De variant die ons dit keer werd voorgeschoteld was van vrijwel onschuldige gevangenen die zonder vorm van proces (administratieve hechtenis) vastzaten en daarom het volste recht hadden daartegen in opstand te komen. Dit werd door de media veel te sterk uitvergroot. In de verslaggeving over de Palestijnse hongerstaking werd de nadruk gelegd op de positie van de hongerstakers zelf, waarvan er in werkelijkheid maar een klein deel in administratieve hechtenis zit, en niet op het feit dat veel hongerstakers ernstige misdaden hebben begaan. In de tweede week van de meimaand ging het volgens Missing Peace om een groepje van zes mensen en volgens de NOS om een aantal van 307, tegenover respectievelijk zo'n 1600 of 1300 gedetineerde hongerstakers die na hun proces vastzitten. Heel bedenkelijk is dat niet expliciet werd vermeld dat administratieve hechtenis om veiligheidsredenen in het internationale recht is toegestaan. Ook was er erg veel media-aandacht voor de eenzame opsluiting van enkele Palestijnse gevangen, waarvan niet de reden werd gemeld. Er zijn namelijk in het verleden door Palestijnen vanuit de gevangenis diverse aanslagen voorbereid. En over de Israëlische gevangenissen op zich zelf gesproken: natuurlijk zijn dat niet luxe 5 sterren hotels, maar de Israëlische gevangenissen voldoen wel aan de internationale minimumeisen. Dat kan zeker niet worden gezegd van gevangenissen in landen als Syrië of Saoedi Arabië. Daarin worden gevangenen gemarteld.
Administratieve hechtenis
Door de Palestijnse hongerstaking is het fenomeen van 'administratieve hechtenis' actueel geworden. Administratieve hechtenis bestaat in veel landen, ook in andere Westerse democratieën zoals Australië, Engeland en de Verenigde Staten. Het Israëlische systeem is gebaseerd op een Britse wet van 1945. Het doel van administratieve detentie is om aanslagen te voorkomen van personen van wie het bekend is dat zij terroristische aanslagen willen plegen. Het is een preventieve maatregel, geen strafmaatregel. Dit is toegestaan onder de Vierde Geneefse Conventie, artikel 78. De Nederlandse regering bevestigt dit:
"Op basis van het internationaal recht is detentie om dwingende redenen van veiligheid, zonder dat dit samenhangt met een strafrechtelijk proces, geoorloofd als een uitzonderlijke maatregel."
Het gaat dus om mensen over wie informatie bestaat die aangeeft dat zij van plan waren terreurdaden te plegen. Deze informatie wordt beoordeeld door een rechtbank, maar blijft wel vertrouwelijk vanwege het risico voor informanten. En nogmaals, in tegenstelling tot de indruk die in de media werd gewekt, heeft de administratieve detentie slechts betrekking op een klein deel van de Palestijnse gevangenen (circa 300 personen, oftewel in totaal slechts 6%). De administratieve hechtenis kan na elke 6 maanden worden verlengd. Een dergelijke vorm van hechtenis is niet mogelijk binnen het civiele recht.
19 Hongerstakers zaten in eenzame opsluiting. Deze terroristen worden als dermate gevaarlijk beschouwd, dat gevreesd wordt dat zonder eenzame opsluiting zij zich ook vanuit de gevangenis bezig zullen houden met het organiseren van terroristische aanslagen. Zoals bijvoorbeeld Abdullah Barghouti in het verleden heeft gedaan. Dit Hamas kopstuk organiseerde verschillende zelfmoordaanslagen vanuit de gevangenis. Hierdoor werden 66 Israëlische burgers vermoord. Wat zegt hij daar nu zelf over? "Ik ben verdrietig omdat het er maar 66 zijn." Zo'n vreselijke opmerking laat zien dat we hier te maken hebben met een weerzinwekkende massamoordenaar die er behagen in schept om, zoveel mogelijk als hij kan, onschuldige mensen te doden.
Sommige leiders van de hongerstakers denken met het fenomeen hongerstaking een nieuw middel te hebben gevonden om de Israëli's een hak te zetten. Daar heeft het ANP ook aan meegewerkt met haar totaal eenzijdige berichtgeving.
De berichtgeving over de hongerstaking werd door veel media rechtstreeks overgenomen van het ANP. Aan Palestijns leed wordt over het algemeen een hoge nieuwswaarde toegekend, wat ten koste gaat van een goed afgewogen en gebalanceerde berichtgeving. Het ANP legt ook nadrukkelijk de focus op Palestijns leed en dat beïnvloedde sterk het nieuws dat over de Palestijnse hongerstakers werd gebracht. Er werd gezwegen over cruciale feiten die een ander en ook juister licht hadden kunnen werpen op de Palestijnse hongerstaking, zoals bijvoorbeeld bij de hongerstaking van Khader Adnan eerder dit jaar. Hij werd in de berichtgeving omschreven als een onschuldige bakker. Maar diezelfde bakker is een leider van de Islamitische Jihad en roept naast zijn werk ook mensen op tot zelfmoordaanslagen op onschuldige Israëli's. Dàt was er niet bij gemeld omdat het de beeldvorming over Palestijns leed genuanceerd zou hebben. En de ruim 1300 tot 1600 gevangenen die in hongerstaking waren, werden allen veroordeeld wegens terroristische activiteiten. Onder hen zijn er 750 lid van Hamas en 250 van Islamitische Jihad.
Eén van de leiders van de hongerstaking was Moehanned Sharrim, een Hamas terrorist die vast zit voor zijn aandeel in de moord op 29 Israeli's, die omkwamen bij de beruchte aanslag op het Park hotel in Netanya tijdens het Joodse paasfeest in 2002. Zo iemand is bepaald niet onschuldig. Dat geldt ook voor een andere leider van de hongerstaking, Jamal al-Hur, ook lid van Hamas. Hij zit vast wegens zijn betrokkenheid bij de zelfmoordaanslag op café Apropo in Tel Aviv in 1997.
De hongerstakers zeiden aanvankelijk alleen te willen dat de administratieve hechtenis zou worden opgeheven, maar in werkelijkheid eisten ze meer. De belangrijkste eisen waren: bezoekrecht familie, eind aan geïsoleerde opsluiting en betere medische zorg. Daarnaast eisten ze ook meer zenders te kunnen ontvangen op TV en meer snacks in de kantine. De eisen zijn grotendeels ingewilligd. Israël heeft na onderhandelingen namelijk toegezegd dat de administratieve detentie van Palestijnen niet meer keer op keer zal worden verlengd, er een einde gaat komen aan het opsluiten van gevangenen in isoleercellen en dat eerste graad familiebezoeken uit Gaza zullen worden toegestaan. Daar tegenover staat dat is toegezegd dat Palestijnse gevangenen geen terreuractiviteiten meer zullen ontplooien of voorbereiden.
Zoals al is opgemerkt, Palestijns leed wordt door het ANP gezien als heel belangrijk nieuws dat breed uitgemeten naar buiten wordt gebracht. Maar ook de media die een abonnement hebben op ANP berichten, gaan beslist niet vrijuit. Die nemen veel te snel en gemakkelijk de ANP berichten over. Daarom zijn er over de Palestijnse hongerstaking in Israëlische gevangenissen weer een aantal ernstige mediamissers gepubliceerd, waarover elders meer.
Binnen Israël zelf is er overigens vrij weinig aandacht aan de hongerstakende Palestijnse gevangen besteed, omdat zich daaronder mensen bevinden die dodelijke aanslagen op onschuldige Israëli's hebben gepleegd. Dat heeft heel veel leed in de Israëlische samenleving veroorzaakt.
Tjalling Tjalsma.
Bronnen:
http://likud.nl/2012/05/palestijnse-gevangenen-de-feiten/
http://nos.nl/artikel/372604-vast-in-israel-zonder-proces.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten