Goed en genuanceerd stuk, maar juist daarom twijfel ik zelf wel steeds meer aan de goede bedoelingen van Breaking the Silence. Waarom komt Shaul in Nederland zijn verhaal vertellen over Israelisch wangedrag wanneer hij de Israelische samenleving een spiegel voor wil houden? Het valt me op dat veel kritische Israelische organisaties en activisten hun verhaal geregeld in Europese landen doen en ook door Europese landen mede gefinancierd worden. En voor velen hier bevestigt dit hun toch al eenzijdig negatieve beeld over Israel.
RP
---------
Breaking the Silence en het selectieve gehoor
http://www.cijo.nl/2012/10/28/breaking-the-silence-en-het-selectieve-gehoor/
28/10/2012 | CiJO
Door Joël Serphos
'Israel pest en doodt', zo luidde de titel van het artikel in Trouw dat het bezoek van Yehuda Shaul, oprichter van de Israelische mensenrechtenorganisatie Breaking the Silence, aankondigde. Of het een ongelukkige keuze was van de redactie, of een doelbewuste poging om lezers te trekken met misleidende sensatie weet ik niet, maar de kop had weinig te maken met de belangrijke boodschap die Breaking the Silence tracht te verspreiden.
Breaking the Silence werd acht jaar geleden opgericht door Israelische veteranen, met het doel getuigenissen vast te leggen van soldaten die in de bezette gebieden hebben gediend. De organisatie benadert veteranen met de vraag of ze bereid zijn hun ervaringen vast te leggen, opdat ze de Israelische samenleving een spiegel voor kunnen houden: de Israelische samenleving is zich onvoldoende bewust van de dagelijkse realiteit in de bezette gebieden. Vanzelfsprekend levert dit in Israel gemengde reacties op. In sommige kringen wordt de organisatie uitgekotst, in andere geprezen. Pro-Palestijnse groepen in het Westen ontvangen Yehuda Shaul cum suis maar al te graag, maar of deze gastheren hetzelfde doel nastreven valt sterk te betwijfelen.
Het verhaal van Yehuda Shaul is bijzonder en tegelijkertijd herkenbaar voor velen. Hij groeide op in een rechts-orthodox milieu, ging op zijn achttiende het leger in en diende – zoals gebruikelijk voor Israelische mannen – voor een periode van drie jaar, in zijn geval voor een groot deel op de Westelijke Jordaanoever. In tegenstelling tot veel van zijn lotgenoten, stelden hij en een aantal vrienden vast dat wat zij meemaakten aandacht verdient in de vorm van een maatschappelijk debat. De bezetting van de Westoever gaat gepaard met ernstige misdaden en het werd tijd dat Israeliërs zich daar bewust van werden.
De getuigenissen van een aantal ex-soldaten dat zich bereid heeft getoond om mee te werken zijn indrukwekkend. Soldaten vertellen hoe ze op basis van complete willekeur meewerken aan de intimidatie van Palestijnen om hun machtspositie te consolideren (in militair jargon spreken we vandeterrence) en bevelen opvolgden die onmogelijk passen in het concept van preventie, althans, niet in enge zin. Shaul noemt de extreme inflatie van het preventieconcept als een van de trieste gevolgen van 45 jaar bezetting. Te weinig Israeliërs realiseren zich dat het massaal en willekeurig arresteren van Palestijnen – een uiting van ordinair spierballenvertoon zoals we dat van het Midden-Oosten gewend zijn – misschien niet leidt tot Palestijnse loyaliteit, maar op termijn tot grootschalig verzet.
Wat Breaking the Silence vaststelt is gegrond. Macht corrumpeert en de realiteit van de Israelische bezetting is haast een logisch gevolg van de vele tientallen jaren waarin de militaire bezetting de tijd heeft gehad zichzelf te nestelen. Gerichte acties worden met de tijd minder gericht en ontaarden in complete willekeur in het kader van de veiligheid, vaak zonder dat de de grondsoldaten die het vuile werk moeten doen zich hiervan bewust zijn. In de getuigenissen komt duidelijk naar voren dat de soldaten ervan overtuigd zijn dat hun werk (uiteindelijk) een nobel doel dient: het beschermen van Israelische burgers.
Toch wordt Yehuda Shaul in veel gevallen heus niet uitgenodigd omdat 'Pro-Palestijns' Nederland de intentie heeft om een morele discussie binnen de Israelische samenleving – en in het bijzonder het militaire apparaat – te ontketenen. Getuigenissen worden misbruikt, selectief en contextloos geciteerd om te bewijzen dat Israel een schurkenstaat is. Voor deze activisten is Shauls spiegel van geen enkele betekenis: de citaten van Israelische soldaten vormen een perfect middel om aan te tonen hoe gruwelijk en imperialistisch Israel is. Veel Israelische veteranen zijn zich hiervan bewust: ze willen hun medeburgers graag vertellen wat ze hebben meegemaakt, maar willen hun woorden niet laten misbruiken door anti-Israelfanatici die de staat Israel maar al te graag zien verdwijnen.
In het publiek zat een jongen die een tijdje geleden had deelgenomen aan een door Breaking the Silence georganiseerde tour door de Westoever. Zijn vraag was tekenend: hij vroeg Yehuda Shaul of hij het eens was met zijn analyse dat Israel bezig is met een langzame, systematische etnische zuivering. Wie een redelijk aantal getuigenissen met volle aandacht heeft beluisterd, weet dat dit noch een logische conclusie is uit de getuigenissen, noch de overtuiging van de organisatie. Geen enkele vertegenwoordiger zal een poging doen om er gebruikelijke labels als 'etnische zuivering', 'expansiedrift' of 'concentratiekamp' op te plakken. Maar deze jongen hoorde precies wat hij wilde horen. Door af en toe een citaatje over te nemen en met een valse agenda anekdotische selecties te maken uit de getuigenissen, is het bijzonder makkelijk om het werk van Breaking the Silence te misbruiken en Israel zogenaamd te ontmaskeren als een intrinsiek kwaadaardige entiteit. Spijtig, daar deze realiteit het voor tegenstanders alleen maar makkelijker maakt om aan te tonen dat Breaking the Silence een gevaarlijke organisatie is die anti-Israelische propaganda op grote schaal faciliteert.
Ik ben blij dat een organisatie als Breaking the Silence de vrijheid heeft om haar werk in alle veiligheid te doen. Als geen ander is zij in staat om Israeliërs bewust te maken van de morele corrumpering die een dergelijke bezetting onvermijdelijk teweegbrengt. Wat voor veel Israeliërs ten westen van de veiligheidsbarrière onduidelijk is, namelijk dat de bezetting onhoudbaar is geworden en dat geweld en onderdrukking noodzakelijkerwijs voortvloeien uit het zo krampachtig willen vasthouden aan die gebieden, weten zij met ontroerende getuigenissen dichterbij te brengen. Toch zou Breaking the Silence zich af moeten vragen of een groot deel van haar internationale publiek die boodschap wel aan kan. De feiten die de organisatie aan de kaak stelt zijn van groot belang om het Israelische electoraat bewust te maken van de vooruitzichtloze status quo in de bezette gebieden. Het voeden van de vele anti-Israelfanatici en hun dubieuze overtuigingen zal de totstandkoming van een rechtvaardige oplossing echter geen stap dichterbij brengen.
De inhoud van dit opiniestuk weerspiegelt de mening van de auteur, niet noodzakelijkerwijs die van CiJO.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten