De Werkgroep Israël en Media heeft de "Vuile Pen Award" in het leven geroepen voor het artikel dat in 2012 het meest tendentieus, leugenachtig en bevooroordeeld is over Israël. De mediawerkgroep is een onderdeel van de stichting WAAR en de Facebookgroep Like for Israël Nederland en Vlaanderen (LFI). Stichting WAAR heeft eerder rapporten uitgebracht over de berichtgeving van NRC Handelsblad en het NOS journaal. LFI is bekend van acties op Facebook en heeft vorig jaar de landelijke pers gehaald met een handtekeningenactie aangaande de dodenherdenking in Vorden. De achterban van beide organisaties hebben hun stem uitgebracht op basis van een lijst van tien artikelen.
Op de eerste plaats staat de column 'Leedroof' van Anton van Hooff die afgelopen september in de Gelderlander verscheen. In deze column beweert hij dat de Joden teveel met de Holocaust bezig zijn en het alleenrecht op lijden opeisen. Hij schrijft onder andere:
Mij is het inmiddels onmogelijk een herdenking bij te wonen waar de Israëlische vlag wappert. Ook heb ik een gruwelijke hekel aan het woord Holocaust, zeker als het op zijn vet Amerikaans als 'hollokost' wordt uitgesproken.
Holocaust impliceert dus dat het om een uniek offer gaat; het zou beloond zijn door de stichting van de staat Israël. Daarom worden ook in alle grote Amerikaanse steden holocaustmusea gesticht. Gruwelijke foto's moeten de Joodse Amerikanen, die doorgaans geen familie-ervaringen met de shoah hebben, tot onvoorwaardelijke steun aan Israël bewegen.
Oftewel: Die Holocaust kwam ze dus eigenlijk best goed uit en was een aanvaardbaar offer; het deed even pijn, maar dan heb je ook wat.
Op een gedeelde tweede en derde plaats staan het artikel 'Israëls Vietnam' uit het Historisch Nieuwsblad van afgelopen december en 'Het uitverkoren volk moet perfect zijn' uit Trouw van januari vorig jaar. Israëls Vietnam gaat over de eerste Libanon oorlog en stelt Israël als een schurkenstaat voor die doet wat het wil, onschuldige burgers afslacht en ook VN troepen uit de weg ruimt wanneer ze iets te lastig zijn. Over het zionisme, de Joodse onafhankelijkheidsbeweging, wordt vervolgens opgemerkt dat:
Het zionisme zelf is een curieuze mengeling van stokoude Joodse overleveringen en religieuze profetieën en 'moderne' seculiere, vaak ronduit racistische theorieën over de natiestaat. De laatste komen er grofweg op neer dat de mensheid kan worden onderverdeeld in duidelijk te onderscheiden volkeren of 'naties', die idealiter een eigen, etnisch homogene staat bevolken binnen historisch bepaalde 'natuurlijke' grenzen.
Het artikel in Trouw gaat over een vrouw die in Israël is bevallen en zich ergerde aan de in haar ogen overdreven perfectie waarop de prenatale zorg in Israël is geregeld. Een citaat:
Zwanger zijn in Israël is welhaast een militaire operatie. Talloze echo's en bloedonderzoeken moeten de perfecte baby opleveren, niets mag aan het toeval worden overgelaten. De staat eist gezonde baby's, en veel ook.
Gesuggereerd wordt dat Israël via een soort van eugenetica perfecte baby's creëert die een perfect 'uitverkoren volk' moeten opleveren. Dat is grote flauwekul en ook de bewering dat er meer abortussen worden gepleegd dan bij ons is onjuist. Israël kent net als Nederland een zorgvuldige procedure.
In alle artikelen op de lijst werden negatieve clichés over Israël (militaristisch, agressief, arrogant, racistisch) en Joden (uitverkoren volk, alleen met eigen leed bezig) bevestigd. Deze clichés zijn niet alleen onjuist maar ook grievend en laten zien hoe dicht antizionisme en antisemitisme vaak bij elkaar liggen.
De Werkgroep Israël en Media wil met deze Award de discussie over de vaak belabberde berichtgeving over Israël aangaan en roept journalisten, verslaggevers en commentatoren op om zorgvuldiger te berichten en niet alleen de visie van Israël-kritische organisaties of 'deskundigen' te geven. Israël is een levendige democratie waar, in tegenstelling tot de Palestijnse gebieden en omliggende Arabische staten, kritische geluiden niet worden geweerd. Dit betekent niet dat deze critici altijd gelijk hebben.
We hebben de Gelderlander op de hoogte gesteld en de Award aangeboden maar men heeft ondanks herhaalde pogingen niks van zich laten horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten