Andere recente berichten op deze blog over Palestijnse (en Israëlische) christenen:
____________________________________________________
Decimering Palestijnse christenen dreigt
door Remi Hauman
De Palestijnen hebben het moeilijk, deels als gevolg van hun eigen intifada's. Maar Palestijnse christenen worden ook nog eens door hun eigen islamitische volksgenoten vervolgd. Daardoor zijn velen al geëmigreerd en dreigen vanouds christelijke Palestijnse steden, zoals Bethlehem en Nazareth, vrijwel geheel islamitisch te worden. De EU kan daar wat aan doen. Maar wil ze dat ook?
Bethlehem, de joodse geboorteplaats van Jezus Christus, had bijna 2000 jaar lang een hoofdzakelijk christelijke populatie. In de afgelopen decennia zakte deze echter van 80 procent christenen in 1948 naar minder dan 20 procent vandaag. Vergelijkbare cijfers gelden voor Nazareth, de plek waar Jezus opgroeide: 60 procent christenen in 1948, 40 procent in 1983, en minder dan 15 procent nu. Ramallah was in 1967 een bijna volledig christelijke stad, maar is op dit moment bijna volledig islamitisch. Het totale aantal christenen in de Palestijnse Autoriteit (Gaza/Westbank) is gezakt van 15 procent in 1948 tot minder dan 1,5 procent vandaag.
Uiteraard zijn er de moeilijke leefomstandigheden die voortkomen uit het Palestijnse geweld (twee intifada's) en de Israëlische contra-terreurmaatregelen, maar het hoofdprobleem voor christenen blijft de religieuze vervolging door moslims. Een gegeven dat niet is los te koppelen van het verval van alle Oosterse christenen in het gehele Midden-Oosten. Onder huidige omstandigheden zou een reeds gezakte populatie van 17 miljoen in 2000 zelfs verder dalen tot de helft in 2025. Oosterse christenen emigreren door de stijgende islamisering (zowel demografisch als politiek) en de eruit voortkomende vervolging en verdrukking. Dit in tegenstelling tot Israël, waar een populatie van 34.000 christenen in 1948 bijna vervijfvoudigd is tot 145.400 op dit moment. Dit dankzij de vrijheid en andere die Israël hen biedt.
Lobby
Uiteraard zijn er de moeilijke leefomstandigheden die voortkomen uit het Palestijnse geweld (twee intifada's) en de Israëlische contra-terreurmaatregelen, maar het hoofdprobleem voor christenen blijft de religieuze vervolging door moslims. Een gegeven dat niet is los te koppelen van het verval van alle Oosterse christenen in het gehele Midden-Oosten. Onder huidige omstandigheden zou een reeds gezakte populatie van 17 miljoen in 2000 zelfs verder dalen tot de helft in 2025. Oosterse christenen emigreren door de stijgende islamisering (zowel demografisch als politiek) en de eruit voortkomende vervolging en verdrukking. Dit in tegenstelling tot Israël, waar een populatie van 34.000 christenen in 1948 bijna vervijfvoudigd is tot 145.400 op dit moment. Dit dankzij de vrijheid en andere die Israël hen biedt.
Lobby
De meeste Palestijnse christenen beseffen heel goed het verschil tussen een joodse staat of joodse buren enerzijds en islamitische anderzijds. Zo lobbyde de christelijke burgemeester van Bethlehem, Elias Freij, tijdens de onderhandelingen over het Oslo II-akkoord (1995) om zijn stad niet aan de Palestijnse Autoriteit over te hevelen. En de leiders van de Armeense, Latijnse en Grieks-Orthodoxe kerken protesteerden tegen een geplande herverdeling van Jeruzalem door premier Barak in 2000. Veel christenen in Oost-Jeruzalem en Bethlehem hebben toen een Israëlisch paspoort aangevraagd. Velen durven niet openlijk te klagen, maar off the record praten ze vrijuit over de agressie en verdrukking waaraan hun gemeenschap is blootgesteld.
De vervolging van Oosterse christenen is niet te verklaren zonder de islamitische doctrine die elk gebied als islamitisch beschouwt dat ooit door jihad is veroverd. Het arabisch-nationalisme bouwt voort op deze ideologie door die gebieden te zien als het thuisland van de Arabische naties. Het Arabische probleem met Israël is dus niet dat van Arabische Palestijnen zonder eigen staat, maar van niet-moslims die een joodse staat gesticht hebben na eeuwen van islamitisch juk. Het probleem van Oosterse christenen in het Heilige Land is dat zij evenals Joden daar de oorspronkelijke bewoners zijn die dit Arabisch-islamitische suprematiedenken in de weg staan. Hun tweede probleem is de verdrukkende wetten van het traditionele shariarecht, en de cultuur van haat tegen andersgelovigen die het shariadenken genereert.
Emigratie
De vervolging van Oosterse christenen is niet te verklaren zonder de islamitische doctrine die elk gebied als islamitisch beschouwt dat ooit door jihad is veroverd. Het arabisch-nationalisme bouwt voort op deze ideologie door die gebieden te zien als het thuisland van de Arabische naties. Het Arabische probleem met Israël is dus niet dat van Arabische Palestijnen zonder eigen staat, maar van niet-moslims die een joodse staat gesticht hebben na eeuwen van islamitisch juk. Het probleem van Oosterse christenen in het Heilige Land is dat zij evenals Joden daar de oorspronkelijke bewoners zijn die dit Arabisch-islamitische suprematiedenken in de weg staan. Hun tweede probleem is de verdrukkende wetten van het traditionele shariarecht, en de cultuur van haat tegen andersgelovigen die het shariadenken genereert.
Emigratie
Vandaar bijvoorbeeld dat Jordanië tussen 1953 en 1967 het christelijke kwartier in het oude stadsgedeelte van Jeruzalem islamiseerde, met 60 procent emigratie als gevolg. Christenen werd verboden om huizen of land te kopen, scholen werden gesloten op moslimfeestdagen, moskeeën werden naast kerken gebouwd zodat deze niet meer konden worden vergroot. Vandaar dat Arafat Bethlehem en omgeving, de grootste enclave christenen in de Palestijnse Autoriteit, doelbewust islamiseerde door o.a. migratie van moslims aan te moedigen. Vandaar ook de boycot van christelijke zaken op de Westbank tijdens de tweede intifada. Vandaar de landroof, verkrachtingen, en gewelddaden door fanatieke moslims, die worden beschermd en gesteund door een islamitische overheid.
Vele westerse hulpverleningsorganisaties, Oxfam en Pax Christi bijvoorbeeld, verdoezelen dit weerkerend patroon van vervolging en verdrukking dat autochtone christenen in islamlanden ondergaan, terwijl ze voortdurend Israël afschilderen als brutale 'bezetter'. Het bewijst dat ze niet bezig zijn met het bestrijden van vervolging of verdrukking, maar wel met het bestrijden van Israël. Nationale overheden moeten de financiering aan hen herzien, en gangbare media moeten ophouden hen een ethisch of neutraal imago te bezorgen. Hetzelfde geldt voor de EU die met ons belastinggeld al jaren hoofdsponsor is van de Palestijnse Autoriteit en Palestijnse hulpverleningsorganisaties, die de vernietiging van Israël voorstaan, zonder dat daar één garantie of voordeel voor de EU tegenover staat. Men had voor die vele miljarden euro's best een apart statuut voor christenen kunnen bewerkstelligen, dat rekening houdt met hun historische rechten in de oudste geboorteplaatsen van het christendom. En als Israël bepaalde nederzettingen heeft afgebroken, kan de Palestijnse Autoriteit best de gedirigeerde migratie naar steden als Bethlehem omkeren.
In deze tijd van wereldwijd jihadgeweld, van Thailand tot Somalië, mag Europa zijn buitenlands beleid niet langer enten op Arabische obsessies die voortkomen uit diezelfde jihadideologie. We helpen enkel met het internationaliseren van een kleinschalig, regionaal grensconflict dat nauwelijks vermeldenswaardig is naast de vele zware conflicten van na de Tweede Wereldoorlog. En Europa als christelijke beschaving kan sowieso niet de vernietiging van weerloze christelijke gemeenschappen en heilige plaatsen blijven sponsoren.
Remi Hauman studeerde in Leuven en behaalde daar een licentiaat islamologie/arabistiek. Op zijn vakgebied heeft hij diverse publicaties op zijn naam staan.
Vele westerse hulpverleningsorganisaties, Oxfam en Pax Christi bijvoorbeeld, verdoezelen dit weerkerend patroon van vervolging en verdrukking dat autochtone christenen in islamlanden ondergaan, terwijl ze voortdurend Israël afschilderen als brutale 'bezetter'. Het bewijst dat ze niet bezig zijn met het bestrijden van vervolging of verdrukking, maar wel met het bestrijden van Israël. Nationale overheden moeten de financiering aan hen herzien, en gangbare media moeten ophouden hen een ethisch of neutraal imago te bezorgen. Hetzelfde geldt voor de EU die met ons belastinggeld al jaren hoofdsponsor is van de Palestijnse Autoriteit en Palestijnse hulpverleningsorganisaties, die de vernietiging van Israël voorstaan, zonder dat daar één garantie of voordeel voor de EU tegenover staat. Men had voor die vele miljarden euro's best een apart statuut voor christenen kunnen bewerkstelligen, dat rekening houdt met hun historische rechten in de oudste geboorteplaatsen van het christendom. En als Israël bepaalde nederzettingen heeft afgebroken, kan de Palestijnse Autoriteit best de gedirigeerde migratie naar steden als Bethlehem omkeren.
In deze tijd van wereldwijd jihadgeweld, van Thailand tot Somalië, mag Europa zijn buitenlands beleid niet langer enten op Arabische obsessies die voortkomen uit diezelfde jihadideologie. We helpen enkel met het internationaliseren van een kleinschalig, regionaal grensconflict dat nauwelijks vermeldenswaardig is naast de vele zware conflicten van na de Tweede Wereldoorlog. En Europa als christelijke beschaving kan sowieso niet de vernietiging van weerloze christelijke gemeenschappen en heilige plaatsen blijven sponsoren.
Remi Hauman studeerde in Leuven en behaalde daar een licentiaat islamologie/arabistiek. Op zijn vakgebied heeft hij diverse publicaties op zijn naam staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten