Een goed stuk van Ronny Naftaniel, waar hij zakelijk een aantal zaken op een rijtje zet. Ik hoop dat de politiek nog open staat voor dergelijke argumenten, en niet vanuit een misplaatst idee van daadkracht en onder druk van de machtige anti-Israellobby dit soort maatregelen doorzet. Ze zetten namelijk veel kwaad bloed en vergroten de tegenstellingen tussen de kampen, terwijl er, zoals Naftaniel hieronder betoogt, verder nauwelijks iets mee zal worden bereikt.
Behalve de ongelijke behandeling (economische discriminatie) van Israel en andere landen die gebieden bezet houden of hebben geannexeerd, is er nog een probleem:
Van belang is hierbij dat de artikelen 23 t/m 26 van verordening nr 2913/92 van de Europese Raad, die de herkomstaanduiding regelen, vragen om misverstanden. Zij staan toe dat bij de oorsprong van producten als wijn en olijfolie niet het land staat vermeld waar de druiven of olijven vandaan komen, maar het land waar ze in de fles zijn gestopt. Zo wordt wijn die Marokkaanse druiven bevat, maar in Frankrijk is gebotteld meestal verkocht als Franse wijn.
Hetzelfde dient dan te gelden voor Golan wijn. De druiven komen van de bezette Golan hoogte. Als die gebotteld worden op de Golan, dan moet er straks op het etiket staan 'produce from a Golan settlement’'. Maar als die wijn in Israel wordt gebotteld, dan dient die wijn volgens de bestaande EU regels, waaraan Israel en de EU zich middels het Associatieverdrag hebben gebonden, als 'produce from Israel' te worden gelabeld. Als Nederland en andere EU landen anders zouden handelen, maken zij zich schuldig aan economische discriminatie van Israel en ligt de weg naar het Europese Hof open.
Op deze manier zou Israel de maatregel denk ik grotendeels kunnen omzeilen. Overigens vind ik het beter wanneer op het etiket ook staat waar onderdelen van een product vandaan komen, maar dat moet dan uiteraard wel voor alle landen gelden.
RP
-----------
Labelen van producten uit nederzettingen is symboolpolitiek
http://www.cidi.nl/labelen-van-producten-uit-nederzettingen-is-symboolpolitiek/
WO 13-03-2013
Het voorstel van minister Timmermans om producten uit de Israelische nederzettingen van een betere herkomstaanduiding te voorzien heeft in Israel tot heftige reacties geleid. Vice-premier Yishai noemde het “vreemd dat Nederland geen stappen onderneemt om Joden, die tijdens WO2 alles verloren hebben volledig te compenseren, maar het wel nodig vindt Joodse producten van een stempel te voorzien”. Yishai gaat met die uitspraak alle perken te buiten. Niet alleen heeft Nederland wel degelijk het nodige gedaan om berooide Joden te helpen (WUV uitkeringen en Maror gelden), hij miskent volledig dat het hier om een legitieme poging gaat het nederzettingenbeleid aan te pakken.
Met anti-Joodse maatregelen heeft Timmermans' voorstel niets te maken. Wel is het een vorm van symboolpolitiek, die weinig zal bijdragen aan nieuw vredesoverleg tussen Israeli’s en Palestijnen.
Timmermans' maatregelen behelzen geen boycot van de producten uit de nederzettingen. Dat kan ook niet, want sinds 2004 hebben Israel en de EU een associatieovereenkomst die stelt dat goederen uit de nederzettingen gewoon de EU binnen kunnen komen, maar dat daar wel hogere invoerrechten over geheven worden. Het nu, zonder een daartoe strekkende Veiligheidsraadresolutie, illegaal verklaren van die goederen zou Europa feitelijk in de rol van jarenlange heler hebben geplaatst.
Minister Timmermans beoogt een betere consumentenvoorlichting. Goed labelen geeft kopers in de supermarkt de mogelijkheid om, als ze dat willen, producten uit de nederzettingen te weren. De vraag is echter wat Israel daarvan merkt. Het overgrote deel van de producten uit de Westbank en de Golanhoogte komt op de Israelische markt zelf terecht. Het aandeel uit de nederzettingen van Israels totale export is slechts 1%, dus de kans dat je in de schappen van Albert Heijn zo'n artikel tegenkomt is zeer gering.
Bovendien mag je niet uitsluiten dat bij een betere herkomstaanduiding sommige kopers juist op deze producten afkomen. Niet iedere Nederlander is immers tegen de Israelische nederzettingen. Het gevaar bestaat zelfs dat het toch al heftige Midden-Oostendebat door dit soort symbolische maatregelen verlegd wordt naar de winkelvloer van de supermarkt. Dat is onwenselijk.
Van belang is hierbij dat de artikelen 23 t/m 26 van verordening nr 2913/92 van de Europese Raad, die de herkomstaanduiding regelen, vragen om misverstanden. Zij staan toe dat bij de oorsprong van producten als wijn en olijfolie niet het land staat vermeld waar de druiven of olijven vandaan komen, maar het land waar ze in de fles zijn gestopt. Zo wordt wijn die Marokkaanse druiven bevat, maar in Frankrijk is gebotteld meestal verkocht als Franse wijn.
Hetzelfde dient dan te gelden voor Golan wijn. De druiven komen van de bezette Golan hoogte. Als die gebotteld worden op de Golan, dan moet er straks op het etiket staan 'produce from a Golan settlement’'. Maar als die wijn in Israel wordt gebotteld, dan dient die wijn volgens de bestaande EU regels, waaraan Israel en de EU zich middels het Associatieverdrag hebben gebonden, als 'produce from Israel' te worden gelabeld. Als Nederland en andere EU landen anders zouden handelen, maken zij zich schuldig aan economische discriminatie van Israel en ligt de weg naar het Europese Hof open.
Een ander probleem is dat Israel niet het enige land is dat gebied bezet houdt, economisch exploreert en met de EU associatie overeenkomsten gesloten heeft. Turkije, dat Noord- Cyprus illegaal bezet houdt en Marokko dat de Westelijke Sahara illegaal bezet houdt (Marokkaanse boeren kweken daar o.m. exporttomaten) bevinden zich in dezelfde situatie.
Op grond van het gelijkheidsbeginsel zouden bepaalde producten uit deze twee bezette gebieden eveneens gelabeld moeten worden. Gelijke monniken, gelijke kappen dus, want anders is ook hier sprake van economische discriminatie.
Een betere herkomstaanduiding is al met al juridisch een te stroperig middel om het Israelische nederzettingenbeleid daadwekelijk aan te tasten. Effectiever zijn nieuwe pogingen van de EU en de VS om Israeli’s en Palestijnen hoe dan ook aan de onderhandelingstafel te krijgen. De komst van president Obama naar Israel en de Westelijke Jordaanoever op 20 maart bieden in dit opzicht meer kans dan de goedbedoelde, maar louter symbolische maatregelen van Minister Timmermans en zijn Europese collega’s.
Ronny Naftaniel
Directeur CIDI
Geen opmerkingen:
Een reactie posten