Ik ben nu halverwege het boek van Hans Moll en het levert erg veel herkenning op. Ik heb zelf uit twee periodes de berichtgeving van de NRC uitgebreid onderzocht, dus sommige artikelen herken ik van mijn onderzoek, zoals over Hamas en dat het wel mee zou vallen met haar beleid in Gaza, het stelselmatig verzwijgen van haar antisemitisme en oproepen tot geweld tegen burgers, en in het algemeen het bagatelliseren van Palestijns en Arabisch antisemitisme terwijl Joods extremisme wel op de warme belangstelling van de krant kan rekenen. Deze selectiviteit zie je terug bij alle onderwerpen: de NRC heeft het bijna alleen over onderwerpen die het conflict vanuit een Palestijns perspectief belichten, zoals de bezetting, bouw in de nederzettingen, geweld van kolonisten, vernederingen bij checkpoints, de blokkade van Gaza, Israelisch geweld, etc. etc.
Ronny Naftaniel schrijft:
Het is triest te constateren dat de 'slijpsteen voor de geest' nauwelijks aandacht heeft voor het doorprikken van de Palestijnse propaganda en de haatgevoelens die in de Arabische wereld tegen Joden en Israel hebben postgevat. Hans Moll legt dit genadeloos bloot.
In de NRC stonden verschillende artikelen die uitlegden hoe fout en geraffineerd de Israelische propaganda zou zijn, en hoe machteloos de Palestijnen daartegenover staan. Steeds weer werd een beeld opgeroepen van een oppermachtig Israel dat zich van niemand iets aan hoeft te trekken en machteloze, goedwillende Palestijnen die er niks tegen kunnen uitrichten. Het is een zwart-wit beeld en een karikatuur van het complexe Midden-Oosten conflict en een krant als de NRC onwaardig.
Zie hier het onderzoek naar NRC Handelsblad .
RP
------------
Oud-redacteur gispt NRC over Israel
WO 28-09-2011
Hoe de Nuance verdween uit een kwaliteitskrant
http://www.cidi.nl/Nieuwsberichten/Oud-redacteur-gispt-NRC-over-Israel.html
Klachten over de opstelling van NRC-Handelsblad bestaan al langer. Ze waren aanleiding voor een onderzoek naar de berichtgeving van de krant tijdens de Gaza-oorlog in december 2008-januari 2009. Uit dit onderzoek bleek dat er in die periode 124 artikelen waren geschreven over die oorlog; 34 % daarvan was gekleurd of sterk gekleurd ten nadele van Israel, terwijl 2% uitgesproken positief over Israel was.
Hans Moll, oud-redacteur van NRCHandelsblad, heeft dezelfde ervaring. In zijn zojuist verschenen boek Hoe de nuance verdween uit een kwaliteitskrant, zegt hij: "Op de redactie van NRC-Handelsblad is een klimaat ontstaan waarbij het vanzelf spreekt dat Israel kritischer wordt gevolgd dan Hamas, Hezbollah of de Moslimbroederschap." Tot voor kort was NRC-Handelsblad een slijpsteen voor de geest, een krant die de nuance zocht, maar nu kan de krant die pretentie niet meer waarmaken. "De krant is partij gaan kiezen:voor Hamas, tegen Israel, voor de multiculturalisten, tegen de Islamcritici, voor toedekken, tegen onthullen", aldus Moll.
Het valt moeilijk te beoordelen of klopt dat de NRC systematisch weigert Islam-kritische boeken te recenseren, omdat die geschreven zouden zijn door Neocons, zoals Hans Moll beweert. Hoofdredacteur Peter Vandermeersch schreef vorige week in een blog dat dit niet juist is. Wat vast staat is dat veel mensen uit de pro-Israel achterban de NRC hebben opgezegd omdat ze die krant veel kritischer tegenover Israel vinden dan tegenover de Arabische en Islamitische wereld. Kritiek op Israel is natuurlijk prima, voor een slijpsteen van de geest zelfs noodzakelijk, maar er is geen enkele reden om de democratie Israel negatiever te beoordelen dan de Arabische dictaturen of het vechtend over de straat rollende Palestijnse leiderschap.
Te vaak vergoelijkte de krant wat daar gebeurde, totdat begin dit jaar de ontluikende Arabische lente de ogen van de redactie en daarmee de lezers moet hebben geopend. Te laat voor een kwaliteitskrant, werd gemeld dat het goed mis is in de Arabische wereld en dat de Arabische bevolking fundamentele vrijheden mist en lijdt onder tergende armoede. De vijandigheid tegenover Israel is jarenlang het middel geweest om het eigen Arabische falen te verhullen. De NRC prikte daar zelden doorheen.
Hans Moll blijkt diep teleurgesteld te zijn over de eenzijdigheid van de krant waar hij zo lang gewerkt heeft. Met zijn goed gedocumenteerde boek wil hij, voor zover dat mogelijk is, de balans in de NRC, die hij en anderen missen, terugbrengen. Hij toont, mede aan de hand van criteria die door de journalisten Hans Wansink en Warna Oosterbaan zijn opgesteld, aan dat de NRC aan partijdige journalistiek doet. Neem bijvoorbeeld de uitspraak van de 90 jarige geestelijk leider van Shas, Ovadia Josef, die eind augustus 2010 de voorpagina van de NRC ontsierde. Hij zou gezegd hebben dat hij het liefst ziet dat het Palestijnse volk van de aardbodem verdwijnt. Een heel verkeerde opmerking, laat dat duidelijk zijn. Maar, zo vraagt Moll zich terecht af, waarom besteedt de NRC nooit op een dergelijke prominente wijze aandacht aan de vele Palestijnse politici en imams die veel frequenter oproepen tot haat tegen de Joden en het vernietigen van Israel. Zo was er in de krant geen letter te vinden over de herdenkingsplechtigheid voor Amin al Hindi, die achter de aanslag in Munchen tijdens de Olympische Spelen in 1972 zat. Die plechtigheid werd nota bene afgesloten door president Abbas, die een passage uit de Koran voorlas voor al Hindi's zieleheil.
Op 6 januari 2009 schrijft ex-correspondent Guus Valk een stuk over de Gazastrook en de macht van Hamas daar. Hij concludeert dat Abbas sinds de zomer 2007 de greep op dat gebied heeft verloren. "Hamas regeert sindsdien zonder uitgedaagd te worden", aldus Valk. Wat er werkelijk aan de hand is, is dat de oppositie in bloed is gesmoord, dat Christenen en homo's vervolgd worden en vrouwen onderworpen zijn aan fundamentalistische regels. "Zonder uitgedaagd te worden..." heet dat in NRC- jargon.
Een laatste voorbeeld. De krant meldde dat Joodse kolonisten uit Yitzhar "regelmatig huishouden in het nabij gelegen Palestijnse dorp Assira al-Kabaliya, onder toeziend oog van het Israelische leger". Daarbij hadden ze "een jongen gedood die ervan verdacht werd een Joodse jongen te hebben neergestoken." De werkelijkheid lag anders. De kolonisten vielen het Palestijnse dorp aan nadat Palestijnen brand hadden gesticht in Yitzhar, waarbij een 9-jarige joodse jongen werd vermoord. Bij de actie van de kolonisten raakten 8 Palestijnen gewond. Premier Netanyahu veroordeelde de eigenrichting van de kolonisten met kracht. Uit niets blijkt dat de kolonisten "regelmatig huishouden" in Assira al Kabaliya. Bovendien valt nergens een bewijs te vinden dat de kolonisten een Palestijnse jongen hebben gedood.
Het eerste slachtoffer van een oorlog is altijd de waarheid. De strijd tussen Israel en de Palestijnen wordt in grote mate in de huiskamers voor de tv en in de krant uitgevochten. Dat is enerzijds geruststellend, omdat hiermee het aantal echte slachtoffers gelimiteerd wordt. Anderzijds houdt die propagandaslag het conflict decennia lang gaande en raken beide volkeren er in de publieke opinie door beschadigd. Het is triest te constateren dat de 'slijpsteen voor de geest' nauwelijks aandacht heeft voor het doorprikken van de Palestijnse propaganda en de haatgevoelens die in de Arabische wereld tegen Joden en Israel hebben postgevat. Hans Moll legt dit genadeloos bloot. Gek genoeg schiet hij echter door wanneer hij aanneemt dat het antisemitisme in Nederland vooral een zaak is van al dan niet radicale Moslims. Dit is niet de ervaring van CIDI.
Wil het conflict tussen Israel en het Palestijnse volk ooit dichter tot een oplossing komen, is het nodig dat mensen hun vooroordelen laten varen en dat de feiten eerlijk en objectief worden weergegeven. Dat helpt haat te verminderen en opent perspectieven voor compromissen. De redactie van NRC-Handelsblad heeft zich de laatste jaren nauwelijks afgevraagd wat haar rol is geweest in het versterken van de vooroordelen over het Israelisch-Palestijns conflict en daarmee het ingraven van de tegenstellingen. Het boek Hoe de nuance verdween uit een kwaliteitskrant van Hans Moll is een overtuigend middel om deze gevoelige snaar bij de krant te raken.
Hans Moll, Hoe de nuance verdween uit een kwaliteitskrant, UitgeverijPrometheus, € 19,95
Geen opmerkingen:
Een reactie posten