http://www.israel-palestina.info/actueel/2014/02/05/oxfam-beter-voor-de-vrede-dan-sodastream/
= IMO Blog =
Zowel BDS’ers als sympathisanten van Israel claimen de overwinning in weer een nieuwe rel: de bekende Hollywood actrice Scarlett Johansson is vorige week opgestapt als ambassadeur voor Oxfam International nadat ze weigerde af te zien van reclamespotjes voor het Israelische SodaStream, dat, God beware, een vestiging op de Westoever heeft waar Joden en Palestijnen gebroederlijk samenwerken. Het CIDI meldt:
Het in de VS populaire merk ‘vergroot de armoede en ontkenning van rechten van de Palestijnse gemeenshappen die wij steunen,’ stelt Oxfam. Onzin, zegt Johansson, naar eigen zeggen een voorstander van “economische samenwerking tussen een democratisch Israel en Palestina”: “SodaStream is goed voor het milieu en bouwt bruggen voor vrede tussen Israel en Palestina”.
Johansson was, zoals vele andere beroemdheden, onder zware druk van de BDS beweging komen te staan om de vorige maand gesloten samenwerking met SodaStream op te zeggen, maar gaf daar niet aan toe. Ze was 8 jaar ambassadeur voor Oxfam geweest om geld in te zamelen en aandacht te vragen voor de goede doelen in de derde wereld die de organisatie steunt, maar Oxfam vond dit onverenigbaar met reclame maken voor SodaStream en stelde haar voor het blok.
Het stoppen van de samenwerking met een ambassadeur die niet zuiver genoeg in de leer was betreffende Israel-Palestina is overigens niet nieuw: in 2009 werd de samenwerking met actrice Kristin Davis tijdelijk stil gelegd omdat zij ook reclame maakte voor de Dode Zee producten van Ahava.
Uit de doelstelling van Oxfam:
One person in three in the world lives in poverty. Oxfam is determined to change that world by mobilizing the power of people against poverty.
Around the globe, Oxfam works to find practical, innovative ways for people to lift themselves out of poverty and thrive. We save lives and help rebuild livelihoods when crisis strikes. And we campaign so that the voices of the poor influence the local and global decisions that affect them.
Ook roept men bedrijven en overheden ter verantwoording, bijvoorbeeld om een eerlijk loon te betalen of meer rekening te houden met het milieu. Ironisch genoeg scoort juist SodaStream op deze punten goed: men betaalt alle werknemers (waaronder zo’n 500 Palestijnse) het Israelische minimumloon en biedt hen redelijke arbeidsvoorwaarden. Hoewel bevooroordeelde journalisten een enkele werknemer vonden die vertelde dat Palestijnen er niet goed worden behandeld, is het algemene beeld dat de Palestijnse werknemers van SodaStream tevreden zijn. Ze krijgen goed betaald, vinden de werksfeer goed en voelen zich niet gediscrimineerd. Ze maken zich zorgen dat als de fabriek gaat sluiten ze op straat komen te staan, omdat ze niet mee zullen kunnen verhuizen naar een nieuwe fabriek die binnenkort even verderop in Israel zal worden geopend.
De bedrijfsleider van het filiaal bij Maaleh Adumim is dan ook fel tegen sluiting van zijn fabriek, hoewel hij verder weinig op heeft met de bezetting. Het CIDI weer:
Ook op YouTube is een filmpje te vinden waarop SodaStream-directeur Daniel Birnbaum president Peres de mantel uitveegt, omdat een van zijn Palestijnse voormannen was onderworpen aan een stripsearch toen hij Israel wilde binnengaan. Birmbaum had de voorman, die ook in beeld is in het Reutersfimpje, meegenomen toen hij een Israelische bekroning in ontvangst ging nemen van president Peres. Daarop maakte een boze Birmbaum gebruik van de voor een bedankje bedoelde spreektijd om een pleidooi te houden voor meer samenwerking met en een betere behandeling van Palestijnen (bekijk dat hier, vanaf 1:20).
Birnbaum, die in 2007 de leiding kreeg, heeft ook gezegd dat als het aan hem lag er geen fabriek op de Westoever was gekomen. Maar nu hij er is ziet hij niet hoe het de Palestijnse zaak zou helpen om hem te sluiten.
Als de fabriek na onderhandelingen deel wordt van een Palestijnse staat, laat Birnbaum hem evengoed open. Volgens zijn adviseur Maurice Silber is bij SodaStream ‘iedereen tegen de bezetting’, maar dat de fabriek buiten de Groene Lijn staat betekent nog dat zij mensenrechten schenden. SodaStream ‘kan de kiem worden van de toekomstige Palestijnse economie’, zegt Silber.
Je zou zeggen, dit alles lezende en de filmpjes bekijkende, dat er erger onrecht in de wereld is dan deze fabriek en de behandeling van de Palestijnen aldaar. De fabriek staat een tweestatenoplossing niet in de weg en neemt verder geen stelling in wat betreft de gewenste oplossing van het conflict. Men draagt daarentegen op een heel praktische wijze bij aan een oplossing en verzoening: doordat Israelische en Palestijnse werknemers elkaar ontmoeten en samenwerken en zo wederzijdse vijandbeelden en vooroordelen worden afgebroken. Veel Palestijnen zien Joodse Israeli’s vooral als soldaten bij checkpoints, en in Palestijnse schoolboeken en media worden zij gedemoniseerd. Omgekeerd wantrouwen veel Israeli’s Palestijnen, die hen allemaal weg zouden willen hebben. Wanneer beide elkaar als mens met dezelfde angsten en wensen kunnen zien, is men eerder geneigd de ander iets te gunnen en maakt een vredesvoorstel dus meer kans te worden geaccepteerd.
Waarom is dit dan zo’n hot issue voor Oxfam? Waarom wordt een ambassadeur die de organisatie 8 jaar heeft helpen promoten hierom ontslagen? Het antwoord is natuurlijk dat Oxfam tot over zijn oren in de BDS beweging zit, en helemaal geen vrede tussen Israel en de Palestijnen voorstaat. Men belijdt met de mond een tweestatenoplossing, maar als je kijkt naar wie men steunt en wat voor eerdere projecten men financierde, dan geeft dat een heel ander beeld.
Zie hierover: Oxfam en de BDS beweging
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten