zaterdag 10 april 2010

Moslimstudentenorganisatie plande verstoren speech Israelische ambassadeur Oren in VS

 
De laatste tijd worden bijeenkomsten die met Israel te maken hebben (maar zelfs als ze dat niet of nauwelijks hebben) vaak gewelddadig verstoord door anti-Israel activisten. In Nederland gebeurt dit ook vaker, al komt het niet snel tot gewelddadigheden. Wel zet men de lokatieverhuurders onder druk om de bijeenkomst te annuleren, en wekt daarbij waarschijnlijk bewust de indruk dat dit om veiligheidredenen ook beter zou zijn. Dit gebeurde onder andere vorig jaar toen iemand van het Israelische leger een lezing wilde geven in het Apollo hotel in Amsterdam. Op het laatste moment heeft men een andere lokatie moeten zoeken omdat het hotel was bezweken onder de druk van de anti-Israellobby. Ook islam-kritische sprekers en bijeenkomsten hebben het moeilijk, en onlangs moest iemand die een kritisch boek had geschreven over de islam en dat aan Tofik Dibi van GroenLinks wilde overhandigen, ook op het allerlaatst uitwijken naar een andere lokatie.
 
Wat zorgelijk is, is dat hier zo weinig ophef over is en zo weinig aandacht voor. We lijken het normaal te vinden dat dit af en toe voorkomt, en dat Ilan Pappe en dergelijke leugenaars vrijuit kunnen spreken maar iemand van Israels kant als crimineel wordt neergezet en geen lokatie kan vinden.
Zolang iemand niet oproept tot haat en geweld moet eenieder vrij kunnen spreken en de overheid moet dat recht kunnen garanderen.
 
RP
----------

Wednesday, April 7, 2010

MSU planned the wrecking of Ambassador Oren's speech at UC Irvine

http://news.zionism-israel.com/2010/04/msu-planned-wrecking-of-ambassador.html

Zelfs Joods strijkkwartet al doelwit van anti-Israel hetze


Steeds meer bijeenkomsten en activiteiten die ook maar in de verste verte iets met Israel te maken hebben, worden verstoord door anti-Israel activisten. Het laatste voorbeeld is een strijkkwartet van Mozart in Londen, dat werd uitgevoerd door het Jeruzalem Kwartet. In Nederland hebben anti-Israel activisten eerder o.a. een voorstelling van een kindertheatergroep uit Israel verstoord, en in Zweden moest een tenniswedstrijd achter gesloten deuren worden gespeeld vanwege de vele en luidruchtige protesten tegen de Israelische tennisster. Het feit dat je uit Israel komt is reden om je als crimineel te behandelen. Dat is de kant die het opgaat met de anti-Israel hetze, de totaal eenzijdige berichtgeving en de overdreven aandacht voor ieder Palestijns schuurtje dat al dan niet terecht door Israel werd afgebroken.
 
RP
------------
 
Protest is fine, but heckling string quartets is crude and insulting
Jonathan Rée  —  2nd April 2010
 
 
There's something strangely erotic and incomparably touching about a successful performance of chamber music. The musicians lay themselves open to each other, they make themselves mutually vulnerable, and they do so in a public space. And if the audience is a good one, it will know how to eavesdrop on their music-making without disrupting its intimacy.
 
String quartets are especially good at it. The variety of effects they get from the dialogues of two violins, viola and cello is astonishing; and then they all do it so differently: the austere Emersons, the dignified Tokyos, the wild Takacs – and then the relative newcomers, the young and tender Jerusalems, who manage somehow to be bold but tentative at the same time.
 
Their lunchtime concert at the Wigmore Hall on Monday got off to a wonderful start, with Mozart's late Quartet in D, K575. But then a shrill voice started some fortissimo yodelling in the back of the hall. After a few bars the four musicians, looking utterly shocked and dismayed, gave way and came to a halt. The rogue soprano was removed, and the live broadcast on BBC Radio 3 was, I gather, suspended. We in the audience were shaken, but our musicians took up their instruments again and picked up where they had left off, though without entirely regaining their former perfect poise. Then an elderly upper class lady stood up and started shouting about how the Jerusalem Quartet were really paid agents of the Israeli government, and complicit in genocidal atrocity. The music came to a halt again. 'What do you want us to do?' inquired the cellist Kyril Zlotnikov, mournfully. 'Of course we get nothing from the Israeli government' said the much-fancied violist, Amihai Grosz: 'we just play music.'
 
A brief pause and back to Mozart, everyone worrying whether there were more musical terrorists in our midst, and wondering what their plans might be: maybe throwing bottles next time, smashing musical instruments, a little hand-grenade, or just breaking a few string-playing fingers … . In the event there were three further interruptions – two in the Mozart and one in the Ravel – and the mutilated concert ended half an hour late with a passionate expression of support for the unlucky musicians.
 
That at least is how I recall, though I must confess that I was so upset that my memories may have got scrambled. I felt as though I had been forced to witness a prolonged act of torture against a set of meek and helpless victims. You may ask me: what harm? There is much not to like about Israel is there? The musicians will have got their fee, no one was injured, and Mozart and Ravel have not really suffered any irreparable harm.
 
But I am reminded of what William James once said: that one of the things that we lose with the decline of religion and the rise of militant secularism is the capacity to speak simply and sincerely about what works of art can mean to us, and how they come to be not just sources of pleasure and topics of debate but objects of love and devotion. You do not have to be a believer to feel that an insult to a work of art is not just boorish and unpleasant, but sacrilegious, blasphemous, damnable.
 
The Palestinian cause deserves better friends.
 
 

vrijdag 9 april 2010

Palestijnse Autoriteit vereert opnieuw topterrorist

 
De Palestijnse Autoriteit heeft de smaak goed te pakken. Binnenkort zijn alle straten in Ramallah naar terroristen genoemd. Zo laat men aan de wereld zien hoe vreedzaam men is en wekt men vertrouwen naar Israel toe dat een onafhankelijke Palestijnse staat geen gevaar oplevert voor haar veiligheid, en zij dus met een gerust hart meer gebied kan overdragen aan de Palestijnen. En als Israel dat niet vrijwillig wil doen dan gaan we gewoon even klagen bij de Amerikanen, en dan regelen die het wel voor ons. Met dat Mughrabi plein zijn we ook prima weggekomen, sterker nog, het werd aan Hamas toegeschreven, dus we hoeven ons wat dat betreft nergens zorgen om te maken.
Natuurlijk verschijnt er weer niks over in de Nederlandse media, want die hebben de handen vol aan het laatste Israelische schandaal en de 'verjoodsing van Jeruzalem'.
 
RP
---------------
 
PA vereert opnieuw topterrorist
do 08-04-2010
 
 
De PA-regering wil de straat waar zij zetelt vernoemen naar een bommenmaker die honderden burgerslachtoffers maakte. Het is de tweede maal in korte tijd dat zij een terrorist verheerlijkt. Als alles doorgaat, krijgt Ramallah na het Mughrabiplein nu ook de Yahya Ayyashstraat.

In Israel is grote opschudding ontstaan nu de PA-regering voor de tweede maal in korte tijd plannen lijkt te maken die een terroristische martelaar verheerlijken. Dit meldde de TV-zender Kanaal 10 donderdag. Daarbij lijkt het symbolisch dat de straat in Ramallah die men wil noemen naar de Hamas-bommenmaker Yahya Ayyash, uitgerekend de straat is waar de kantoren van de PA-president gevestigd zijn. Premier Netanyahu noemde het ophitsing.

Ayyash, bijgenaamd De Ingenieur, was de top bommenmaker van Hamas. Hij werd tijdens zijn studie voor elektrotechnisch ingenieur aan de Birzeit Universiteit lid van de  Izz al-Din al-Qassam Brigades, de gewapende vleugel van Hamas. Hij was jarenlang actief en nam zelf deel aan acties, vermomd als vrome jood of als vrouw. Met zijn bommen werden honderden Israelische burgers vermoord. Toen de grond hem uiteindelijk te heet werd onder de voeten, nam hij de wijk naar de Gazastrook. In 1996 werd hij door Israel gedood.

Net als Mughrabi, de terroriste naar wie kort geleden een plein werd vernoemd, wordt Ayyash in de Palestijnse gebieden als een martelaar vereerd.

 

OM eist boete tegen AEL voor antisemitische cartoon


Je hebt kans dat de AEL hier trots op is en bovendien blij is met alle aandacht, maar het is toch belangrijk dat grenzen worden gesteld wanneer de vrijheid van meningsuiting wordt misbruikt om haat te spuien en mensen bewust te grieven.
De officier van justitie meent terecht dat de Joden niks met de Deense cartoonkwestie te maken hebben en er dus geen verband is met de belediging van de profeet.
 
RP
------------
 
OM eist boete tegen AEL voor antisemitische cartoon
do 08-04-2010

De AEL moet een boete van 2500 euro betalen voor het plaatsen van een antisemitische cartoon op haar site, waarvan 1500 voorwaardelijk. Dat eiste de Officier van Justitie vandaag voor de Utrechtse rechtbank. CIDI deed in 2006 aangifte tegen de cartoon, die uitdrukte dat de Joden de omvang van de Holocaust doelbewust verzinnen. Ook tegen de cartoonist, AEL-voorman Abdou Bouzerda, wordt mogelijk een boete geeist.

Bij de eis voor de Utrechtse rechtbank overwoog de Officier van Justitie dat de AEL de cartoon opnieuw op internet had gezet, ook na een waarschuwing dat deze cartoon strafbaar was. De AEL had twee weken de tijd gekregen om de cartoon te verwijderen.

Volgens de tekenaar, AEL-voorman Abdou Bouzerda, zette de Arabisch-Europese Liga (AEL)  de discriminerende cartoon op haar site als reactie op de besissing van justitie dat de 'Deense Mohammed-cartoons' niet strafbaar zijn.

De officier accepteerde dat argument niet. Een cartoon die beweert dat de Joden de Holocaust hebben verzonnen, heeft niets te maken met een cartoon over Mohammed, stelde zij. Zij ziet geen reden om Joden te betrekken bij de Deense cartoonkwestie.

Tijdens de langdurige rechtszaak werd ook CIDI-directeur Ronny Naftaniël als getuige gehoord. CIDI had in 2006 aangifte gedaan tegen de cartoon. Oorspronkeijk wilde de AEL een groot aantal getuigen oproepen, maar de rechtbank bepaalde in februari dat één getuige volstond.

Mogelijk wordt ook tegen Bouzerda een boete geeist. Hierover gaat de zitting om 18 uur verder.

De ontbrekende schakel - het Hamas probleem?

 
Het is waar dat velen het probleem van Hamas negeren of bagatelliseren, maar als Israel en Fatah een vredesverdrag konden sluiten, zou dat al heel wat zijn, en zou dat Hamas waarschijnlijk verzwakken, vooral wanneer de internationale gemeenschap zich achter dat voorstel zou scharen en de Hamas boycot stevig in stand zou houden.
 
Het probleem is momenteel vooral dat het zo vreselijk in de mode is geworden om voor 'engagement' van Hamas te pleiten, en dit versterkt haar al enorm. De bezoeken van politici, activisten en mensenrechtenorganisaties, die allen Israel fel bekritiseren vanwege de blokkade zijn een grote steun voor Hamas en dragen bij aan haar legitimatie.
 
Helaas lijkt vrede met Fatah, dat vast blijft houden aan soevereiniteit over heel Oost-Jeruzalem inclusief de oude stad en het 'recht op terugkeer' van alle Palestijnse vluchtelingen en hun nakomelingen, een verre toekomstdroom. Als Fatah en Hamas zich zouden verzoenen en samen optrekken, zoals sommigen ter linker zijde bepleiten, wordt een vredesakkoord met Israel helemaal ondenkbaar.
 
RP
----------
 

The Missing Link

http://a-mid-east-journal.blogspot.com/2010/04/missing-link.html
by Neville Teller
 
 
A basic inconsistency at the heart of the current US-led peace effort in the Middle East has been starkly revealed by the events of the past few days.

Last week two Israeli soldiers were killed while pursuing a group of Hamas fighters trying to lay mines near the border fence between Gaza and Israel. During the shoot-out two other Israeli soldiers were wounded, and two Hamas men killed. This incident came against a background of increasing rocket attacks into Israel from within Gaza. Following a period of comparative calm after the end of Israel's Operation Cast Lead, March saw something like 20 rocket and mortar attacks. A rocket fired from Gaza two weeks ago killed a Thai agricultural worker in a nearby Israeli town. On Thursday another rocket was fired into Israel.

That seemed to be the last straw. On Friday Israel struck back. According to an Israeli military spokesman, aircraft blasted two weapons-making factories and two weapons-storage facilities. Reports speak of two caravans near the town of Khan Younis being blown up, together with a cheese factory in Gaza City and, in the central refugee camp of Nusseirat, a metal foundry. There were no fatal casualties from any of these attacks, though three children were reported to have been injured by flying debris.

So far, one might say, situation normal. This wearisome pattern of incitement and retaliation consistently emerges when the first rays of a possible peace negotiation flicker above the horizon – and at this moment, despite the diplomatic furore of the past few weeks (outlined in "March Reviewed"), a start to the US-inspired proximity talks between Israel and the Palestinian Authority is far from impossible. So an upsurge in extremist action on one side or the other was not unexpected.

What is less explicable is the reaction of Western governments, led by the United States.

For example, US State Department spokesman, Philip J Crowley, said on Friday that although Israel has a right to defend itself, "our message remains to the Israelis and Palestinians that we need to get the proximity talks going, focus on the substance, move to direct negotiations and ultimately arrive at a settlement that ends the conflict once and for all."

The UK echoed the message. A Foreign Office official told the media that Britain encouraged "Israelis and Palestinians to focus efforts on negotiation and to engage urgently in US-backed proximity talks."

But statements like these, matched by those from the UN, the EU and elsewhere, simply do not reflect the realities of the situation. The proximity talks, if or when they take place, will be between Israel and the Fatah-led Palestinian Authority. The military provocations and the indiscriminate firing of rockets onto the civilian population of Israel emanate from within Hamas-controlled Gaza. Hamas – and even more so the Al-Qaeda inspired militant groups operating within Gaza – are opposed tooth and nail to the concept of negotiating with Israel, either directly or at one remove by way of the proposed proximity talks.

So even if, by some heaven-sent miracle, the proposed round of indirect discussions hosted by George Mitchell, the US special envoy to the Middle East, do lead to face-to-face negotiations, and they in turn result in an agreement on substantive issues, what would have been achieved? Hamas, which has dissociated itself from President Mahmoud Abbas's initiative, even though it has the backing of the Arab League, would not be party to the agreement. It would continue to pursue the support of the Palestinian man-in the-street, in the hope of eventually overturning the Fatah-led government of the West Bank.

In this struggle for power, Hamas is actually fighting on two fronts. For at its heels are the militant Islamist groups that refuse to abide by Hamas's virtual ceasefire, and indeed oppose the Hamas administration for failing to live up fully to extremist Muslim standards. A recent statement from the Jihadi Salafis ran: "We will not stop targeting the figures of this perverted, crooked government, breaking their bones and cleansing the pure land of the Gaza Strip of these abominations." They and Jaljalat, Jund Ansar Allah, Army of the Nation, and the Salafi Army of Islam, to name some only, not only mount armed attacks on senior Hamas figures, but pursue their own agenda in attacking Israel.

This aspect of the Arab-Israeli dispute is the missing link in all the well-intentioned calls to Israel and "the Palestinians" to abandon recourse to arms and participate in the proposed proximity talks. Hamas, and the extremist militant groups it is signally failing to control, are not, and would not wish to be, parties to the peace discussions. But they are very much an element to be reckoned with before any final agreement can be achieved.

It would be best if, In their public statements, all those striving for a settlement in Israel-Palestine acknowledged this indisputable fact.
 
 

Is Obama een Keniaanse moslim en zijn wij integer?

 
In onderstaand artikel ergert G. Eerlijk zich behoorlijk aan een YouTube fimpje dat op internet circuleert, en dat moet aantonen dat Obama een moslim is en Amerika aan de islam wil onderwerpen. Het is inderdaad een manipulatief, smakeloos en leugenachtig fimpje, dat door sluw knip- en plakwerk de indruk moet wekken dat Amerika binnenkort de sharia zal invoeren en de hoofddoek verplicht stellen voor vrouwen.
 
Met het volgende ben ik het niet helemaal eens:
 
Het de-legitimeren van Obama wortelt in racisme (tegen niet-blanke Obama) en in anti-Arabische sentimenten (ook: racisme). Laten wij ons onderscheiden door ons steeds uit te spreken tegen alle vormen van mensenhaat!
 
Het is niet alleen racisme, maar ook angst voor zijn (in de ogen van sommigen) zeer linkse ideeën en angst voor de islam. Ook zijn zeer kritische houding tegenover Israel en milde houding tegenover de Arabische wereld heeft aan dit sentiment bijgedragen. We moeten een scherp onderscheid maken tussen de ideeën en het beleid van Obama, waarop felle kritiek uiteraard mogelijk is, en dit soort ranzige propaganda die grenst aan racisme.
 
Overigens heeft de auteur van dit stukje zich ook vaker voor Israel uitgesproken.
 
RP
------------
 
 
 

Kennen jullie deze knipseltape? http://www.youtube. com/watch_ popup?v=tCAffMSW SzY#t=28

Hij wordt gespamd met dit Nederlandse kopje (zegt u maar kop): "Barack Hoesseini [sic!] Obama, born in Mombassa, Kenya : I'm one of them (muslim world). President van Amerika pleegt hoogverraad ! Had niet eens verkozen mogen worden als President, omdat hij niet in Amerika is geboren : Amerikaanse Grondwet verbiedt dat ! Bekijk deze opname, voordat-ie van Internet wordt verwijderd :"

De inhoud is niet minder histerisch dan deze beschrijving. Maar, heel slim, aan het begin van deze video staat dat ze niet claimen dat Obama moslim is, maar dat ze alleen willen onderzoeken of hij stiekem een moslim is. Maar dat is duidelijk niet het motief voor deze tape.

In de begeleidende tekst wordt president Obama onmiddellijk verkeerd geciteerd: "I'm one of them (muslim world)."! Hij zegt echter geheel iets anders, aan het begin van de tape (universiteit van Cairo) "Salam Aleikum! [knip] Many other Americans have Moslims in their families or have lived in a Moslim majority country; I know, because I'm one of them. [knip]" LUISTER GOED NAAR WAT HIJ ZEGT EN KIJK WAT ER STAAT. De producenten zouden voor de rechtbank gesleept moeten worden wegens laster.

De hele rest van de tape is met het zelfde knip- en plakwerk een lage poging om een verkeerd beeld te scheppen van Obama.

-         Zo luidt een van de tussenkopjes: "Obama Declares America To Be A Musim Nation" maar de korte, verknipte fragmenten daarna dekken deze lading geheel niet en suggereren iets wat hij juist NIET zegt.

-         We zien hem tijdens een bezoek aan een moskee, duidelijk als een toerist, maar niet een van zijn bezoeken aan synagogen. (Net zoals hij tijdens de Pesach-seider in het Witte Huis geen keppel op had deed hij in de moskee niet zijn schoenen uit – wat beide een brutaliteit is, maar wat ook laat zien dat hij niet joods en niet moslim is!!)

-         Na de afgrijselijke beelden van de twee vliegtuigen die de Twin towers ingevlogen worden komt in het beeld "…I am one of them." – Barack Hussein Obama – Walgelijk, walgelijk!

Als iets laat zien dat Obama OK is, dan is het deze tape die laat zien dat deze tegenstanders niet OK zijn. Hoogst beschamend.

Dat Obama respect verwoordt voor Islam (bijvoorbeeld voor het doorgeven en vervolmaken van de wetenschap en wijsbegeerte van de Klassieken over de (christelijke) Middeleeuwen heen en zo de Renaissance mogelijk makend) wil niet zeggen dat hij een Moslim is noch dat hij dus minder respect heeft voor Jodendom of wat dan ook. Daarbij is hij een christen, en waarom zou die verklaring van hem niet waar zijn maar al deze openbare uitspraken van hem wel?

In de Nederlandse emailkop staat ook nog "Had niet eens verkozen mogen worden als President, omdat hij niet in Amerika is geboren : Amerikaanse Grondwet verbiedt dat !" Ook dit is volstrekt larie. Hij is op Hawaï geboren en de Birthers spinnen goed garen bij het feit dat een VS geboorteaangifte niet openbaar mag worden gemaakt om redenen van privacy.

Het de-legitimeren van Obama wortelt in racisme (tegen niet-blanke Obama) en in anti-Arabische sentimenten (ook: racisme). Laten wij ons onderscheiden door ons steeds uit te spreken tegen alle vormen van mensenhaat!

Mag ik er voor pleiten dat WIJ ALLEMAAL ONMIDDELLIJK OPHOUDEN MET MEE TE DOEN MET DEZE FLAUWEKUL en stennismakerij?

A. Obama is geen moslim. Als je na dit filmpje nog steeds denkt dat hij moslim is, heb je of slecht opgelet of ben je naïef of ben je debiel – sorry voor het woord.

B. Zelfs al was hij een moslim, wat hij niet is, dan doet dat er net zo min toe als het er toe zou doen of zijn medewerkers joods, christelijk of boeddhist zijn – waar het om gaat is wat ze in hun werk willen bereiken!

C. Hem verdacht maken omdat z'n vader en pleegvader moslim waren, is een vorm van walgelijk racisme. Na het beetje moslim onderwijs heeft hij jaren katholiek onderwijs genoten.

Ik ben nogal fel over dit alles omdat dat volgens mij de enige juiste houding is tegen laster en racisme.

En niet meedoen aan lasterlijke praat die in onze politieke hoek goed uit zou komen, onderscheidt de moreel-hoogstaande van de gewetenloze manipulator.

 

 

Israel in verkiezingsprogramma's D66 en ChristenUnie

 
Hieronder de Israel paragrafen van D66 en de ChristenUnie. Zie ook: Israel in Nederlandse verkiezingsprogramma's voor een bespreking van de programma's van de linkse partijen en de VVD. Het CDA heeft vreemd genoeg niks over Israel in haar verkiezingsprogramma!
 
D66 schrijft:
=======
 
Conflict Midden-Oosten. Nederland moet in lijn met de EU een eenduidige politiek voeren in zake het Israelisch-Palestijns conflict, waarbij wordt toegewerktnaar een twee staten oplossing. Uitbreiding van Israëlische nederzettingen in Palestijns gebied (inclusief delen van Jeruzalem) is ontoelaatbaar evenals de beperking van de Palestijnse economie en bewegingsvrijheid in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever.Europa moet zich inzetten voor humanitaire ondersteuning van Palestijnse burgers. Europa moet bijdragen aan de bestrijding van wapenhandel in deze regio en aan de bestrijding van terroristische netwerken en geldstromen.

Terrorismebestrijding

Het is in ons belang terrorisme en haar oorzaken te bestrijden. Dit vraagt een gebalanceerde mix van ingrijpen, ondersteuning van democratie en sociaal economische ontwikkeling.

Terroristische organisaties worden niet gesteund.

Nederland sluit aan bij het Europees beleid waarbij alleen wordt onderhandeld met partijen die geweld afzweren. Daarbij wordt de uitdaging om de Europese inzet te formuleren ten aanzien van verkiezingen in landen en regio's waar terroristische organisaties participeren. Het initiatief om deze organisaties te integreren in een democratisch stelsel ligt bij de lokale autoriteiten of strijdende partijen.

=======

De nadruk ligt, net als bij de andere linkse partijen, wel erg op wat Israel moet doen of juist niet mag. Bouwen in Oost-Jeruzalem mag niet, ook niet in Joodse wijken, en de beperking van de bewegingsvrijheid in Gaza en de Westelijke Jordaanoever wordt gehekeld. Dat is vreemd, want in Gaza is Hamas aan de macht en op de Westoever zijn juist al veel restricties versoepeld en checkpoints opgeheven. Volgens D66 moet Europa zich inzetten voor de humanitaire ondersteuning van Palestijnse burgers, maar dat doet zij al in zeer ruime mate! Ik zou zeggen dat men weleens kritisch mag kijken of al die steun wel het beoogde doel dient en of al het geld wel goed terecht komt. Maar er is geen kritisch woord over de Palestijnen te vinden, behalve dan dat men niet met terroristische organisaties wil praten. Op dat punt steekt D66 gunstig af bij de andere linkse partijen.

Als Nederland de wapenhandel in de regio moet tegengaan, kan zij misschien beginnen met de wapensmokkel naar Hamas en Hezbollah te onderkennen en te helpen aanpakken? Verder is de vraag of D66 vindt dat Israel geen wapens meer mag krijgen, want dat zou haar veiligheid natuurlijk in gevaar brengen. Israel moet zich niet alleen tegen terroristische organisaties verdedigen maar ook tegen staten als Syrië en Iran, en moet rekening houden met een gecombineerde aanval door verschillende landen, waarbij diverse Arabische staten betrokken zouden kunnen zijn.

De ChristenUnie hieronder heeft de meest uitgebreide paragraaf die ik tot nu toe heb gezien over Israel, en ik kan mij daar redelijk goed in vinden. Jammer dat de linkse partijen geen vergelijkbaar standpunt innemen. Je hoeft toch geen christen te zijn om een faire politiek tegenover Israel te bepleiten?

RP

=======

3.2.4.3 Israel en de Palestijnen

Israel neemt in het Midden-Oosten een bijzondere positie in. Het is één van de weinige democratieën in de regio en vormt het nationaal tehuis voor Joden wereldwijd. Met steun van de Verenigde Staten en de Sovjet Unie konden de Joden zich daar veilig vestigen na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog. En nog steeds kunnen Joden terecht in Israel als thuishaven. Deze staat verdient daarom vanwege historische en morele argumenten politieke steun, met inachtneming van internationale rechtsbeginselen. Op bijbelse gronden weet een christen zich met het Joodse volk verbonden (zie bijvoorbeeld Romeinen 9 t/m 11).

Sinds de Oslo-akkoorden van 1993 wordt gepoogd een constructieve oplossing te vinden voor het - in de kern religieuze - conflict tussen Israel en de Palestijnen. Het concept 'eenzijdig door Israel opgeven van land voor vrede' heeft vooralsnog geen positief effect gehad. Zo werd Israel na het ontruimen van de Gaza-strook eerder met meer dan minder raketten bestookt. Gesprekken over vrede moeten daarom beginnen met de onomwonden erkenning van de staat Israel. Een duurzame vredesregeling kan pas standhouden met veilige en erkende grenzen voor Israel en erkenning door Israel van de aspiraties van de Palestijnen om tot een eigen staat te komen.

Helaas zijn de vredesonderhandelingen veelvuldig verstoord door steeds weer oplaaiende conflicten. Zolang verschillende landen en groeperingen in de regio de staat Israel niet erkennen, zolang het geweld en de provocaties niet stoppen en afgewezen worden, zal er weinig  tot geen vooruitgang geboekt worden in de vredesbesprekingen.

De haatgevoelens jegens Israel kunnen worden verminderd als er meer perspectief is op economische vooruitgang voor de Palestijnen. In de jaren vóór de intifada's (tot 1992) groeide de Palestijnse economie sneller dan de Israëlische, liepen de Palestijnen hun  inkomensachterstand in en exporteerden ze hun goederen via Israëlische havens. Die kant moet het weer op. Er komt weer perspectief op economische vooruitgang als Israel en de Palestijnen samenwerken in het creëren van werkgelegenheid, afzet voor producten, aan water,  energie, infrastructuur en telecommunicatie. En Israel kan de Palestijnse Autoriteit bijstaan met het hervormen van de veiligheidsdiensten en het bestrijden van corruptie en terrorisme.

In de Gazastrook wonen anderhalf miljoen mensen op een klein stukje land. De humanitaire situatie in Gaza is mede ten gevolge van de huidige opstelling van Hamas uitzichtloos en de bevolking lijdt onder de huidige situatie. Tegelijkertijd heeft de Israëlitische bevolking in de nabijheid van de Gazastrook te lijden onder raketbeschietingen. Met betrekking tot de Gaza moeten Nederland en Europa aandringen op een definitief staakt-het-vuren zodat de raketbeschietingen op Israel stoppen en de grens naar de Gaza weer open kan. 

  •    Onverkort wordt vastgehouden aan het huidige Europese associatieakkoord met Israel.
  • De Nederlandse ambassade wordt gevestigd in Jeruzalem, de ongedeelde hoofdstad vande staat Israel.
  • Inwoners van de Palestijnse gebieden hebben vanzelfsprekend recht op een menswaardig bestaan. Respect voor en het garanderen van mensenrechten, godsdienstvrijheid (waaronder voor christelijke Palestijnen) en democratische waarden door de Palestijnse Autoriteit horen daar onlosmakelijk bij. Zoals ook Israel gehouden is de bewegingsvrijheid en het economisch verkeer te bevorderen en de ruimte en vrijheden van christelijke Palestijnen en Messiasbelijdende joden te waarborgen.
  • De Palestijnse Autoriteit dient de staat Israel onomwonden te erkennen, geweld af te zweren en eerder gesloten akkoorden te eerbiedigen. Alleen onder die condities kan Nederland en kan de EU financiële hulp bieden aan de Palestijnse Autoriteit. Elk gesprek over de vrede in het Midden-Oosten begint met de onvoorwaardelijke erkenning van het bestaansrecht van de staat Israel.
  • De Nederlandse hulp wordt gericht op versterking van de wederzijdse samenwerking tussen de Palestijnse Autoriteit en Israel.
  • Terrorisme is een groot gevaar voor een duurzame vredesregeling en moet door internationale afspraken, intensieve grenscontroles en bestrijding van de wapenhandel worden tegengegaan. Het ontmantelen van de militaire infrastructuur van zowel Hezbollah als Hamas is een taak van de internationale gemeenschap. Het Palestijnse veiligheidsapparaat dient overeenkomstig de afspraken in de Oslo-akkoorden beperkt te zijn tot politietaken.
  • Financiële steun aan het onderwijs van de Palestijnen wordt alleen gegeven als dit onderwijsmateriaal inzet op verzoening, afziet van het oproepen tot haat en geweld en als op landkaarten de staat Israel is afgebeeld.
  • Nederland dringt zowel bilateraal als in Europees verband bij Syrië en Libanon aan op volledige diplomatieke betrekkingen met Israel. Deze betrekkingen zijn voorwaarde voor deEuropese (handels)associatieakkoorden met deze landen. Hetzelfde geldt voor andere Arabische landen. Een boycot van Israel wordt niet geaccepteerd.
  • De Nederlandse regering zoekt in samenwerking met de VN en met de Europese Unie naar mogelijkheden elke vorm van antisemitisme te bestrijden.
  • Nederland zal er in EU-verband op aandringen een Gazaconferentie te organiseren (vervolg op Sharm el Sheikh) met het Kwartet, Israel en gematigde Arabische landen om tot een definitief staakt-het-vuren te komen.
 

donderdag 8 april 2010

"Islam" en "Jihad" taboe in nieuw anti-terrorisme beleid Obama

 
Er is een spel waarbij je aan de hand van een beschrijving een woord moet raden, maar degene die het beschrijft mag bepaalde woorden niet gebuiken - precies de woorden die je eigenlijk nodig hebt. Moet je bijvoorbeeld 'slaap' omschrijven, dan mag je niet de woorden 'dromen' en 'nacht' en 'moe' gebruiken. Om het je moeilijker te maken. Maar de Amerikaanse politiek is zo al moeilijk genoeg, daar is zo'n spel niet voor nodig.
 
RP
-------------
 

Don't say "Islam" and don't say "Jihad"

If you don't talk about a problem it does not exist right? I mean the right thing to do, if someone has cancer, is to never ever mention it at all, and then it doesn't exist. And if daddy is committing incest, then we had better not talk about that either. How do you describe Osama Bin Laden or discuss the threat he poses without writing "Islam" or "Jihad?"
 
Ami Isseroff
==================
 
By The Associated Press

 
President Barack Obama's advisers will remove religious terms such as "Islamic extremism" from the central document outlining the U.S. national security strategy and will use the rewritten document to emphasize that the United States does not view Muslim nations through the lens of terror, counterterrorism officials said.
 
The change is a significant shift in the National Security Strategy, a document that previously outlined the Bush Doctrine of preventative war and currently states: The struggle against militant Islamic radicalism is the great ideological conflict of the early years of the 21st century.
 
The officials described the changes on condition of anonymity because the document still was being written, and the White House would not discuss it.
 
But rewriting the strategy document will be the latest example of Obama putting his stamp on U.S. foreign policy, like his promises to dismantle nuclear weapons and limit the situations in which they can be used.
 
The revisions are part of a larger effort about which the White House talks openly, one that seeks to change not just how the United States talks to Muslim nations, but also what it talks to them about, from health care and science to business startups and education.
 
That shift away from terrorism has been building for a year, since Obama went to Cairo, Egypt, and promised a new beginning in the relationship between the United States and the Muslim world.
 
"You take a country where the overwhelming majority are not going to become terrorists, and you go in and say, 'We're building you a hospital so you don't become terrorists.' That doesn't make much sense, said National Security Council staffer Pradeep Ramamurthy.
 
Ramamurthy runs the administration's Global Engagement Directorate, a four-person National Security Council team that Obama launched last May with little fanfare and a vague mission to use diplomacy and outreach in pursuit of a host of national security objectives. Since then, the division has not only helped change the vocabulary of fighting terror but also has shaped the way the country invests in Muslim businesses, studies global warming, supports scientific research and combats polio.
 
"Do you want to think about the U.S. as the nation that fights terrorism or the nation you want to do business with?" Ramamurthy said.
 

Hoe het Palestijnse vluchtelingenprobleem op te lossen


Dit artikel legt het probleem met UNRWA, dat in feite het vluchtelingenprobleem bestendigt in plaats van het oplost, heel helder uit:
 
UNRWA has its own definition of "refugee," which it allows it to provide humanitarian assistance. Beneficiaries of UNRWA's aid had to have lived in the British Mandate of Palestine for at least two years before fleeing, and must have lost their home and their livelihood as a result of the 1948 War of Independence. This refugee status is also given to the descendants of those who meet these criteria. This definition differs from that used by United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR), which deals with all other refugees in the world.

This is not the only discrepancy between the way UNRWA and UNHCR deal with refugees. First, UNRWA only takes care of the Palestinians. It also registers descendants of refugees, and leaves refugees that have found new homes and employment in its registry. Most important is that UNRWA does not rehabilitate its beneficiaries: It has no mandate to reduce the number of refugees, help them gain citizenship in the countries and areas where they are currently residing, or to recommend that they become citizens in other countries.

As opposed to other UN agencies, UNRWA is a huge organization that employs tens of thousands of refugees in its extensive bureaucratic framework, which serves one objective: to maintain the refugee camps and ensure that the Palestinian refugee problem remains intact.

(...)

The refugees are an essential part of the Palestinian National narrative; Palestinian leaders have insisted on the "right of return" since the movement's inception. This card has been played to block Israeli attempts to bring peace time and again. As long as UNRWA is around to maintain the refugee problem, there cannot be a solution to the Israeli-Palestinian conflict, and the Palestinians can continue in their war against "the Zionist entity."

Met het volgende ben ik het niet eens:

The Palestinians succeeded in promoting their cause. Today, the whole world talks about "two states for two nations," as if Israel took sovereignty away from the Palestinians. Hardly anyone remembers that there has never been a Palestinian state, other than Jordan, and that the problem created in 1948 is not political, it is a humanitarian crisis.

Once we realize that this is a humanitarian issue, it can be solved.

If the problem is political, we cannot solve it.

Palestine can only rise from the ashes of a destroyed Israel — this is a matter of us or them. If we choose to treat the problem as political, it will not be solved, despite the enormous funds and effort expended towards this end.

The key to getting out of this dead-end situation is to see the issue for what it is: a humanitarian, not a political problem

Het klopt dat er nooit een Palestijnse staat was, maar er was wel een plan dat een deel van het gebied Arabisch zou worden. Belangrijker nog (dat plan is immers door de Arabieren zelf afgewezen) is dat de miljoenen Arabieren op de Westoever en in Gaza niet onder Israelische soevereiniteit willen leven, en Israel ze ook niet als staatsburgers van haar staat wil. Aangezien Jordanië en Egypte ze ook niet in hun landen willen opnemen, lijkt een eigen staat de enige optie.

Een Palestijnse staat in Gaza en de Westoever kan het merendeel van de vluchtelingen herbergen. Of dat ook een 'politieke oplossing' is weet ik niet, maar het is in ieder geval niet wat de Palestijnen willen, want die houden vooralsnog vast aan een onbeperkt 'recht op terugkeer'.

RP
--------------
 

How to solve the Arab refugee problem - maybe

We may not agree with every word, but there is no doubt that UNRWA was created to perpetuate the misery of the Palestinian refugees, and that as long as it exists, they do not have the hope of normal lives. [A.I.]

How to solve the Arab refugee problem. Part I

by Yoav Sorek

http://israelagainstterror.blogspot.com/2010/04/how-to-solve-arab-refugee-problem-part_2653.html

 

Chapter 1: The Uniqueness of the Palestinian Problem

The Palestinian Refugee issue is unique on two counts. First, in that it is still unsolved after six decades, with no serious attempts at being solved — unlike countless other refugee situations that have come and gone. Second, unlike most refugees, which are under the care of the United Nations High Commissioner for Refugees agency (UNHCR), Palestinian refugee camps are run by the United Nations Relief and Works Agency.

UNRWA was founded after the 1948 War of Independence to provide relief and employment to the roughly 600,000 Palestinians that became refugees as a result of the war. The agency defines Palestinian refugees as "persons whose normal place of residence was Palestine between June 1946 and May 1948, who lost both their homes and means of livelihood" in the 1948 war... plus their descendants.

It is important to note that the inclusion of the descendants of the uprooted people in the 'refugee' status is unique. By all other definitions, refugees are exiles fleeing their homeland for safety — not including subsequent generations. Since the Palestinian refugee problem remained unsolved, UNRWA changed the criteria for refugee registration. While all other refugee populations declined as years passed, the number of Palestinian refugees continues to grow. Today, UNRWA provides education, health, relief and social services to over 4.6 million registered refugees in the Middle East, according to the agency's likely inaccurate numbers.

UNRWA, the agency responsible for Palestinian refugees does not have the mandate to solve their problem. It can provide services within UNRWA camps, but cannot find the refugees new homes. This is one reason that the Palestinian refugee problem has existed for 61 years. UNRWA has only served to perpetuate the issue and preserve the refugees as they are: waiting for the state of Israel to disappear and for the 'Right of Return' to be realized.

Other refugees around the world receive aid from UNHCR, and are rehabilitated within a few years. In keeping with UNHCR's charter, these refugees have either returned home or settled in other countries. This is how the international community has handled millions of refugees from wars in Africa, Yugoslavia, Southeast Asia and, in recent years, Iraq. This is true everywhere except in Israel. What makes Palestinian refugees different from the others? Why haven't they been rehabilitated? The answer is simple: UNRWA.

Chapter 2: From a Humanitarian to a Political Problem

The War of Independence erupted in 1948, when the Arabs rejected the UN Partition Plan and attacked the young State of Israel. During the fighting, a large number of the area's Arabs left their homes with the expectation of returning later, accompanied by the victorious Arab armies. Israel succeeded in forming a sovereign country, and the Arabs that fled became refugees.

For many years, refugees sat in camps, while their Arab brethren chose not to rehabilitate them — perhaps out of hope that the State of Israel would disappear.

Rather than properly taking care of the refugee problem, it became a political tool. When the PLO was established in the 1960s, before the Six Day War, it used the hardship in the refugee camps to promote the cause of "Free Palestine." In other words, according to the PLO, the problem was not the status and lives if these people, but rather the fact that they do not have a state of their own; that the Arabs do not rule over Palestine. The humanitarian problem was translated into a political one.

The Palestinians succeeded in promoting their cause. Today, the whole world talks about "two states for two nations," as if Israel took sovereignty away from the Palestinians. Hardly anyone remembers that there has never been a Palestinian state, other than Jordan, and that the problem created in 1948 is not political, it is a humanitarian crisis.

Once we realize that this is a humanitarian issue, it can be solved.

If the problem is political, we cannot solve it.

Palestine can only rise from the ashes of a destroyed Israel — this is a matter of us or them. If we choose to treat the problem as political, it will not be solved, despite the enormous funds and effort expended towards this end.

The key to getting out of this dead-end situation is to see the issue for what it is: a humanitarian, not a political problem.

Chapter 3: Israel and the Palestinian Refugee Issue

Since the War of Independence, Israel has opposed what the Palestinians call "the right of return" — allowing all Palestinian refugees to come to Israel. The government has rejected the claim that it is Israel's fault that there are Palestinian refugees, and pointed out that Israel absorbed more Jewish refugees from Arab countries than the number of Arabs who fled Israel in 1948. Israel's position was that the fledgling state took care of the Jewish refugees, while the surrounding Arab countries chose to put Palestinian refugees in camps, not giving them the opportunity to lead normal lives.

Since then, Israel has, mostly, chosen to ignore the refugee issue. However, on occasion, governments have realized that although the refugee problem is not Israel's fault, it still exists, and must be taken care of. In 1952, Israel took care of 40,000 Palestinian refugees living in Israel and initiated a "family reunion" program, where 45,000 family members living in neighboring countries were brought to Israel. Israel also unfroze the bank accounts of the refugees.

Many years later, In the 1980s, Israel built housing complexes for Palestinian refugees in Nablus and Gaza. However, the refugees, facing threats from the PLO, refused to live in the new homes.

In addition, in 1983, a Committee to Rehabilitate the Palestinian Refugees was formed in then-Prime Minister Menachem Begin's cabinet. The head of the committee, Minister Without Portfolio Mordechai Ben-Porat, being himself a refugee from Iraq, visited many refugee camps and did extensive research, leading to the publication of a report in 1984. The report recommended that Israel will improve the state of the refugees in her territory, and demand from Arab countries to compensate the Jewish refugees for their lost property.

This plan was never executed, mostly because Arab leaders such as Arafat or King Hussein preferred to leave the refugees in camps, claiming that Ben Porat's plan would destroy the Palestinian people.

For the next 24 years, Israel was mostly silent on the refugee issue. Even the Oslo Accords pushed taking care of the problem until after a Palestinian state would rise. The only plan which dealt with the refugee issue was Benny Elon's "The Right Road to Peace" plan, published in its first version in 2003. However, in took till 2008, that MKs Benny Elon and Amira Dotan founded a Parliamentary Lobby to Solve the Palestinian Refugee Problem. The lobby included MKs from five different parties: Likud, Labor, Kadima, National Union and Shas, and was the first in the history of Israeli parliament to touch this delicate issue. Less than a year after the lobby's inception, elections were held, and thus the group was dissolved.

We in the Israeli Initiative hope that Netanyahu's government will follow Begin's legacy, and launch a new policy, aimed to solve the problem rather than ignore it.

Chapter 4: UNRWA's Foundation, Mandate and History

After Israel's War of Independence ended, UN General Assembly resolution 302 (IV) founded the United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East (UNRWA) on December 8, 1949. UNRWA began operations in May 1950, with 860,000 registered refugees. UNRWA's mandate was to carry out relief and works programs for Palestinian refugees, including education, health, relief and social services.

The agency was defined as a temporary one, but the UN has repeatedly renewed UNRWA's mandate, which is currently extended until June 30, 2011. UNRWA claims to currently serve 4.6 million refugees. Its major donors are the United States, which has donated $187 million in 2008, and the European Union, which donated $177 million in 2008.

UNRWA has its own definition of "refugee," which it allows it to provide humanitarian assistance. Beneficiaries of UNRWA's aid had to have lived in the British Mandate of Palestine for at least two years before fleeing, and must have lost their home and their livelihood as a result of the 1948 War of Independence. This refugee status is also given to the descendants of those who meet these criteria. This definition differs from that used by United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR), which deals with all other refugees in the world.

This is not the only discrepancy between the way UNRWA and UNHCR deal with refugees. First, UNRWA only takes care of the Palestinians. It also registers descendants of refugees, and leaves refugees that have found new homes and employment in its registry. Most important is that UNRWA does not rehabilitate its beneficiaries: It has no mandate to reduce the number of refugees, help them gain citizenship in the countries and areas where they are currently residing, or to recommend that they become citizens in other countries.

As opposed to other UN agencies, UNRWA is a huge organization that employs tens of thousands of refugees in its extensive bureaucratic framework, which serves one objective: to maintain the refugee camps and ensure that the Palestinian refugee problem remains intact.

Although UNRWA claims to be a neutral agency, providing only basic humanitarian services, it is an essential part of the Palestinian national movement. By providing education and healthcare and serving as a major employer, UNRWA has become an integral part of the Palestinian society and has aided its use of terror. This UN-based organization, which enjoys international funding, is in several aspects a Palestinian national organization — and an anti-Israeli one.

Recently, there have been a number of scandals in which UNRWA showed its dangerous political nature. During Operation Cast Lead, the IDF reported that Hamas rockets were launched from UNRWA properties. Hamas had also been elected by UNRWA refugees to manage UNRWA camps. In addition, the Holocaust is not taught in UNRWA schools' "Human Rights Curriculum," but anti-Semitism and glorification of terror are.

Recently, Congressmen like Mark Kirk (R-IL) and Steve Rothman (D-NJ) have proposed the UNRWA Accountability Bill, demanding transparency and responsibility from UNRWA. Despite these efforts, UNRWA has only committed to general, long-term plans to include the Holocaust in their curriculum, and continues to employ thousands of refugees, many with connections to Hamas. UNRWA officials also planned to meet with Hamas to discuss these possible curriculum changes.

As long as UNRWA maintains its current mandate and international support, it will continue to be an obstacle to solving the Palestinian refugee issue, and an impediment in attaining true peace in the Middle East.

Chapter 5: UNRWA — its Link to the Palestinian National Movement, to Terror and Hamas

As we mentioned last week, UNRWA claims to be a neutral organization, but has proven time and again to be a puppet of the Palestinian National movement and of terror. In this chapter, we will specify how UNRWA is linked to these dangerous groups.

UNRWA As a Support for the Palestinian National Movement

Even if UNRWA was not directly connected to terrorist groups, its existence would be enough to support Palestinian Nationalism. Since UNRWA does not rehabilitate refugees, it perpetuates the refugee situation, by providing many refugees with relatively comfortable conditions: housing in the camps, education, medical care and other welfare services.

The refugees are an essential part of the Palestinian National narrative; Palestinian leaders have insisted on the "right of return" since the movement's inception. This card has been played to block Israeli attempts to bring peace time and again. As long as UNRWA is around to maintain the refugee problem, there cannot be a solution to the Israeli-Palestinian conflict, and the Palestinians can continue in their war against "the Zionist entity."

UNRWA admits, and is even proud, that it identifies politically with the Palestinian National Movement. In 2004, former commissioner-general Peter Hansen said that, while UNRWA is supposed to be "above the fray" and not political, he found that in "good conscience [he] cannot turn a blind eye" to his perceived infringement of the refugees' human rights by Israel. According to Hansen, it comes down to "human rights" as opposed to "simple assistance."

The current commissioner-general, Karen Abu-Zayd, has the same approach. She has spoken out in an unbalanced matter, which has generated negative PR, causing grave damage to Israel's image. A recent example of UNRWA's politicization is a one-man play written by and starring UNRWA spokesman Chris Gunness, in which he accuses the IDF of using illegal white phosphorus to bomb a warehouse in Gaza. This behavior moves UNRWA out of the realm of humanitarian aid and squarely in the political arena.

Yoav Sorek

Copyright - Original materials copyright (c) by the authors.

PSR enquete onder Palestijnen over politieke voorkeur en oplossing conflict met Israel


Onlangs is weer een uitgebreide enquete onder de Palestijnse bevolking gehouden. Hieronder de belangrijkste resultaten.
 
These are the results of the latest poll conducted by the Palestinian Center for Policy and Survey Research (PSR) in the West Bank and the Gaza Strip between 4 and 6 March 2010.  Total size of the sample is 1270 adults interviewed face to face in 127 randomly selected locations. Margin of error is 3%. For further details, contact PSR director, Dr. Khalil Shikaki, or Walid Ladadweh at tel 02-296 4933 or email pcpsr@pcpsr.org.
 
Uit onderstaande antwoorden blijkt dat Fatah nog steeds een stuk populairder is dan Hamas, en de verkiezingen gemakkelijk zou winnen:
 
13) If new presidential elections are to take place today, and Mahmud Abbas was nominated by Fateh and Ismail Haniyeh was nominated by Hamas, whom would you vote for?
50.4% 1) Mahmud Abbas
40.2% 2) Ismail Haniyeh
9.43 DK/NA [= don't know / no answer]
 
17) If new elections agreed to by all factions are held today and the same lists that took part in the last PLC elections were nominated, for whom would you vote?
2.0% 1) alternative
3.0% 2) independent Palestine
2.8% 3) Abu Ali Mustafa
0.0% 4) Abu al Abbas
0.2% 5) freedom and social justice
27.7% 6) change and reform [Hamas list]
0.1% 7) national coalition for justice and democracy
2.2% 8) third way
0.7% 9) freedom and independence
0.210) Palestinian justice
41.91% 1) Fateh
19.11% 2) none of the above/ DK/NA
 
Palestijnen lijken ambigu te zijn wat betreft de tweestatenoplossing:
 
38) There is a proposal that after the establishment of an independent Palestinian state and the settlement of all issues in dispute, including the refugees and Jerusalem issues, there will be a mutual recognition of Israel as the state of the Jewish people and Palestine as the state of the Palestinians people. Do you agree or disagree to this proposal?
8.2% 1) Definitely agree
41.5% 2) agree
33.5% 3) disagree
15.4% 4) definitely disagree
1.3% 5) DK/NA
 
Oftwel, circa de helft van de Palestijnen is bereid achteraf, nadat er een Palestijnse staat en een vredesverdrag is en het vluchtelingenprobleem is opgelost, om Israel als 'de staat van het Joodse volk' te erkennen.
 
42) According to the Saudi plan, Israel will retreat from all territories occupied in 1967 including Gaza the West Bank, Jerusalem and the Golan Heights, and a Palestinian state will be established. The refugees problem will be resolved through negotiation in a just and agreed upon manner and in accordance with UN resolution 194 which allows return of refugees to Israel and compensation. In return, all Arab states will recognize Israel and its right to secure borders, will sign peace treaties with her and establish normal diplomatic relations.  Do you agree or disagree to this plan?
8.1% 1) Certainly agree
51.8% 2) agree
25.5% 3) disagree
11.1% 4) Certainly disagree
3.5% 5) DK/NA
 
60% is het hiermee eens, dus 10% meer dan met de vorige vraag. Het verschil zit hem waarschijnlijk in het feit dat hier het recht op terugkeer van de vluchtelingen expliciet wordt genoemd, en in de vorige vraag de erkenning van Israel als Joodse staat. Beide sluiten elkaar in feite uit.
 
46) Do you support or oppose the solution based on the establishment of a Palestinian State alongside Israel known as the two States solution?
8.5% 1.Definitely support
48.9% 2.Support
29.6% 3.Oppose
11.6% 4.Definitely oppose
1.5 %  5 DN/NA (Do not read)
 
Bijna 60% zegt voor een tweestatenoplossing te zijn, maar men specificeert niet of Israel een Joodse staat is. Dat maakt uit, met name vanwege de vluchtelingen. Veel mensen die zeggen een tweestatenoplossing te accepteren vinden tegelijkertijd een Joodse staat racistisch; ze staan twee staten voor waarvan één Arabisch en één gemengd, met het idee dat die op den duur waarschijnlijk ook wel Arabisch zal worden.
 
47) Some people think that the best solution to the conflict is one in which Israel is unified with the West Bank and the Gaza Strip to establish one state whereby Palestinian Arabs and Israeli Jews would be equal. Do you support or oppose this solution?
24.7% 1.Definitely support
47.5% 2.Support
21.6% 3.Oppose
2.1% 4.Definitely oppose
4.1% 5.DN/NA (Do not read)
 
De steun voor de eenstatenoplossing is groter dan die voor twee staten, zelfs als er geen sprake is van een Joodse staat. Eén staat zal leiden tot een burgeroorlog erger dan die van Libanon, want beide volken willen die staat domineren. De kans dat de Palestijnen die burgeroorlog winnen lijkt me klein, en daarom begrijp ik deze steun niet zo goed.
 
48) And what about a solution of a Palestinian state alongside Israel where both states share joint political institutions which will eventually lead to a confederation. Do you support or oppose such a solution?
3.3% 1.Definitely support
23.0% 2.Support
51.0% 3.Oppose
18.2% 4.Definitely oppose
4.4% 5.DN/NA (Do not read)
 
Het Belgische model? Dat is niet alleen erg ingewikkeld, maar leidt ook geregeld tot problemen, en dat tussen twee bevolkingsgroepen die veel meer gemeen hebben, dezelfde religie aanhangen en niet al 100 jaar min of meer met elkaar in oorlog zijn.
 
49) And in your opinion which of the three solutions is most difficult to achieve?
31.7% 1. the two independent states solution
42.4% 2. the one state with equal rights solution
18.1% 3. the two states jointly in confederation
7.8% 4. DN/NA (Don't read)
 
Ook dit begrijp ik niet. Men denkt dus dat Israel eerder bereid zal zijn (een deel van) zijn soevereiniteit op te geven in een soort confederatie dan om de Westoever aan de Palestijnen over te dragen? In Israel is een meerderheid voor een vredesplan waarbij de Palestijnen circa 95% van de Westoever krijgen, met de Arabische wijken van Oost-Jeruzalem. Olmert en Barak hebben dit aangeboden aan de Palestijnen. Er is daarentegen in Israel nog nooit serieus gesproken over een confederatie, noch zijn dergelijke voorstellen gedaan door premiers.
 
51) Concerning armed attacks against Israeli civilians inside Israel, I..
17.9% 1) Strongly support
29.3% 2) Support
40.2% 3) Oppose
10.0% 4) Strongly oppose
2.7% 5) DK/NA
 
Bijna 50% steunt terroristische aanslagen tegen Israeli's in Israel (de steun voor dergelijke aanvallen op de Westoever zal nog een stuk hoger zijn, vermoed ik). Dat is minder dan tijdens de hoogtijdagen van de tweede intifada, maar nog steeds erg veel. Verbazingwekkend is het natuurlijk niet, gezien de voortdurende verheerlijking in Palestijnse media en maatschappij van terroristen en hun 'heldendaden'.
 
 
RP
----------