Vervolg op: Brief PKN verbijstert Christenen voor Israël

 

De brief van de Protestantse Kerk Nederland aan de Israelische ambassadeur heeft de verhoudingen tussen Joden en christenen op scherp gezet, en het Centraal Joods Overleg heeft in een brief haar onvrede niet onder stoelen of banken gestoken. Waarom lukt het de PKN niet om wat evenwichtiger te blijven, en het geweld aan beide kanten te veroordelen? Waarom wordt niet beide partijen verweten te weinig voor vrede te doen en de ander te weinig tegenmoet te komen? Ik bedoel, waarom laat men de kerk niet in het midden? Omdat men Israel als de sterkere en dus meer verantwoordelijke partij ziet? Mogelijk, maar men zou moeten weten dat Israel niet alleen met de Palestijnen te maken heeft, maar met een groot deel van de Arabische wereld en Iran, en dat het conflict niet met de bezetting is begonnen en opheffing daarvan niet automatisch tot vrede zal leiden (verschillende zaken wijzen eerder op het tegendeel).

 

Los van alle theologische argumenten die tegen de eenzijdige positie van de PKN zijn aan te voeren maar waar ik mij als niet gelovige buiten houd, is deze eenzijdigheid verbluffend. Dat de kerk opkomt voor de zwakkeren vind ik lovenswaardig, maar dat men de Jood en zijn land daar volkomen van uitsluit en de Palestijnen als de nieuwe slachtoffers omarmt, is - ook gezien de geschiedenis - bijzonder pijnlijk. De verbolgen reactie van het Centraal Joods Overleg is dan ook zeer begrijpelijk.

 

Brief van Centraal Joods Overleg: http://www.trouw.nl/redactie/pdf/ProtestantseKerk.pdf 

 

RP

--------

 

Verhouding PKN en Joods Overleg staat op springen

http://www.trouw.nl/religie-filosofie/nieuws/religie/article2997282.ece/Verhouding__PKN_en__Joods_Overleg__staat_op_springen_.html

Uitgerekend de kerk die 'onopgeefbaar verbonden is met Israël' heeft door een kritische brief bonje gekregen met de staat Israël én met een Joods platform in Nederland.

Een 'eenzijdige' brief die de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) heeft verstuurd naar de ambassadeur van Israël, zet de verhouding tussen het kerkgenootschap en het Centraal Joods Overleg (CJO) onder grote druk. Gistermiddag stuurde het CJO een brief naar de PKN waarin het geplande overleg tussen beide op losse schroeven wordt gezet.

De controverse begon eind vorig jaar. Toen verscheen 'Uur der waarheid' – een document opgesteld door Palestijnse christenen, die de wijze waarop de Israëlische overheid hen bejegent, kwalificeerden als 'een zonde tegen God en de mensheid' .

De orthodoxe rabbijn Raph Evers van het Nederlands Israëlitisch Kerkgenootschap reageerde meteen woedend op dat document, dat hij een 'regelrechte oorlogsverklaring aan Israël' noemde. Ook orthodoxe protestanten namen afstand van het 'misleidende en onbeschaamde' stuk dat als 'kairosdocument' bekend werd. Door die naam, een verwijzing naar een anti-apartheidsstuk, werd Israël als racistische staat gebrandmerkt, vonden critici.

De PKN schaarde zich niet voluit achter 'Uur der waarheid', maar steunde wel de erin vervatte 'roep om recht en vrede', schreef de kerkleiding deze week in een open brief aan de Israëlische ambassadeur.

Ambassadeur Harry Kney-Tal liet gisteren weten die brief 'eenzijdig' te vinden, en een poging 'punten te scoren bij het pro-Palestijnse kamp'. De PKN heeft zich eenzijdig laten voorlichten, luidt zijn verwijt, en heeft slechts oog voor het lijden van Palestijnen – een 'vereenzelviging met één partij'.

Dat laatste is uiterst pijnlijk voor de PKN die in haar kerkorde de 'onopgeefbare verbondenheid met Israël' heeft opgenomen.

Kney-Tal werpt de PKN-leiding voor de voeten dat ze geen bijdrage levert aan het vredesproces in het Midden-Oosten.

Behalve de Israëlische ambassadeur neemt ook het Centraal Joods Overleg (waarin onder anderen Ronny Naftaniel van het Cidi zit) het op tegen de PKN. De kerk speelt volgens het CJO in op beschuldigingen als zou Israël een apartheidsbeleid voeren, en alleen maar opkomen voor slachtoffers aan Palestijnse zijde en niet voor de terreurdoden aan Israëlische kant. Ook zou de PKN het bestaansrecht van Israël bij de verkeerde instantie aan de orde stellen – daarvoor moet de kerk niet bij de ambassadeur zijn, maar bij Hamas, de Palestijnse autoriteit, Syrië, Libanon en Iran. Verder verwijt het CJO de PKN dat zij 'geen stopzetting van de heilloze boycot van Israëlische producten' vraagt.

Over twee weken zouden PKN en CJO elkaar spreken. Maar, schrijft het CJO, „alles overziend menen wij dat u met uw open brief de proporties uit het oog heeft verloren. U heeft onze uitvoerige reactie op het document 'Uur van de waarheid' genegeerd en bent met een reactie naar buiten getreden vóór ons te ontmoeten. Tegen deze achtergrond vragen we ons af wat nog het nut kan zijn van ons bezoek op 9 maart."

Gisteren bleek diepe verdeeldheid in de PKN: behoudende PKN'ers distantieerden zich van de door ambassadeur en CJO gewraakte PKN-brief.