Belgische minister kreeg geen hand van ultraorthodoxe Israelische collega in Geneve

 

Vice minister van volksgezondheid Laurette Onkelinx uit België kreeg geen hand van haar Israelische collega, de ultra orthodoxe Yaakov Litzman van Yahadut Hatorah, en is daar verontwaardigd over, zo schreef ze op haar facebookpagina. Ik kreeg een sterk deja-vu gevoel en de beelden van een briesende Verdonk die geen hand van een orthodoxe imam had gekregen doemden op. Toen was de verdeling als volgt: links vond dat Verdonk bewust op een provocatie uit was; ze wist immers dat de imam vrouwen geen hand schudt. Bovendien kun je mensen op vele manieren begroeten en respect tonen, dat hoeft niet perse via een hand als dat van iemands religie niet mag. Rechts vond het een schande en bewijs hoe achterlijk en vrouwenonderdrukkend de islam is. En, wanneer zo'n man zich niet aan wil passen aan onze westerse normen, dan moet hij maar ophoepelen. Nu lijkt de verdeling eerder omgekeerd te zijn, en wordt Onkelinx van provocaties en het spelen van spelletjes beticht.

 

Okay, maar wat vind ik nou zelf?

In beide gevallen wisten de dames politici dat ze geen hand zouden krijgen en speelden dat bewust uit. Daar kun je inderdaad je twijfels over hebben. Ik vind verder dat er een verschil zit tussen ontmoetingen op hoog niveau waar standaard protocollen waaronder begroetingen belangrijk zijn en informelere ontmoetingen zoals Onkelinx die heeft gehad met de vertegenwoordiger van de ultra orthodoxe Joodse gemeente in Antwerpen (zie hieronder).  

 

Ik heb zelf ook weleens een ultra orthodoxe Jood ontmoet, een aardige en joviale man, en voelde me er enigszins ongemakkelijk bij dat Wouter uitgebreid door hem werd omhelst en ik het met een vriendelijk hoofdknikje moest doen. Dat komt niet echt vrouwvriendelijk over, of het nou in de Bijbel staat of niet. Je bepaalt je eigen gedrag, iedere keer opnieuw, en zoals een vegetariër in bepaalde situaties een uitzonderling kan maken omdat iets met vlees weigeren te onbeleefd of zelfs welhaast onmogelijk is, kan een ultra orthodoxe Jood of moslim dat ook. We leven nou eenmaal niet meer in de tijd toen de Bijbel en de Koran werden geschreven, en wat toen vooruitstrevend was en een functie had, is nu wellicht achterhaald.

Juist bij ontmoetingen op hoog inveau zou men zo'n uitzondering kunnen overwegen.

Als Pinchas Kornfeld (leider ultra orthodoxe gemeente Antwerpen, RP) een echtpaar begroet, heeft hij een bezondere manier om dat te doen. Zo ook toen hij destijds de voormalige onderwijsminister Frank Vandenbroucke in gezelschap van diens echtgenote ontmoette. Toen schudde hij de hand van de minister extra lang en met zijn beiden handen. Dat bood hem de gelegenheid om tegen Vandebroucke's echtgenote te zeggen: "Mevrouw, dat is een hand voor u extra erbij".

 

Met alle respect, maar dat komt toch wat vreemd over, om het voorzichtig te zeggen. Je bent geen aanhangsel van je man. Als men mij een hand wil geven, moet men mij een hand geven, desnoods met een handschoentje aan als het dan wel mag, maar mijn partner een hand geven voor mij vind ik vreemd. Hoe je het ook wendt of keert, religies (en dan met name de strenge uitvoering) hebben vaak een wat moeizame en nogal achterhaalde omgang met vrouwen en met lichamelijkheid en dat mag van mij best ter discussie worden gesteld. Daarvoor hoeven we overigens niet naar Israel. 

 

RP

-----------

 

Je zou inderdaad denken dat een handschoen het probleem kan omzeilen, maar als dat zo was gebeurde het wel? Onkelinx tilt er schijnbaar dit keer aan, omdat het een officiele collega-minister in het diplomatieke verkeer betreft. Mij lijkt dat juist in het internationale diplomatieke verkeer er wel meer cultuurverschillen zijn, en ook protocollen hoe daarmee om te gaan, zoals Beatrix die in Arabië een hoofddoek omdeed. Chinezen en Japaners hebben dacht ik ook hun eigen begroetingsrituelen. Westerse ondernemers die daar zaken willen doen volgen cursussen hoe zich daar te gedragen.

 

Het gaat in feite minder om disrespect voor vrouwen dan om strikte scheiding der geslachten. Geëmancipeerde vrouwen mis-interpreteren dat als sexisme; mannen hoor je zelden klagen over orthodox-religieuze vrouwen die hen geen hand willen geven, al was er meen ik eens een relletje over een islamitische lerares in Nederland die om die reden werd afgewezen bij een solicitatie. Daar zit echter ook een addertje: waar de geslachten op religieuze grond zo streng gescheiden worden, zitten de vrouwen bijna altijd in een achtergestelde positie, soms letterlijk achterin de bus of thuis opgesloten met de kinderen en het fornuis. Een orthodox-religieuze vrouw als minister tref je dan ook bijna niet, en als je die wel tegenkomt vind je het al lang knap dat zij toch minister is (kunnen) worden en laat je het wel uit je hoofd om haar te bekritiseren als ze geen hand geeft. Indirekt hebben de Verdonks en Onkelinxen dus zeker wel een punt.

 

Wouter

_______________

 

Onkelinx speelt spelletjes, Pinchas Kornfeld "ik ontmoette Onkelinx reeds tientallen keren"

http://joodsactueel.be/2012/05/24/michael-freilich-minister-laurette-onkelinx-speelt-spelletjes/

Donderdag 24 Mei, 2012 6:57

 

Minister van volksgezondheid,Laurette Onkelinx, blijkt perfect op de hoogte van het feit dat ultraorthodoxe joden geen hand geven aan iemand van het andere geslacht. Meer nog, ze heeft daar in het verleden nooit een probleem mee gehad.

"Blijkbaar aarzelt vice-minister Laurette Onkelinx niet om spelletjes te spelen", aldus hoofdredacteur Michael Freilich. Een vrij harde conclusie die de hoofdredacteur trekt na een gesprek met Pinchas Kornfeld gisterenavond.

Kornfeld, is secretaris-generaal van de ultraorthodoxe gemeente van Antwerpen, Machsike HaDas. Tegen Joods Actueel bevestigde hij gisterenavond: "Ik heb Onkelinx reeds tientallen keer ontmoet het voorbije decennium en ze weet zeer goed dat ik haar nooit een hand zou geven. Ze weet wel dat ik voor haar en voor vrouwen in het algemeen het grootste respect betoon". Kornfeld stelde dat hij als gezagsdrager van de Joodse gemeenschap Onkelinx zo'n twee tot drie maal per jaar ontmoet, en dat reeds vele jaren. Hij herinnert zich zo de begrafenis voor Jean Gol en de manifestatie tegen een aanslag op een synagoge in Anderlecht in de jaren '90.

Nog meer, Kornfeld reisde ook mee naar Auschwitz met Onkelinx en een schare andere ministers enkele jaren geleden. "Alle hoogwaardigheidsbekleders weten dat ik als religieuze man gebonden ben aan mijn wetten die stellen dat ik enkel fysiek contact mag hebben met een naaste familielid zoals mijn vrouw, mijn grootmoeder en een dochter. Ik heb hen dat ook steeds uitgelegd en iedereen respecteert dat. Ook Onkelinx, die er nooit een opmerking over maakte". Kornfeld zegt verder dat hij en Laurette Onkelinx zeer goed met elkaar kunnen opschieten, er wordt samen gelachen en rond de tafel gezeten zonder het minste probleem, wij hebben steeds een uitstekend en open contact.

"Dat de minister daar nu plots wel een grote zaak van maakt is alvast zeer vreemd", aldus onze hoofdredacteur Michael Freilich. "Wat er achter zit weet ik niet, gaat het om een vlaag van populisme, had ze gewoon een slechte dag en wilde ze zich op iemand afreageren of is het iets anders? Ik had het antwoord alvast graag gehoord". 

Bijzondere manier van begroeten
Als Pinchas Kornfeld een echtpaar begroet, heeft hij een bezondere manier om dat te doen. Zo ook toen hij destijds de voormalige onderwijsminister Frank Vandenbroucke in gezelschap van diens echtgenote ontmoette. Toen schudde hij de hand van de minister extra lang en met zijn beiden handen. Dat bood hem de gelegenheid om tegen Vandebroucke's echtgenote te zeggen: "Mevrouw, dat is een hand voor u extra erbij".