http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/07/07/nrc-geen-slijpsteen-israel-palestina/
= IMO Blog =
Vervolg op: AOW export naar bezette gebieden & Israel lobby redt AOW kolonisten?
Hoe om te gaan met de status van de Westbank en Oost Jeruzalem is internationaalrechtelijk een lastige (en netelige) kwestie. De Nederlandse regering wil de rechtmatigheid van de bezetting niet erkennen omdat dat internationaal moeilijk ligt en op maatschappelijke weerstand stuit. Maar feit is dat Israel die gebieden, met uitzonderling van autonoom Palestijns gebied, bestuurt. Dat is op zichzelf niet illegaal volgens internationaal recht. De nederzettingen zijn dat volgens de gangbare interpretaties wel. Het is een ingewikkelde materie, ook omdat Jordanië afstand heeft gedaan van zijn aanspraak op de Westbank en het gebied zelf indertijd niet rechtmatig bezette. De PA is geen staat maar maakt wel aanspraak op de Westbank. Volgens resoluties van de VN Veiligheidsraad moet de definitieve status in onderhandelingen worden vastgesteld, waarbij grenscorrecties mogelijk zijn en het principe van ‘land voor vrede’ geldt. Die onderhandelingen lopen keer op keer vast, waardoor de status quo nu al bijna 50 jaar voortduurt.
Volgens NRC Handelsblad ligt dat vooral aan onwil van Israels kant, en heeft zij er belang bij de situatie zo te houden, ten koste van de Palestijnen. Dit is een omstreden politiek standpunt dat steeds weer in de berichtgeving doorklinkt. Vandaar de nadruk wanneer Israel zogenaamd onterecht zou profiteren van de bezetting en de wet (ongeacht hoe dit tot stand is gekomen en hoe eerlijk die is) in haar voordeel wordt omgebogen. De onwil van Abbas om een compromis te sluiten en zijn strijdbare, soms agressieve taal in internationale gremia richting Israel, worden door het NRC niet gezien of moedwillig genegeerd. Beide partijen lijken op het moment (en eigenlijk al enige tijd) niet bereid te zijn tot een werkelijk compromis dat probeert ook recht te doen aan de aspiraties van de ander. Maar NRC schildert de Palestijnen stelselmatig als welwillend maar machteloos af en Israel als machtig maar onwillig.
Jeruzalem
Jeruzalem is nog een apart verhaal. Volgens de VN, EU en ook Nederland is Oost Jeruzalem ‘bezet’. Hier liggen belangrijke Joodse plaatsen zoals de Klaagmuur en de oude Joodse wijk, maar omdat de wapenstilstandslijnen uit 1949 dwars door de stad lopen gelden deze voor de internationale gemeenschap als ‘grens’. Een onlogisch standpunt dat geen rekening houdt met de realiteit ter plekke. Is er juridisch gezien ook in Israel verschil tussen Israel zelf en de Westelijke Jordaanoever, Jeruzalem is officieel herenigd en alle inwoners kunnen vrij reizen en stemmen bij de lokale verkiezingen. De Arabieren kregen indertijd allemaal het Israelische staatsburgerschap aangeboden maar de meesten weigerden dit; zij hebben nu een aparte status als ingezetenen van Jeruzalem en meer rechten dan Palestijnen op de Westoever. De Groene Lijn bestaat er niet en het is soms lastig uit te maken aan welke kant van de lijn bepaalde huisnummers liggen (er zijn in sommige straten helemaal geen huisnummers in Jeruzalem). Het is dus niet zo vreemd dat sommige inwoners van Jeruzalem niet hebben opgegeven dat zij in ‘bezet gebied’ wonen, als ze dat al wisten.
Vanwaar die muggenzifterij over een paar mensen die mogelijk, als je de wet eng definieert, een paar honderd Euro teveel AOW ontvingen vanuit Nederland? Vanwaar die hetze tegen Israeli’s in ‘bezet gebied’? Nederland betaalt jaarlijks miljoenen aan de PA en aan allerhande Palestijnse organisaties die voor het overgrote merendeel anti-vrede zijn en soms openlijk antisemitisch. Van tijd tot tijd schrijven het CIDI of Likoed Nederland over zo’n zaak, en soms komt het tot Kamervragen van de Christenunie of de PVV. De media zwijgen doorgaans, met uitzondering van het RD en Elsevier, terwijl het hier om een veelvoud gaat van de mogelijk teveel betaalde AOW. De selectiviteit van de media, NRC voorop, is stuitend, en de uitgebreide berichtgeving over deze kwestie laat ook bij mij een nare smaak achter.
Nog vier andere berichten in de NRC
Naast vier artikelen (waarvan eentje zeer uitgebreid) over de AOW zaak, wist NRC afgelopen maand nog een aantal negatieve zaken over Israel te vinden. Op de jaarlijkse Jeruzalem Dag (waarop Israel viert dat Jeruzalem in juni 1967 werd herenigd en er geen afscheiding met prikkeldraad meer door de stad loopt) vindt verslaggever Derk Walters (NRC Next, 7 juni) een Joodse puber die alle Arabieren dood wenst:
Zijn ogen waren gevuld met fanatisme. Hoe oud zal hij zijn? Veertien? Hij droeg een wit shirt en een gebreid keppeltje, populair bij de kolonistenbeweging. De teksten uit zijn mond logen er niet om: „Dit land is van ons. Dood aan de Palestijnen.” En dat op twee minuten van mijn huis.
Daarna schrijft hij over de ‘tienduizenden extremisten met Israëlische vlaggen’ die jaarlijks door de moslimwijk en langs de Arabische winkeltjes van de oude stad paraderen.
Ook had NRC Next op 28 juni weer een artikel over Israelische diensthonden, met daarin de aantijging dat die zomaar Palestijnen bijten. Ook hiernaar heeft de NRC eerder uitgebreid onderzoek gedaan. Het ging om een enkel bijtincident in 2007, maar dat is reden genoeg om er een onderzoeksteam op te zetten en de zaak haarfijn uit te pluizen. Ook hier weer spreken andere bronnen de NRC tegen.
In een ander artikel (16 juni) is er weliswaar aandacht voor de steekpartijen en de angst van Joden daarvoor, maar weet de NRC het toch weer een anti-Israel draai te geven. Zo schrijft men:
De steekpartijen zijn onderdeel van wat door sommigen de ‘Derde Intifada’ wordt genoemd. Sinds september vorig jaar zijn er zo’n 35 Israëliërs en ruim tweehonderd Palestijnen omgekomen. Ruim de helft van deze Palestijnen werd door Israël verdacht van het plegen van een aanslag.
(…) Volgens Gluberman is het niet moeilijk om te bedenken waarom sommige Palestijnen gewelddadig zijn ten opzichte van joden. „Ze haten ons gewoon. Dat stamt al uit de Bijbel: Esau haatte Jacob. Er is niets aan te doen.” De bijbelse figuur Esau wordt door sommigen beschouwd als aartsvader van de moslims. Ziet Gluberman een verband met de Israëlische bezetting van Palestijns gebied? Nee, zegt hij. „We hebben hun land gegeven, maar ze konden hun beloften niet waarmaken.”
De vraag van de NRC correspondent verraadt zijn standpunt: het Palestijnse geweld komt door de bezetting, en daarom zijn de Palestijnen slachtoffers en is Israel de boosdoener. Daarbij wordt de werkelijkheid weer eens geweld aangedaan met suggestieve beschrijvingen als ‘werd door Israel verdacht van het plegen van een aanslag’ in plaats van te schrijven dat ze aanslagen pleegden. Het ging ook om meer dan de helft van de gedode Palestijnen, zoals zelfs de NOS toegeeft.
En tot slot schreef de NRC op 1 juli een zuinig stukje over een dodelijke schietpartij in Hebron, waarbij een rabbijn en vader van 10 kinderen werd doodgeschoten en zijn vrouw en een dochter zwaargewond raakten. NRC schrijft:
In Hebron is bij een schietpartij één Israëliër overleden en zijn er drie gewond geraakt, dat meldt de Israëlische krant Haaretz. De auto waarin de vier zaten, crashte als gevolg van de schietpartij.
Er wordt verder niks over de slachtoffers geschreven, en nadat in een half zinnetje de wrede moordaanslag op een tiener in haar slaapkamer kort wordt genoemd (‘nadat een 13-jarig Joods meisje in haar slaap werd doodgestoken’) wordt nog kort vermeld dat Hebron ‘een hoofdrol speelt in het conflict tussen Israël en Palestina’ en: “Sinds het begin van het hernieuwde geweld zijn 213 Palestijnen en 33 Israëliërs omgekomen, meldt AFP”. Dat deze het in meerderheid op Israeli’s hadden gemunt blijft achterwege. Dat zou maar weer de aandacht vestigen op Palestijns daderschap en dat moeten we zoveel mogelijk zien te voorkomen, zal men bij de redactie hebben gedacht.
NRC bewijst voor de zoveelste keer dat het een bevooroordeelde krant is die niet de nuance zoekt, geen slijpsteen is voor de geest, en zaken niet vanuit verschillende invalshoeken wil belichten waarna de lezer zijn eigen conclusie kan trekken. Althans niet wat betreft Israel en Palestina. NRC heeft een visie die continu doorklinkt en die men de lezer opdringt. Men is selectief in de feiten en in de verontwaardiging. Men misleidt de lezer door de ware toedracht van zaken te verhullen. En men besteedt onevenredig veel energie en capaciteit aan bijzaken. De enige die daarvan profiteert is de anti-Israel lobby.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten