Goed artikel, alleen het volgende vind ik altijd erg eufemistisch (je komt het wel vaker tegen):
In 1948 brak er oorlog uit, waarbij Israël meer grond veroverde dan de Joden was toebedeeld
Oorlogen zijn geen natuurwetten maar mensenwerk, en breken dus niet zomaar uit maar worden verklaard. In dit geval verklaarden vier Arabische landen Israel de oorlog, nadat er eerst een burgeroorlog van bijna een half jaar had gewoed tussen de Joden en Arabieren in het land, die wederom door de Arabieren was begonnen, direct nadat de VN het delingsplan hadden aangenomen.
RP
--------------
http://alfredmuller.net/2013/03/18/de-grenzen-van-1967/
De stad Jeruzalem was tussen 1948 en 1967 in twee delen opgesplitst. Alleen bij de "Mandelbaum Gate' konden geestelijken, diplomaten en VN-personeelsleden van de ene kant naar de andere kant van de stad reizen. Foto: GPO.
Volgens sommigen is het allemaal simpel: Israël dient zich terug te trekken binnen de grenzen van voor de Zesdaagse Oorlog van 1967. Dan zal er op miraculeuze wijze vrede komen tussen Israël en de Palestijnen en in de rest van het MiddenOosten. Bovendien zal zo'n vredesregeling een kalmerend effect hebben op radicale moslims overal op de wereld, inclusief in Europa.
Maar over welke grens gaat het eigenlijk? De VN besloten in 1947 het Britse Mandaatgebied te verdelen in een Joodse en een Arabische staat. Joden accepteerden dit, Arabieren niet. In 1948 brak er oorlog uit, waarbij Israël meer grond veroverde dan de Joden was toebedeeld. Jordanië bezette en annexeerde de Westoever, inclusief OostJeruzalem.
Op 3 april 1949 tekenden Israël en Jordanië op Rhodos een overeenkomst over bestandslijnen. Het betrof geen grenzen, maar lijnen „onder voorbehoud van" een toekomstige regeling.
Het bleek om een ongelukkige scheiding te gaan. Arabische boeren konden hun land niet meer bereiken. In Jeruzalem was de afbakening een bedroevende vertoning: een lelijke muur liep dwars door het centrum van de stad. Israël kreeg een smalle taille van ruim 13 kilometer bij Herzliya en moeilijk te verdedigen buitengrenzen. De kronkellijnen maakten het voor terroristen gemakkelijk om Israël binnen te dringen en aanslagen uit te voeren. De bestandslijnen droegen tussen 1948 en 1967 niet bij aan de stabiliteit. Integendeel: ze droegen bij aan de spanningen.
De rest van het verhaal is bekend: Israël veroverde in de Zesdaagse Oorlog van 1967 de Westoever op Jordanië, nadat dat land Israël aanviel. Israël bouwde Joodse nederzettingen in dit gebied en Joodse woonwijken in Oost-Jeruzalem. Een van de argumenten die Joden daarvoor gebruiken is dat hier de eeuwen door –met uitzondering van de periode tussen 1948 en 1967– Joden hebben gewoond. Ondertussen nam de ontwikkeling van het Palestijnse nationalisme een hoge vlucht. Palestijnen willen in dit gebied en in de Gazastrook een eigen staat oprichten.
De meeste Israëlische politici vinden dat Israël zich uit grote delen van deze gebieden moet terugtrekken in het kader van een vredesregeling. Alleen dan kan Israël blijven voortbestaan als een Joodse en democratische staat.
Maar zo'n vredesregeling dient ook grenscorrecties in te houden. Teruggang naar de grenzen van 1967 is vragen om problemen. Vandaag is nog niet te zeggen welke nederzettingen wel of niet binnen Israël zullen blijven. Het labelen van producten uit de nederzettingen is dan ook –naast andere bezwaren– op onverantwoordelijke wijze vooruitlopen op de toekomst. Bovendien doet het geen recht aan een uiterst gecompliceerde geschiedenis.
(Elke week in het Reformatorisch Dagblad Israel Ingezoomd: commentaar over Israël vanuit Israël).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten