Niet ver van mijn huis bevindt zich The College Hotel. Het zit in een klassiek negentiende-eeuws schoolgebouw, gerenoveerd in de jaren dat de euro's nog aan de bomen groeiden.
Het interieur is hippig bedoeld, het restaurant biedt aanstellerige gerechten, en de bediening is er niet al te vlot. Een doorsnee Amsterdams horecabedrijf, kortom. Alleen het terras in de ommuurde tuin, eerlijk is eerlijk, kan ik van harte aanbevelen.
Zondagavond 22 februari zou de Israëlische legerwoordvoerder Ron Edelheit in dit hotel een praatje houden, op uitnodiging van enkele Joodse organisaties. Onderwerp: 'Na de Gazaoorlog, wat nu'. Zo'n lezing is bij mijn weten toegestaan in Nederland. Salafistische imams, ultrarechtse evangelicals, extremistische dierenvrienden, groezelige new-ageprofeten, Israëlische legerwoordvoerders – zolang ze de grenzen van de wet respecteren, mogen ze gerust hun zegje komen doen.
Bij het Platform Stop de Aanval op Gaza denken ze daar héél anders over. Dit samenwerkingsverband van Milli Görüs, de Internationale Socialisten, het Nederlands Palestina Komitee, Een Ander Joods Geluid en nog zo'n vijfentwintig clubjes, gunt eigenlijk alleen gelijkgestemden het woord.
Het liefste zouden ze zien dat helemaal niemand luistert naar opvattingen die hun zelf onwelgevallig zijn. Daarom riepen ze op tot een 'picketactie' tegen deze „propagandabijeenkomst voor Israël en het Israëlische leger". Verzamelen zondagavond om zeven uur.
En sommigen ging die actie nog niet ver genoeg. Kort daarna verscheen er een bericht op de website Indymedia. Activistisch Nederland werd gemaand tot bellen, faxen en e-mailen naar genoemd hotel. Dat haalde immers iemand in huis „die oorlogsmisdaden wil goedpraten". Een modelbrief voor de directie werd er, heel handig, bijgeleverd: „U zult zich de woede op de hals halen van veel mensen die hun onvrede en boosheid zullen komen laten horen als de lezing in uw hotel doorgaat." En: „De publiciteit die deze bijeenkomst en het protest daartegen zal krijgen, kan het hotel toekomstige klanten gaan kosten."
Hoe reageerde The College Hotel op de stroom e-mails en telefoontjes die het ontving? Haalde het lachend de schouders op? Welnee. Het wist niet hoe snel het op de knieën moest gaan. Zaterdag ontvingen de actievoerders een nette e-mail ('Geachte heer of mevrouw') met de mededeling dat de lezing bij nader inzien „niet zal plaatsvinden in The College Hotel". Met vriendelijke groet, de directie.
De Joodse organisatoren moesten daarop de wijk nemen naar het nabijgelegen Apollohotel, waar ze kennelijk minder lafhartig zijn aangelegd. Uiteraard begaf ook het activistencircus zich die zondagavond daarheen.
En drie jonge leden van de Internationale Socialisten hadden nóg een troef. Ze mengden zich onder de bezoekers in de zaal en sloegen aan het schoenen. Dit splinternieuwe werkwoord verwijst naar een van oorsprong Arabisch actiemiddel dat zich sinds december in groeiende populariteit mag verheugen. Ook Ron Edelheit viel na enkele minuten spreektijd de eer te beurt. De drie daders werden door de politie aangehouden, maar kwamen dezelfde avond weer vrij. „Mona, Jelle en Bart, jullie zijn helden!!!!", jubelde een medekameraad.
En toen? Toen daalde de stilte neer. Zwichten voor intimidatie, een spreker belagen, we vinden het in 2009 blijkbaar volstrekt normaal. Nou ja, een geinig itempje in De Wereld Draait Door, wat Kamervragen van een backbencher – veel meer commotie heb ik in de dagen die volgden niet kunnen bespeuren.
Maar het terras van The College Hotel, kan ik melden, is intussen minimaal één vaste klant kwijtgeraakt.
© Trouw 2009, op dit artikel rust copyright.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten