Mediamissers over Israel en Syrie (bij de NOS en NRC)
http://www.zionism-israel.com/blog/archives/00000560.html
IMO Blog, 2011
De meeste misleidende en leugenachtige berichtgeving bestaat uit het selectief weglaten van cruciale zaken. Als voorbeeld dient hier de berichtgeving over de grensincidenten van afgelopen weekend.
NOS Journaal
"De Palestijnse vluchtelingen willen naar huis, naar Palestina", aldus Sander van Hoorn in het NOS journaal zondagavond. Men had een reportage over de zogenaamde 'naksa' (terugslag) demonstratie waarbij Palestijnen uit Syrië de grens met Israel bestormden. De NOS meldde tot twee keer toe dat Israel op de demonstranten schoot. Hoewel werd vermeld dat de Israeli's via luidsprekers de demonstranten waarschuwde de grens niet over te gaan, werd niet gemeld dat de soldaten daarna eerst in de lucht schoten en toen op de benen mikten om doden te voorkomen.
Men liet nog een aantal belangrijke zaken weg. Zo is het in Syrië onmogelijk om ook maar iets te doen zonder dat de veiligheidsdiensten ervan af weten en dit dus goedkeuren. Volgens Syrische oppositieleden waren de Palestijnen zelfs door Syrië met busjes naar de grens gebracht, en kregen zij bovendien duizend dollar per persoon om dit te doen. Je kunt je ook moeilijk voorstellen dat zo'n demonstratie direct aan de grens mogelijk is zonder dat de autoriteiten daarmee te maken hebben. Ook lokale Druzen bevestigden dit, zo meldde de Jerusalem Post. Zij beschuldigden het regime ervan de Palestijnen cynisch voor eigen doeleinden te misbruiken. Dat alles ontging Sander van Hoorn echter, die wel meldde dat Israel bezorgd is omdat de "Arabische lente" als voorbeeld dient voor de demonstranten, maar niet meldde dat Assad wel wat afleiding van de misdaden van zijn regime tegen de eigen bevolking kan gebruiken. De demonstranten waren bij de NOS natuurlijk volkomen vreedzaam, terwijl ze volgens de Jerusalem Post en Ynet met stenen en molotov cocktails gooiden, en bij dat laatste werden mijnen gedetoneerd aan de Syrische kant van de grens, waarbij ook slachtoffers zouden zijn gevallen.
Ook meldde de NOS dat volgens Syrië 20 doden waren gevallen, maar zei men niet dat hieraan in Israel ernstig wordt getwijfeld. Het Syrische regime beweerde overigens ook dat Israel fosfor had gebruikt en nog een paar absurditeiten.
Het laatste brute geweld van het Syrische regime tegen de eigen bevolking haalde het journaal niet. Wel had het NOS journaal op maandag het schokkende nieuws dat de dode Palestijnen van een dag eerder werden begraven, waarbij men nog eens herhaalde dat Israel op de demonstranten had geschoten.
NRC Handelsblad
In NRC Handelsblad staat een analyse van het incident door Guus Valk waarin ook nauwelijks ruimte is voor Israels kant. De 20 doden van de Syrische staats tv worden genoemd, zonder daarbij te vermelden dat dit een zeer onbetrouwbaar propaganda-instituut is. Valk meldt daarentegen sceptisch dat Israel dit aantal betwist, maar zelf niet met andere cijfers is gekomen. Israel is blijkbaar wat voorzichtiger dan Syrië en roept niet gelijk maar wat, maar dat ontgaat de krant die de nuance zoekt en de geest wil slijpen. Ook NRC verzwijgt de stenen en molotov cocktails van de demonstranten, en meldt niks over de aantijgingen van de Syrische oppositie dat de demonstranten door het regime zijn vervoerd en geld aangeboden kregen.
De NRC brengt, net als Trouw *) vorige week, de demonstraties in verband met een nieuwe generatie die, in navolging van de zogenaamde Arabische lente, in plaats van aanslagen voor massaal vreedzaam protest kiest. Dat lijkt me wat voorbarig. Er hebben twee keer een paar honderd demonstranten aan de grens gestaan, vooral op een moment dat dit president Assad erg goed uitkomt. Syrië heeft vaker demonstraties georganiseerd in haar voordeel, net als overigens Egypte en andere dictatoriaal bestuurde landen graag de eigen aanhang optrommelen (of bij gebrek daaraan soms 'demonstranten' inhuren). Ook tijdens eerdere Palestijnse protesten waren er massademonstraties, die vaak gepaard gingen met gewelddadiger zaken en, net zoals nu, nooit echt vreedzaam waren. Anderzijds kan ik mij zeker voorstellen dat de demonstraties in verschillende Arabische staten, en de rol die sociale media daarin spelen, wel een inspiratiebron zijn. Er is echter wel een cruciaal verschil tussen de demonstranten op het Tahrirplein en de Syriërs, die met hulp van het regime naar de grens met Israel kwamen. Deze Syriërs van Palestijnse komaf worden in Syrië in kampen gehouden en hebben geen gelijke rechten. Wat ze wel delen met de andere Syriërs is een regime dat de afgelopen tijd haar ware gezicht heeft laten zien, en niks geeft om het leven en welzijn van haar burgers, en bereid is ver te gaan om zelf in het zadel te kunnen blijven zitten. Ze strijden niet voor meer rechten in hun eigen land, het land waar de overgrote meerderheid van hen is geboren en getogen, maar voor de 'terugkeer' naar een ander land. Hun voorouders zijn indertijd een oorlog tegen dat land begonnen en hebben verloren, en ook de meeste vluchtelingen (en vooral hun vertegenwoordigers) geven aan dat zij tegen Israels bestaansrecht zijn en niet naar Israel willen terugkeren om er in een Joodse staat te leven. Zij willen dus het regime in een ander land, waarvan ze het bestaansrecht niet erkennen en derhalve ook geen staatsburger willen worden, omverwerpen, een land waarmee 'hun' land op voet van oorlog verkeert. Dat is dus net zoiets als ten tijde van de koude oorlog demonstreren tegen de Sovjet Unie, of in de VS tegen Al Qaida. Of eigenlijk is het zoiets als Russische dissidenten die tegen de SU demonstreerden, of eigenlijk de kinderen van deze dissidenten.... ach, laat ook maar. Het punt is duidelijk.
Israel
Maar hebben Guus Valk en Sander van Hoorn dan geen punt dat Israel wel een beetje zenuwachtig wordt van deze massademonstraties? Wacht even, het ging om 500 Syriërs die naar de grens met Israel kwamen, dus echt massaal is dat niet. De dreigementen van sommige Hamas leiders dat men met honderdduizenden de grenzen zal oversteken lijken tot nog toe wishfull thinking. In Egypte gingen honderdduizenden de straat op omdat ze het gevoel hadden dat ze dit gingen winnen, dat ze Mubarak weg konden krijgen, en ze hem diep van binnen haatten. Voor de Palestijnen in Syrië, Libanon en andere landen is Israel een buitenland dat ze niet kennen, al hebben ze er genoeg leugens over gehoord. Ze weten denk ik ook wel dat Israel ze geen recht op terugkeer gaat geven, en zichzelf opheffen. Toch is het wel begrijpelijk dat Israel zich zorgen maakt. Dergelijke 'vreedzame' demonstraties doen het goed in Westerse media, en de Palestijnen zijn daar al aan de winnende hand. Israel kan niet toestaan dat demonstranten de grenzen oversteken, en met of zonder vreedzame wapens het land binnenkomen, maar bij gewelddadigheden is zij per definitie de schuldige. Een leger dat schiet op demonstranten oogt nou eenmaal niet fraai, ook al komen die mensen illegaal binnen en heb je ze uitgebreid gewaarschuwd. Ik denk dan ook dat Israel meer naar andere manieren moet zoeken. Een hoger grenshek, meer niet-dodelijke middelen om demonstranten te verjagen, een massalere aanwezigheid, en betere afspraken met de UNDOF vredesmacht die erbij stond en ernaar keek. Overigens gaat de EU ook niet altijd even zachtzinnig om met illegalen die de grens proberen over te steken, al wordt er voor zover ik weet niet op ze geschoten. Van Egypte is bekend dat het Soedanese vluchtelingen aan de grens zonder pardon doodschiet, terwijl Israel ze binnenlaat en dan bekijkt of ze kunnen blijven. Wanneer het mensen betreft uit een land waarmee men op voet van oorlog verkeert, denk ik dat de meeste landen er niet voor terugdeinzen ze te beschieten.
Guus Valk meent verder dat deze demonstraties een reactie zijn op het mislukte vredesproces, wat natuurlijk aan Israel ligt. Om deze reden gaan de Palestijnen in september naar de VN voor erkenning, zo meldt hij. Het is een slimme zet die inderdaad werkt: je blaast eerst zelf het vredesproces op, door continu met nieuwe eisen te komen en weg te lopen, en zegt daarna dat je nou eenmaal geen andere mogelijkheid meer zag dan je gelijk halen buiten Israel om. Overigens hebben vijfhonderd Syrische demonstranten weinig met het vredesproces te maken, en ik denk niet dat deze mensen tevreden zouden zijn met een vredesverdrag, omdat Israel nooit met het zogenaamde recht op terugkeer van miljoenen nakomelingen van de vluchtelingen zal instemmen. Zij hebben wat aan werkelijke hervormingen in de Arabische wereld, waarbij de Arabische staten hen niet meer nodig hebben als wapen tegen Israel en hen zullen aanmoedigen - eindelijk - in de landen waar zij leven te integreren. Of het zover komt valt nog te bezien.
Ratna Pelle
*) Zie voor mijn reactie op Trouw: De Fata Morgana van een vreedzame Intifada (in Trouw)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten