Michiel Servaes en het begrip voor Israel

(Open brief Servaes aan Netanyahu op Joop.nl)

http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/09/14/michiel-servaes-en-begrip-israel/

= IMO Blog =

Op VARA propagandasite Joop.nl stonden tussen 6 en 9 september liefst 5 anti-Israel stukken, grotendeels vanwege de komst van Netanyahu naar Nederland. Geen enkel stuk van de andere kant uiteraard, want de mening van andersdenkenden is in de gesloten wereld van Joop niet interessant. Needless to say, wanneer regeringsleiders van andere, soms een stuk onfrissere landen naar Nederland komen, heeft Joop daar niet zoveel aandacht voor. Herinner me er even aan wanneer een Arabische leider of hoogwaardigheidsbekleder op bezoek is (of Rutte en/of Willem-Alexander daar), dan zal ik het turven. Of beter, herinner Joop, DENK en GroenLinks eraan, dan kunnen zij er ook zoveel negatieve aandacht aan besteden/de hand weigeren te schudden/demonstratief wegblijven bij de ontmoeting.

Om te beginnen was er een wat potsierlijke open brief van Michiel Servaes (PvdA) aan Netanyahu, die hij ook nog gelezen schijnt te hebben. Servaes schrijft geen gehoor te geven aan de oproep tot boycot en zo goed te zijn bij het gesprek aanwezig te zijn, en Netanyahu is hem daar ongetwijfeld zeer dankbaar voor. Hij kondigt voorts vast aan waar hij Netanyahu allemaal de les over gaat lezen zodat die voorbereid is, en haalt vervolgens zijn persoonlijke geschiedenis erbij, als extra rechtvaardiging voor zijn kritiek. “Als kleinzoon van grootouders die de holocaust wisten te overleven, ben ik opgegroeid met hun verhalen”, om daarna te wijzen op zijn neef op de Golanvlakte die hen van het leven in Israel op de hoogte houdt. Hij stelt vervolgens voor om het daar niet over te hebben:

Laten we dat deel van het gesprek dus overslaan. Ik ken de geschiedenis, ik ken uw land en ik ken de uitdagingen waar Israël in de regio voor staat.

Een vreemde redenering. Het is hetzelfde als dat Netanyahu tegen bezoekende politici zegt: ‘Ik ken uw zorgen om de Palestijnen en de verrechtsing in Israel, ik ken de kritiek die bij u leeft en de argumenten. Laten we dat deel van het gesprek dus overslaan’. Zo werkt een dialoog natuurlijk niet. Je luistert naar de ander, ook als je wat die te zeggen heeft al lang meent te weten en het zelf eigenlijk liever over wat anders hebt.

Ik vraag me daarbij af of Servaes echt wel zo’n goed beeld heeft van alle uitdagingen waar Israel in de regio voor staat. Veel nieuws haalt onze media niet, en ook Haaretz is behoorlijk selectief in wat het meldt. Wat die neef van Servaes hem precies vertelt is de vraag. ‘De geschiedenis kennen’ klinkt mooi maar wat is dat? Dries van Agt meent ook dat hij de geschiedenis kent maar schetst er een behoorlijke karikatuur van in zijn lezingen en opiniestukken. Weet Servaes hoeveel aanslagen er verijdeld worden, en hoeveel kleinere aanvallen en aanslagen er, vooral op de Westbank, dagelijks plaatsvinden? Leest hij weblogs waarop dit geregeld aan de orde komt, zoals Elder of Ziyon of Israellycool? Gaat hij in Israel ook praten met mensen in Sderot waar de meeste raketten van Hamas terechtkomen, en met journalisten en politici die zich zorgen maken om de verheerlijking van geweld onder Palestijnen en andere Arabieren, het antisemitisme, de complottheorieën, de vele onwaarheden die men over Israel en Joden verkondigt op door de PA en Hamas gesponsorde tv kanalen en andere media? Ik vrees van niet. Hij leest waarschijnlijk Haaretz (de columns van Gideon Levy doen het altijd goed onder Israelcritici), +972 Mag, de websites van Peace Now en Betselem en natuurlijk Breaking the Silence.

Servaes vervolgt met een bekend cliché onder vooral linkse Israel critici:

Zoals ik zijn er veel Nederlanders die het beste met uw land voorhebben. Wij steunden u in moeilijke tijden. Het maakt het des te pijnlijker dat u het mij en al die anderen zo verdomd lastig maakt om dat te blijven doen.

Laten we het daarom hebben over hoe het komt dat de steun voor het beleid van Israël in Nederland zo sterk is afgenomen. Wellicht kunt u daarbij niet louter op anderen en op externe omstandigheden wijzen, maar bent u bereid om juist uw eigen verantwoordelijkheid tegen het licht te houden. Alleen u en uw regering kunnen immers besluiten om te stoppen met het schenden van het internationaal recht en echt leiderschap te tonen door de Palestijnse staat te erkennen.

Ja ja, je leest het goed. We hebben het beste met je voor, we stonden altijd voor je klaar, maar nu dreig je het voor jezelf te verknallen. We geven je echter nog een kans: als je nu je leven betert, kan het nog goed komen.Het klinkt als hoe een vader tegen een verloren zoon praat, of een vriend tegen een ex: ‘Ik heb altijd alles voor je gedaan en nu dit. Je hebt me enorm teleurgesteld. En nee, ga nou niet naar anderen wijzen, je bent zelf verantwoordelijk voor de puinhoop die je ervan hebt gemaakt.’ Het is enigszins ongepast voor een parlementariër om eerst de onderwerpen die aan bod mogen komen te willen bepalen en vervolgens de ander kwalijk te nemen dat die zich niet (meer) volgens jouw goeddunken gedraagt. Netanyahu hoeft zich tegenover Servaes uiteraard niet te verantwoorden, en hoeft dus ook niet gezegd te krijgen dat hij niet ‘louter op externe omstandigheden moet wijzen’. Het is nogmaals, een toon die je normaal gesproken alleen tegenover een stout kind bezigt.

Begrip

Alleen Israel kan inderdaad besluiten een Palestijnse staat te erkennen, en vooralsnog zijn er volgens de Israelische regering genoeg redenen om dat niet te doen. In plaats van dit soort lesjes zou het interessanter zijn geweest als de heren samen hadden onderzocht wat voor redenen dat zijn en hoe die weggenomen kunnen worden. Zoals toch wel erg veel signalen dat zo’n Palestijnse staat onder leiding van Abbas’ PA niet erg stabiel zal zijn (denk aan de macht van allerlei clans, zoals onlangs zelfs Monique van Hoogstraten op de NOS liet zien), de weigering geweld tegen burgers te veroordelen en de enorme steun hiervoor onder de Palestijnse bevolking, aangewakkerd door de media en uitspraken van Fatah kopstukken. Een staat erkennen waarvan de kans levensgroot is dat die alleen maar voor meer instabiliteit zal zorgen heeft niks te maken met het tonen van leiderschap maar met realisme. Zo goed kent Servaes de regio en Israels uitdagingen blijkbaar toch niet.

Maar er is nog iets. Hier wordt wel erg makkelijk gesteld dat het afnemende begrip in Nederland wordt veroorzaakt door de nederzettingen, door ‘schendingen van het internationale recht’ en andere (vermeende) ellende van Israels kant. Het ligt dus vooral aan Israel zelf, en Israel kan dit tij ook weer doen keren. Was het maar waar. Ook gematigde en linkse politici zoals Tzipi Livni, Isaac Herzog en Yair Lapid kunnen op een zeer kritische pers rekenen. De vorige regering van Netanyahu was een stuk gematigder met de Arbeidspartij op defensie, maar het mocht uiteraard niet baten. Ook de terugtrekking uit Gaza onder Ariel Sharon kon weinig uithalen. Wanneer Israel concessies doet, hoe imperfect misschien ook, wordt daar veelal laatdunkend over geschreven en wordt dat direct geplaatst in een machtspolitiek kader. Wanneer Abbas of iemand uit Hamas-kringen zich gematigd uitlaat en ook maar de zwakste hint doet richting concessies, komt het groot in het nieuws. Abbas wordt gezien als zwak; van hem wordt niks verwacht, hij hoeft geen verantwoordelijkheid te nemen en mag naar hartelust op allerhande tegenwerkende omstandigheden wijzen. Dat het bij Abbas evenzeer aan iedereen behalve hemzelf ligt als bij Netanyahu, wordt door media en linkse politici zelden of nooit gehekeld.

Het afnemende begrip voor Israel, in Nederland maar ook andere Europese landen en in mindere mate ook de VS, ligt aan veel meer dan een lustig doorbouwend Israel en een hopeloze bevolking in ‘openluchtgevangenis’ Gaza. Als een redelijk en naar vrede strevend Israel werkelijk op begrip en voldoende steun van de internationale gemeenschap had kunnen rekenen, was het wellicht nooit zover gekomen. Nederland was vroeger (tot in de jaren ’80) inderdaad pro-Israel, maar dat geldt zeker niet voor de VN en een groot deel van Europa. In de VS hing het behoorlijk van de president af; het congres is er van oudsher zeer pro-Israel, terwijl het State Department vrij kritisch is. De Israelvijandige houding van de VN (‘Zionisme is racisme’ resolutie van de Algemene Vergadering in 1975, waarnemersstatus voor de PLO in 1974) heeft vooral de kolonisten en de Likoed (toen Herut geheten) in de kaart gespeeld, nadat de Arbeidspartij 25 jaar de politiek domineerde.

Daarnaast is Israel ook verrechtst in reactie op de populariteit van Hamas. In de jaren ’90 hadden velen de hoop dat er eindelijk vrede zou kunnen worden gesloten, en een meerderheid was bereid daar, op strikte voorwaarden, de bezetting en een groot deel van de nederzettingen voor op te geven. Beide partijen hebben bijgedragen aan het mislukken van het Oslo vredesproces, maar de uitbraak van de Tweede Intifada, die, zo bleek achteraf, werd gesteund en zelfs voorbereid door hoge PA/PLO functionarissen, heeft die hoop in Israel doen vervliegen. Vandaar de grote overwinning voor Sharon in 2001.

Oproep

Aan al dit alles gaat Servaes in zijn brief volkomen voorbij. Het moet natuurlijk ook vooral niet te ingewikkeld worden, want dan haalt zo’n brief Joop niet en lezen mensen hem niet. Ik citeer nog even:

Voor het eerst steunde een parlementaire meerderheid een motie waarin klip en klaar gesteld wordt dat de samenwerking met Israël wordt opgeschort als uw regering illegaal beleid blijft voeren en vredesinitiatieven blijft afwijzen. Een ruime meerderheid in de Nederlandse samenleving denkt er precies zo over.

Een groot deel van de bevolking wordt zeer eenzijdig voorgelicht door de NOS, de NRC, Trouw en in mindere mate de Volkskrant. Een ander deel van Nederland wordt nog eenzijdiger voorgelicht door Al Jazeera, Al Arabiya en diverse Turkse tv zenders. En een nog groter deel kan het niet echt een mallemoer schelen, maar heeft ergens opgevangen dat Israel niet zo lekker bezig is daar op de Westbank en dat dit een van de vreselijkste en bloederigste conflicten is dat het hele Midden-Oosten ontregelt. Een parlementaire meerderheid wees overigens ook eenzijdige labeling van producten uit de nederzettingen af, en als de peilingen uitkomen, is er een ruime meerderheid in de kamer voor een redelijk evenwichtig of zelfs pro-Israel beleid. Servaes besluit:

Ik hoop dat u zich realiseert dat alleen een radicale ommekeer in uw beleid deze trend nog kan keren. Uit betrokkenheid met Israël zal ik u daarom oproepen te stoppen met uw destructieve bezettingspolitiek en niet langer weg te lopen voor vredesbesprekingen. Want alleen in dat geval kunnen ik en vele anderen het weer opnemen voor uw land.

Ik hoop dat Servaes zich realiseert dat een evenwichtig internationaal beleid, waarin de Palestijnen evenzeer op hun verantwoordelijkheden worden gewezen, het tij mogelijk kan keren en voor de gematigden in Israel een enorme steun in de rug zal zijn. Uit betrokkenheid met links zionistisch Israel, de Arbeidspartij (nu Zionistische Unie) en de vroeger zo grote vredesbeweging roep ik Servaes op te stoppen met dit soort aanmatigende brieven en het eenzijdig hekelen van Israel. Want alleen dan kunnen veel mensen die links van het midden staan maar ook Israel een warm hart toedragen bij de volgende verkiezingen zonder slecht geweten op de PvdA stemmen. Uit betrokkenheid bij links vraag ik u en uw partij om een evenwichtigere kijk op Israel en de Palestijnen, om werkelijk begrip voor Israels problemen en bedreigingen en het uitdragen hiervan bij de Israel vaak vijandige Verenigde Naties.

Ratna Pelle