De voorspelbare discussie over het bezoek van Netanyahu

http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/09/08/voorspelbare-discussie-bezoek-netanyahu/

= IMO Blog =

Ik schreef al over de vele onzin in de petitie van DocP tegen de komst van premier Netanyahu naar Nederland. Je zou denken dat dergelijke onzin de mainstream media niet haalt, maar dat is helaas wishful thinking. De Telegraaf meldt dat Tweede Kamerleden een ‘bombardement van e-mails kregen met de oproep om de ontmoeting met Netanyahu te boycotten’. Volgens De Telegraaf is onduidelijk wie erachter zit. Pro-Palestina activiste Sylvia Bos riep op tot dit bombardement op de facebookpagina ‘Netanyahu niet welkom’, en gaf er ook alle e-mailadressen van de Kamerleden bij. Het protest, evenals de demonstratie in Den Haag afgelopen dinsdag, komt uit de hoek van BDS Nederland en het radikale DocP, beide tegen Israels bestaansrecht en tegen vrede.

Het gaat dan ook helemaal niet specifiek om Netanyahu, op wiens beleid ik ook het nodige heb aan te merken, maar om het feit dat een Israelisch staatshoofd hier met egards wordt ontvangen. Dat dit de normale procedure is voor alle landen waarmee we diplomatieke banden hebben (en daar zitten heel wat dictators met bloed aan hun handen bij) ontgaat de dames en heren blijkbaar. Ook Abbas kreeg vorig jaar een dergelijke ontvangst, waarbij er geen demonstraties tegen hem waren waarbij honderden mensen hem voor terrorist en oorlogsmisdadiger uitmaakten, Kamerleden geen honderden e-mails en tweets kregen en geen oud premier opriep om de hem door het Internationaal Strafhof te laten vervolgen. Daarbij heeft ook Abbas bloed aan zijn handen. Hij heeft vorig jaar nog gezegd dat ‘iedere druppel bloed die voor Jeruzalem vloeit’ heilig is, weigerde de vele aanvallen met messen te veroordelen en uit geregeld valse en idiote beschuldigingen aan het adres van Israel. Hij frustreert bovendien vredesbesprekingen door steeds met voorwaarden vooraf te komen die voor Israel niet bespreekbaar zijn. Abbas is dus evenzeer debet aan het voortduren van het conflict en het bloedvergieten als Netanyahu. Beide leiders hebben bovendien met haviken en nationalisten in eigen gelederen te maken, die ze te vriend proberen te houden. Maar terwijl Abbas vorig jaar door het CIDI werd ontvangen voor een gesprek wordt Netanyahu uitgescholden.

Ik kan het niet laten hier even een paar comments van de Facebookpagina tegen Netanyahu’s komst te kopiëren. Ze hebben er weken gestaan, en terwijl pro-Israel reacties direct werden verwijderd leek niemand een probleem met dergelijk antisemitisme te hebben.

“De grootste onmens sinds de gestapo van hitler.”

“Ik haat mensen die het goed vinden dat kinderen mogen worden gemarteld en gedood; het maakt mij niet uit of je een surinamer bent of een kakerlak onder de joden .sterf jullie onmensen.”

“Buitendien gaat het niet om slim of belangerijk te doen, die witte racistische santanische onmens een halt toe roepen met alles wat ik voorhanden heb pijn doen en vernietigen is voor mij belangerijk, niet die omhoog gevallen onzin . Als men mij voor de voeten loopt zal ik mij vuur niet stoppen, dood aan die witte racist.”

Eerlijk is eerlijk, Sylvia Bos ging hier tegenin. Maar verder besteedde niemand er aandacht aan. Later kwam daar nog meer fraais bij:

“Het is toch om misselijk van te worden zoals die smeerlap en zijn. ambassade worden beschermd/bewaakt.
Om heel misselijk van te worden!!!
En dat is nog een understatement. Oh wat zou ik die natnek wat willen vertellen
Hij volgt dat smerige boek de talmud
Precies dat!
Dat duivelsboek moet ie stoppen waar de zon niet schijnt.”

Dergelijk antisemitisme op Facebook melden heeft weinig zin; in tegenstelling tot haat en racisme tegen moslims mag antisemitisme daar gewoon. En de admins van dergelijke pagina’s hebben er blijkbaar ook geen probleem mee, noch de vele bezoekers en supporters van de pagina en de actie.

Het cliché antwoord op de vraag waarom Israel zoveel haat oproept en er voor Israel blijkbaar zulke andere maatstaven worden gehanteerd, luidt altijd dat Israel nou eenmaal veel emoties oproept. Kees Boonman verwoordde het bekende cliché als volgt in Een Vandaag: “De positie van Israel is een delicaat en gevoelig onderwerp vanwege de Jodenvervolging. Daarom past iedereen wel op om Israel te grazen te nemen” (in reactie op de oproep van Dries van Agt om Netanyahu voor het ICC te brengen).

Flauwekul. Het valt onder algemeen gangbaar diplomatiek verkeer om een bevriend staatshoofd niet voor het ICC te dagen maar netjes te ontvangen en naar elkaar te luisteren. Dat heeft niks met de Jodenvervolging te maken. Later in de uitzending herhaalt Boonman de onzinnige idee dat Nederland ‘op kousenvoeten’ te werk gaat vanwege het delicate en gevoelige onderwerp. Andere staatshoofden wordt keihard de waarheid gezegd, of om het geringste worden de ambassadeurs op het matje geroepen of die van ons teruggehaald voor overleg, sancties afgekondigd etc., maar bij Israel houden we ons koest… not. Vergelijk onze voorzichtigheid tegenover grote spelers als China, Rusland en ook Iran met de relatieve directheid tegen Israel, dat van ons net als van ieder ander land luid en duidelijk te horen krijgt dat die nederzettingen toch echt moeten stoppen en dat er teveel doden in Gaza vielen. Maar het is voor een verslaggever blijkbaar makkelijker een bekende cliché te herhalen dan serieus na te gaan hoe we met verschillende regeringsleiders omgaan en wat eventuele verschillen zijn.

De werkelijke reden dat we van Israel zo weinig verdragen en zozeer de behoefte voelen dat land te bekritiseren, is dat we ons in Europa mede verantwoordelijk voelen voor Israels stichting, die zogenaamd een gevolg zou zijn van de Holocaust, en ook een misplaatst gevoel van superioriteit hebben tegenover de zionisten die in zoveel verschillen van de indertijd totaal onschuldige slachtoffers van de Holocaust. Het feit dat men liever (met soms grof geweld) terugslaat dan zelf weer slachtoffer te worden vinden we hier soms moeilijk te verkroppen. Daarnaast vinden we dat juist Israel als meest Westerse land in de regio het goede voorbeeld zou moeten geven, zonder daarbij oog te hebben voor de risico’s die dat met zich meebrengt. Ook schuldgevoel en ongemak over de Holocaust speelt een rol, en we eisen vanwege het vreselijke verleden vaak extra moreel gedrag van Joden. Dus ja, de Holocaust speelt een belangrijke rol in onze houding tegenover Israel, maar niet zoals de Een Vandaag verslaggever (en zoveel anderen) het bedoelen.

Netanyahu doet waarschijnlijk niks met die kritiek, hij hoort het beleefd aan en dat was dat. Israel is nou eenmaal een soeverein land en is dus niet verplicht wat met onze kritiek te doen. Frustrerend misschien, zeker als de kritiek breed gedeeld wordt en je erg overtuigd bent van je gelijk, maar niet veel aan te doen. Het zijn de spelregels van het diplomatieke verkeer. In heel extreme gevallen kun je tot sancties overgaan, maar die doen vaak meer kwaad dan goed, ook wanneer de kritiek op zichzelf terecht is. Ook dan zal een land dat overtuigd is van zijn gelijk niet snel toegeven en eerder de hakken in het zand zetten. Een groot deel van de Arabische en islamitische landen boycot Israel en heeft er geen diplomatieke banden mee, en dat draagt meer bij aan het probleem dan dat het oplost. De Palestijnen zijn er ook niet mee geholpen. Meer boycottende landen zullen de vrede niet dichterbij brengen en vooral de idee van rechts in Israel versterken dat men in deze wereld niet op rechtvaardigheid voor joden hoeft te rekenen en dus zijn eigen boontjes moet kunnen doppen.

Han ten Broeke verbaasde zich in De Telegraaf over de selectieve verontwaardiging van de anti-Netanyahu campagne:

„Bizar”, noemt VVD-Kamerlid Ten Broeke het mail-offensief, vooral omdat zoiets niet gebeurt als er vertegenwoordigers van echt lastige landen op bezoek komen. „Het gebeurt niet bij Iran, niet bij Indonesië, niet bij Rusland, maar wel bij de enige democratie in het Midden-Oosten.”

Ook de opmerkingen van Van Agt dat Netanyahu een oorlogsmisdadiger is die door het ICC moet worden gearresteerd, noemt hij onzinnig. Met zijn verleden zou hij het onderscheid moeten kunnen maken tussen een oorlogsmisdadiger en een democratisch gekozen premier, aldus Ten Broeke in Een Vandaag. Een strafrechtadvocaat legde vervolgens uit dat het ICC op het moment helemaal geen belangstelling heeft voor Netanyahu, en dat de Gaza oorlog nog in vooronderzoek is, waarna de aanklager van het ICC gaat onderzoeken of er een officieel onderzoek moet worden geopend. Ik weet niet hoeveel van die vooronderzoeken er lopen, maar als je puur kijkt naar aantallen doden dan zijn er een rits aan andere conflicten die de aandacht van het ICC eerder zouden verdienen. Israel is bovendien zoals gezegd een democratie en rechtsstaat waar onafhankelijke commissies en rechters eigen onderzoek kunnen doen, wat naar aanleiding van de Gaza oorlog ook is gebeurd. Internationaal recht is er dacht ik vooral om wrede dictators en machtsbeluste presidenten die de onafhankelijke journalistiek en rechters in het gevang hebben gegooid, en zo hun manieren hebben om opponenten te grazen te nemen, toch te kunnen berechten. Dat heet, nadat ze hun immuniteit verloren hebben die staatshoofden nou eenmaal genieten.

In plaats van de onzin van Van Agt te bespreken is het beter om te kijken hoe we als Nederland wat kunnen bijdragen aan een verbetering van leven voor de Palestijnen, vervolgde Ten Broeke, en wees op de projecten die Nederland ondersteunt zoals de scanner voor Gaza die eerder cadeau was gedaan en al zou hebben geleid tot 17% meer export uit Gaza sinds de laatste Gaza oorlog.

Op GroenLinks na gaf geen enkele parlementariër toe aan de oproep van DocP/BDS om niet naar de bijeenkomst met Netanyahu te gaan. Volgens verschillende Kamerleden leverde het gesprek weinig op, aldus de NOS, dat vervolgens PvdA’er Servaes en Sjoerd Sjoerdsma van D66 aanhaalt, maar verzuimt ook een paar parlementariërs te citeren van partijen die positiever tegenover Israel staan. Veel aandacht kreeg de weigering van ex-PvdA Kamerlid Kuzu (DENK) om Netanyahu de hand te schudden, waarbij veelal een foto werd geplaatst waarop Netanyahu zich vervolgens afwendt in plaats van de foto waarin de uitgestoken hand van Netanyahu werd geweigerd. Kuzu is, het mag niet verbazen, ‘het niet eens met de behandeling van de Palestijnen in de door Israël bezette gebieden’, en vindt het ‘een schande dat de rode loper is uitgerold voor Netanyahu.’ Ik hoop dat hij even consequent optreedt wanneer Erdogan op bezoek komt, of Poetin, of Rohani, of de koning van Marokko. Al deze landen onderdrukken minderheden, bezetten gebied en/of onderdrukken de eigen bevolking en de vrijheid van meningsuiting.

Het bezoek van Netanyahu heeft de posities weer eens duidelijk gemaakt. De pro-Palestina scene die voor boycot pleit en voornamelijk haattaal uitslaat, de voorspelbare kritiek van met name linkse partijen op Netanyahu, de even voorspelbare reactie, en de media die weer eens de bekende clichés van stal halen over de warme en speciale band van Nederland met Israel en de enorme gevoeligheid van het onderwerp, waardoor kritiek nog steeds heel moeilijk zou liggen. En dan heb ik het nog niet over de eveneens zeer voorspelbare artikelen op VARA site Joop. Daarover later meer.

Ratna Pelle