijken demonstranten, maar ook commentatoren in de Arabische media, de regimes met übervijand Israël. 'Als jij, Gaddafi, inderdaad de Vader bent van het Volk, zoals je zegt, waar is dan je compassie? Vermoordt een vader zijn kinderen? Doodt een bevelhebber zijn soldaten? En op een dergelijke gruwelijke wijze? Zoiets hebben wij nog nooit gezien. Zelfs Israël, toen het Gaza aanviel... die joden zijn zeer wreed geweest. Maar zelfs de joden hebben niet zulke misdaden begaan.'
Aan het woord is Yusuf al-Qaradawi (84), de in Qatar woonachtige Egyptische en uitgesproken antisemitische sjeik. Qaradawi is zeer invloedrijk, zijn televisieprogramma ash-Shariah wal-Hayat op al-Jazeera trekt wereldwijd zo'n veertig miljoen kijkers.
Met stip op één
De afgelopen decennia richtte Qaradawi zich veelal op zijn islamitische plicht de Zionistische Duivel te bestrijden, maar sinds het begin van de Arabische Lente concentreert de sjeik zich op de opstanden tegen de Arabische regimes. 'Die zijn', zo zegt hij openlijk, 'zeker net zo misdadig, zo niet crimineler dan Israël.' De Israëlische bezetting van Palestijns gebied en het daarmee gepaard gaande geweld stond de afgelopen zestig jaar met stip op nummer één van frustraties in de Arabische wereld, vooral ook omdat Arabische regimes de Palestijnse kwestie gebruikten om de aandacht af te leiden van binnenlandse crises. Israël was dé boosdoener, de oorzaak van alle kwaad en het probleem dat het allereerst moest worden aangepakt. Corruptie, nepotisme, gebrek aan vrijheden, onderdrukking, wreedheden; álles was ondergeschikt aan de 'heilige strijd' tegen de joden. En die boodschap werd geslikt.
Wisselgeld
Maar niet langer. 'Als Israël aan de Palestijnen komt, schreeuwen alle Arabische regimes de boel bij elkaar. Waarom houden ze nu hun mond terwijl Assads elitetroepen ons afslachten?' vragen Syrische demonstranten zich openlijk af.
Begin deze maand stuurde de door pro-democratische opstanden in het nauw gedreven Syrische president Assad Palestijnse jongeren uit het vluchtelingenkamp Yarmouk in Zuid-Syrië naar de grens met Israël. Ze kregen de opdracht over de hekken te klimmen en Israël binnen te dringen. Dit om de 44e verjaardag van de Israëlische bezetting van de Palestijnse gebieden (Oost-Jeruzalem, Westelijke Jordaanoever, Gazastrook) en de Syrische Golanhoogte te 'herdenken'.
De Syrische staatsmedia molken 's avonds de tragische gevolgen van de 'herdenking' breed uit: 'de gewelddadige zionisten hadden twintig onbewapende Palestijnen gedood.'
Veel Syriërs en ook Palestijnen in de hele Arabische wereld reageerden woedend. Maar níet zozeer jegens Israël, als wel jegens president Assad. 'Het regime gebruikt de Palestijnen om de aandacht af te leiden!' scandeerden boze demonstranten in een massabetoging in Yarmouk. 'Palestijnen, laat je niet als levende schietschijven naar Israël sturen!'
Commentatoren in onder andere de invloedrijke Arabische krant as-Sharq al-Awsat veroordeelden het misbruik van de Palestijnse vluchtelingen door Assad. 'Arabische regimes mogen de Palestijnen niet langer als wisselgeld gebruiken', schreef ook hoofdredacteur Tariq Alhomayed in een vlijmscherp commentaar.
Extremistische soennitische geestelijken met een eigen agenda surfen mee op de golf van haat jegens het regime. 'Wat de Syrische troepen de burgers aandoen, zoiets doen zelfs de zionisten niet!' krassen bebaarde sjeiks met overslaande stem en met opgeheven wijsvinger op salafistische sites als forsanelhaq.com. 'Assads misdadigers zijn erger dan de joden!' Voor één keer zullen Israëliërs het wellicht met hen eens zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten