vrijdag 9 april 2010

Israel in verkiezingsprogramma's D66 en ChristenUnie

 
Hieronder de Israel paragrafen van D66 en de ChristenUnie. Zie ook: Israel in Nederlandse verkiezingsprogramma's voor een bespreking van de programma's van de linkse partijen en de VVD. Het CDA heeft vreemd genoeg niks over Israel in haar verkiezingsprogramma!
 
D66 schrijft:
=======
 
Conflict Midden-Oosten. Nederland moet in lijn met de EU een eenduidige politiek voeren in zake het Israelisch-Palestijns conflict, waarbij wordt toegewerktnaar een twee staten oplossing. Uitbreiding van Israëlische nederzettingen in Palestijns gebied (inclusief delen van Jeruzalem) is ontoelaatbaar evenals de beperking van de Palestijnse economie en bewegingsvrijheid in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever.Europa moet zich inzetten voor humanitaire ondersteuning van Palestijnse burgers. Europa moet bijdragen aan de bestrijding van wapenhandel in deze regio en aan de bestrijding van terroristische netwerken en geldstromen.

Terrorismebestrijding

Het is in ons belang terrorisme en haar oorzaken te bestrijden. Dit vraagt een gebalanceerde mix van ingrijpen, ondersteuning van democratie en sociaal economische ontwikkeling.

Terroristische organisaties worden niet gesteund.

Nederland sluit aan bij het Europees beleid waarbij alleen wordt onderhandeld met partijen die geweld afzweren. Daarbij wordt de uitdaging om de Europese inzet te formuleren ten aanzien van verkiezingen in landen en regio's waar terroristische organisaties participeren. Het initiatief om deze organisaties te integreren in een democratisch stelsel ligt bij de lokale autoriteiten of strijdende partijen.

=======

De nadruk ligt, net als bij de andere linkse partijen, wel erg op wat Israel moet doen of juist niet mag. Bouwen in Oost-Jeruzalem mag niet, ook niet in Joodse wijken, en de beperking van de bewegingsvrijheid in Gaza en de Westelijke Jordaanoever wordt gehekeld. Dat is vreemd, want in Gaza is Hamas aan de macht en op de Westoever zijn juist al veel restricties versoepeld en checkpoints opgeheven. Volgens D66 moet Europa zich inzetten voor de humanitaire ondersteuning van Palestijnse burgers, maar dat doet zij al in zeer ruime mate! Ik zou zeggen dat men weleens kritisch mag kijken of al die steun wel het beoogde doel dient en of al het geld wel goed terecht komt. Maar er is geen kritisch woord over de Palestijnen te vinden, behalve dan dat men niet met terroristische organisaties wil praten. Op dat punt steekt D66 gunstig af bij de andere linkse partijen.

Als Nederland de wapenhandel in de regio moet tegengaan, kan zij misschien beginnen met de wapensmokkel naar Hamas en Hezbollah te onderkennen en te helpen aanpakken? Verder is de vraag of D66 vindt dat Israel geen wapens meer mag krijgen, want dat zou haar veiligheid natuurlijk in gevaar brengen. Israel moet zich niet alleen tegen terroristische organisaties verdedigen maar ook tegen staten als Syrië en Iran, en moet rekening houden met een gecombineerde aanval door verschillende landen, waarbij diverse Arabische staten betrokken zouden kunnen zijn.

De ChristenUnie hieronder heeft de meest uitgebreide paragraaf die ik tot nu toe heb gezien over Israel, en ik kan mij daar redelijk goed in vinden. Jammer dat de linkse partijen geen vergelijkbaar standpunt innemen. Je hoeft toch geen christen te zijn om een faire politiek tegenover Israel te bepleiten?

RP

=======

3.2.4.3 Israel en de Palestijnen

Israel neemt in het Midden-Oosten een bijzondere positie in. Het is één van de weinige democratieën in de regio en vormt het nationaal tehuis voor Joden wereldwijd. Met steun van de Verenigde Staten en de Sovjet Unie konden de Joden zich daar veilig vestigen na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog. En nog steeds kunnen Joden terecht in Israel als thuishaven. Deze staat verdient daarom vanwege historische en morele argumenten politieke steun, met inachtneming van internationale rechtsbeginselen. Op bijbelse gronden weet een christen zich met het Joodse volk verbonden (zie bijvoorbeeld Romeinen 9 t/m 11).

Sinds de Oslo-akkoorden van 1993 wordt gepoogd een constructieve oplossing te vinden voor het - in de kern religieuze - conflict tussen Israel en de Palestijnen. Het concept 'eenzijdig door Israel opgeven van land voor vrede' heeft vooralsnog geen positief effect gehad. Zo werd Israel na het ontruimen van de Gaza-strook eerder met meer dan minder raketten bestookt. Gesprekken over vrede moeten daarom beginnen met de onomwonden erkenning van de staat Israel. Een duurzame vredesregeling kan pas standhouden met veilige en erkende grenzen voor Israel en erkenning door Israel van de aspiraties van de Palestijnen om tot een eigen staat te komen.

Helaas zijn de vredesonderhandelingen veelvuldig verstoord door steeds weer oplaaiende conflicten. Zolang verschillende landen en groeperingen in de regio de staat Israel niet erkennen, zolang het geweld en de provocaties niet stoppen en afgewezen worden, zal er weinig  tot geen vooruitgang geboekt worden in de vredesbesprekingen.

De haatgevoelens jegens Israel kunnen worden verminderd als er meer perspectief is op economische vooruitgang voor de Palestijnen. In de jaren vóór de intifada's (tot 1992) groeide de Palestijnse economie sneller dan de Israëlische, liepen de Palestijnen hun  inkomensachterstand in en exporteerden ze hun goederen via Israëlische havens. Die kant moet het weer op. Er komt weer perspectief op economische vooruitgang als Israel en de Palestijnen samenwerken in het creëren van werkgelegenheid, afzet voor producten, aan water,  energie, infrastructuur en telecommunicatie. En Israel kan de Palestijnse Autoriteit bijstaan met het hervormen van de veiligheidsdiensten en het bestrijden van corruptie en terrorisme.

In de Gazastrook wonen anderhalf miljoen mensen op een klein stukje land. De humanitaire situatie in Gaza is mede ten gevolge van de huidige opstelling van Hamas uitzichtloos en de bevolking lijdt onder de huidige situatie. Tegelijkertijd heeft de Israëlitische bevolking in de nabijheid van de Gazastrook te lijden onder raketbeschietingen. Met betrekking tot de Gaza moeten Nederland en Europa aandringen op een definitief staakt-het-vuren zodat de raketbeschietingen op Israel stoppen en de grens naar de Gaza weer open kan. 

  •    Onverkort wordt vastgehouden aan het huidige Europese associatieakkoord met Israel.
  • De Nederlandse ambassade wordt gevestigd in Jeruzalem, de ongedeelde hoofdstad vande staat Israel.
  • Inwoners van de Palestijnse gebieden hebben vanzelfsprekend recht op een menswaardig bestaan. Respect voor en het garanderen van mensenrechten, godsdienstvrijheid (waaronder voor christelijke Palestijnen) en democratische waarden door de Palestijnse Autoriteit horen daar onlosmakelijk bij. Zoals ook Israel gehouden is de bewegingsvrijheid en het economisch verkeer te bevorderen en de ruimte en vrijheden van christelijke Palestijnen en Messiasbelijdende joden te waarborgen.
  • De Palestijnse Autoriteit dient de staat Israel onomwonden te erkennen, geweld af te zweren en eerder gesloten akkoorden te eerbiedigen. Alleen onder die condities kan Nederland en kan de EU financiële hulp bieden aan de Palestijnse Autoriteit. Elk gesprek over de vrede in het Midden-Oosten begint met de onvoorwaardelijke erkenning van het bestaansrecht van de staat Israel.
  • De Nederlandse hulp wordt gericht op versterking van de wederzijdse samenwerking tussen de Palestijnse Autoriteit en Israel.
  • Terrorisme is een groot gevaar voor een duurzame vredesregeling en moet door internationale afspraken, intensieve grenscontroles en bestrijding van de wapenhandel worden tegengegaan. Het ontmantelen van de militaire infrastructuur van zowel Hezbollah als Hamas is een taak van de internationale gemeenschap. Het Palestijnse veiligheidsapparaat dient overeenkomstig de afspraken in de Oslo-akkoorden beperkt te zijn tot politietaken.
  • Financiële steun aan het onderwijs van de Palestijnen wordt alleen gegeven als dit onderwijsmateriaal inzet op verzoening, afziet van het oproepen tot haat en geweld en als op landkaarten de staat Israel is afgebeeld.
  • Nederland dringt zowel bilateraal als in Europees verband bij Syrië en Libanon aan op volledige diplomatieke betrekkingen met Israel. Deze betrekkingen zijn voorwaarde voor deEuropese (handels)associatieakkoorden met deze landen. Hetzelfde geldt voor andere Arabische landen. Een boycot van Israel wordt niet geaccepteerd.
  • De Nederlandse regering zoekt in samenwerking met de VN en met de Europese Unie naar mogelijkheden elke vorm van antisemitisme te bestrijden.
  • Nederland zal er in EU-verband op aandringen een Gazaconferentie te organiseren (vervolg op Sharm el Sheikh) met het Kwartet, Israel en gematigde Arabische landen om tot een definitief staakt-het-vuren te komen.
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten