Camera rapport uit 2001
"Hass reported that Palestinian eyewitnesses saw Hebron's Jewish community celebrating the shooting of a Palestinian by Israeli border police. She described the Jewish residents spitting on, stomping and kicking the Palestinian's dead body and then shouting with joy and passing out candies
However, the event described in detail by Hass was entirely bogus and had never taken place, a reality confirmed by televised accounts of the incident. A Jerusalem court judge found Hass guilty of lying with the malicious intent of damaging the Hebron community's reputation and fined her more than $60,000."
Camera rapport uit 2009
Een recent Camera rapport over Amira Hass' reportages over de Samouni familie in Al-Zaytoun levert nieuw bewijs van de onbetrouwbaarheid van Hass. Volgens Hass werden 29 leden van de Samouni familie gedood door de IDF zonder dat daar feitelijk aanleiding toe was. Camera bewijst, onder andere, aan de hand van vele bronnen, waaronder verklaringen van Palestijnse terreurbewegingen ten tijde van de oorlog, dat leden van de Samouni familie lid waren van deze terreurorganisaties. Tevens werd door Camera bewijs geleverd dat er gevechtshandelingen plaatsvonden vanuit- en nabij het huis van de Samouni familie.
Illegale immigratie en deportatieprocedures op de West Bank
Het artikel 1 bespreekt een Israëlische maatregel aangaande het weren van infiltranten op de West Bank (Judea en Samaria). Volgens de schrijfster betekent deze maatregel de reële mogelijkheid om grote groepen mensen uit de West Bank te zetten.
1 http://www.haaretz.com:80/hasen/spages/1162075.html
Binnen 24 uur werd het bericht overgenomen door duizenden websites op het internet. Ook in Nederland namen tal van kranten het bericht over. De Volkskrant bijvoorbeeld, die het bericht voerde onder de kop 'draconische legerorders Israël'.
Reacties
Judith Sargentini Europarlementariër voor GroenLinks stelde – gebaseerd op het Ha'aretz artikel – schriftelijke vragen aan de Europese minister van Buitenlandse Zaken, Ashton. In die vragen verwees GroenLinks naar artikel 49 van de Vierde Geneefse Conventie en stelde dat de maatregel in strijd was met de bepalingen in dat artikel. De Syrische president Assad vroeg zelfs om een spoedzitting van de Arabische Liga om deze "etnische zuiveringen" te voorkomen. Andere Arabische regimes sloten zich aan bij de veroordeling van Israël en de Arabische liga kwam bijeen in Cairo.
Hamaswoordvoerders zagen in de maatregel een poging om Hamasleden uit de Westelijke Jordaanoever te verwijderen. Talloze organisaties die zich met de Palestijnen bezighouden, haasten zich om Israël te veroordelen en te waarschuwen.
Omissies en onjuistheden
Nader onderzoek leert echter dat Ha'aretz journaliste Amira Hass opnieuw ( zie bijlage 1) een artikel met een agenda schreef waarin de feiten werden verdraaid en waarin conclusies werden getrokken die onjuist waren.
De maatregel was niet nieuw zoals Hass rapporteerde en evenmin was de maatregel bedoeld om massadeportaties mogelijk te maken.
Zo rapporteerde CNN in haar bericht 2 een reactie van het Israëlische leger die niet terug te vinden was in het Ha'aretz artikel. In die reactie zei de woordvoerder van de IDF dat de maatregel in feite betekende dat er extra juridische procedures werden toegevoegd aan de bestaande regeling die dateerde uit 1969.
De feiten zijn als volgt: het betreft in feite twee orders (1649 en 1650) die werden opgesteld op advies van het Israëlische Hooggerechtshof (dossier HJC 2737/04 en HCJ 7607/05). Dat advies betrof de instelling van een juridisch controle mechanisme dat ten doel had om extra kritisch iedere repatriatie beslissing te beoordelen.
2 http://edition.cnn.com/2010/WORLD/meast/04/12/mideast.west.bank.order
- Order 1649 stelt een comité in dat repatriaties moet beoordelen voor de uitvoering ervan. Het is een aanpassing van order 329 van 29 juni 1969 die illegale immigratie naar de West Bank sanctioneerde.
Een gedetineerde moet binnen 8 dagen voor dit comité gebracht worden.
Het comité heeft het gezag om een deportatie order te annuleren.
De gedetineerde behoud het recht om de order aan de te vechten bij het Hooggerechtshof. - Order 1650 specificeert de definitie van illegale infiltratie. Illegale infiltratie en immigratie worden niet slechts beperkt tot een specifiek aantal landen waarmee de staat van oorlog bestaat maar geldt algemeen voor een ieder die niet in het bezit is van geldige verblijfspapieren. De maximale straf voor infiltratie wordt in de order teruggebracht van 15 naar 7 jaar. Verder bepaalt de order nu dat degene die onderwerp is van repatriatie geïnformeerd moet worden- in zijn eigen taal- over zijn rechten waaronder het recht op een advocaat. Een van die rechten is het verzoek tot verlenging van de periode van 72 uur waarbinnen een repatriatieorder moet worden uitgevoerd na ondertekening door de commandant. Dit geeft de gedetineerde de mogelijkheid de order aan te vechten via het inschakelen van een advocaat.
De conclusie lijkt dan ook gerechtvaardigd dat de maatregel betekent dat illegalen op de West Bank meer rechten krijgen. De autoriteiten zijn immers onder de nieuwe order verplicht om een deportatie door een speciaal comité te laten beoordelen.
Deportaties internationaal
Het concept van deportatie van illegale burgers bestaat in vrijwel ieder land, inclusief Nederland. In bijna alle westerse landen zijn na de aanslag op 11 september 2001 in New York verscherpte procedures ingevoerd betreffende illegale burgers en infiltraties. In andere, minder democratische landen worden burgers soms willekeurig van hun rechten beroofd. In Jordanië werden de laatste jaren Palestijnen 3 van hun burgerrechten beroofd vanwege politieke doeleinden 4.
3 http://www.nytimes.com/2010/03/14/world/middleeast/14jordan.html?pagewanted
4 http://www.hrw.org/en/reports/2010/02/01/stateless-again
In het begin van de jaren '90 van de vorige eeuw werden 400.000 Palestijnen uit Koeweit gedeporteerd. In Irak in de jaren na de val van Saddam Hoessein werden duizenden Palestijnen gedwongen het land te verlaten. Een aantal van hen (3000) verblijft nog altijd in noodkampen op de grens tussen Syrië en Irak.
Illegale immigratie in Israël
Onderzoek aan de universiteit van Haifa 5 over de migratiestromen in Israël laat zien dat illegale immigratie na de tekening van de Oslo akkoorden een groot probleem werd in Israël binnen de groene lijn en de in 1967 tijdens de Zesdaagse Oorlog veroverde gebieden.
Uit cijfers die verstrekt werden door het Israëlische ministerie van Justitie en het ministerie van Binnenlandse Zaken blijkt dat in de jaren tussen 1993 (ondertekening Oslo akkoord 1) en 2004 illegale immigratie vanuit Arabische landen naar o.a. de West Bank (Judea en Samaria) een serieus probleem was. 77.955 Illegalen werden in die jaren geregistreerd waarvan 41.799 op de West Bank. Dit betreft illegalen die op legale wijze het gebied binnen kwamen (via de grensovergangen). Er vond echter ook grote schaal illegale immigratie plaats via de poreuze grens met Egypte.
De Verenigde Naties (VN en de Palestijnse Autoriteit (PA) kwamen in schattingen tot een aantal van 400.000 illegalen op de West Bank.
Volgens cijfers van de Israëlische ministeries vonden in Jeruzalem tijdens en na de bouw van het veiligheidshek in de periode 2002-2004 50.000 illegale immigraties plaats. Dat wil zeggen dat Palestijnen zonder Israëlisch identiteitsbewijs aan de westkant van het hek gingen wonen om zodoende in aanmerking te komen voor Israëlische burgerrechten.
Deze illegale migratiestromen werden in geen enkel geval door Israël beantwoord met massadeportaties.
Integendeel de Israëlische regering heeft op verzoek van de Palestijnse Autoriteit de status van Palestijnen en buitenlanders gereguleerd tussen 2006 en 2008. Ten gevolge van het opnemen van ca. 32000 illegale immigranten in het bevolkingsregister van de West Bank in die periode is het fenomeen van de illegale immigrant bijna geheel verdwenen.
Inwoners van Gaza hebben van oudsher een speciale vergunning nodig om naar de West Bank te verhuizen. In de praktijk werden in 2008 en 2009 respectievelijk 48 en 32 illegale Palestijnen op de West Bank gerepatrieerd naar Gaza.
5 http://geo.haifa.ac.il/~ch-strategy/publications/books/give_back_claim/give_back_palistine_claim.pdf
Aantal deportaties na publicatie
In de weken na de afkondiging van de aanpassing van de deportatieprocedure en de publicatie in Ha'aretz werd welgeteld één deportatie goedgekeurd op de West Bank. Het betreft een Palestijn die na het uitzitten van gevangenisstraf door Israël naar Gaza werd gedeporteerd waar hij oorspronkelijk vandaan kwam voordat hij op de Westelijke Jordaanoever ging wonen. HaMoked, de Israëlische organisatie, die de deportatie op haar website vermeld 6 gaf geen details over de reden van de gevangenisstraf noch over de status van de Palestijn voordat hij werd veroordeeld.
In de meeste gevallen vecht HaMoked voorgenomen deportaties aan bij het Israëlisch Hooggerechtshof.
6 http://www.hamoked.org.il/news_main_en.asp?id=908
Conclusies
Gebaseerd op het bovenstaande kan de conclusie getrokken worden dat de Israëlische maatregel in geen geval tot doel had om Palestijnen op de West Bank en masse te deporteren. Tevens bewijzen de cijfers en de geschiedenis dat Israël sinds de ondertekening van de Oslo Akkoorden ten tijde van massa illegale immigratie (1993-2001) nooit overging tot massadeportaties. Noch gebeurde dit onder de pretext van de tweede intifada in de jaren 2000-2006.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten