Volgens de media en veel politici zijn de rellen van afgelopen weken het gevolg van biddende Joden op de Tempelberg en Joden die in vroegere Joodse maar nu Arabische wijken hun intrek nemen. En natuurlijk het gebrek aan perspectief sinds de vredesbesprekingen afgelopen voorjaar stukliepen. Maar er was ook toen al geweld, en er werden diverse aanslagen verijdeld:

 

Die golf van geweld begon echter al tijdens die vredesbesprekingen. De rapporten van de Israëlische veiligheidsdienst Shabak die de terreuraanslagen in Israël bijhouden spreken in dit verband duidelijke taal. In februari bijvoorbeeld werd al een scherpe toename van de terreuraanslagen waargenomen. In die maand werden 139 aanslagen geregistreerd tegenover 83 in januari.
De vredesbesprekingen werden vervolgens opgeblazen door de PA toen men een regering van nationale eenheid vormde met Hamas. Israël weigerde vervolgens om de laatste terroristen vrij te laten van de 108 Palestijnse gevangenen die men had beloofd vrij te laten als gebaar van goodwill in een deal met de Amerikanen.

 

Ik neem aan dat met ‘terreuraanslagen’ alle gewelddadige incidenten door Palestijnen worden bedoeld, maar ook dan zijn dit schrikbarende aantallen, die we nooit van onze media vernemen. Ook het verband met het toetreden van Hamas tot de regering wordt zelden gelegd. Sindsdien is de opruiing en ophitsing in Palestijnse media echter toegenomen en Abbas slaat de laatste tijd een opvallend militante toon aan tegen Israel. Hamas heeft de walgelijke moordpartij op vier rabbijnen in een synagoge in West Jeruzalem gerechtvaardigd en beweerd dat de slachtoffers gevaarlijke terroristen en extremisten waren, en de synagoge zou een broeinest zijn van terroristische activiteiten. Met zo’n organisatie doe je geen zaken, behalve misschien wanneer je zelf ook vindt dat die moordpartij eigenlijk een koekje van eigen deeg was. Abbas veroordeelde de aanslag halfhartig en met duidelijke tegenzin, waarna een Fatah woordvoerder snel toelichtte dat het niet zo was bedoeld. Ook Fatah leiders en Palestijnse media rechtvaardigden of prezen de aanslag.

 

RP

------------------

 

Europa blind voor realiteit in Israël

http://missingpeace.eu/nl/2014/11/europa-blind-voor-realiteit-in-israel/#content

 

Een van de slachtoffers van de aanslag op een synagoge in Jeruzalem

In Europa gaan steeds meer stemmen op om een Palestijnse Staat te erkennen. Die staat is al erkend door het parlement van Groot Brittannië, Ierland en Spanje. De Zweedse regering deed hetzelfde en in Nederland zijn nu ook parlementariërs die de regering oproepen het Zweedse voorbeeld te volgen. De EU zou deze week hebben moeten stemmen over de erkenning van een Palestijnse staat maar de stemming werd uitgesteld tot december.

Het debat in het Europese parlement liet zien hoe ver men in Europa afstaat van de werkelijkheid in Israël en het Midden-Oosten. Een van de Euro parlementariërs noemde Israël een staat van moordenaars en landrovers en een collega vergeleek de Joodse staat zelfs met de Islamitische Staat.

De Duitse regering heeft inmiddels afstand genomen van de lobby om de Palestijnse staat op dit moment te erkennen. Kanselier Angela Merkel zei deze week dat unilaterale erkenning van een Palestijnse staat het vredesproces niet zou dienen en dat het beter was om te proberen de besprekingen tussen Israël en de Palestijnse Autoriteit weer op gang te brengen. Ex-president Sarkozy van Frankrijk heeft zich ook uitgesproken tegen unilaterale erkenning van een Palestijnse staat.
Merkel en Sarkozy lijken echter in de minderheid bij het debat in Europa over deze zaak.

De nieuwe EU commissaris voor buitenlandse aangelegenheden Mogherini wil dat er binnen vijf jaar een Palestijnse staat komt. Mogherini en het Europese parlement willen dat de EU een grotere rol gaat spelen in de regio en in het Israëlische Palestijnse conflict.
Bijna alle EU-politici zijn van mening dat de recente golf van geweld een uitvloeisel is van het ontbreken van perspectief op een oplossing van het conflict sinds het mislukken van de vredesbesprekingen onder leiding van de Amerikaanse regering eerder dit jaar.

Die golf van geweld begon echter al tijdens die vredesbesprekingen. De rapporten van de Israëlische veiligheidsdienst Shabak die de terreuraanslagen in Israël bijhouden spreken in dit verband duidelijke taal. In februari bijvoorbeeld werd al een scherpe toename van de terreuraanslagen waargenomen. In die maand werden 139 aanslagen geregistreerd tegenover 83 in januari.
De vredesbesprekingen werden vervolgens opgeblazen door de PA toen men een regering van nationale eenheid vormde met Hamas. Israël weigerde vervolgens om de laatste terroristen vrij te laten van de 108 Palestijnse gevangenen die men had beloofd vrij te laten als gebaar van goodwill in een deal met de Amerikanen.

Hamas op haar beurt zag de vorming van een regering met de PA als een aanmoediging om de terreur tegen Israël op te voeren en vermoordde in juni drie Joodse jongens die stonden te liften in Gush Etzion. Daarna werden de raketaanvallen op Israël vanuit Gaza opgevoerd en werd Israël meegetrokken in een nieuwe oorlog.

De golf geweld die na die oorlog vooral Jeruzalem overspoelde was een gevolg van strategie aan Palestijnse zijde. Israël was niet geïnteresseerd in een nieuwe intifada en instrueerde de politie aanvankelijk om aan conflictmanagement te doen en gaf een minimum aan ruchtbaarheid aan wat er zich dagelijks in de hoofdstad afspeelde.

Hamas en de PA gooiden echter onophoudelijk olie op het vuur en hitsten de Arabieren in Jeruzalem op tot het plegen van aanslagen met auto’s en messen. Die campagne werd vooral via Facebook gevoerd en mondde uiteindelijk uit in de gruwelijke moord op een jonge vrouw in Gush Etzion en op vier rabbijnen tijdens de ochtenddienst in een synagoge in de wijk Har Nof in Jeruzalem.

De gruwelijke details van deze moorden werden niet bekend gemaakt aan het grote publiek, waarschijnlijk om wraakacties en verdere escalatie te voorkomen. Echter, om de werkelijke oorzaak voor de huidige geweld campagne te doorgronden publiceren wij ze hier.

Daliah Lemkus, de jonge vrouw die twee weken geleden in Gush Etzion werd vermoord door een Palestijn, stierf niet doordat de auto van de terrorist over haar heen reed. Nadat zij geraakt werd door de auto en zwaar gewond op straat lag stapte de terrorist uit en sneed haar de keel door.

De vier rabbijnen die in de synagoge in Har Nof werden vermoord werden niet doodgeschoten met de pistolen die de Palestijnse terroristen bij zich hadden. Zij werden vermoord met hakmessen en bijlen.

Waarom kozen deze terroristen voor deze gruwelijke methodes?

Zij lieten zich inspireren door de terreur van de Islamitische Staat in Syrie en Irak. Het doel van deze methodes was om dezelfde paniek en angst te zaaien onder de Israëlische bevolking, die eerder het Iraakse leger op de vlucht deed slaan in Irak.
De Palestijnse terreurbewegingen denken dat de Joden in Israël geen toekomst meer hebben. Zij zien de opkomst van Islamistische groepen zoals ISIS in het Midden-Oosten en denken dat de Israëlische Joden hetzelfde zullen doen als eerder de Yazidi’s en de christenen in Irak, zij zullen vluchten of zij zullen gedood worden. Dit is ook de reden dat qua ophitsing alle remmen los zijn gegaan in de Palestijnse samenleving.

De Israëlische regering heeft het teken aan de wand echter gezien en probeert nu via allerlei maatregelen greep te krijgen op de situatie. Tegelijkertijd beseft de regering in Jeruzalem dat de houding  van de internationale gemeenschap alleen maar bijdraagt aan escalatie van de al zeer explosieve en gecompliceerde situatie en aan verharding van de houding van Palestijnse leiders . In dat verband is er ook zware kritiek op de EU en op de Verenigde Naties.

De Israëlische ambassadeur bij de VN Ron  Prosor hield deze week zelfs een speech waarin hij ongezouten kritiek uitte op de houding van de internationale gemeenschap en de gevaren die die houding met zich meebrengt voor het voortbestaan van de Joodse staat.
Het lijkt echter maar zeer de vraag of iemand zich iets zal aantrekken van deze Israëlische kritiek. De veranderende houding in Europa tegenover de erkenning van een Palestijnse staat, juist op dit moment, spreekt in dit verband boekdelen.

 

Lees hier de toespraak van ambassadeur Prosor in de VN deze week