Een minder bekend beeld van de 'nakba': "Early in January 1948 Abd al-Qadir al-Husseini returned to Palestine after an exile of ten years, and began organizing Palestinian resistance to the forcible partition of Palestine. He is seen here (standing center) with aides and Palestinian irregulars, Jerusalem district, February 1948." (Bron: Wikipedia)
IMO Blog
Afgelopen maandag was het volgens onze kalender Onafhankelijkheidsdag (in Israel vond die twee weken geleden plaats omdat de Joodse kalender afwijkt) oftewel 'Nakba dag'. Voor dat laatste is de laatste jaren steeds meer aandacht. De algemene teneur is dat de stichting van Israel ten koste is gegaan van de Palestijnen, en dat tot voor kort werd genegeerd vanwege de Holocaust. Een veelgehoord cliché in dat opzicht is dat de Palestijnen boeten voor onze zonden, en daarmee indirect ook het slachtoffer van de Holocaust zijn, of, anders gezegd, dat een groep vluchtelingen (de Joden) is vervangen door een andere, de Palestijnen. En vandaar is het dan nog maar een kleine stap naar het cliché dat de slachtoffers van toen de daders van nu zijn, en dat de Joden nu de Palestijnen aandoen wat henzelf is aangedaan.
In een bericht van het ANP stond het volgende:
"In 1948 veroverde Israël zijn huidige territorium en verdreef ruim 760.000 Palestijnen. Hun aantal wordt nu geschat op circa 4,8 miljoen. De Palestijnen noemen de stichtingsdag van Israël dan ook nakba (ramp)."
Het artikel is door allerlei nieuwssites overgenomen, waaronder POWned, RTL, De Telegraaf, Nu.nl, de Libelle en diverse regionale dagbladen. Het is niet de eerste keer dat ANP berichten gekleurd zijn, en ze worden, zo heb ik begrepen, doorgaans klakkeloos overgenomen door de media die een abonnement hebben op de nieuwsdienst van het ANP. In het vorige mediamissers onderzoek kwamen ook diverse gekleurde ANP berichten aan de orde.
Ik heb hier eerder geschreven over de ware toedracht in 1947/1948, waarbij direct nadat de VN het delingsplan aannamen aanslagen op Joodse doelen werden gepleegd en er in het hele land rellen uitbraken. De Arabieren in Palestina evenals de Arabische staten hadden gewaarschuwd dat ze geen Joodse staat zouden accepteren en met oorlog gedreigd; dat dreigement kwam men nu na. Eerst was er een burgeroorlog, waarin de Arabieren aanvankelijk de overhand hadden en de 100.000 Joden in Jeruzalemdreigden om te komen van honger en dorst vanwege de illegale blokkade door de Arabieren (Vergelijk dat met de honderden vrachtwagens die dagelijks goederen naar Gaza brengen, terwijl dit desondanks een concentratiekamp wordt genoemd; een medisch konvooi op weg naar Jeruzalem werd bruut afgeslacht). Na de burgeroorlog vielen de Arabische staten aan een dag nadat Israel de onafhankelijkheid had uitgeroepen. Beide oorlogen werden uiteindelijk gewonnen door Israel, maar dat heeft daar een hoge prijs voor betaald.
De Palestijnen zijn om verschillende redenen gevlucht. De meesten vluchtten simpelweg voor het oorlogsgeweld, uit angst, vanwege geruchten of daartoe opgeroepen door Arabische leiders.
Het eerst vluchtten de notabelen, de elite en de rijkeren. Zij hadden vaak familie of een tweede huis in Amman of elders en konden makkelijk weg. Daardoor bleven de dorpelingen achter zonder leiders, wat hun moreel aantastte. Ondertussen deden geruchten de ronde over Joodse massaslachtingen in andere dorpen, die vaak enorm werden overdreven om de Palestijnen en Arabieren tot actie aan te zetten. Het resultaat was echter vaak juist omgekeerd: ze vluchtten. Ook riepen sommige Arabische leiders de Palestijnen op om te vertrekken. Zij zouden de zionisten spoedig verslaan en daarna konden de Palestijnen veilig terugkeren. Hoewel sommige Palestijnen (in bijvoorbeeld Ramle en Lod) daadwerkelijk werden verdreven, zijn de meeste Palestijnen gevlucht voordat zij een Israelische soldaat zagen.
Over het aantal Palestijnen dat is gevlucht verschillen de bronnen. Volgens de Palestijnen waren het er meer dan 800.000, Israel houdt het op ruim 500.000. De VN gaat uit van zo'n 750.000 vluchtelingen, en historicus Benny Morris heeft het over ruim 700.000 vluchtelingen.
Nou begrijp ik wel dat het ANP deze geschiedenis niet uitgebreid kan of wil vermelden in een kort nieuwsberichtje dat vooral ging over de rellen op de zogenaamde Nakba dag, maar dat is geen reden om een totaal vertekend beeld te schetsen. Het ANP heeft het immers alleen over Israelische verdrijvingen en agressie, terwijl daar Arabische agressie en de poging de Joden te verdrijven aan vooraf ging. Bovendien zijn de meeste vluchtelingen niet met geweld verdreven zoals uit bovenstaande blijkt. Het mag een fabel zijn dat ze allemaal vrijwillig vertrokken omdat ze daartoe werden opgeroepen door de Arabische leiders, het is zeker ook een fabel dat zij allemaal at gunpoint werden verdreven door bloeddorstige Israelische soldaten die het land wilden 'zuiveren' van Arabieren. Men had op zijn minst even kunnen vermelden dat de Arabieren het delingsplan van de VN verwierpen, en tegen de wil van de internationale gemeenschap in een oorlog begonnen.
Dat die uiteindelijk voor de Palestijnen catastrofaal eindigde, is triest voor hen, maar dit kun je zeker niet met een ramp vergelijken, daar het de gevolgen van hun eigen daden en bewuste keuzes betrof. Daarom is de term 'nakba' zo misleidend en zouden de media die consequent tussen aanhalingstekens moeten zetten. Ik heb ook zo'n vermoeden dat het niet geheel toevallig is dat zowel 'nakba' als 'shoah' ramp betekenen, en men bewust het verlies van 1948 met de Shoah op een lijn wil zetten.
Zoals gezegd nemen de media tegenwoordig het Palestijnse narratief van de 'Nakba', van verdrijving en Israelisch geweld tegenover onschuldige Palestijnen, kritiekloos over, en dat past weer goed in het beeld dat de Palestijnen nu boeten voor de Holocaust en de slachtoffers van toen de daders van nu zijn geworden. Op deze mythe kom ik in een volgend artikel terug. We lijken nog steeds erg veel moeite te hebben om Joden als normale mensen te zien, die ook geweld gebruiken en arrogant kunnen zijn, maar bovenal bereid zijn te vechten voor hun zaak en overleven. Volgens een enquête onder bijna 25.000 inwoners van 22 landen vindt 50% dat Israel een negatieve invloed heeft. Daarmee deelt het de derde plaats met Noord-Korea. Iran en Pakistan scoren nog slechter, 51 en 52%. Rusland, China, Brazilië, India en Zuid-Afrika scoren allemaal beter, terwijl daar zo de nodige problemen en mensenrechtenschendingen voorkomen. Joodse invloed heeft nog steeds een slecht imago, al valt die in het niet bij veel andere landen. De slachtoffers van toen zijn niet de daders van nu geworden, maar kunnen zich tegenwoordig wel redelijk weren.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten