Israel 62 jaar jong!
Ratna Pelle, IMO Blog, 2010
Israël viert vandaag haar 62ste verjaardag, en ik wil haar daarmee van harte feliciteren!
Mag voor Israël de vlag nog uit?
62 Jaar is redelijk op leeftijd voor een mens, jong voor een land. Komt de wijsheid met de jaren zoals bij mensen? Velen in Israël verlangen terug naar Ben Goerion en andere leiders van het eerste uur, die doortastend handelden, alles in dienst stelden van de nieuwe staat en haar overleven, de juiste pioniersgeest bezaten en ideologische bevlogenheid wisten te combineren met pragmatisme en de bereidheid compromissen te sluiten. Zij wisten bovendien het land te verenigen en de mensen te motiveren om zich voor het land te geven en zware offers te brengen.
Natuurlijk wordt een en ander soms wat geïdealiseerd, en waren er ook grote fiasco's in de beginjaren (de Lavon affaire bijvoorbeeld) en verdeeldheid (zoals tussen Ben Goerion en Weismann) en machtspolitiek en ruzies met de VS (bijvoorbeeld met Eisenhower, die buitengewoon vijandig was tegenover Israël), maar ook ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het vroeger beter was in Israël. Men had nog idealen, de corruptie liep nog niet zo uit de klauwen, de kibboetsen waren nog niet geprivatiseerd en brachten de beste politici en generaals voort, en het zionisme was nog niet gekaapt door religieus-rechts met haar onverdraagzame en compromisloze visie op het conflict. In de Verenigde Naties sprak Ebba Eban met een ongeëvenaarde welsprekendheid, en men wist nog werkelijk achter de schermen te lobbyen. Men vocht met verouderde wapens nog letterlijk voor zijn overleven. Israël had in zijn korte bestaan ongelofelijk veel voor elkaar gekregen en daarmee dwong het veel respect af.
Dit was minstens evenzeer als de Holocaust een reden dat bijvoorbeeld de VN commissie die in 1947 een oplossing moest voorstellen aan de Algemene Vergadering, voorstelde het land te delen. Men was onder de indruk van de moderne goed georganiseerde en schone Joodse gemeenschappen, en wilde niet dat die door de Arabieren zouden worden ingenomen en verwoest. Ook ontvingen de zionisten de commissieleden overal allerhartelijkst, en zorgden dat er steeds mensen waren die hen in hun eigen taal konden aanspreken. Men had bovendien uitgebreide verslagen geschreven met alle voordelen van Joodse onafhankelijkheid en wat men de regio kon bieden. De Arabische leiders op hun beurt weigerden de commissieleden te ontvangen; ze werden uitgejouwd door boze kinderen in de straten en op een school in Beersheva die men bezocht kregen de kinderen de instructie niet met de commissieleden te praten. Bovendien waren de dorpen vies en was er veel kinderarbeid (zie Benny Morris, 1948).
Inmiddels is het nieuws van al die Israëlische vindingen en prestaties er wel af, en lijkt het mensen eerder te irriteren dan respect af te dwingen (zie bijvoorbeeld deze felicitatie video). Dat is niet terecht: nog steeds krijgt Israël veel voor elkaar voor zo'n klein land, bijvoorbeeld op medisch en wetenschappelijk gebied, en is het vooraanstaand in technieken om water te sparen. Verreweg de meeste patenten en Nobelprijzen per inwoner worden in Israël behaald. Israël behandelt jaarlijks meer dan tienduizend Palestijnen in ziekenhuizen, deels kostenloos, en neemt deel aan reddingsmissies over de hele wereld. En ook op veiligheidsgebied is Israël ons ver vooruit. Het geklungel op Schiphol (die Afrikaanse terrorist die in Schiphol gewoon kon overstappen afgelopen kerst, en ook daarvoor al was het meermaals mensen gelukt met explosieven in een vliegtuig te geraken of die in de bagage mee te smokkelen, zoals Alberto Stegeman heeft laten zien) zullen ze meewarig bekijken, net als de discussie over de body scan. Dat hebben zij niet nodig. En nee, ze doen geen ethnic profiling. Het systeem is veel vernuftiger, er wordt naar veel meer factoren gekeken en met name het gedrag van mensen. Wij zien het alleen op het nieuws als er een Palestijn wordt mishandeld of onterecht geen toestemming krijgt om naar het buitenland te reizen; hoe men dagelijks honderdduizenden reizigers veilig en wel vervoert, terwijl het gevaar van aanslagen altijd op de loer ligt, krijgen we niet te zien.
>> Lees verder op IMO blog
De niet-Islamitische wereld zal steeds meer met de neus gedrukt worden op de waarheid aangaande Israel. Israel wordt bedreigd met vernietiging door eenzelfde ideologie die thans ook bezig is Christelijk Europa te veroveren, op vreedzame wijze te assimileren in een gigantisch Islamitisch wereldrijk. Dat zal op den duur ook Europa duidelijk worden en een extra band gaan vormen tussen de Joden en hen wier beschaving op de Joodse werd gefundeerd. Wanneer de "vlag niet langer uitmag" voor Israel heeft Europa de strijd voor het eigen bestaan opgegeven. Zal dat gebeuren? De geschiedenis, de WWI en WWII stemmen niet optimistisch. Ook toen moest Europa door anderen worden gered. Kan deze redder thans Israel blijken te zijn? De mogelijkheid bestaat.
BeantwoordenVerwijderen