= IMO Blog =
Waarom reageerde Geert Wilders zo extreem op een toch redelijke vraag van Alexander Pechtold over rechtsextremisten die zich op de PVV-demonstratie manifesteerden? Daarop zijn grofweg twee antwoorden mogelijk. Het antwoord dat zijn sympathisanten geven, is dat hij voortdurend wordt gedemoniseerd:
En of je nu voor of tegen de PVV bent maakt niet uit, maar op de manier waarop deze partij en Geert Wilder als persoon gedemoniseerd wordt, loopt de spuitgaten uit. Nog even en de pogroms breken uit en we hebben een tweede Pim Fortuyn. En wederom dankzij de linkse media, publiekelijk opgedrongen opinies, en op de persoon gerichte beschuldigingen door links georiënteerde partijen en personen.
Zelf gaf hij dit antwoord ook al, in nog fellere bewoordingen, waarbij hij Pechtold direct verantwoordelijk stelde voor ieder mogelijk geweld tegen hem of andere PVV-ers. Hij had het over een 'fatwa' en een 'license to kill'.
Ik vind dit antwoord totaal onbevredigend. Niet alleen omdat hij hiermee wel heel makkelijk de slachtofferrol aanneemt en iedere eigen verantwoordelijkheid afschuift, maar ook omdat Wilders juist helemaal niet wordt gedemoniseerd. De zogenaamde linkse pers en partijen gaan juist erg voorzichtig met Wilders om, zoals ook Bert Wagendorp opvalt:
Bij veel politici én bij de media heerst een diepe angst Wilders aan de spreken op zijn gedachtengoed en onbehouwen gedrag – het is zaak de PVV vooral als een normale partij te zien, en niet als een verzameling haatzaaiers, en Wilders als een gewone politicus – en niet als een politieke ramptoerist met een grote bek. Het is bon ton te verklaren dat Geert buiten het oog van de camera's zo'n aimabele man is.
Dat zijn nog altijd de naweeën van de episode-Fortuyn, toen jan en alleman wel meteen van leer trok, met alle gevolgen van dien. Van Anouchka van Miltenburg, niet direct in de wieg gelegd voor Kamervoorzitter, mocht Wilders daarom dinsdag ongehinderd schelden – die rare Geert toch.
Er is kritiek op Wilders, zeker, maar men is zeer terughoudend geworden met etiketten als extreem rechts, xenofoob etc. Waar Wilders zelf zijn tegenstanders makkelijk voor van alles uitmaakt, continu fulmineert tegen links en grove aantijgingen niet schuwt, zijn zijn critici over het algemeen voorzichtig en specifiek. Pechtold was ook voorzichtig, en paste ervoor Wilders zelf als extreem-rechts te bestempelen. Hij had het slechts over daar aanwezigen, en over partijen waarmee Wilders in Europa meer samenwerking zoekt. Hij had het over samenwerking met 'partijen en politici die discrimineren', met andere woorden, Wilders zelf discrimineert niet. Voorzichtiger en correcter kan het bijna niet. Daarna kwam Arie Slob van de Christen Unie met een vriendelijk verzoek het een beetje netjes en correct te houden, waarop hij ook miezerig werd genoemd. Wilders maakt handig gebruik van de slachtofferrol en het Fortuyn verleden. Hij wordt daarin gesteund door een horde rechtse bloggers, Powned en GeenStijl. Allemaal vinden ze Wilders' gescheld, zijn continue disrespect voor mensen die er anders over denken dan hij, zijn provocaties, heel gewoon (vrijheid van meningsuiting, zeggen waar het op staat, geen blad voor de mond, etc.), maar de reacties van tegenstanders demoniserend. De vragen van Pechtold, en de oproep van o.a. het CIDI worden zo 'op de persoon gerichte beschuldigingen' die weldra tot pogroms zullen leiden.
Het tweede antwoord op de vraag waarom Wilders zo extreem reageerde op een redelijke vraag, is dat zijn partij onmiskenbaar aantrekkingskracht uitoefent op rechts radikalen, en dat niet zonder reden is. Kafka zegt daarover:
We schreven het al. De aanwezigheid van alle extreemrechtse en neonazistische groepen die Nederland rijk is, in grote getale en in de meeste gevallen met leiding en kader, laat zien dat de koerswijziging van Wilders op het internationale toneel ook nationale gevolgen heeft. De vriendschappelijke houding ten opzichte van extremistische partijen in het buitenland, de racistische antimoslim voorstellen en het heftige retoriek tegen alles wat links is hebben deze partij zeer populair gemaakt bij extreemrechtse activisten in Nederland en Vlaanderen. Bij deze manifestatie in Den Haag waren tientallen racistische, fascistische en nazistische activisten en geweldplegers aanwezig. Het feit dat zoveel extreemrechtse activisten de PVV ondersteunen geeft aan dat zij zich herkennen in deze partij.
Ter rechterzijde wordt er weliswaar op gewezen dat niet alle rechts-extremisten achter Wilders staan, en sommigen hem voor Jodenvriend uitmaken. Velen hebben daar, zo blijkt, echter minder problemen mee. Er blijft immers nog genoeg gemeenschappelijks over zoals de moslimhaat, het nationalisme, de hetze tegen Europa en alles wat links en/of intellectueel is. Wilders staat voor een gesloten wereldbeeld, waarin weinig ruimte is voor diversiteit en verschillende visies en vooral nuance (dit zie je ook goed aan de eigen partij organisatie, waar tegenspraak niet of nauwelijks wordt geduld), voor wantrouwen tegen de 'gevestigde orde' (iets wat hij met (extreem)links deelt) en toch ook wel voor een soort van Eigen Volk eerst. Hij hekelt geld voor ontwikkelingssamenwerking nu er hier bezuinigd moet worden, hij hekelt het feit dat allochtonen hier woningen krijgen terwijl autochtonen hun huur niet meer kunnen betalen, hij hekelt de komst van Polen terwijl er hier werkloosheid is, en hij hekelt vooral de komst van asielzoekers die thuis met de dood worden bedreigd, omdat ze de verkeerde religie hebben.
Wilders gaat veel minder ver dan neo-nazi's in zijn xenofobie, en roept niet op tot geweld of het uitzetten van mensen met de Nederlandse nationaliteit. Hij bepleit geen rassenwetten. Hij zegt ook bij tijd en wijle niks tegen individuele moslims te hebben maar alleen tegen hun religie, om vervolgens wel een hoofddoek verbod in openbare gelegenheden te bepleiten (en geen keppeltjes verbod, of punkkapsels verbod, of nonnenhabijt verbod). Maar ik denk dat mensen zich voor een deel om dezelfde redenen tot hem voelen aangetrokken als waarom mensen zich tot extreemrechtse partijen en bewegingen aangetrokken voelen. Ook het anti-intellectuele deelt hij met deze partijen (ook dit is overigens iets dat je ook bij extreem links ziet). Het is duidelijk dat, ook als je het jammer vindt dat Wilders zo van de Joden houdt, er nog best wat raakvlakken zijn om je als rechts-extremist tot hem aangetrokken te voelen. Daarnaast is zo'n manifestatie natuurlijk een uitgelezen kans voor extreemrechtse groeperingen om naar buiten te treden en zieltjes te winnen. Bovendien zijn openlijk racistische partijen en bijeenkomsten verboden. Kafka schrijft:
Wat hebben zij op deze manifestatie gevonden? Een plek om propaganda te maken voor hun eigen organisaties. Een plek om hun racistische ideeën te verspreiden. En een plek om zelfvertrouwen op te doen. Waar elders in de Nederlandse samenleving geen tolerantie voor mensen die een Hitlergroet uitbrengen bestaat; Waar elders geen instemming voor het openlijk dragen van nazistische symbolen bestaat; Waar elders geen aanmoediging voor het tonen van extreemrechtse spandoeken bestaat, bestaat dit allemaal wel op deze PVV manifestatie. Niemand, zowel de politie, andere demonstranten en de PVV beveiliging vond het nodig bij deze excessen in te grijpen.
Daar zit wel wat in, al wisten de meeste aanwezigen natuurlijk niet dat bepaalde mensen uit de extreemrechtse hoek komen, en was degene die de Hitlergroet bracht volgens sommigen een provocateur en geen serieuze nazi. Feit is dat er duidelijk zichtbaar extreemrechtse symbolen werden getoond, en stickers uitgedeeld, en dit niet op veel weerstand stuitte. Je zou verwachten dat de organisatie van zo'n bijeenkomst daar gespitst op is en direct ingrijpt als ze wat verdachts zien. Wilders reageerde als door een wesp gestoken omdat hij niet kan ontkennen dat zijn partij aantrekkingskracht uitoefent op extreemrechts. Het verdient geen schoonheidsprijs als een door jou georganiseerde manifestatie zoveel onguur tuig aantrekt. Er zijn raakvlakken, meer dan oppervlakkig. En nu Wilders samenwerking zoekt met extreemrechtse partijen in andere landen, voelt extreemrechts zich blijkbaar gesterkt in die opvatting.
Daarnaast haat en minacht Wilders Pechtold. Pechtold staat voor alles waar hij tegen is: pro-Europa, voor diversiteit, mild tegenover (de excessen van) de islam, en intellectueel. En Wilders heeft geleerd dat de aanval de beste verdediging is en dat hij wat dat betreft bijzonder veel kan maken. Als er te fel op hem wordt gereageerd zijn daar altijd nog Powned en GeenStijl om de aanvaller als potentiële moordenaar neer te zetten. De haat tegen Pechtold was ook duidelijk te zien in de blogosfeer. Zelf zei hij desgevraagd ook dat hij nogal wat over zich heen had gekregen. Velen vinden hem hypocriet en menen dat zijn vraag onoprecht was, en daarom was het wel begrijpelijk dat Wilders zich zo liet gaan. Natuurlijk bedrijft Pechtold politiek, en kunnen vragen dus een bijbedoeling of belang hebben. Dat lijkt me vrij normaal, en dat wil ook niet zeggen dat iemand onoprecht is. Anderen verwijten Pechtold selectief verontwaardigd te zijn, want hij hekelt antisemitisme, extremisme en Holocaustontkenning niet wanneer dit ter linkerzijde of bij moslims te zien is. Daar zit wel wat in. D66 is sowieso de laatste jaren Israel kritischer geworden en heeft relatief veel allochtone vertegenwoordigers en kiezers. Maar wat veel rechtse bloggers en sympathisanten van Wilders het meeste steekt is dat Pechtold als enige consequent de confrontatie aangaat met Wilders en zich niet laat intimideren. En of je het nou met alles eens bent of niet, het lijkt mij goed dat Wilders van repliek wordt gediend en dat zijn scherpe tong en onbehouwen gedrag niet iedereen afschrikken.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten