Klare taal is juist naar de Palestijnen nodig

http://www.zionism-israel.com/blog/archives/00000410.html

IMO Blog, 2009

Op 23 november verscheen in Trouw een opiniestuk van oud-correspondent Eddo Rosenthal, onder de titel "Wachten op nieuwe Palestijnse volksopstand". Als reaktie schreef ik onderstaand artikel, dat men helaas niet heeft geplaatst.

Volgens Eddo Rosenthal dreigt een derde intifada als het Westen niet een eenzijdige Palestijnse onafhankelijkheidsverklaring steunt of Israël harder onder druk wordt gezet tot het doen van concessies. Hij stelt terecht dat de wereld beducht is voor de onrust die zo'n verklaring teweeg kan brengen en de hoop daarom is gevestigd op de hervatting van de vredesbesprekingen. Wat hij niet vermeldt is dat Abbas hardnekkig weigert aan hernieuwd vredesoverleg deel te nemen, ondanks de Israëlische bereidheid tot een gedeeltelijke bouwstop, die eind november officieel werd aangekondigd maar daarvoor al officieus bekend was. De Palestijnse reactie hierop was voorspelbaar: men wees Israëls handreiking af als volstrekt onvoldoende, zoals men talrijke eerdere vredesvoorstellen afwees als volstrekt onacceptabel. Nog in 2008 bood toenmalig premier Ehud Olmert Abbas 98% van de Westoever, deels via een landruil voor de nederzettingenblokken, en de Arabische wijken van Jeruzalem. Waarom moeten we de Palestijnen voor een dergelijke halsstarrigheid belonen met de aankondiging een onafhankelijkheidsverklaring hoe dan ook te zullen steunen?

Een dergelijke steun zou tenminste gepaard moeten gaan met enkele duidelijke voorwaarden: de Palestijnen moeten het zogenaamde 'recht op terugkeer' van de vluchtelingen en hun miljoenen nakomelingen opgeven, Israël als Joodse staat erkennen en bereid zijn voor Jeruzalem een regeling te accepteren op basis van het principe dat Arabische wijken naar de Palestijnse staat gaan, en Joodse naar Israël. Daarnaast moet een oplossing voor de heerschappij van Hamas op de Gazastrook worden gevonden. Komt de Palestijnse staat er voorlopig alleen op de Westoever? En wat dan als Hamas ook in Gaza de onafhankelijkheid uitroept? En hoe wordt voorkomen dat Hamas ook op de Westoever een coup kan plegen? Zonder de aanwezigheid van het Israëlische leger aldaar is die mogelijkheid zeker reëel.

President Abbas heeft zich overigens zelf duidelijk tegen een derde intifada uitgesproken, omdat dit absoluut niet in het belang is van de Palestijnen. Het gaat sinds enige jaren weer beter op de Westoever: onder andere vanwege de opheffing van honderden checkpoints en roadblocks door Israël is de bedrijvigheid toegenomen en schieten luxe winkelcentra als paddestoelen uit de grond, en er is een economische groei van 7%. De Palestijnse Autoriteit slaagt er steeds beter in de orde te handhaven in Palestijnse steden, waar het Israëlische leger zich nog maar zelden vertoont. Het is logisch dat de Palestijnen vanuit zo'n situatie niet terug willen naar de ellende van de tweede intifada, met continu straatverboden, invallen van het Israëlische leger, en Palestijnse gewapende groepen die om de macht strijden. Hoewel er natuurlijk nog veel moet gebeuren lijkt Rosenthals pessimisme misplaatst.

Volgens Rosenthal 'legt Obama Israël geen strobreed in de weg bij de nederzettingenbouw', en moet het Westen eindelijk eens duidelijk zijn naar Israël toe. Sinds Obama aan de macht is hoor ik hem, wat betreft het Midden-Oosten, echter zelden over iets anders dan de nederzettingen praten. Het voornoemde 'recht op terugkeer', haatspeeches door imams en Hamas activisten, verering van zelfmoordterroristen als nationale helden en antisemitisme in (ook door de Palestijnse Autoriteit gecontroleerde) media: ik heb hem er nauwelijks over gehoord. Waar klaagt Rosenthal toch over?

Obama's druk op Israël heeft vruchten afgeworpen, want sinds de nieuwe regering aan de macht is zijn geen nieuwe uitbreidingsplannen voor nederzettingen goedgekeurd, en nu is zelfs officieel een bouwstop afgekondigd. Ook heeft Netanjahoe zich onder deze druk begin juni voor een Palestijnse staat uitgesproken, al was het niet van harte. Ik wacht met smart totdat eenzelfde druk op de Palestijnen (en de Arabische wereld) wordt uitgeoefend om een gebaar naar Israël te maken.

Rosenthal vindt dat Israël ook niet meer in 'bezet Oost-Jeruzalem' mag bouwen. Daarmee miskent hij de legitieme Joodse aanspraken op delen van Oost-Jeruzalem, zoals hun heilige plaatsen (waaronder de Klaagmuur en de Joodse begraafplaats op de Olijfberg) en wijken waar voor 1948 al Joden woonden totdat zij er door het Jordaanse leger werden verdreven. Jeruzalem is bovendien nooit de hoofdstad van een Arabische staat geweest en wordt geen enkele keer genoemd in de Koran. Het is tegenwoordig bon-ton de Joodse en Arabische claims op Jeruzalem gelijk te stellen en de Groene Lijn als grens te beschouwen, maar Eddo Rosenthal zou beter moeten weten.

Het is heel modieus om alle schuld voor het vastgelopen vredesproces bij Israël te leggen, maar daarmee wordt de complexiteit van het conflict miskend, en de mechanismen waardoor extremisten en hardliners aan beide kanten een oplossing in de weg staan en elkaar in de kaart spelen.

Ratna Pelle