UN speech Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu 23-9-2011
De Palestijnse vraag om erkenning als staat
IMO Blog, 2011
Het was te verwachten, maar valt in de praktijk toch weer tegen: de eenzijdige berichtgeving over de Palestijnse vraag om erkenning als soevereine staat bij de VN. De teneur in een notendop: na al die jaren van bezetting, onderdrukking en treiterijen en na 20 jaar vruchteloos onderhandelen met een onwillig Israel proberen de Palestijnen nu via de VN hun legitieme rechten te krijgen. Daar kunnen ze op veel sympathie rekenen - de meeste landen zien in dat dit een rechtvaardige zaak is en willen die steunen - maar de VS gooit roet in het eten. Niet omdat Obama niet inziet dat dit een goede zaak is, maar omdat hij nu eenmaal rekening moet houden met de Joodse (en de conservatief-christelijke) stem. De republikeinen vallen hem aan op z'n vermeende anti-Israel houding en hij verliest in rap tempo de sympathie van Amerikaanse Joden, aldus het NOS journaal (vraag: hoe zou dat nou toch komen?). De VS is nu bezig om de andere leden van de VN Veiligheidsraad met smerige trucs te bewerken, om zo een veto te voorkomen, waardoor het veel gezichtsverlies zou leiden in de Arabische wereld.
De NOS had afgelopen week meerdere uitzendingen waarin dit beeld werd geschetst, en waarin voor de Israelische afwijzing geen andere verklaring werd gegeven dan dat Israel als 'aartsvijand van de Palestijnen' nou eenmaal tegen is en natuurlijk wil kunnen doorbouwen in de nederzettingen. De VS is tegen omdat het Israels trouwe bondgenoot is en vooral vanwege de Joodse stem en invloed. Waarom Nederland tegen is werd opvallend genoeg niet vermeld, maar dit is ongetwijfeld omdat het aan de leiband loopt van de VS. En Duitsland, ja, dat snapt iedereen, waarom Duitsland tegen is.
In de kranten verschenen diverse opiniestukken, die vooral uitleggen waarom een Palestijnse staat rechtvaardig en in ieders (ja, ook Israels) belang is. Men haalt hier echter een paar dingen door elkaar. In Nieuwsuur werd duidelijk gesuggereerd dat als je tegen deze aanvraag van de Palestijnen bent, je dus tegen een Palestijnse staat in het algemeen en tegen een tweestatenoplossing bent. Dat is natuurlijk onzin, wat al blijkt uit het feit dat Nederland en Duitsland en de VS, die alle drie achter de tweestatenoplossing staan, hiertegen zijn. Wat totaal genegeerd wordt, is dat deze landen, inclusief Israel, tegen zijn omdat het een eenzijdige uitroeping en erkenning betreft, zonder dat daar garanties voor of toegevingen aan Israel tegenover staan. Israel heeft er geen vertrouwen in dat de Palestijnen een staat nastreven naast Israel en vrede willen naast Israel.
Er zijn zo een paar obstakels en probleempjes die nog in de weg zitten en waarover de Palestijnen geen vertrouwenwekkende mededelingen doen, zoals het zogenaamde recht op terugkeer van de vluchtelingen, de vraag of er Joden in een Palestijnse staat kunnen wonen zoals er ook meer dan een miljoen Arabieren in Israel wonen, en de vraag of de Palestijnen bereid zijn een compromis over Oost Jeruzalem te sluiten. Vergeten is ook dat eerdere vredesvoorstellen van Israel in 2000 en 2008 door de Palestijnen werden afgewezen. Daarin kregen ze 95-98% van de Westoever aangeboden, heel Gaza en delen van Oost Jeruzalem. Palestijnse leiders hebben de afgelopen tijd een aantal dingen gezegd die tegen de algemene aanname indruisen dat ze een staat willen en dat is dan dat. Onderhandelaar Nabil Shaath sprak zich onlangs tegen het principe van twee staten voor twee volken uit. Abbas blijft hardnekkig aan de 'terugkeer' van vier miljoen nakomelingen van de vluchtelingen vasthouden. Tegelijkertijd zei de PA ambassadeur in Libanon onlangs dat de vluchtelingen, zelfs die die in kampen op de Westoever en in Gaza wonen, geen Palestijns staatsburger kunnen worden. Ongelofelijk maar waar. Een Palestijnse staat is de plek voor Palestijnen van overal vandaan om altijd naar terug te kunnen keren als zij dat wensen, zoals Israel dat is voor Joden. maar de PA wil niet dat de vluchtelingen en hun nakomelingen hun status verliezen en dan niet meer tegen Israel gebruikt kunnen worden. Men wil een Palestijnse staat zonder Joden erin en daarnaast een Israel dat niet Joods mag zijn, maar waar miljoenen nakomelingen van de vluchtelingen heen moeten mogen verhuizen, mensen die ondertussen het eigen, Palestijnse staatsburgerschap wordt onthouden. Begrijpt u het nog?
Volgens het journaal en de meeste media is er eigenlijk maar één probleem, en één ding dat vrede en een tweestatenoplossing in de weg staat: de bezetting en de nederzettingen. Het uitgangspunt is dat de gehele Westoever en het deel van Jeruzalem dat Israel in 1967 veroverde (en in 1949 illegaal door Jordanië was geannexeerd) automatisch de Palestijnen toebehoort. De Joodse heilige plaatsen, duizenden jaren oud, de Joodse gemeenschappen die daar honderden jaren leven (onderbroken tussen 1948 en 1967), het doet niet terzake: het gebied is eigenlijk van de Palestijnen.
De Palestijnen hebben er echter nooit een staat gehad, en hun claim is in feite vooral gebaseerd op het feit dat ze er al eeuwenlang leven en de meerderheid vormen. Van beide kanten wordt erover gesteggeld hoeveel Palestijnen er precies wonen en hoeveel daarvan er ook echt al eeuwenlang wonen - een flink deel is naar het gebied gekomen vanwege de hogere welvaart en werkgelegenheid die de zionisten en Britten er brachten. Hoe dat ook zij, die mensen wonen er nu en hebben recht om als volwaardig burger ofwel in Israel te leven ofwel in een andere staat, Palestina bijvoorbeeld. Tegelijkertijd hebben de kolonisten voor een deel ook een veel diepere en langduriger band met het land dan in de media wordt aangenomen, zeker in delen van Oost Jeruzalem en plaatsen als Gush Etzion en Hebron. Het is dus onjuist te stellen dat de gehele Westbank en Oost Jeruzalem automatisch de Palestijnen toebehoren. Daar moet over onderhandeld worden, en er zal een compromis moeten worden gevonden dat beide kanten enigszins recht doet, Israel veiligheidsgaranties biedt en de Palestijnen een levensvatbare staat (dus geen gatenkaas). Maar de grenzen zijn niet het enige of hoofdprobleem, en hoewel best ingewikkeld, is daar op zichzelf wel uit te komen.
Het probleem dat de media stelselmatig negeren en dat Israels negatieve houding veroorzaakt, is dat de Palestijnen eigenlijk helemaal niet voor een tweestatenoplossing zijn. Niet in de zin van twee staten voor twee volken althans. Een Joodse staat is voor hen onbespreekbaar, en dat is niet alleen omdat ze menen dat dit een religieuze staat zou worden, overigens een zeer hypocriet argument gezien het feit dat de islam als staatsreligie in de Palestijnse voorlopige grondwet staat. Het is voor hen onbespreekbaar omdat ze weigeren te erkennen dat de Joden een volk zijn met nationale rechten en ambities. Telkens weer wordt de Joodse geschiedenis ontkend, en worden absurde beweringen gedaan als dat de Klaagmuur eigenlijk islamitisch is en Joden in 1967 voor het eerst in Oost Jeruzalem kwamen (zij hadden voor 1948 al een meerderheid in Jeruzalem). Telkens weer ook wordt beweerd dat het hele land de Palestijnen toebehoort en zij het -goedschiks of kwaadschiks - 'weer' in handen zullen krijgen.
Dit alles wordt stelselmatig door de media genegeerd, waar Abbas als de moedige, welwillende, gematigde leider wordt neergezet die onvermoeibaar voor de rechten van zijn volk strijdt. Het is blijkbaar een te mooi beeld om bij te stellen op grond van de realiteit, net als het beeld van de demonstranten op het Tahrirplein die de dictatuur omver hebben geworpen en hun vrijheid opeisen te mooi is om door waanzinnige, van haat vervulde menigten, te laten verpesten. Een mooi beeld laat je niet verpesten door zoiets banaals als de realiteit, toch?
De realiteit is, dat de media partijdig zijn en vaak misleidende informatie geven. Zij uiten zich natuurlijk niet alleen verdeeld over Israël maar eigenlijk over alles. Zij kiezen altijd vóór de een en tegen de ander. De eerste stap naar het ontwaken en naar de vrede bestaat uit het accepteren van deze zeer onprettige werkelijkheid.
BeantwoordenVerwijderenWanneer dat is gelukt kun je je eigen percepties kritisch gaan onderzoeken en dan ontdek je dat je al jarenlang en vrijwel over de hele linie objectief en subjectief met elkaar hebt verwisseld. De media met hun leugens, hun omkeringen en ontkenningen houden je dus een spiegel voor.
Als volgende en laatste stap verzoen je jezelf met het feit dat je subjectief en objectief met elkaar hebt verwisseld en vergeef je jezelf daarvoor. Via dit zeer integere proces waarin je ophoudt jezelf verwijten te maken en anderen te beschuldigen ben je klaar om echt aan de vrede in je omgeving bij te dragen.